ροή ειδήσεων

Σόρος: Πώς να σταματήσει μια δεύτερη μεγάλη ύφεση

Άρθρο του στην FT  με αναφορά στην Ελλάδα...

Διαβάστε το μεταφρασμένο με Google translate:

Financial Times, 29η Σεπτεμβρίου 2011

Οι χρηματοπιστωτικές αγορές οδηγούν τον κόσμο προς μια άλλη μεγάλη οικονομική κρίση με ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες. Οι αρχές, ιδίως στην Ευρώπη, έχουν χάσει τον έλεγχο της κατάστασης. Πρέπει να επανακτήσει τον έλεγχο και πρέπει να το κάνετε τώρα.

Απαιτούνται τρεις τολμηρά βήματα. Πρώτον, οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης πρέπει να συμφωνήσουν επί της αρχής για μια νέα Συνθήκη δημιουργεί ένα κοινό ταμείο για την ευρωζώνη. Εν τω μεταξύ, οι μεγάλες τράπεζες θα πρέπει να τεθεί υπό Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κατεύθυνση σε αντάλλαγμα για την προσωρινή και μόνιμη εγγύηση ανακεφαλαιοποίησης. Η ΕΚΤ θα κατευθύνει τις τράπεζες να διατηρήσουν τις πιστώσεις τους και τα ανεξόφλητα δάνεια, ενώ παρακολουθεί στενά τους κινδύνους που λαμβάνονται για τους δικούς τους λογαριασμούς. Τρίτον, η ΕΚΤ θα επιτρέπει στις χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία να αναχρηματοδοτήσουν το χρέος τους προσωρινά σε πολύ χαμηλό κόστος. Τα βήματα αυτά θα ηρεμία στις αγορές και να δώσουμε στην Ευρώπη του χρόνου να αναπτυχθεί μια στρατηγική ανάπτυξης, χωρίς τις οποίες το πρόβλημα του χρέους δεν μπορεί να λυθεί.

Αυτό είναι το πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει. Δεδομένου ότι η συνθήκη της ευρωζώνης για τη θέσπιση κοινής ταμείο θα πάρει πολύ χρόνο για τη σύναψη, εν τω μεταξύ τα κράτη μέλη πρέπει να απευθύνω έκκληση προς την ΕΚΤ να καλύψει το κενό. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθεροποίησης εξακολουθεί να σχηματίζεται, αλλά στη σημερινή του μορφή το νέο κοινό ταμείο είναι μόνο μια πηγή χρηματοδότησης και το πώς δαπανώνται τα κεφάλαια που αφήνεται στα κράτη μέλη. Αυτό θα απαιτήσει μια νεοσυσταθείσα διακυβερνητικού οργανισμού για να καταστεί δυνατή η EFSF να συνεργαστεί με την κεντρική τράπεζα της Ευρώπης. Αυτό θα πρέπει να εγκρίνονται από την Ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας και ίσως από τα κοινοβούλια των άλλων κρατών, καθώς και.

Ο άμεσος στόχος είναι να ανεγείρει τις αναγκαίες διασφαλίσεις έναντι μόλυνσης από μια πιθανή ελληνική προεπιλογή. Υπάρχουν δύο ευάλωτες ομάδες - τις τράπεζες και τα κρατικά ομόλογα χωρών όπως η Ιταλία και η Ισπανία - που πρέπει να προστατευθούν. Τα δύο αυτά καθήκοντα θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί ως εξής.

Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός θα χρησιμοποιείται κυρίως για την εγγύηση και την αναδιάρθρωση του κεφαλαίου των τραπεζών. Τα συστημικά σημαντικών τραπεζών θα πρέπει να υπογράψουν μια επιχείρηση με το EFSF ότι θα συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της ΕΚΤ για όσο διάστημα οι εγγυήσεις που ήταν σε ισχύ. Οι τράπεζες που αρνήθηκαν να υπογράψουν θα είναι εγγυημένη. Κεντρική τράπεζα της Ευρώπης, στη συνέχεια, θα δώσει εντολή στις τράπεζες να διατηρήσουν τις πιστώσεις τους και τα χαρτοφυλάκια δανείων, ενώ παρακολουθεί στενά τους κινδύνους που διατρέχουν για δικό τους λογαριασμό. Οι ρυθμίσεις αυτές θα σταματήσει το συμπυκνωμένο απομόχλευσης που είναι μία από τις κύριες αιτίες της κρίσης. Η ολοκλήρωση της αύξησης κεφαλαίου θα άρει τα κίνητρα για deleverage. Η γενική εγγύηση θα μπορούσε στη συνέχεια να αποσυρθεί.

Για να ανακουφίσει την πίεση στα κρατικά ομόλογα χωρών όπως η Ιταλία, η ΕΚΤ θα μειώσει το προεξοφλητικό επιτόκιο. Θα ενθαρρύνει τότε τις ενδιαφερόμενες χώρες για να χρηματοδοτήσει εξ ολοκλήρου από την έκδοση εντόκων γραμματίων και να ενθαρρύνει τις τράπεζες να αγοράσουν τα νομοσχέδια. Οι τράπεζες θα μπορούσαν να τόκος τους λογαριασμούς με την ΕΚΤ, αλλά δεν θα το κάνουν εφ 'όσον κερδίσει περισσότερα στους λογαριασμούς από ό, τι στα μετρητά. Αυτό θα επιτρέψει στην Ιταλία και τις άλλες χώρες για να αναχρηματοδοτήσει για περίπου 1 τοις εκατό το χρόνο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έκτακτης ανάγκης.Ωστόσο, η εν λόγω χώρες θα υπόκεινται σε αυστηρή πειθαρχία, γιατί αν δεν υπερέβη τα όρια που συμφωνήθηκε η εγκατάσταση θα πρέπει να αποσυρθεί. Ούτε η ΕΚΤ ούτε το EFSF θα αγοράσει και άλλο τα ομόλογα στην αγορά, ώστε η αγορά να θέσει ασφάλιστρα κινδύνου. Εάν και όταν τα ασφάλιστρα που επέστρεψαν σε πιο κανονικά επίπεδα των ενδιαφερομένων χωρών θα ξεκινήσει την έκδοση μεγαλύτερης διάρκειας του χρέους.

Τα μέτρα αυτά θα επιτρέψουν στην Ελλάδα να προεπιλογή χωρίς να προκληθεί μια παγκόσμια κατάρρευση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα θα αναγκαζόταν στην προεπιλογή. Εάν η Ελλάδα επιτύχει τους στόχους της, το EFSF θα μπορούσε να εγγυηθεί μια «εθελοντική» αναδιάρθρωση, ας πούμε 50 σεντς για το ευρώ. Ο ευρωπαϊκός μηχανισμός θα έχουν αρκετά χρήματα για να εξασφαλίζει και την αναδιάρθρωση του κεφαλαίου των ευρωπαϊκών τραπεζών και θα ήταν να αφεθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών. Πώς Ελλάδα τα πήγε κάτω από αυτές τις συνθήκες θα ήταν μέχρι και τους Έλληνες.

Πιστεύω ότι αυτά τα βήματα θα έφερνε την οξεία φάση της κρίσης του ευρώ μέχρι το τέλος του staunching δύο κύριες πηγές της και να καθησυχάσει τις αγορές ότι μια πιο μακροπρόθεσμη λύση ήταν το θέαμα. Η μακροπρόθεσμη λύση θα ήταν να είναι πιο περίπλοκη, διότι το καθεστώς που επιβάλλει η ΕΚΤ θα άφηνε κανένα περιθώριο για δημοσιονομική επέκταση και το πρόβλημα του χρέους δεν θα μπορούσε να επιλυθεί χωρίς ανάπτυξη. Πώς να δημιουργήσει βιώσιμες δημοσιονομικών κανόνων για το ευρώ θα ήταν να αφεθεί στις διαπραγματεύσεις Συνθήκης.

Υπάρχουν πολλές άλλες προτάσεις υπό συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών. Οι περισσότερες από τις προτάσεις αυτές επιδιώκουν να αυξήσουν την EFSF, μετατρέποντας την σε μια τράπεζα ή μια ασφαλιστική εταιρεία ή από τη χρήση ενός ειδικού σκοπού. Ενώ σχεδόν κάθε πρόταση είναι ικανή να προκαλέσει προσωρινή ανακούφιση, απογοήτευση θα μπορούσε να ωθήσει τις χρηματοπιστωτικές αγορές πάνω από το χείλος του γκρεμού. Οι αγορές είναι πιθανό να δούμε μέσα από ανεπαρκείς προτάσεις, ειδικά αν παραβιάζουν το άρθρο 123 της Συνθήκης της Λισσαβώνας, η οποία τηρείται αυστηρά από την πρότασή μου. Τούτου λεχθέντος, κάποια μορφή της μόχλευσης θα μπορούσαν να είναι χρήσιμες σε ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Η πορεία δράσης που περιγράφεται εδώ δεν απαιτεί τη μόχλευση ή την αύξηση του μεγέθους του EFSF αλλά είναι πιο ριζοσπαστική, διότι θέτει τις τράπεζες υπό ευρωπαϊκό έλεγχο. Αυτή είναι ικανή να αφυπνίσει την αντίθεση των δύο τραπεζών και των εθνικών αρχών. Μόνο πίεση της κοινής γνώμης μπορεί να το κάνει να συμβεί.

---------------------------


GeorgeSoros.com Newsletter

Dear Friends and Colleagues, 
I thought you might be interested in reading George's latest essay. 
All best, 
Michael Vachon  
 
How to Stop a Second Great Depression 
George Soros 
Financial Times, September 29, 2011
Financial markets are driving the world towards another Great Depression with incalculable political consequences. The authorities, particularly in Europe, have lost control of the situation. They need to regain control and they need to do so now. 
Three bold steps are needed. First, the governments of the eurozone must agree in principle on a new treaty creating a common treasury for the eurozone. In the meantime, the major banks must be put under European Central Bank direction in return for a temporary guarantee and permanent recapitalisation. The ECB would direct the banks to maintain their credit lines and outstanding loans, while closely monitoring risks taken for their own accounts. Third, the ECB would enable countries such as Italy and Spain to temporarily refinance their debt at a very low cost. These steps would calm the markets and give Europe time to develop a growth strategy, without which the debt problem cannot be solved. 
This is how it would work. Since a eurozone treaty establishing a common treasury would take a long time to conclude, in the interim the member states have to appeal to the ECB to fill the vacuum. The European Financial Stabilisation Fund is still being formed but in its present form the new common treasury is only a source of funds and how the funds are spent is left to the member states. It would require a newly created intergovernmental agency to enable the EFSF to cooperate with Europe’s central bank. This would have to be authorised by Germany’s Bundestag and perhaps by the legislatures of other states as well. 
The immediate task is to erect the necessary safeguards against contagion from a possible Greek default. There are two vulnerable groups – the banks and the government bonds of countries such as Italy and Spain – that need to be protected. These two tasks could be accomplished as follows. 
The EFSF would be used primarily to guarantee and recapitalise banks. The systemically important banks would have to sign an undertaking with the EFSF that they would abide by the instructions of the ECB as long as the guarantees were in force. Banks that refused to sign would not be guaranteed. Europe’s central bank would then instruct the banks to maintain their credit lines and loan portfolios while closely monitoring the risks they run for their own account. These arrangements would stop the concentrated deleveraging that is one of the main causes of the crisis. Completing the recapitalisation would remove the incentive to deleverage. The blanket guarantee could then be withdrawn. 
To relieve the pressure on the government bonds of countries such as Italy, the ECB would lower its discount rate. It would then encourage the countries concerned to finance themselves entirely by issuing treasury bills and encourage the banks to buy the bills. The banks could rediscount the bills with the ECB but they would not do so as long as they earned more on the bills than on the cash. This would allow Italy and the other countries to refinance themselves for about 1 per cent a year during this emergency period. Yet the countries concerned would be subject to strict discipline because if they went beyond agreed limits the facility would be withdrawn. Neither the ECB nor the EFSF would buy any more bonds in the market, allowing the market to set risk premiums. If and when the premiums returned to more normal levels the countries concerned would start issuing longer-duration debt. 
These measures would allow Greece to default without causing a global meltdown. That does not mean that Greece would be forced into default. If Greece met its targets, the EFSF could underwrite a “voluntary” restructuring at, say 50 cents on the euro. The EFSF would have enough money left to guarantee and recapitalise the European banks and it would be left to the International Monetary Fund to recapitalise the Greek banks. How Greece fared under those circumstances would be up to the Greeks. 
I believe these steps would bring the acute phase of the euro crisis to an end by staunching its two main sources and reassuring the markets that a longer-term solution was in sight. The longer-term solution would be more complicated because the regime imposed by the ECB would leave no room for fiscal stimulus and the debt problem could not be resolved without growth. How to create viable fiscal rules for the euro would be left to the treaty negotiations. 
There are many other proposals under discussion behind closed doors. Most of these proposals seek to leverage the EFSF by turning it into a bank or an insurance company or by using a special purpose vehicle. While practically any proposal is liable to bring temporary relief, disappointment could push financial markets over the brink. Markets are likely to see through inadequate proposals, especially if they violate Article 123 of the Lisbon treaty, which is scrupulously respected by my proposal. That said, some form of leverage could be useful in recapitalising the banks. 
The course of action outlined here does not require leveraging or increasing the size of the EFSF but it is more radical because it puts the banks under European control. That is liable to arouse the opposition of both the banks and the national authorities. Only public pressure can make it happen. 
 
***Please do not reply to this message. This email was generated automatically and responses are not monitored.
George Soros

Σχόλια

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *