ροή ειδήσεων

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Α.Ε.Π.Ι. ;

ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ Α.Ε.Π.Ι.? ΕΧΟΥΜΕ ΨΗΤΟΠΩΛΕΙΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΗΡΘΕ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΟΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥMΕ...
380 EYRO ΔΙΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΛΙΤΕΧΝΩΝ. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΑΛΙ? ΕΧΩ 5 ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΟΛΑ Κ ΟΛΑ. ΤΙ ΚΑΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΝ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

ΣΣ: ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ... ΕΔΩ

Σχόλια

  1. Ανώνυμος5/1/12 05:35

    Θα ήθελα να θίξω το θέμα της ΑΕΠΙ που πιστεύω είναι από τα πιο "νταβατζίδικα" εισπρακτικά χαράτσια που πληρώνουν οι επαγγελματίες σε μια ιδιωτική εταιρία με τις "ευλογίες" του κράτους.
    Είναι παράνομοι, παράλογοι και εντελώς ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΙ οι τρόποι και οι λόγοι που απαιτεί να εισπράττει χρήματα. Ας τα πάρουμε από την αρχή..
    - Για τα «πνευματικά δικαιώματα»: Κατ’ αρχήν θεωρώ ότι δεν μπορεί να υφίσταται ο όρος πνευματικά δικαιώματα για λόγους εισπρακτικούς. Γιατί κάποιος που έχει δημιουργήσει κάτι μπορεί να απαιτεί να πληρώνεται ισοβίως (ή.. και οι συγγενείς του), όταν θεωρητικά κάποιος το...
    χρησιμοποιήσει για να κάνει κάποια δουλειά που του αποφέρει κάποιο κέρδος? Τα πάντα γύρω μας είναι αποτέλεσμα την ανθρώπινης νόησης και άρα δημιουργία κάποιου ή κάποιων, π.χ. το πουκάμισο που φοράμε, το τραπέζι, το ποτήρι κτλ. Δηλαδή ΟΛΟΙ αυτοί που έχουν δημιουργήσει κάτι το οποίο χρησιμοποιούμε σε χώρους που μας αποφέρουν κάποιο κέρδος, πρέπει να ζητάνε «πνευματικά δικαιώματα»? Ας πούμε σε ένα καφέ, ο μαραγκός να ζητήσει ποσοστά για τα τραπεζάκια του, η βιοτεχνία ενδυμάτων για το πουκάμισο του σερβιτόρου.. κτλ.? Δημιουργοί είναι δηλαδή μόνο οι ..τραγουδιστές? Δεν λέω καλλιτέχνες γιατί όσοι ασπάζονται απόψεις περί «πνευματικών δικαιωμάτων» και ποσοστών θα πρέπει να λέγονται ΕΜΠΟΡΟΙ μουσικής ή οτιδήποτε άλλο και όχι καλλιτέχνες. Αυτό που πρέπει να είναι φυσικά αποδεκτό είναι η πνευματική αναγνώριση της δημιουργίας κάποιου. Τα … κέρδη ανήκουν αλλού.
    - Η ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ της ΑΕΠΙ:. Η ΑΕΠΙ είναι μια ιδιωτική ΑΕ που έχει εγγεγραμμένα μέλη της κάποιους μουσικούς, τραγουδιστές, ή δισκογραφικές. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΛΟΥΣ.!! Αυτοί λοιπόν μέσω των αετονύχηδων της ΑΕΠΙ ζητάνε δικαιώματα εκ μέρους ΟΛΟΥ του μουσικού.. σύμπαντος. Επίσης επειδή και οι ίδιοι γνωρίζουν ότι δεν κατέχουν σε καμία περίπτωση όλο τον όγκο της μουσικής (μάλλον το αντίθετο συμβαίνει), δεν έχουν ανακοινώσει ΠΟΤΕ (!) την λίστα των μελών τους, ώστε να έχεις το δικαίωμα να μην παίξεις τα τραγούδια τους αν δεν επιθυμείς να τους πληρώνεις καθώς επίσης να δεις αν ούτος η άλλως δεν τους παίζεις.
    Άλλη μια ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ είναι ότι σου ζητάνε να τους ΠΡΟΠΛΗΡΩΣΕΙΣ στην αρχή της χρονιάς για την μουσική που ΘΑ παίξεις για να σου δώσουν την .. «άδειά» τους θεωρώντας φυσικά ότι ΘΑ παίξεις την δικιά τους μουσική.
    Τρομερή ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ επίσης ο… τιμοκατάλογός τους. Βάσει… ποιας μονάδας μέτρησης έχει δημιουργηθεί? Ποιος μπορεί και μετρά το.. «πνευματικό δικαίωμα» με ευρώ ανα τετραγωνικό και με ποια βάση? (από αυτό βέβαια φαίνεται και η.. αστειότητα περί «πνευματικών δικαιωμάτων») Δεν θα έπρεπε να υπάρχει συχνότητα και ποσότητα? Δηλαδή πληρώνονται το ίδιο είτε κάποιος παίξει ένα τραγούδι τους είτε παίξει εκατό? Όλη τη μέρα ή μόνο το βράδυ?
    Η ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ του ΚΡΑΤΟΥΣ:. Το Ελληνικό κράτος φυσικά είναι ο «προστάτης» αυτής της ιδιωτικής εταιρίας συμβάλλοντας τα μέγιστα στην διευκόλυνση της είσπραξης των αυθαίρετων και παράνομων συνεπώς εσόδων της.
    Η μεγαλύτερη διευκόλυνση που της παρέχει είναι μέσω των Δήμων η ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ απαίτηση απόδειξης πληρωμής τιμολογίου της ΑΕΠΙ για να σου εκδώσει ο Δήμος «άδεια χρήσης μουσικών οργάνων». Δηλαδή το κράτος, προκειμένου να σου εκδώσει μια επίσημη κρατική άδεια απαιτεί να έχεις πληρώσει έναν ιδιώτη!! Από πού κι ως που το κράτος αναλαμβάνει χρέη ελεγκτή εκ μέρους μια ιδιωτικής εισπρακτικής εταιρίας και σου ζητάει να προσκομίσεις το τιμολόγιο της. Και ΠΟΙΟΣ ΝΟΜΟΣ το επιβάλει αυτό στους Δήμους?? Υπάρχει? Αν υπάρχει ας μας τον πει κάποιος (εγώ πάντως δεν βρήκα τίποτα).
    Εν κατακλείδι, αυτή η ιδιωτική εταιρία που συστάθηκε από κάποιους (να μην τους πω.. λαμόγια), μαζί με λίγους εμπόρους μουσικής (να μην τους πω.. «καλλιτέχνες») και ορισμένες δισκογραφικές (που πλέον κατάντησαν να πουλάνε cd μόνο μέσω .. εφημερίδων) και λειτουργεί ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ, είναι δημιούργημα της ανυπαρξίας και ανικανότητας του κράτους (για ακόμα μια φορά) προκειμένου να συστήσει ένα δημόσιο φορέα «πνευματικών δικαιωμάτων» (αν ποτέ... υπάρξουν).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος5/1/12 05:38

    Συνέχεια...
    (*) Καλώ οποιονδήποτε Δημοτικό "υπεύθυνο" να ανακοινώσει το νόμο που αναγράφεται αυτή η απαίτηση (περι ένδειξης τιμολογίου ΑΕΠΙ για εκδοση άδειας μουσικών οργάνων), καθώς και την ΑΕΠΙ να ανακοινώσει επιτέλους την λίστα με τα "δικαιώματα" που κατέχει όπως και την βάση με την οποία δημιουργήθηκε ο "τιμοκατάλογός" της.
    «Πνευματική ιδιοκτησία: Ένα λάθος επίθετο για ένα λάθος ουσιαστικό.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος5/1/12 05:40

    Νταβατζιλικι ειναι φιλε μου! Βγαλε απο μεσα το στερεο σου και δεν μπορουν να σου κανουν τιποτα !Μην πληρωσεις τιποτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος5/1/12 06:12

    Νομιζω οτι αν χρησιμοποιεις μονο ραδιοφωνο,η ραδιοφωνο μεσο ιντερνετ, δεν πληρωνεις αεπι.Αλλα δεν ειμαι απολυτα σιγουρος γι αυτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος5/1/12 10:19

    καλημερα φιλε μου παρε εδω ενα τηλεφωνο να σου πουν τι να κανεις http://www.fairmusic.gr/el/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος5/1/12 10:29

    ΔΕΣ ΕΔΩ http://www.fairmusic.gr/el/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος5/1/12 10:30

    Και το ραδιόφωνο απαγορεύεται, έχω μιλήσει με μια υπεύθυνη της προαναφερόμενης εισπρακτικής εταιρείας. Μάλιστα, την ρώτησα ΓΙΑΤΙ απαγορεύεται και το ραδιόφωνο, εφόσον κάνει αναμετάδοση της μουσικής. Η απάντηση της ήταν η ίδια, ότι είναι χώρος συνάθροισης κοινού και πρέπει να πληρώσουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα των τραγουδιστών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος5/1/12 10:43

    Σας ευχαριστώ που ασχοληθήκατε με το θέμα, είμαι αυτός που έστειλα το ερώτημα στο Blog, έχω ένα κατάστημα που το δουλεύουμε οικογενειακώς, ήταν χρόνια ψησταριά και τώρα το ανακαινίσαμε (μπυραρία-φαγητό δηλαδή με μουσική από τον υπολογιστή και κανένα αγώνα). Πού θέλω να καταλείξω, ότι εν καιρώ κρίσης είναι αδιανόητο να θέλει μια ΑΕ να εισπράττει από εμάς που είμαστε ένα μαγαζί με 5 τραπέζια και 6 σκαμπό 190ευρώ ετησίως για μουσική. Δεν έχω club για να προσεγγίσω κόσμο με την μουσική μου. Τα παραπάνω τα ανέφερα στους υπεύθυνους της ΑΕΠΙ και απλά είπαν πως είναι εγκύκλιος, ότι και τηλεόραση μόνο να έχεις, πάλι είσαι υποχρεωμένος να πληρώσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος5/1/12 10:55

    ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΜΙΑ ΕΡΩΤΗΣΗ? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΟΠΩΣ ΖΑRA KAI BERSKA Ή ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΩΤΗΡΙΑ, ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΟΥΣΙΚΉ? ΔΗΛΑΔΗ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΛΛΟΣ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΙ Ή ΕΝΑ ΠΟΤΟ ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ? ΤΙ ΝΤΑΒΑΤΖΙΛΙΚΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος5/1/12 11:02

    εδώ το λέει ξεκάθαρα, όταν έρθει στο μαγαζί μου ο αντιπρόσωπος θα του πώ να γυρίσουμε όλη την ανάληψη να δώ αν έχουν όλοι : ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

    Αναπαραγωγή ή εκτέλεση μουσικής

    Ο Ν. 2121/1993 καθορίζει την υποχρέωση λήψης άδειας πριν από οποιαδήποτε δημόσια εκτέλεση ενός μουσικού έργου "....που γίνεται προσιτό σε κύκλο προσώπων ευρύτερο από το στενό κύκλο της οικογένειας και το άμεσο περιβάλλον..." με την ταυτόχρονη καταβολή των αναλογούντων πνευματικών δικαιωμάτων.
    Η άδεια δημόσιας εκτέλεσης χορηγείται από την ΑΕΠΙ εκ μέρους των Ελλήνων και ξένων μελών της (συνθετών, στιχουργών, εκδοτών / υποεκδοτών, κληρονόμων, ιδιοκτητών), που συμβατικά της έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα της εκπροσώπησης, προστασίας και διαχείρισης του έργου τους.

    Καμία συναλλαγή στη διαδικασία της είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων δε γίνεται χωρίς την έκδοση τιμολογίου ή αντίστοιχου νομίμου παραστατικού είσπραξης.

    Ο Τομέας Ελέγχου της ΑΕΠΙ επιμελείται τον έλεγχο των τιμολογίων που εκδίδονται καθημερινά σε όλη την Ελλάδα. Αφού ελεγχθούν λογιστικά και καταχωρηθούν ηλεκτρονικά, τα τιμολόγια φυλάσσονται σε ειδικό αρχείο του οργανισμού.

    Με τη διαδικασία αυτή, η ΑΕΠΙ εισπράττει έσοδα από περισσότερες από 45.000 πηγές / χρήστες μουσικής όλων των κατηγοριών (κέντρα διασκεδάσεως, μπαρ, εστιατόρια, καφενεία, εμπορικά καταστήματα, super markets, ξενοδοχεία, χώροι συναυλιών, εκθεσιακοί χώροι, κινηματογράφοι , ραδιοφωνικοί / τηλεοπτικοί σταθμοί κ.λ.π).

    Το ύψος των καταβαλλόμενων πνευματικών δικαιωμάτων για Δημόσια Εκτέλεση στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλότερο από τον μέσο όρο των πνευματικών δικαιωμάτων των αντίστοιχων ομόλογων οργανισμών διεθνώς.

    Στις παραμέτρους για τον καθορισμό της τιμολόγησης, λαμβάνονται υπόψη από την ΑΕΠΙ συγκριτικά στοιχεία και αποτελέσματα ερευνών που προκύπτουν από διεθνείς συνεργασίες νομικών και οικονομικών επιτροπών της CISAC (Επιτροπή Ταριφών).

    Γενικά κριτήρια τιμολόγησης:

    - Η εσωτερική νομοθεσία κάθε χώρας.

    - Οι διεθνείς συμβάσεις.

    - Η εσωτερική κοινωνική / οικονομική κατάσταση και το βιοτικό επίπεδο κάθε χώρας.

    Ειδικά κριτήρια τιμολόγησης:

    - Το εμβαδόν του χώρου.

    - Η περιοχή (αστικές ή μη περιοχές, παραμεθόριες, εποχικότητα κτλ.).

    - Η σπουδαιότητα χρήσης της μουσικής (απαραίτητη, αναγκαία ή χρήσιμη).

    - Ο τρόπος παρουσίασης της μουσικής στο κοινό (ζωντανή, αναπαραγωγή με μηχανικά μέσα κτλ.).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος5/1/12 11:23

    ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΕΤΙΑ ΟΤΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΧΝΕΣ??? ΑΡ......ΙΑ ΠΑΝΕ. ΟΙ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΤΑ ΠΑΡΝΟΥΝ (95%) ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΧΝΕΣ ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΠΑΙΡΝΟΘΝ ΤΟ 5 %.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος5/1/12 11:33

    εγώ είμαι περίεργος η ΑΕΠΙ έχει αναρωτηθεί αν μπορούν να πληρώσουν κάποιες ταβέρνες που είναι στο χείλος του γκρεμού και κάνουν απεγνωσμένες προσπάθειες να επιβιώσουν? δεν έχω ενοίκιο και πάλι έχω άγχος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος5/1/12 11:47

    5/1/12 10:55 ποιος σου ειπε πως δεν πληρωνουν τα μεγαλα μαγαζια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ανώνυμος5/1/12 11:50

    ΠΑΡΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΥΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΧΕΤΙΚΑ

    η βιομηχανία της μουσικής και ο ρόλος των δισκογραφικών εταιρειών.


    Θα ξεκινήσω ανάποδα. Οχι από την αρχή, αλλά από το τέλος της διαδρομής για την μουσική βιομηχανία στην Ελλάδα με την μορφή που την ξέραμε εως τώρα. Κάθε «τέλος εποχής» αυτοπροσδιορίζεται κατά έναν περίεργο τρόπο από έναν πρακτικό «συμβολισμό». Για την χώρα μας ένας τέτοιος συμβολισμός αποτελεί η στιγμή της κατεδάφισης των studio ηχογράφησης της columbia. To ποιοί πήραν την απόφαση για την συγκεκριμένη ενέργεια αποκτά τεράστια σημασία. Είναι οι σημερινοί ιδιοκτήτες -οι απόγονοι του ΜΙΝΩΣ ΜΑΤΣΑ- του χώρου που έγινε η κατεδάφιση, όπου στεγαζόντουσαν γραφεία, αποθήκες και τα studio της Ελληνικής μουσικής αυτοκρατορίας που «έχτισε» ο ίδιος. Για ποιόν λόγο έγινε αυτό; Μά φυσικά για να φτιαχθεί ένα μεγάλο συγκρότημα πολυτελέστατων κατοικιών. Το να γκρεμιστεί μέσα σε μία νύχτα, με ευθύνη του υπουργείου πολιτισμού που δεν «ήξερε» και δεν «κατάλαβε» ότι χάνεται στην κυριολεξία ένα μουσείο τέχνης το οποίο «μεγάλωσε» μουσικά γενιές και γενιές και το οποίο φιλοξένησε συνθέτες και μουσικούς που σφράγισαν με την παρουσία τους την ιστορική διαδρομή της νεώτερης Ελλάδας, αποτελεί την οπτική γωνία με την οποία χρόνια τώρα βλέπουν οι δισκογραφικές εταιρείες και το Ελληνικό κράτος το «βιομηχανικό προιόν» που ακούει στο όνομα μουσική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος5/1/12 11:51

    Υπηρετώντας αυτόν τον χώρο τα τελευταία είκοσι χρόνια σχεδόν, από την πλευρά των «συνεργατών» όπως αποκαλούσαν οι δισκογραφικές εταιρείες τους ιδιοκτήτες δισκοπωλείων και το απασχολούμενο προσωπικό τους, είχα την τύχη να αποκτήσω εμπειρία για το πώς σκέφτονται και λειτουργούν τα μονοπώλια, πώς ρυθμίζονται οι νόμοι της «ελεύθερης αγοράς» του συγκεκριμένου προιόντος. Είχα την τύχη να συνειδητοποιήσω από πολύ «πρώτο χέρι» το παντελώς ηλίθιο της σημασίας του όρου «υγιής ανταγωνισμός».
    Το εκπληκτικό με τον συγκεκριμένο χώρο είναι, ότι κάθε πολυεθνική δισκογραφική εταιρεία αποτελεί από μόνη της ένα μονοπώλιο ! Ολα αυτά τα μονοπώλια συγκροτούν ένα καρτέλ που διαμορφώνει απόλυτα και εντελώς αυθαίρετα όχι μόνο την τιμή του προιόντος – πράγμα παράνομο απο την Ευρωπαική νομοθεσία- αλλά και την διαχρονική εξέλιξη σε καθαρά πολιτιστικό επίπεδο της μουσικής κουλτούρας και διαπαιδαγώγησης του ευρύτερου παγκόσμιου μουσικού κοινού. Με λίγα λόγια οι δισκογραφικές εταιρείες προσπαθουν να «επιβάλλουν» μέσω συγκεκριμένων τρόπων προώθησης, το είδος της μουσικής που θα ακούει ο ακροατής και εν δυνάμει καταναλωτής.
    Πόσοι από εμάς έχουν συνειδητοποιήσει ότι στην ουσία δεν υπάρχει -παρά στο ελάχιστο- ανταγωνισμός μεταξύ αυτών των εταιρειών; Στα σούπερ μάρκετ μπορείς να βρείς και να συγκρίνεις τιμές μεταξύ βασικών αγαθών. Συγκρίνεις τις τιμές στο αλεύρι λόγου χάρη, συγκρίνεις τις τιμές στο γάλα, στα γιαούρτια, σε όλα τα είδη.
    Στην μουσική βιομηχανία δεν υπάρχουν τέτοιοι νόμοι. Γιατί ο κάθε καλλιτέχνης, μουσικός, ερμηνευτής, συνθέτης μπορεί να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας μόνο σε μια εταιρεία, και η δουλειά του μπορεί να εκδωθεί μόνο από την εταιρεία που έχει τα δικαιώματα του για όσο χρόνο διαρκεί το συνήθως αποικιοκρατικό συμβολαιο που καλείται να υπογράψει κυρίως ο νεοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης. Με λίγα λογια η κάθε εταιρεία κατέχει στην κυριότητα της ένα μοναδικό προιόν που αποκλείεται να το βρείς από κάπου αλλού για να μπορείς να συγκρίνεις τιμές.
    Δανειζομαι στην τύχη ένα όνομα. Γιάννη Πάριος. Γνωστός και μη εξαιρετέος. Εκατομμύρια πωλήσεις στην καριέρα του σε δίσκους, κασσέτες, CD και τώρα DVD. Εαν θέλεις να ακούσεις την νέα μουσική δουλεία του συγκεκριμένου καλιτέχνη μπορείς να την προμηθευτείς μόνο από την MINOS-EMI. Από πουθενά αλλού. Καμία άλλη εταιρεία δεν έχει τα δικαιώματα του. Εαν θέλεις να ακούσεις τον Παχάλη Τερζή, μόνο από την SONY-BMG. Από πουθενά αλλού. Εαν γουστάρει το παιδί σου να ακούσει το τραγούδι του Ρουβά, που θα μας εκποσωπήσει στην EUROVISION, μπορεί να το αγοράσει ο καταναλωτής αλλά και η επιχείρηση που θα του το προσφέρει μόνο από την UNIVERSAL. Απο πουθενά αλλού! Μια ωραία πρωία λοιπόν συνεδριάζει το Διοικητικό συμβούλιο του I.F.P.I. που αποτελείται από τους διευθυντές των Εν Ελλάδι δισκογραφικών εταιρειών και μεταξύ άλλων, συζητάνε και το θέμα των τιμών. Πρώτη τον χορό των αυξήσεων ξεκινάει η MINOS-EMI. Η ναυαρχίδα της Ελληνικής μουσικής βιομηχανίας είτε στο Ελληνικό, είτε στο διεθνές ρεπερτόριο γιατί καλύπτει το 60% περίπου της παραγωγής στην Ελληνική μουσική βιομηχανία. Είναι ο λεγόμενος «καινούργιος τιμοκατάλογος» που έν ήδοι κυβερνητικού διατάγματος αποστέλεται σε όλους τους «συνεργάτες». Σε λιγότερο από μια εβδομάδα ακολουθούν «νέοι τιμοκατάλογοι» από σχεδόν όλες τις υπόλοιπες δισκογραφικές εταιρείες. Με αυτόν τον τρόπο το cd το βρήκα σαν εμπόρευμα στα εννέα ευρώ( 2.700 δρχ. τότε…) περίπου -οι νέες κυκλοφορίες- το 1989, και τα άφησα στα είκοσι δύο ευρώ !!! το 2008. Μια αδικαιολόγητη αύξηση του 150% περίπου. Και να σκεφτεί κανείς ότι η τιμή του cd, στις νέες κυκλοφορίες σταθεροποιήθηκε στα δεκαοχτώ με είκοσι ευρώ από το 2.000 !!!. Εαν δεν είναι αυτός ο ορισμός του καρτέλ, τότε ποιός είναι ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος5/1/12 11:53

    Μεταφερόμαστε Χριστούγεννα του 1995(;). Συνήθως στις εορταστικές περιόδους της αγοράς, στην δισκογραφία κυκλοφορούν όλες οι νέες μουσικές δουλειές των γνωστών ονομάτων. Τότε βέβαια δεν υπήρχε κρίση. Θα σας καταθέσω μια μαρτυρία για το πώς οι ίδιες οι εταιρείες δημιούργησαν με την πολιτική τους την κρίση στην δισκογραφική αγορά, πρίν καν αυτή επεκταθεί σε όλους τους τομείς. Τότε είμαι μέλος του Δ.Σ. του Πανελληνίου συλλόγου δισκοπολών, που αντιπροσωπεύει περίπου 200 μικρομεσαία δισκοπωλεία από τον Εβρο εώς την Κρήτη. Εννοείται πως η τότε αλυσίδα δισκοπωλείων «METROPOLIS» αλλά και τα μεγάλα δισκοπωλεία της Θεσσαλονίκης «ΠΑΤΣΗΣ» αρνούνται να γίνουν μέλη στον σύλλογο μας γιατί θέλουν να έχουν «μεγαλύτερα περιθώρια ευελιξίας στις κατ’ ιδία διαπραγματεύσεις με τις εταιρείες» όπως μας δηλώθηκε. Κατανοητό αυτό. Εκείνη την εποχή λοιπόν το cd με βάση τους νέους τιμοκαταλόγους που μας έστειλαν, παρουσίαζε μια αύξηση μέσα σε πέντε χρόνια 100%. Αρχίζουμε να διαμαρτυρόμαστε σαν σύλλογος πιά. Παίρνω τηλέφωνο τον οικονομικό διευθυντή της ΜΙΝΟΣ και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος :
    - Kύριε τάδε μου (σημ. συντάκτη…που δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα σου ρε κερατά…) δεν καταλαβαίνετε ότι η συγκεκριμένη οικονομικη πολιτική που ακολουθείτε με τις συνεχόμενες αυξήσεις θα επιφέρει μεγάλο πρόβλημα στην αγορά; Δεν καταλαβαίνετε ότι το συγκεκριμένο προιόν έχει ανάγκη από μια διαφορετική αντιμετώπιση ;
    - Και τι θέλετε να κάνουμε. Οταν πέφτουν οι πωλήσεις εμείς αυξάνουμε τις τιμές για να ισοσκελίσουμε τον ισολογισμό της εταιρείας. Σε ένα μήνα είμαστε υποχρεωμένοι να παρουσιάσουμε το ισολογισμό βάσειτων οικονομικών στόχων που μας έβαλαν οι απ’ έξω. ( Οπου οι «απ’ έξω» στην συγκεκριμένη περίπτωση βάζεται τον οικονομικό διευθυντή της EMI στην Αγγλία που μοιράζει τους οικονομικούς στόχους της κάθε χρονιάς στους εδώ διευθυντές των θυγατρικών. Η ΕΜΙ έχει ήδη εξαγοράσει την ΜΙΝΩΣ στην εποχή που αναφέρομαι.)
    - Μα είναι λογική αυτή που μου λέτε; Πως εμείς θα δώσουμε στον καταναλωτή ένα cd στην τιμή των 16 και 17 ευρώ ; Δεν καταλαβένεται ότι εμείς τα μαγαζιά θα πληρώσουμε την πολιτική σας και οι καταναλωτές θα γυρίσουν την πλάτη σε όλους μας ;
    - Τι να σου κάνω εγώ; Οποιο μαγαζί θέλει ας μην αγοράσει τον Πάριο. Ο καταναλωτής που θέλει να τον αγοράσει, θα τον βρεί στο επόμενο μαγαζί, αλλά και συλογικά να μου πείς ότι δεν θα τον αγοράσετε θα το δώσουμε στα μεγάλα μαγαζιά και στις «αλυσίδες». Εσείς θα χάσετε. Πάριο έχουμε μόνο εμείς, και εμείς καθορίζουμε τις τιμές.
    Τέλος διαλόγου. Εκβιασμός είπατε; Εχει και συνέχεια !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος5/1/12 11:55

    Kατα αρχάς να ζητήσω συγνώμη προκαταβολικά, δεν θυμάμαι εάν όλα αυτά έγιναν το 94, το 95, ή το 96. Οπως θα δείτε έχει μικρή σημασία. Τα πρώτα σημάδια λοιπόν της πτώσης στις πωλήσεις ηχογραφημάτων δεν άργησαν να φανούν. Λογικό, εάν σκεφθεί κανείς ότι ακόμη και σήμερα χρειάζεται ενα ημερομίσθιο του βασικού μισθού για να αγοράσει κανείς ένα cd!. Αμέσως μετά από εκείνον τον διάλογο και το τέλος της εορταστικής περιόδου, πραγματοποιούμε γενική συνέλευση σαν σύλλογος και αποφασίζουμε να αντιδράσουμε. Κανονίζουμε να δούμε όσους διευθυντές μπορούμε ξεχωριστά τον καθένα στην αρχή, να επισκεφθούμε το σωματείο των Ελλήνων Τραγουδιστών, να επισκεφθούμε τον τότε υφυπουργό εμπορίου Κ. Χρυσοχοίδη, να διοργανώσουμε μια κεντρική εκδήλωση στο Θέατρο ΠΑΛΛΑΣ για να ενημερώσουμε τον κόσμο για την πολιτική των εταιρειών και τέλος να παραστούμε στην επόμενη συνεδρίαση του I.F.P.I. και να συζητήσουμε τα προβλήματα της μουσικής βιομηχανίας παρουσία όλων των διευθυντών των δισκογραφικών εταιρειών. Και ήρθε η ώρα να μιλήσω με ονόματα. Προσωπικά συμμετέχω σε δύο συναντήσεις στην αρχή. Με τον κ. ΜΙΛΤΟ ΚΑΡΑΤΖΑ τότε διευθυντή της BMG ο οποίος ήταν και ο πρόεδρος του Δ.Σ. του τότε I.F.P.I. και στην συνέχεια με τον κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΠΠΟ ο οποίος ήταν διευθυντής της Ελληνικής MUSIC-BOX που τότε πρόσφατα είχε συγχωνευτεί με την ΛΥΡΑ, μια από τις ιστορικότερες Ελληνικές εταιρείες της μουσικής βιομηχανίας που αποτελούσε το αντίπαλο δέος για τις πολυεθνικές εταιρείες στην εγχώρια μουσική αγορά. Υποσχέσεις και από τους δύο, κυρίως όμως από τον κ. ΚΑΠΠΟ για υποστήριξη των αιτημάτων μας, στο επερχόμενη κρίσιμη συνεδρίαση. Συνάντηση με τον Χρυσοχοίδη και δευσμεσή του ότι θα εξετάσει το αίτημα μας για μείωση του ΦΠΑ στα μουσικά είδη από 18% σε 8%. Αυτομάτως θα είχαμε μια μείωση τιμής της τάξης του 10%. Υποσχόμαστε και εμείς σαν σύλλογος να πιέσουμε τις εταιρείες και τα μέλης μας για περαιτέρω μείωση των τιμών. Συναντάμε εκπροσώπους από τους τραγουδιστές, όπως ΚΩΣΤΑ ΤΟΥΡΝΑ και ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ. Πλήρης ταύτιση απόψεων, ενώ μας διαβεβαιώνουν ότι και εκείνοι αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα με την μη καταβολή των πνευματικών δικαιωμάτων από τις δουλειές τους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα λογιστήρια των εταιρειών δεν τους επιτρέπουν να δουν στοιχεία πωλήσεων από τους δίσκους τους !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ανώνυμος5/1/12 11:55

    Διοργανώνουμε με την υποστήριξη τους, μια καταπληκτική συζήτηση-μουσική εκδήλωση σε ένα ασφυκτικά γεμάτο θέατρο ΠΑΛΛΑΣ που την ονομάζουμε «για την χαμένη “τιμή” του Ελληνικού τραγουδιού». Το μουσικό μέρος της εκδήλωσης απ’ ότι θυμάμαι καλύπτει η ΤΑΝΙΑ ΤΣΑΝΑΚΛΙΔΟΥ και ο ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ. Ενημερώνουμε τον κόσμο για τις ενέργειες μας και για τα προβλήματα της Ελληνικής δισκογραφίας, προσπαθώντας να αναδείξουμε την πολιτιστική διάσταση του προβλήματος και ότι σαν προιόν καλλιτεχνικής έμπνευσης διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα άψυχα εμπορικά προιόντα, απαιτώντας παράλληλα την δραστική μείωση των τιμών έτσι ώστε να είναι εύκολα προσβάσιμο σε κάθε σπίτι και κοινωνική τάξη.
    Μετά από όλα αυτά έρχεται η μέρα της κρίσης. Μια πενταμελής επιτροπή του συλλόγου μας, μεταξύ αυτών και εγώ, συμμετέχουμε στην συνεδρίαση του ΔΣ του IFPI. Συμμετέχουν οι κ.κ. ΚΑΡΑΤΖΑΣ, ΚΑΠΠΟΣ, ΙΩΑΝΝΟΥ από την UNIVERSAL και ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΙΔΗΣ – ο γνωστός μουσικός παραγωγός- τότε διευθυντής της VIRGIN.
    Toυς διευθυντές της MINOS – EMI και της SONY δεν τους θυμάμαι. Η ατμόσφαιρα είναι από εχθρική εώς πολεμική. Μας δηλώνουν απερίφραστα, ότι εαν μειωθεί το ΦΠΑ σε 8% την άλλη μέρα θα βγούν όλες οι εταιρείες μαζί και θα ανακοινώσουν νέες αυξήσεις των προιόντων τους της τάξης του 10% !!!. Αρνούνται οποιαδήποτε μείωση τιμών, ενώ θυμάμαι τον κ. ΙΩΑΝΝΟΥ σηκωμένο όρθιο, να φωνάζει και να λέει «δεν θα κάνετε εσείς ότι θέλετε, εμείς θα καθορίσουμε τις τιμές, είναι δικά μας τα προιόντα και όποιος γουστάρει ας αγοράζει». Αυτός ήταν ο ρόλος του σκληρού «μπάτσου». Δείτε τώρα και τον ρόλο του καλού «μπάτσου». Απο τον διευθυντή της ΜΙΝΩΣ ή της SONY (δυστυχώς αυτή την λεπτομέρεια δεν την θυμάμαι καλά…) να μας λέει… «ελάτε ρε παιδιά ας βρούμε μια λύση, αφού έτσι και αλλιώς το σίγουρο είναι ότι τουλάχιστον τα μισά σας μέλη θα ακολουθήσουν την πολιτική μας, με κάποιες “παροχές” επιπλέον που θα τους δώσουμε, ενώ άμεσος στόχος μας είναι να βοηθήσουμε τις μεγάλες λιανικές αλυσίδες του προιόντος μας, να ανοίξουν και άλλα σημεία πώλησης σε μεγάλους δήμους. Είναι κρίμα εσείς να “πεταχτέιτε έξω” από την αγορά». Ωμός εκβιασμός είπατε ;
    Οσοι είχαν πεί ότι θα μας υποστηρίξουν είχαν πιεί το αμίλητο νερό, ενώ ακόμα θυμάμαι τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΤΡΙΔΗ επί τρείς ώρες που κράτησε η κουβέντα, να έχει σκύψει το κεφάλι του, να μην καταφέρνει να αρθρώσει μία λέξη και να μην συμμετέχει καθόλου στην συζήτηση. Προφανώς διαφωνούσε απόλυτα με αυτά που έλεγαν οι συνάδελφοι του, αλλά που θάρρος να διαφωνήσει ανοικτά μαζί τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ανώνυμος5/1/12 12:02

    Μεγάλη υπόθεση η καρέκλα του Διευθυντή σε δισκογραφική εταιρεία.
    Ουτε καταλάβαμε πώς πέρασε ο χρόνος της συνάντησης. Φύγαμε εντελώς απογοητευμένοι από αυτά που ακούσαμε. Μετά από έναν μήνα περίπου, κάναμε γενική συνέλευση στο κτήριο της ΓΕΣΕΒΕ με πάνω από 100 μέλη από όλη την Ελλάδα. Εκεί, σε αυτήν την συνέλευση απλά επικυρώθηκε ο «θάνατος του εμποράκου». Κοινώς «όσο αντέξει ο καθένας μας». Προφανώς είχαν προηγηθεί τηλεφωνήματα από ανθρώπους των εταιρειών σε συγκεκριμένα μαγαζιά, στους πιό «παλιούς» του χώρου και άρχισαν οι τοποθετήσεις του στύλ «έχω οικογένεια να ζήσω, δεν μπορώ στα πενήντα μου να τα βάλω με τις εταιρείες»…«κοιτάχτε να συμβιβάσετε τα πράγματα»….«να πάρουμε τις εκπτώσεις που μας δίνουν»…χωρίς η πλειοψηφία των μελών να έχει την διάθεση να αντιληφθεί ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό έκπτωσης ή μια παράταση πληρωμής κατά ένα μήνα, αλλά γενικότερα πρόβλημα της οικονομικής πολιτικής των εταιρειών και ότι σύντομα θα το βρίσκαμε μπροστά μας. Μια πρόταση που έγινε για την διερεύνηση δυνατοτήτων μήπως σαν σύλλογος φτιάξουμε έναν δικό μας συναιτερισμό στο πλαίσιο της κοινής αγοράς του προιόντος από τις εταιρείες, μαζικά από όλα τα μέλη του συλλόγου, διεκδικώντας έτσι καλύτερες τιμές, αποδοκιμάστηκε εν τη γενέσει του.
    Ουσιαστικά από τα τέλη της δεκαετίας του 90 αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Αυτό έρχεται σαν αποτέλεσμα των βραχυπρόθεσμων οικονομικών πολιτικών των δισκογραφικών εταιρειών που ενδιαφέρονται μόνο για άμεσα αποτελέσματα στα «κλεισίματα» των ισολογισμών χωρίς επί της ουσίας να υπάρχει μακροπρόθεσμη πολιτική για την προστασία του προιόντος. Τότε βέβαια ξεκινάει και η τεχνολογική έκρηξη του «κατεβάσματος» μουσικής από το internet, αλλά σας πληροφορώ ότι οι εταιρείες απλά παρακολουθούν χωρίς να μπορούν να επέμβουν στο συγκεκριμένο φαινόμενο. Η αντίδραση τους στην κρίση είναι σπασμωδική. Αρχίζουν να πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές με τον σορό, μουσικά προιόντα σε εφημερίδες και περιοδικά. Οσο η αγορά των cd γονατίζει και τα μικρομεσαία μαγαζία κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο, αρχίζουν να αναζητούν νέα σημεία πώλησης. Τα βρίσκουν στα σουπερμάρκετ, χρηματοδοτούν νέες αλυσίδες πολυκαταστημάτων, μοιράζουν αφιδώς τα προιόντα τους στα περίπτερα, αρχίζει η πώληση μουσικών κομματιών σε εταιρείες κινητής τηλεφωνίας. Η πτώση όμως συνεχίζεται. Αρχίζουν οι απολύσεις προσωπικού, περικοπές μισθών, υπερωρίες δεν πληρώνονται πουθενά, μειώνουν τα κόστη της παραγωγής του προιόντος, πνευματικά δικαιώματα μόνο στα «πρώτα» ονόματα αποδίδονται, κλείνουν τις αποθήκες τους στις οποίες δούλευαν εκατοντάδες άνθρωποι, πουλάνε περιουσιακά τους στοιχεία μέχρι και τα αυτοκίνητα διανομής, διαλύουν τα δίκτυα διανομής τους, ξενοικιάζουν γραφεία μετακομίζοντας σε μικρότερα και τέλος συγχωνεύονται μεταξύ τους. Η ζημιά όμως έχει γίνει και είναι ανεπανόρθωτη. Το προιόν έχει ευτελιστεί, έχει χάσει την «μαγεία» του, ενώ οι καλές μουσικές δουλειές είναι πλέον ελάχιστες. Και εδώ αναρωτιέται κανείς : Που πήγαν όλα αυτά τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων σε καθαρά κέρδη που την περίοδο 1970-1990 συσώρευσε η Ελληνική μουσική βιομηχανία;
    Αλήστου μνήμης, η προσωπική μαρτυρία πρώην διευθυντή Ελληνικου Ρεπερτορίου της ΜΙΝΩΣ να μου λέει ότι «όταν έπεσε η χούντα και μπορούσαμε να ακούμε ελεύθερα ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, ΜΑΝΟ ΛΟΙΖΟ, ΜΑΝΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΙ, πήγαμε και ανοίξαμε τις κλειδωμένες αποθήκες της εταιρείας. Χιλιάδες δίσκοι και κασσέτες βρέθηκαν εκεί. Είχαν φτιαχθεί πριν από το πραξικόπημα. Τα καθαρίσαμε και τα πουλήσαμε με τιμές του 75 και του 76 ενώ αυτά είχαν φτιαχθεί δέκα χρόνια πρίν. Μιλάμε για τεράστιο κέρδος. Το πολιτικό τραγούδι μέχρι το 85 μας άφησε τεράστια ποσά». Είπατε κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ανώνυμος5/1/12 12:02

    Για να σας «φτιάξω» λίγο περισσότερο ακόμα, να σας πώ ότι οι δισκογραφικές πληρώνουν μειωμένη φορολογία. Πώς γίνεται αυτό ; Το κράτος παρέχει το δικαίωμα κάθε χρόνο να φτιάχνεται ένα πρωτόκολο καταστροφής «άχρηστων εμπορευμάτων». Το λεγόμενο stock. Οι εταιρείες λοιπόν καταστρέφουν ότι «σαβούρα» τους έχει μείνει από παλαιότερες αποτυχημένες εμπορικά κυκλοφορίες, και το ποσό που αντιστοιχεί στο κατεστραμένο υλικό, αφαιρείται αμέσως από το ποσό που καλούνται να πληρώσουν κάθε χρόνο στην Εφορία. Καλό;
    Την δεκαετία του 60 υπήρχαν καταγεγραμμένα γύρω στα 700 καταστήματα δίσκων σε όλη την Ελλάδα. Αυτήν την στιγμή δεν γνωρίζω εάν έχουν μείνει πάνω από 100 μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε όλη την χώρα. Ακόμα και οι «μεγάλες αλυσίδες » αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας. Οι παλιοί τους σύμμαχοι, τους έχουν εγκαταλείψει. Ομηρικοί καυγάδες ξεσπούν μεταξύ τους, γιατί οι εταιρείες προσπαθούν να πάρουν πίσω τις παροχές που τους έδωσαν, σε εκπτώσεις, παρατάσεις πληρωμών και παρακαταθήκες εμπορευμάτων
    Η λογική της απληστίας του κέρδους κατά την περίοδο της «χρυσής εποχής» της Ελληνικής Δισκογραφίας και οι τακτικές των τελευταίων ετών κατά την περίοδο της κρίσης είχαν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα. Με ποιά λογική ένας δίσκος cd του Μάνου Χατζιδάκη – Το χαμόγελο της τζοκόντας ας πούμε – μετά από περίπου σαράντα χρόνια από την αρχική του έκδοση και έχοντας πουλήσει παγκοσμίως πάνω από 3.000.000 αντίτυπα !!!…συνεχίζει να βρίσκεται στην κατηγορία Top Price της ξεφτιλισμένης MINOS-EMI και να πωλείται σήμερα στην τιμή των 17 ευρώ περίπου; Μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες «απάτες» στην ιστορία της βιομηχανίας. Είναι τα αποτελέσματα της αυτορρύθμισης της αγοράς από τα μονοπώλια των δισκογραφικών εταιρειών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ανώνυμος5/1/12 12:03

    Και οι υπόλοιποι ενδιαφερόμενοι ( καλλιτέχνες – δισκοπώλες ) που είναι ; Πουθενά !!! Ο καθένας στο μαγαζάκι του να περισσώσει ότι μπορεί. Οι μαγαζάτορες να προσπαθούν να ελειχθούν «κατά μόνας», ενώ η πλειοψηφία των καλλιτεχνών να κυνηγάει ένα καλό συμβόλαιο, με καλούς συνθέτες που θα τους δώσει μια πρόσκαιρη επιτυχία ανεβάζοντας έτσι έστω και προσωρινά τα νυχτοκάματα τους στις βραδυνές πίστες. Ολοι τους καταλαβαίνουν ότι είναι αναλώσιμα προιόντα και προσπαθούν να εκμεταλευτούν το γεγονός αυτό, για όσο ακόμα τα φώτα της διασημότητας θα «πέφτουν» επάνω τους. Ακόμα και νέοι καλλιτέχνες, νέα συγκροτήματα δίνουν γή και ύδωρ στις δισκογραφικές για λίγο glamour, λίγη φήμη, λίγη δημοσιότητα. Τα παλιά «βαριά» ονόματα έχουν αποσυρθεί και κάνουν μάλλον περιοδικές εμφανίσεις στην μουσική σκηνή του τόπου. Ετσι και αλλιώς δεν έχουν ανάγκη. Οι ίδιες οι εταιρείες δεν έχουν ανάγκη πιά. Υπάρχει όπως λένε «χρονικός ορίζοντας ανάκαμψης». Και μην σας φαίνεται περίεργο. Στήνουν τα δικά τους μαγαζιά στο internet. Αυτό σημαίνει δραστική μείωση του κόστου παραγωγής, λόγω μη κατασκευής φυσικού προιόντος. Σημαίνει βέβαια περισσότερες απολύσεις και νέα αποικιοκρατικά συμβόλαια προς τους καλλιτέχνες. Αλλά ποιός νοιάζεται ; Μήπως το κράτος ; Αυτό παρακολουθεί απλά την αυτορρύθμιση της αγοράς. Η ιστορία θα επαναλειφθεί. Μοναδική διέξοδος σε όλα αυτά φαντάζει να είναι η διακίνηση του μουσικού προιόντος από τους ίδιους τους δημιουργούς του στο internet. Χωρίς μεσάζοντες, χωρίς νταβάδες στην έμπνευση και στην δημιουργία. Για τον καταναλωτή καλό θα ήταν να στηρίξει τέτοιες προσπάθειες και κυρίως να στηρίξει μικρά επιλεγμένα δισκοπωλεία που έχουν εξειδίκευση στο ρεπερτόριο τους, σε ποιοτική μουσική από τον Ελληνικό και διεθνή χώρο. Για τους υπόλοιπους κατεβάστε άφοβα ότι θέλετε από το internet, χωρίς να δίνεται σημασία στο ηλίθιο σλόγκαν «η πειρατεία σκοτώνει την μουσική». Οι εταιρείες την δολοφόνησαν πολύ πριν εμφανισθεί η «πειρατεία».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος5/1/12 12:05

    το παραπανω αρθρο ειναι απο το forum pirateparty.gr

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ανώνυμος5/1/12 21:25

    Μονο ο μαρινόπουλος δεν πληρώνει ΑΕΠΙ και ξέρετε γιατί? γιατί χρησιμοποιεί μουσική που δεν είναι καταχωρημένη πουθενά ''ΑΓΝΩΣΤΗ'' αγοράζει κομμάτια από διαφορους ερασιτέχνες μουσικοσυνθέτες με τον όρο να μην μοιάζει με κανένα του εμποριου, και τα παίζει σε όλα τα καταστήματα του. Πηγαίνετε και ακούστε, αν ακούσετε έστω και ένα γνωστό κομμάτι εμενα να μου τρυπήσετε τι μύτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος5/1/12 22:17

    5/1/12 21:25 μπορει και να έχεις δίκιο. το jumbo ας πουμε παίζει τα δικά του παιδικά τραγούδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Επειδή ο Ανώνυμος, Jan 5, 2012 01:02 AM, αναφέρει οτι "Το ύψος των καταβαλλόμενων πνευματικών δικαιωμάτων για Δημόσια Εκτέλεση στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλότερο από τον μέσο όρο των πνευματικών δικαιωμάτων των αντίστοιχων ομόλογων οργανισμών διεθνώς", πάρτε και μία σύγκριση βάσει των επίσημων τιμοκαταλόγων των ΑΕΠΙ - Απόλλων - Ερατώ - Grammo (Ελλάδα), PRS (Αγγλία και δεκάδες άλλες χώρες) και Gema (Γερμανία):


    1) Εστιατόριο 80 τμ (48 καθίσματα), αναπαραγωγή με μηχανικά μέσα
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 150,- €
    ΑΕΠΙ: 59*12 = 708,- €
    Ελλάς σύνολο: 858,- €
    PRS: £206.30 (30 θέσεις) + £68.76 κάθε περαιτέρω 20 θέσεις = £275.06
    Gema: 175,60 €

    2) Εστιατόριο 300 τμ (180 καθίσματα), αναπαραγωγή με μηχανικά μέσα
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 250,- €
    ΑΕΠΙ: 165*12 = 1.980,- €
    Ελλάς σύνολο: 2.230,- €
    PRS: £206.30 (30 θέσεις) + 68.76 κάθε περαιτέρω 20 θέσεις = £756.38
    Gema: 511,50 €

    3) Ταβέρνα με CD και ζωντανή μουσική 12 φορές το μήνα, 3 όργανα, 80 τμ (48 καθίσματα)
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 150,- €
    ΑΕΠΙ: 156*12 = 1.872,- €
    Ελλάς σύνολο: 2.022,- €
    PRS: £206.30 (30 θέσεις) + £68.76 κάθε περαιτέρω 20 θέσεις = £275.06
    Gema: 1.210,80 €

    4) Ταβέρνα με CD και ζωντανή μουσική 12 φορές το μήνα, 3 όργανα, 300 τμ (180 καθίσματα)
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 250,- €
    ΑΕΠΙ: 379*12 = 4.548,- €
    Ελλάς σύνολο: 4.798,- €
    PRS: £206.30 (30 θέσεις) + 68.76 κάθε περαιτέρω 20 θέσεις = £756.38
    Gema: 1.210,80 €

    5) Μουσική σκηνή 200 τμ με 21.000 πελάτες ετησίως και ζωντανή μουσική 18 φορές το μήνα
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 4.200,- €
    ΑΕΠΙ: 367*12 = 4.404,- €
    Ελλάς σύνολο: 8.604,- €
    PRS: £92.07 ανά 1000 πελάτες = £1.933,47
    Gema: 1.210,80 €

    6) Μουσική σκηνή 600 τμ 73.000 πελάτες ετησίως και ζωντανή μουσική 12 φορές το μήνα
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 7.100,- €
    ΑΕΠΙ: 1649*12 = 19.788,- €
    Ελλάς σύνολο: 26.888,- €
    PRS: £92.07 ανά 1000 πελάτες = £6.721,11
    Gema: 1.210,80 €

    7) Μπαρ 40 τμ χωρίς ντισκ τζόκευ
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: ποσοστό 10% επί των ακαθαρίστων εσόδων τους (!) με ελάχιστη αμοιβή 3.000,- €
    ΑΕΠΙ: 47 * 12 = 564,- €
    Ελλάς σύνολο: 3.564,- € ελάχιστη χρέωση. Μάξιμουμ 564 € + 10% των ακαθαρίστων εσόδων
    PRS: £187.78
    Gema: 175,60 €

    8) Μπαρ 150 τμ με ντισκ τζόκευ
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: ποσοστό 10% επί των ακαθαρίστων εσόδων τους (!) με ελάχιστη αμοιβή 4.200,- €
    ΑΕΠΙ: 310 * 12 = 3.720
    Ελλάς σύνολο: 7.920,- € ελάχιστη χρέωση. Μάξιμουμ 3.720 € + 10% των ακαθαρίστων εσόδων
    PRS: £281.67
    Gema: 350,50 €

    9) Ντίσκο 200 τμ με ντισκ τζόκεϋ, με 16.000 πελάτες ετησίως, 12 ημέρες λειτουργίας το μήνα
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: ποσοστό 10% επί των ακαθαρίστων εσόδων τους (!) με ελάχιστη αμοιβή 4.200,- €
    ΑΕΠΙ: 310*12 = 3.720
    Ελλάς σύνολο: 7.920,- € ελάχιστη χρέωση. Μάξιμουμ 3.720 € + 10% των ακαθαρίστων εσόδων
    PRS: £92.07 ανά 1000 πελάτες = £1473.12
    Gema: 4.695,27 €

    10) Ντίσκο 500 τμ με ντισκ τζόκεϋ, με 50.000 πελάτες ετησίως, 12 ημέρες λειτουργίας το μήνα
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: ποσοστό 10% επί των ακαθαρίστων εσόδων τους (!) με ελάχιστη αμοιβή 6.500,- €
    ΑΕΠΙ: 916*12 = 10.992,- €
    Ελλάς σύνολο: 17.492,- € ελάχιστη χρέωση. Μάξιμουμ 10.992 € + 10% των ακαθαρίστων εσόδων
    PRS: £92.07 ανά 1000 πελάτες = £4.603.5
    Gema: 9.419,52 €

    11) Ξενοδοχείο Α κατηγορίας (4*) με 30 δωμάτια
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 13,22 * 30 = 396,60
    ΑΕΠΙ: 4,38 * 30 = 131,40 €
    Ελλάς σύνολο: 528,- €
    PRS: £93.80 * 2 (ανά 15 δωμάτια) = £187,60
    Gema: 24,20 * 30 = 726,- €

    12) Ξενοδοχείο Α κατηγορίας (4*) με 150 δωμάτια
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 13,22 * 150 = 1983,- €
    ΑΕΠΙ: 4,38 * 150 = 657,- €
    Ελλάς σύνολο: 2.640,- €
    PRS: £93.80 * 10 (ανά 15 δωμάτια) = £938,-
    Gema: 24,20 * 150 = 3.630,- €

    (Συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. (συνέχεια από το προηγούμενο)

    13) Σούπερ Μάρκετ 400 τμ
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 140,- €
    ΑΕΠΙ: 215,- €
    Ελλάς σύνολο: 355,- €
    PRS: £349.40
    Gema: 158,10 €

    14) Σούπερ Μάρκετ 1.000 τμ
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 270,- €
    ΑΕΠΙ: 371,- €
    Ελλάς σύνολο: 641,- €
    PRS: £484,60 (583,13 €)
    Gema: 208,60 €

    15) Εμπορικό κατάστημα 60 τμ
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 150,- €
    ΑΕΠΙ: 60,- €
    Ελλάς σύνολο: 210,- €
    PRS: £146.60
    Gema: 72,40 €

    16) Εμπορικό κατάστημα 200 τμ
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 200,- €
    ΑΕΠΙ: 115,- €
    Ελλάς σύνολο: 315,- €
    PRS: £214.10 (257,63 €)
    Gema: 131,10 €

    17) Ιατρείο 80 τμ με 15 θέσεις αναμονής
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 200,- €
    ΑΕΠΙ: 71,- €
    Ελλάς σύνολο: 271,- €
    PRS: £76.20 + 6*7.62 = £121.92
    Gema: 86,88 €

    18) Υποκατάστημα Τράπεζας (250 μέρες λειτουργίας), 120 τμ
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo (6 € ανά ημέρα λειτουργίας): 1500,- €
    ΑΕΠΙ: 0,73-1,76 € ανά τμ = 87,6 έως 211,20 €
    Ελλάς σύνολο: 1587,60 € - 1711,20 €
    PRS: £214.10
    Gema: 131,10 €

    19) Αεροσκάφος χωρητικότητας 250 θέσεων με 4 πτήσεις ημερησίως στην Ευρώπη, 150 επιβάτες ανά πτήση και 200.000 επιβάτες ετησίως
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 0,15 ανά εισιτήριο εξωτερικού = 90,- € * 365 = 30.000,- €
    ΑΕΠΙ: 32*12 = 384,- €
    Ελλάς σύνολο: 30.384,- €
    PRS: 0.499 + 9.670 (boarding + in-flight) πένες ανά επιβάτη = 10,169 πένες * 200.000 = 2.033.800 πένες = £20.338 = 24,473.32 €
    Gema: 1.363,- €

    20) Λεωφορείο ΚΤΕΛ 50 θέσεων με CD και τηλεόραση, με 40.000 επιβάτες ετησίως
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 0,01 ανά εισιτήριο = 400,- €
    ΑΕΠΙ: 12 € ανά όχημα και μήνα * 12 = 144,- €
    Ελλάς σύνολο: 544,- €
    PRS: £126.00
    Gema: 104,40 €

    21) Συρμός προαστιακού με 5 οχήματα, 12 δρομολόγια και 3600 επιβάτες (εισιτήρια) ημερησίως
    Απόλλων - Ερατώ - Grammo: 0,01 ανά εισιτήριο = 36,- €/ημέρα
    ΑΕΠΙ: 15,- € ανά δρομολόγιο = 180,- €/ημέρα
    Ελλάς σύνολο: 216,- /ημέρα
    PRS: £1.81 ανά όχημα την ημέρα = 9,05 /ημέρα
    Gema: 1,69 € ανά όχημα την ημέρα = 8,45 /ημέρα

    Όπως βλέπετε από τα παραπάνω πολυάριθμα παραδείγματα, οι Ελληνικοί οργανισμοί είναι συντριπτικά ακριβότεροι σε όλα πλην δύο παραδειγμάτων (που αφορούν ξενοδοχεία) όπου η Gema είναι ακριβότερη των Ελληνικών οργανισμών κατά περίπου 37%. Από την άλλη οι Ελληνικοί οργανισμοί είναι ακριβότεροι από τον φθηνότερο συναδελφικό οργανισμό κατά 435,97% (παράδειγμα 2), 710,60% (παράδειγμα 5), έως 2.220% (παράδειγμα 6), τουλάχιστον 2.029% (παράδειγμα 8), 1.305% (παράδειγμα 18), 2.229% (παράδειγμα 19) και 2.556% (παράδειγμα 21) δίχως να μπορούν να υπολογιστούν οι απαιτήσεις επακριβώς εκεί όπου ζητούν συμμετοχή στα ακαθάριστα έσοδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *