ΤΟ…. «ΠΡΑΤΗΡΙΟ ΚΑΥΣΙΜΩΝ» ΤΟΥ 95 ΤΜΧΕΘ, ΤΑ…. «ΔΙΥΛΙΣΤΗΡΙΑ» ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΠΙΚΟΙ…. «ΠΡΑΤΗΡΙΟΥΧΟΙ».

Στις 2 Μαίου 2012, παραμονές εκλογών, το ΥΠΕΘΑ με μια προσεκτική ανακοίνωση αναφερόταν σε ύποπτο κρούσμα μεταφοράς καυσίμων από Στρατόπεδο της Ρόδου...
το οποίο εντοπίστηκε από κλιμάκιο του ΣΔΟΕ.

Την ίδια μέρα ο Α/ΓΕΕΘΑ υπερθεματίζοντας στο Τwitter και πριν ακόμα επιληφθούν οι αρμόδιες δικαστικές αρχές και αποφανθούν σχετικά, αναφερόταν στο «Άθλιο περιστατικό της Ρόδου και σε κλέφτες και καταχραστές που δεν έχουν θέση στις ΕΔ, σε ΕΔΕ και Εισαγγελέα».

Ταυτόχρονα όλα τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, σε απόλυτη συγχορδία, μεγαλοποιούσαν στο έπακρο-εδραζόμενα προφανώς και στις από καιρού καταγγελίες του πρώην βουλευτή Μαγνησίας και υπουργού κ. Γ.Σούρλα για λαθρεμπόριο και νοθεία καυσίμων στις ΕΔ-το γεγονός και ζητούσαν, ούτε λίγο ούτε πολύ τις επί πίνακι κεφαλές του «πρωτεργάτη» Διοικητή του 95 ΤΜΧΕΘ και των «συνεργών» στελεχών και «κακοποιών» εργολάβων.

Ο Διοικητής του 95 ΤΜΧΕΘ οδηγήθηκε στα κρατητήρια της Υδνσης Ασφάλειας Ρόδου, παρέα με άλλους υπόδικους και αφού την επομένη απολογήθηκε και δεν προέκυψε το παραμικρό, αφέθηκε ελεύθερος.

Μέχρι εδώ μπορώ να συμφωνήσω απόλυτα ότι ακολουθήθηκε μια διαδικασία όπως θα συνέβαινε με οποιονδήποτε άλλον ύποπτο πολίτη σε ανάλογες περιπτώσεις, για όλους εμάς όμως που θητεύσαμε στις Ένοπλες Δυνάμεις και ιδιαίτερα στο Στρατό Ξηράς και αφιερώσαμε μεγάλο μέρος της ζωής μας, υπηρετώντας το μέγιστο ιδανικό που είναι η Πατρίδα, υπάρχει μια άλλη οπτική θεώρησης και βιωμάτων, τελείως διαφορετικών, πάντοτε βέβαια με εξαιρέσεις, ευτυχώς ελάχιστες.

Η οπτική αυτή είναι συνυφασμένη με την πειθαρχημένη ζωή εντός και εκτός στρατοπέδου, με τον συνεχή έλεγχο και την αμφίδρομη ενημέρωση στις σχέσεις μεταξύ προισταμένου-υφισταμένου, με την εκτέλεση διαταγών που φέρουν την ευθύνη αυτών που τις εκδίδουν και απαλλάσσουν της ευθύνης, εφόσον είναι νόμιμες, αυτούς που τις εκτελούν, πάντοτε βέβαια με εξαιρέσεις, ευτυχώς ελάχιστες.

Πληροφορούμαι λοιπόν και οι πληροφορίες μου αυτές είναι απόλυτα διασταυρωμένες και τεκμηριωμένες, ότι το «Άθλιο περιστατικό της Ρόδου» ήταν σε πλήρη γνώση της νυν, της πρώην και της προκατόχου Διοίκησης της 95 ΑΔΤΕ, η οποία τυχαίνει να ηγείται του ΓΕΣ την παρούσα χρονική περίοδο.

Πώς λοιπόν είναι δυνατόν όλη αυτή η στρατιωτική ηγεσία, μετατρεπόμενη σε ανεύθυνο θεατή τόσο σοβαρών συμβάντων, παρακολουθούσα αμήχανη, αμέτοχη και εν τέλει αποδομημένη και ανίκανη να υπερασπιστεί τα αυτονόητα, να παριστάνει την τοπική και την ανώτατη ηγεσία του Στρατού Ξηράς;

Πώς είναι δυνατόν η ίδια στρατιωτική ηγεσία να επιτρέπει στα «Διυλιστήρια» των ΜΜΕ να μετατρέπουν μια Μονάδα του Στρατού Ξηράς, σε «Πρατήριο Καυσίμων» και με την εντυπωσιακή απουσία της να μετατρέπεται η ίδια σε «Πρατηριούχο» σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο;

Πώς είναι δυνατόν η ίδια στρατιωτική ηγεσία, κρυπτόμενη πίσω από δήθεν θεσμικές αγκυλώσεις και δεσμεύσεις, να επιτρέπει την ηθική εξόντωση και τον ηθικό κανιβαλισμό στελεχών, που όπως πληροφορούμαι τιμούν στο έπακρο τη στολή που η Πατρίδα τους εμπιστεύτηκε, αγωνιούν, εργάζονται νυχθημερόν πλείστες όσες φορές χωρίς πιστώσεις και μέσα, πιστοί σ’ αυτό που αγάπησαν, αγαπούν και τους έταξε η αποστολή τους, παράγουν ανεκτίμητο έργο, ευρισκόμενοι πάντοτε στην κεφαλή του συνόλου του προσωπικού τους, παράδειγμα προς μίμηση για το μετά και το τώρα;

Πώς είναι δυνατόν, όπως πληροφορούμαι, στελέχη που έχουν τιμηθεί πάμπολλες φορές με εύφημη μνεία για ανιδιοτελή προσφορά και έχει αναγνωριστεί η προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο, να σύρονται στα κρατητήρια σαν κοινοί κακοποιοί και η ίδια στρατιωτική ηγεσία να σιωπά;

Οι εκ των υστέρων σιωπηρές κραυγές αυτής της ηγεσίας και μάλιστα εντός των τειχών, μοιάζουν με «μπαλώματα» έτοιμα να ξηλωθούν, είναι ανώφελες, ανούσιες και απευθύνονται σε λάθος ακροατήριο, το οποίο γνωρίζει την αλήθεια και δεν χρειάζεται την μάταιη επιβεβαίωσή της.

Οι στρατιωτικοί δεν επαιτούν παρηγορητικά και συμπονετικά λόγια, αυτά μπορούν να τα
«εισπράξουν» στο κατώφλι της Εκκλησίας και των Πνευματικών της, απαιτούν όμως ΗΓΕΣΙΑ ικανή να εμπνεύσει εμπιστοσύνη, να αποδώσει δικαιοσύνη όταν απαιτείται, να επιβραβεύσει όταν επιβάλλεται και να προστατεύσει όταν χρειάζεται.

Ο χειρισμός του «Άθλιου περιστατικού της Ρόδου» ελπίζω αυτή τη φορά ν’ αποτελέσει αφορμή γενικότερου προβληματισμού για την ηγεσία τουλάχιστον της 95 ΑΔΤΕ, στη συνέχεια του αντίστοιχου τεθέντος ιστορικού της 18ης Μαρτίου 2012, ο οποίος όπως φαίνεται δεν ήταν αρκετός.

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΤΖΑΜΠΑΖΗΣ
ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ Ε.Α.