ροή ειδήσεων

Ρόδος: Ιπποτική μεγαλοπρέπεια

Mε έμβλημα μια πόλη-μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και «προίκα» τη μεγάλη της ιστορία, την εντυπωσιακή...
της φύση και τις ανεξάντλητες επιλογές που προσφέρει στους επισκέπτες, η Ρόδος είναι χωρίς αμφιβολία η «αριστοκράτισσα» του Αιγαίου. Με τη σιωπηλή συμμαχία μιας εντυπωσιακής ηλιοφάνειας και ενός εξαιρετικού κλίματος, το νησί είναι ιδανικός τόπος διακοπών όχι μόνο το καλοκαίρι, αλλά όλο τον χρόνο.

Λένε οι παλιοί των ανθρώπων οι μύθοι, πως, όταν ο Δίας κ' οι αθάνατοι τη γη μεταξύ τους μοιράζονταν, δε φαινότανε η Ρόδος ακόμα στης θάλασσας πάνω την άπλα, μα στους αρμυρούς του πελάου τους βυθούς το νησί 'ταν κρυμμένο.

Τα φωτισμένα μεσαιωνικά τείχη στην Ακτή Σαχτούρη, που είναι ένα από τα πιο πολυσύχναστα σημεία της πόλης της Ρόδου.

Και καθώς έλειπ' ο Ήλιος κανείς δεν θυμήθηκε να του βάλουνε κλήρο και κείνου' μα έτσι ακλήρωτο αφήσανε δίχως χώρα καμιά, τον αγνό το θεό.

Και σαν τους το θύμισε ο Δίας ετοιμάζονταν να κάμει απ' αρχής μερασιά.

Μα εκείνος δεν άφησε γιατ' είπε πως βλέπει ν' αναδίνεται μες απ' τα βαθιά της ολάφριστης θάλασσας μια χώρα, που κι ανθρώπους θα θρέφει πολλούς και πλήθια θα χαίρεται κοπάδια.

Πίνδαρος

Η Ρόδος είναι ο Hλιος της. Το καθαρό φως του λούζει το νησί από άκρη σε άκρη, φωτίζει τις αρχαίες πέτρες της 300 μέρες τον χρόνο, ανοίγει τα μπουμπούκια στα δέντρα και κάνει τη λεπτή άμμο στις παραλίες της να μοιάζει με καθαρό χρυσάφι. Μαγεμένοι οι ταξιδιώτες από την απαρχή της ιστορίας ακολουθούν τις θερμές ακτίνες του σε στεριανές και υδάτινες διαδρομές, μέχρι την ώρα που αρχίζει να σβήνει σε τόνους του μοβ και του μπλε και η νύχτα παίρνει υπ' ευθύνη της το νησί.



Η επιβλητική λότζια του Αγίου Ιωάννη και στο βάθος η φημισμένη οδός των Ιπποτών.

Η Ρόδος είναι κάτι παραπάνω από γνωστή. Είναι διάσημη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι προσφέρει τα μυστικά της σε όλους. Υπάρχουν πολλά επίπεδα σε αυτή τη γνωριμία. Από αξέχαστες σχολικές εκδρομές και καλοκαιρινές διακοπές, εξερεύνηση των μυστικών που κρύβονται στις αρχαίες πόλεις και στα άδυτα των φυλάκων του Ναού, ορεινές διαδρομές, extreme sports και εξορμήσεις έξω από τις ασφάλτινες διαδρομές, μέχρι κοσμοπολίτικες διακοπές και πολύχρωμες ολονύκτιες διασκεδάσεις.

Το νησί τα έχει όλα. Και ιστορία και παράδοση και σύγχρονη ζωή. Οι πολύβουες παραλίες της βρίσκονται μερικά βήματα από μικρούς και απάνεμους κολπίσκους, έτοιμους να φιλοξενήσουν εκείνον που θα ασχοληθεί έστω και λίγο για να τους ανακαλύψει. Τα πολυτελή της θέρετρα εναλλάσσονται με παραδοσιακά χωριά και διαδρομές περιπέτειας μέσα στη φύση, ενώ τα πολιτιστικά της αξιοθέατα δεν περιορίζονται σε μια εποχή, αλλά είναι ένα ψηφιδωτό από μνημεία-σύμβολα διαφορετικών εποχών και θρησκειών.



Μια από τις ομορφότερες πύλες, της Αγίας Αικατερίνης.

Οι ύμνοι των ταξιδιωτών για τη Ρόδο είναι τόσο παλιοί όσο και η ίδια η ιστορία. Στην εποχή του Ομήρου και του Πίνδαρου η Ρόδος είχε την εύνοια των θεών, όμως σήμερα το νησί έχει αναμφισβήτητα την εύνοια των ανθρώπων, ως ένα από τα ομορφότερα νησιά της Μεσογείου.

Λίγες σταγόνες ιστορία

Σύμφωνα με τον μύθο, το νησί πήρε το όνομά του από τη Ρόδο, την κόρη της Αμφιτρίτης και του Ποσειδώνα. Ο μύθος αναφέρει ότι πρώτοι κάτοικοί της ήταν οι Τελχήνες, οι οποίοι ήταν πολύ καλοί τεχνίτες και επεξεργάζονταν τον χαλκό. Ο βασιλιάς της, ο Τληπτόλεμος πήρε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Στο νησί κατοίκησαν διάφοροι λαοί, όπως οι Κάρες που ήλθαν από τις μικρασιατικές ακτές, οι Φοίνικες, οι Μινωίτες και αργότερα οι Δωριείς, που ίδρυσαν τις τρεις μεγάλες πόλεις του νησιού, την Ιαλυσό, την Κάμιρο και τη Λίνδο. Τον 7ο π.Χ. αιώνα οι τρεις πόλεις του νησιού μαζί με την Κω, την Κνίδο και την Αλικαρνασσό δημιούργησαν τη Δωρική Αμφικτιονία, τη Δωρική Εξάπολη με έδρα το ιερό του Απόλλωνα στην Κνίδο. Το 408 π.Χ. με απόφαση των τριών πόλεων (Ιαλυσός, Κάμιρος, Λίνδος) ιδρύθηκε η πόλη της Ρόδου. Χτίστηκε σύμφωνα με το ιπποδάμειο ρυμοτομικό σχέδιο και γέμισε με λαμπρούς ναούς και οικοδομήματα.



Είσοδος από ένα παραδοσιακό τούρκικο καφενείο στην παλιά πόλη.

Στα χρόνια του Βυζαντίου η Ρόδος δέχτηκε συνεχείς επιδρομές, από Πέρσες, Αραβες, Σελτζούκους και Σαρακηνούς. Το 1275 μ.Χ. το νησί παραχωρήθηκε από τους Βυζαντινούς, ως τιμάριο σε διάφορους Γενουάτες ηγεμόνες ώσπου το 1306 μ.Χ. ένας από αυτούς, ο Vignolo di Vignoli, το πούλησε στους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Με την εγκατάσταση των Ιωαννιτών Ιπποτών, η Ρόδος έγινε και πάλι οικονομικό και εμπορικό κέντρο για όλη τη Μεσόγειο γνωρίζοντας νέα περίοδο ακμής. Το 1522, με την παρουσία του ίδιου του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς οι Οθωμανοί πολιόρκησαν ξανά τη Ρόδο. Οι Ιωαννίτες που αντελήφθησαν ότι δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις των εχθρών, συνθηκολόγησαν και εγκατέλειψαν το νησί.

Οταν ξέσπασε στην Ελλάδα η Επανάσταση του 1821, το νησί που ήταν έδρα βιλαετιού και βάση των στρατευμάτων της περιοχής, δεν μπόρεσε να λάβει μέρος, πολλοί όμως Ροδίτες βοήθησαν στον αγώνα. Το 1912 τα Δωδεκάνησα - και η Ρόδος - καταλήφθηκαν από τους Ιταλούς, στο πλαίσιο του Ιταλο-τουρκικού πολέμου για τη Λιβύη. Την εποχή της ιταλοκρατίας χτίστηκαν πολλά από τα κτίρια που βλέπουμε σήμερα στη Ρόδο και αναπτύχθηκαν τουριστικές μονάδες, ενώ αναστηλώθηκαν τα κτίρια των ιπποτών στην παλιά πόλη. Μετά την παράδοση της Δωδεκανήσου από τους Γερμανούς στους συμμάχους, που υπεγράφη στις 8 Μαΐου 1945 στη Σύμη, ακολούθησε μια περίοδος αγγλικής κυριαρχίας. Τελικά, η Ρόδος μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν στην Ελλάδα στις 7 Μαρτίου 1948.



Eντονα χρώματα και γοτθικές επιρροές σε ένα στενό την παλιάς πόλης.

Ο μαγικός κόσμος της Παλιάς Πόλης

Οι πόλεις-μνημεία, ανεξάρτητα από την αξία και την ομορφιά τους, κατά κανόνα δημιουργούν στους επισκέπτες ένα ακαθόριστο αίσθημα μελαγχολίας. Η παλιά πόλη της Ρόδου, αν και έχει κηρυχθεί παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο από την Unesco, αποτελεί τη λαμπρή εξαίρεση του παραπάνω κανόνα. Η πόλη αυτή αποτελεί ζωντανό κύτταρο της Ρόδου καθώς μέσα από τα τείχη της ζουν περίπου 6.000 άνθρωποι. Αυτήν την πόλη την ερωτεύεσαι, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο έρωτας αυτός ουδόλως επηρεάζεται από την έντονη τουριστική εκμετάλλευσή της από εγχώριους και ξένους τουριστικούς επιχειρηματίες, που άρχισε πριν από πολλά χρόνια και συνεχίζεται ακάθεκτη και σήμερα. Ομως τα τείχη, οι πύλες, οι πολεμίστρες, οι μισοσκότεινες στοές και τα πλακόστρωτα στενά της κρύβουν τόσες εκπλήξεις που ξεπερνούν τα μπλουζάκια με τα απίστευτης εμπνεύσεως συνθήματα και τα σουβενίρ.



Σε αυτήν την πόλη δέθηκαν οι τύχες πολλών διαφορετικών φυλών. Εγχώριοι ηγεμόνες και ξένοι κατακτητές, λιγότερο ή περισσότερο βάρβαροι, έμπλεξαν τα πολιτιστικά τους χρώματα σε έναν μυστηριακό καμβά που αποτελεί την παλιά πόλη. Κανείς δεν χώρισε αυτό το κουβάρι εκτός από τους ιππότες, που κατείχαν το νησί για δύο σχεδόν αιώνες. Επεκτείνοντας και βελτιώνοντας τις οχυρώσεις των βυζαντινών και χτίζοντας κτίρια και εκκλησίες δημιούργησαν μια μεσαιωνική πόλη, η οποία χωριζόταν σε δύο μέρη, το Κολάκιο, όπου κατοικούσαν οι ιππότες, και το Μπούργκο, στον Νότο, όπου βρίσκονταν τα σπίτια όπου κατοικούσαν οι Ελληνες και οι Εβραίοι. Η πόλη περιβαλλόταν από τείχη του 14ου και του 15ου αιώνα, με μήκος περίπου 5 χιλιομέτρων.

Πριν μπείτε στον μαγικό της κόσμο, θα πρέπει να ξεχάσετε το αυτοκίνητο, καθώς δεν έχει καμιά δουλειά πίσω από τα τείχη και τις ένδεκα πύλες της. Πιο πολυσύχναστες είναι οι πύλες Ελευθερίας, Καρετού (Ακαντιά), Αγίου Παύλου, Θαλασσινή, Αγ. Ιωάννου, Κανονιών, η πύλη Ντ' Αμπουάζ και η πύλη του Καστέλου.



Μεσαιωνική πανοπλία στολίζει το ρολόι της παλιάς πόλης.

Η μεγαλοπρεπής πύλη Αμπουάζ βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του κάστρου. Επιλέξτε να μπείτε από αυτήν ώστε να βρεθείτε αμέσως στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου και στο τμήμα του κάστρου όπου ζούσαν οι ιππότες.

Το Παλάτι των Ιπποτών ή Καστέλο χτίστηκε τον 14ο αιώνα και αναστηλώθηκε από τους Ιταλούς στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Είναι τόσο υποβλητικό κτίριο, που κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για μια ταινία μεσαιωνικού μυστηρίου (βλ. «Κώδικας Ντα Βίντσι»). Ο όροφος του Καστέλου είναι ένα μουσείο από διάφορες εποχές. Στις 80 αίθουσες του ανακτόρου φιλοξενούνται εξαιρετικά έπιπλα αλλά και γλυπτά που χρονολογούνται από τον 15ο αι. έως και τον 19ο αι. όπως και αντίγραφο του περίφημου συμπλέγματος του Λαοκόοντα (το πρωτότυπο βρίσκεται στο Μουσείο του Βατικανού). Στον κήπο του παλατιού υπάρχουν σαρκοφάγοι των Μεγάλων Μαγίστρων, ενώ η αυλή κοσμείται με ρωμαϊκά αγάλματα.



Το κτίριο της Καστελανίας στην πλατεία Ιπποκράτους.

Από το παλάτι θα οδηγηθείτε στην περίφημη Οδό των Ιπποτών, μήκους 200 μέτρων και πλάτους 6 μέτρων. Πρόκειται για τον μοναδικό αυθεντικό μεσαιωνικό δρόμο που διασώζεται και φιλοξενεί τα σημαντικότερα κτίρια. Η οδός Ιπποτών ήταν ο επίσημος δρόμος που συνέδεε το θρησκευτικό με το πολιτικό κέντρο του κάστρου, δηλαδή τη μητρόπολη των Λατίνων, την Παναγία του Κάστρου, με το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου. Κατηφορίζοντας τον πλακόστρωτο δρόμο δεξιά και αριστερά υπάρχουν τα καταλύματα των ιπποτών, γνωστά ως «κτίρια των γλωσσών», καθώς κάθε έθνος είχε το δικό του οίκημα. Στην κατάληξη της οδού αν περπατήσετε αριστερά θα βρεθείτε στη λατινική μητρόπολη, την Παναγία του Κάστρου, που χρησιμοποιείται ως μουσειακός χώρος, στεγάζοντας μεταβυζαντινά έργα και ψηφιδωτά. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί με το όνομα Εντερούμ ή Καντουρί. Βαδίζοντας προς τα δεξιά αντίθετα θα βρεθείτε στην πλατεία Μουσείου όπου βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο. Στεγάζεται σε ένα εντυπωσιακό κτίριο που χρησίμευε ως νοσοκομείο των ιπποτών και στις συλλογές του περιλαμβάνονται ευρήματα από την Ιαλυσό, την Κάμιρο και τη Λίνδο, γλυπτά της αρχαϊκής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, οικόσημα και επιτύμβιες πλάκες των ιπποτών.

Παράλληλη της οδού των Ιπποτών είναι η εμπορική οδός Σωκράτους, που μας οδηγεί κοντά στο τέμενος του Σουλεϊμάν, το οποίο χτίστηκε στη θέση ενός παλαιότερου που σύμφωνα με την παράδοση είχε αναγείρει ο κατακτητής της πόλης, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής. Ξεχωριστή είναι η περίτεχνη μαρμάρινη είσοδος που προέρχεται από ένα ιπποτικό ταφικό μνημείο. Δίπλα βρίσκεται η Μουσουλμανική Βιβλιοθήκη και ο πύργος του Ρολογιού, που χτίστηκε μετά το 1851 και χρησίμευε ως παρατηρητήριο και, όπως φαντάζεστε, η θέα από εκεί είναι εκπληκτική.



Το εξωτερικό τείχος από το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου.

Η οδός Σωκράτους τέμνεται με την οδό Ορφέως, έδρα των πλανόδιων ζωγράφων που έχουν στήσει τα καβαλέτα τους και ζωγραφίζουν το κάστρο ή το πορτρέτο όσων έχουν τον χρόνο και τη διάθεση να ποζάρουν. Από τη στιγμή που θα μπείτε στην οδό Σωκράτους, επιλέξτε να χαθείτε μέσα στα στενά. Οπου και να στρίψετε, θα ανακαλύψετε μια όμορφη γωνιά, ένα αξιοθέατο. Εάν ακολουθήσετε την οδό Αρχελάου, θα βρεθείτε στην πλατεία Αρίωνος όπου βρίσκεται το Χαμάμ, τα παλιά τούρκικα λουτρά που λειτουργούν και σήμερα. Περπατώντας με κατεύθυνση την πύλη της Παναγίας, συναντάτε τις εκκλησίες του Αγίου Φανουρίου και των Αγίων Θεοδώρων, καθώς και την Αγία Αικατερίνη (γνωστή και ως Ιλχ Μιχγράμπ δηλαδή κόγχη προσευχής, καθώς εδώ λέγεται ότι προσευχήθηκε ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, όταν μπήκε στην πόλη).

Εκτός από τη Σωκράτους οι πιο εμπορικοί και ζωντανοί δρόμοι της παλιάς πόλης είναι η Αγησάνδρου, η Πολυδώρου, η Αριστοτέλους. Φτάστε στην πλατεία των Εβραίων Μαρτύρων με το γνωστό σιντριβάνι με τους ιππόκαμπους και μέσω της Πινδάρου καταλήξτε στην Παναγία του Μπούργκου, τον υπέροχο υστερογοτθικό ναό του 14ου αι. ο οποίος βομβαρδίστηκε στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα σώζονται οι τρεις αψίδες του ιερού. Δίπλα της βρίσκεται η πύλη της Παναγίας. Αν χορτάσατε εικόνες και μυρωδιές ώρα να βγείτε στην Ακτή Σαχτούρη και τη σύγχρονη Ρόδο.



Τα πασίγνωστα ελάφια στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου.

Κολοσσός της Ρόδου: Ο μύθος στην τέχνη

Η Ρόδος είναι στενά συνδεδεμένη με ένα μνημειώδες γλυπτό, τον Κολοσσό, που η τεχνική του έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου. Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποδώσουν τη μορφή του στηριζόμενοι στα νομίσματα που έχουν βρεθεί από εκείνη την περίοδο. Σήμερα οι απόψεις συγκλίνουν στο ότι το άγαλμα στεκόταν όρθιο με τα πόδια μάλλον κλειστά, έφερε στεφάνι, κρατούσε στο χέρι πυρσό ή ξίφος ή τόξο και βρισκόταν εκτός λιμανιού, κοντά στο σημερινό παλάτι του Μαγίστρου. Πάντως, όποια και αν ήταν η πραγματική του μορφή, η φιγούρα του νεαρού άνδρα με τον πυρσό και τα δύο πόδια να ακουμπούν στις δύο άκρες του λιμανιού έχει αποτυπωθεί σε γκραβούρες, πίνακες, γραμματόσημα, μπλουζάκια και χιλιάδες σουβενίρ, έχοντας ταυτιστεί στη μνήμη των περισσότερων ανθρώπων με το νησί της Ρόδου.



Η επιβλητική Παναγία του Μπούργκου.

Το γλυπτό προέκυψε μέσα από μια ταραχώδη αλληλουχία γεγονότων. Ας πιάσουμε όμως το νήμα από την αρχή: Την περίοδο των ελληνιστικών χρόνων, η άρνηση της Ρόδου να συμμαχήσει με τον Αντίγονο κατά του Πτολεμαίου Α' της Αιγύπτου, προκαλεί τον Μακεδόνα ηγεμόνα. Ο γιος του, Δημήτριος ο Πολιορκητής, πολιόρκησε το 305 π.Χ. τη Ρόδο. Δεν κατόρθωσε όμως να την καταλάβει και αποχώρησε το επόμενο έτος. Τότε οι Ροδίτες σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη νίκη τους κατασκεύασαν ένα άγαλμα προς τιμήν του Θεού Ηλιου. Το έργο ανέλαβε ο γλύπτης Χάρης, από τη Λίνδο, που ήταν μαθητής του περίφημου γλύπτη Λύσιππου. Το άγαλμα, που θεωρήθηκε ένα από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου, ολοκληρώθηκε σε 12 χρόνια. Ηταν φτιαγμένο από χαλκό και το ύψος του έφθανε τα 31 μέτρα. Τοποθετήθηκε στο λιμάνι της Ρόδου, όπου παρέμεινε για 66 χρόνια. Κατέρρευσε στον μεγάλο σεισμό του 227 π.Χ. καταπλακώνοντας πολλά σπίτια. Τα κομμάτια του παρέμεναν για αιώνες εκεί που είχαν πέσει, έως ότου διαλύθηκαν και πουλήθηκαν για το μέταλλό τους από τους Αραβες το 653 μ.Χ.

Mνημεία της ιταλοκρατίας

Η νέα πόλη κυκλώνει σαν προστατευτικό μισοφέγγαρο την παλιά. Στο βορειότερο άκρο της βρίσκεται το Ενυδρείο που φιλοξενεί πολλά από τα είδη που ζουν στις ελληνικές θάλασσες.



Η είσοδος της Νέας αγοράς.

Χτισμένο το 1936 ξεκίνησε να λειτουργεί έναν χρόνο αργότερα ως ινστιτούτο βιολογικών ερευνών της Ρόδου. Σήμερα έχει 40 δεξαμενές όπου παρουσιάζεται η θαλάσσια πανίδα της περιοχής. Το υπουργείο Πολιτισμού έχει χαρακτηρίσει το κτίριο ιστορικό διατηρητέο μνημείο, διακεκριμένο δείγμα αρχιτεκτονικής του «διεθνούς στυλ».

Νοτιοδυτικά η πόλη φθάνει έως τον λόφο του Αγίου Στεφάνου ή Μόντε Σμιθ. Οφείλει το όνομά του στον Αγγλο ναύαρχο Sir Sidney Smith, ο οποίος εγκατέστησε παρατηρητήριο την περίοδο του Γαλλοτουρκικού Πολέμου. Στην κορυφή του λόφου βρίσκεται ο ναός του Πυθίου Απόλλωνα, στο στάδιο που βρίσκεται στην πλαγιά του λόφου διεξάγονταν οι αγώνες των Αλίων προς τιμήν του θεού Ηλιου, ενώ δίπλα βρίσκεται το μαρμάρινο θέατρο όπου και σήμερα δίνονται παραστάσεις.



Η πόλη και η παραλία της Ρόδου από τον λόφο Μόντε Σμιθ.

Η πόλη εκτείνεται προς τη θάλασσα μέχρι το Μανδράκι, το μικρό λιμάνι. Γύρω του θα δείτε οικοδομήματα της Ιταλοκρατίας όπως η Νομαρχία, κτίριο χτισμένο το 1920 ως κατοικία του Ιταλού διοικητή, το Εθνικό Θέατρο, την εκκλησία του Ευαγγελισμού και το κτίριο του ταχυδρομείου. Στη νέα πόλη μπορείτε να κάνετε τα ψώνια σας στην πλατεία Κύπρου και να περιδιαβείτε τη Νέα Αγορά. Στην πόλη λειτουργεί και καζίνο που στεγάζεται στο ανακαινισμένο Ξενοδοχείο των Ρόδων στο Νιχώρι. Χτισμένο την περίοδο της Ιταλοκρατίας, στις αρχές της δεκαετίας του 1920, από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Michele Petracco, αποτελεί σήμερα ένα από τα ομορφότερα κτίρια του νησιού.

Τέλος, εάν θέλετε να ξεκουραστείτε από την περιήγηση στη νέα πόλη, επιλέξτε το πάρκο αναψυχής, Ροδίνι, στο νότιο άκρο της πόλης. Στο πάρκο διασώζεται τμήμα της αρχαίας νεκρόπολης με τάφους λαξευμένους στον βράχο.

Η ανατολική ακτή και η προικισμένη ενδοχώρα



Ορεινή μεγαλοπρέπεια στο χωριό Αρχάγγελος.

αρχίστε την περιήγησή σας στο νησί από τις ανατολικές ακτές, που έχουν και το καλύτερο οδικό δίκτυο. Κάνετε μια μικρή στάση λίγο έξω από την πόλη της Ρόδου, όπου βρίσκεται το χωριό Κοσκινού, παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός, με χρωματιστές προσόψεις σπιτιών, αυλές στρωμένες με βότσαλα και εσωτερική διακόσμηση με ζωγραφιστά ροδίτικα πιάτα.

Στη συνέχεια, κατευθυνθείτε στις Πηγές (Θέρμες) Καλλιθέας (www.kalitheasprings.gr). Εδώ βρίσκονται τα κτίρια των ιαματικών λουτρών που έχτισαν οι Ιταλοί, στον Μεσοπόλεμο. Μετά χρόνια εγκατάλειψης, ο δήμος ανέλαβε το έργο της αναστήλωσης των λουτρών και έτσι οι Πηγές Καλλιθέας είναι σήμερα επισκέψιμες. Πιο νότια βρίσκεται μία από τις πιο ανεπτυγμένες τουριστικά περιοχές του νησιού, το Φαληράκι. Από τις πιο γνωστές παραλίες του νησιού, έχει μήκος 5 χλμ. και γεμίζει καθημερινά με λουόμενους. Ο οικισμός είναι γεμάτος με εστιατόρια, μπαρ, καταστήματα λαϊκής τέχνης και άλλα συναφή.



Η εκκλησία της Παναγίας Τσαμπίκας, που λατρεύεται στη Ρόδο ως θαυματουργή, κυρίως για τις άτεκνες γυναίκες.

Με μια μικρή παράκαμψη από τον κεντρικό δρόμο Ρόδου-Λίνδου θα συναντήσετε το μεγαλύτερο χωριό του νησιού, τον Αρχάγγελο. Στα στενά δρομάκια του Αρχάγγελου θα δείτε σπίτια με την παραδοσιακή ροδίτικη διακόσμηση, τα έντονα χρώματα στους τοίχους και τις βοτσαλωτές αυλές ενώ θα ακούσετε και τη ροδίτικη διάλεκτο. Οι κάτοικοι ασχολούνται με την αγγειοπλαστική ,οπότε μπορείτε να αγοράσετε όμορφα πήλινα αντικείμενα, αλλά και χειροποίητα χαλιά.

Το πιο γνωστό μνημείο της περιοχής είναι η Μονή της Παναγίας Τσαμπίκας. Η Παναγία θεωρείται θαυματουργή για τις άτεκνες γυναίκες και γι' αυτόν τον λόγο δεκάδες κέρινα ομοιώματα μωρών κρέμονται παντού, ως αφιερώματα στην Παναγία. Αν θελήσετε να απολαύσετε δροσιά, πράσινο και τρεχούμενα νερά, πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε τις Επτά Πηγές. Η περιοχή είναι μια όαση με τρεχούμενα νερά και ρυάκια. Οι ταβέρνες τριγύρω προσφέρουν μεζέδες, τους οποίους μπορείτε να απολαύσετε στη δροσιά.



Τα Λουτρά Καλλιθέας ανακαινίστηκαν πλήρως και είναι ανοικτά για το κοινό.

Η κοσμοπολίτικη Λίνδος

Θυμίζει κυκλαδίτικο νησί με τα κάτασπρα σπίτια που σκαρφαλώνουν στην ακρόπολη, ενώ εντυπωσιακά είναι και τα καπετανόσπιτα της πόλης. Αρχαία και μεσαιωνικά χρόνια μπλέκονται στην ακρόπολη της Λίνδου που βρίσκεται στην κορυφή ενός τεράστιου βράχου, ύψους 116μ. Στην κορυφή βρίσκονται τα ερείπια του ναού της Αθηνάς Λινδίας, του 4 π.Χ. αιώνα, η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη και το Διοικητήριο των Ιπποτών. Οι Ιωαννίτες ενίσχυσαν τα τείχη τον 14ο αιώνα και κατασκεύασαν τη σκάλα που οδηγεί στην είσοδο της ακρόπολης. Στη βάση του βράχου έχει λαξευθεί ανάγλυφη τριήρης. Στα νότια της ακρόπολης βρίσκεται ο κόλπος του Αγίου Παύλου με ένα μικρό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Απόστολο ο οποίος, σύμφωνα με την παράδοση, αποβιβάστηκε εδώ το 43 μ.Χ. για να διδάξει στο νησί. Τα στενά σοκάκια της Λίνδου είναι ολημερίς γεμάτα ζωή και κίνηση. Η Λίνδος βλέπετε είναι η μεγάλη σταρ της Ρόδου εδώ και αρκετές δεκαετίες.



Το φράγμα και ο καταρράκτης στις Επτά Πηγές.

Οι περισσότεροι τουρίστες μετά τη Λίνδο παίρνουν τον δρόμο της επιστροφής, σας συνιστούμε να μην κάνετε το ίδιο. Συνεχίστε προς Νότο για να απολαύσετε την πιο μακρινή, αλλά και πιο «παρθένα» διαδρομή του νησιού. Θα περάσετε από μικρά χωριά, μακριά από την πολυκοσμία, καταπράσινες πλαγιές με απέραντες παραλίες. Οχι βέβαια ότι δεν έχει φθάσει έως εδώ η τουριστική ανάπτυξη, αλλά δεν είναι τόσο κραυγαλέα. Το νοτιότερο χωριό της Ρόδου είναι η Κατταβιά, με παραδοσιακή αρχιτεκτονική και ήρεμη ατμόσφαιρα. Εξω από το χωριό, ο δρόμος στρίβει δεξιά και οδηγεί στο Πρασονήσι, το νοτιότερο άκρο της Ρόδου όπου σμίγουν δυο θάλασσες. Πρόκειται για δύο αντικριστούς κολπίσκους ιδανικούς για θαλάσσια αθλήματα και μπάνιο καθώς στο έναν η θάλασσα είναι πάντα ήρεμη, ενώ στον άλλο έχει σχεδόν πάντα κύμα. Εδώ συνωστίζονται οι windsurfers, αφού οι αρκετά ισχυροί άνεμοι που πνέουν τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο (μελτέμια) είναι ιδανικοί για τους λάτρεις του αθλήματος. Στην παραλία θα βρείτε καταστήματα ενοικιάσεως εξοπλισμού windsurfing, ταβέρνες και λίγα δωμάτια για διαμονή.

Τα μυστικά της... άγριας Δύσης



Ξεκινήστε με αφετηρία την Ιαλυσό ή Τριάντα που βρίσκεται σε απόσταση 10 χλμ. από τη Ρόδο σε μια μεγάλη καταπράσινη πεδιάδα. Διάσημη κυρίως για τη μεγάλη παραλία και τα πολλά ξενοδοχεία όπως και η γειτονική Ιξιά, θα σας καθοδηγήσει στον λόφο της Φιλέρημου. Εκεί βρισκόταν η αρχαία Ακρόπολη της Ιαλυσού και σήμερα εκτός από τα ερείπια του ναού της Αθηνάς Πολιάδος θα θαυμάσετε την εκκλησία της Παναγίας της Φιλερήμου που έκτισαν οι ιππότες τον 14ο αιώνα και θα βαδίσετε στη σκιασμένη από ψηλά κυπαρίσσια οδό του Γολγοθά, εκατέρωθεν της οποίας υπάρχουν προσκυνητάρια με αναπαραστάσεις από τα πάθη του Χριστού.

Από την Ιαλυσό συνεχίστε προς την κοιλάδα Πεταλούδων, που βρίσκεται κοντά στο χωριό Θεολόγος. Μέσα στην οργιαστική βλάστηση της κοιλάδας του ποταμού Πελεκάνου αναπαράγονται οι πεταλούδες του είδους Panaxia quadripunctaria. Περιπλανηθείτε στην κοιλάδα περπατώντας στα μικρά μονοπάτια και παρατηρώντας δεξιά και αριστερά τους κορμούς των δέντρων που είναι εξ ολοκλήρου καλυμμένοι από πεταλούδες και συνεχίστε προς Ννότο και Κάμιρο.



Η πόλη της Λίνδου, αφιερωμένη στον θεό Απόλλωνα.

Αφού δείτε τις πολύχρωμες Φάνες φτάστε στην αρχαία Κάμιρο που βρίσκεται 34 χλμ. από τη Ρόδο κοντά στο ακρωτήριο του Αγίου Μηνά. Ηταν μία από τις τρεις σημαντικές αρχαίες πόλεις της Ρόδου που ήκμασε τον 6ο και 5ο π.Χ. αιώνα. Η πόλη που καταστράφηκε από σεισμό το 226 π.Χ. και οικοδομήθηκε ξανά σύμφωνα με το ιπποδάμειο σύστημα, ανεβαίνει κλιμακωτά στον λόφο στην κορυφή του οποίου βρισκόταν η Ακρόπολη, σώζεται σε αρκετά μεγάλη έκταση και εντυπωσιάζει με τα μεγαλοπρεπή κτίρια, την Αγορά και τις ιδιωτικές κατοικίες που μαρτυρούν τον πλούτο της.

Εάν θέλετε να απολαύσετε μια εντυπωσιακή ορεινή διαδρομή που αποκαλύπτει μιαν άλλη Ρόδο, ανηφορίστε προς το βουνό του Προφήτη Ηλία. Στη διαδρομή θα συναντήσετε δυο παλιά σαλέ, τα «Ελαφος» και «Ελαφίνα», χτισμένα προπολεμικά από τους Ιταλούς για τη διαμονή αξιωματικών. Σήμερα τα σαλέ δεν λειτουργούν, μπορείτε όμως να καθίσετε εκεί και να απολαύσετε τη θέα προς τη θάλασσα. Αφού επισκεφθείτε το εκκλησάκι του προφήτη Ηλία συνεχίζετε προς τα χωριά Ελεούσα με τα ετοιμόρροπα ιταλικά κτίρια, Πλατάνια με φημισμένο χωνευτικό νερό και Απόλλωνα όπου μπορείτε να επισκεφθείτε το Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζεται σε παλιό ελαιοτριβείο. Σημειώνουμε ότι τα χωριά αυτά εκτός από το παραδοσιακό χρώμα τους είναι γνωστά και για τις γαστρονομικές απολαύσεις που προσφέρουν.



Το φράγμα Γαδουρά σχημάτισε μια μικρή τεχνητή λίμνη.

Συνεχίζοντας προς Νότο, στόχος σας είναι τα ορεινά χωριά του Αττάβυρου. Για να φθάσετε έως εδώ θα ακολουθήσετε και πάλι τον δρόμο της Ιαλυσού προς την αρχαία Κάμιρο. Από την Καλαβάρδα στρίβετε αριστερά για Σαλάκο και από εκεί συνεχίζετε για το κεφαλοχώρι της περιοχής, τον Εμπωνα, από τα αμπέλια του οποίου παράγεται εξαιρετικό και φημισμένο κρασί και σούμα. Αν είστε τυχεροί και βρεθείτε στο χωριό σε κάποιο πανηγύρι θα δείτε πολύ καλούς χορευτές με τοπικές ενδυμασίες.

Από τον Εμπωνα ο δρόμος κατηφορίζει προς το χωριό Σιάνα που επίσης φημίζεται για τη σούμα του, ενώ σε απόσταση πέντε περίπου χιλιομέτρων στην κορυφή ενός τεράστιου βράχου βρίσκεται χτισμένο το μεσαιωνικό κάστρο του Μονόλιθου, από όπου μπορείτε να θαυμάσετε ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Επιστρέφοντας από το Μονόλιθο με κατεύθυνση τη Σκάλα Καμίρου θα δείτε το Κάστρο της Κρητηνίας κοντά στο ομώνυμο χωριό, μέσα στο οποίο βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Παύλου.



Ερείπια ναού στην αρχαία Κάμειρο.

Παραλίες για όλα τα γούστα

Η Ρόδος φημίζεται για τις εκτεταμένες παραλίες της. Μπορείτε να επιλέξετε χρυσές αμμουδιές με εύκολη πρόσβαση, βοτσαλωτές παραλίες με πρασινογάλαζα νερά, βραχώδεις παραλίες και μικρούς, απάνεμους κολπίσκους, ιδανικούς για κολύμπι, ψάρεμα και καταδύσεις.

Εάν κύριο μέλημά σας είναι η εύκολη πρόσβαση, μπορείτε να επιλέξετε την Antony Queen, μία παραλία με βότσαλα, που απέχει μόλις 15 χλμ. από τη Ρόδο και περίπου 1.500 μέτρα από το Φαληράκι στην ανατολική πλευρά του νησιού.



Η Κοιλάδα με τις Πεταλούδες.

Κοντά της βρίσκεται και το Λαδικό, το οποίο συνδυάζει ψιλή άμμο, βραχάκια αλλά και ψηλά δέντρα στους γύρω λόφους. Εχει ξαπλώστρες ακόμη και στην πλευρά με τα βραχάκια και βρίσκεται 15 χλμ. από τη Ρόδο.

Βραχώδεις κολπίσκοι με πεύκα και θάλασσα με καθαρά και κρυστάλλινα νερά χαρακτηρίζουν την παραλία της Καλλιθέας, που βρίσκεται περίπου 11 χλμ. από την πόλη της Ρόδου. Η παραλία της Καλλιθέας είναι πολύ γνωστή και για τις θερμές ιαματικές πηγές. Αμμος, βότσαλα και απότομα νερά συνθέτουν την εικόνα στην αχανή και πανέμορφη παραλία Αφάντου, περίπου 20 χλμ. από τη Ρόδο.



Το σαλέ της Ελαφίνας, που χτίστηκε από τους Ιταλούς στο βουνό του Προφήτη Ηλία.

Μερικά χιλιόμετρα νοτιότερα θα βρείτε την παραλία Τσαμπίκα, με τη χρυσή της άμμο, εγκαταστάσεις για θαλάσσια σπορ και καντίνες.

Στην ανατολική πλευρά, 63 χλμ. από τη Ρόδο, βρίσκεται η παραλία Γεννάδι, με άμμο και ψιλό βότσαλο.

Οσοι προτιμούν την ησυχία μπορούν να επιλέξουν τα μη οργανωμένα σημεία της, απολαμβάνοντας την ηρεμία και τα υπέροχα νερά.

Τέλος, στη δυτική πλευρά και μόλις 4 χλμ. από την πόλη της Ρόδου θα βρείτε την Ιξιά, που στην ουσία είναι πολλές συνεχόμενες παραλίες, με εγκαταστάσεις θαλασσίων σπορ.



Η μικρή εκκλησία του Ταξιάρχη.

Για μεγαλύτερη απομόνωση επιλέξτε τις παραλίες γύρω από τον Μονόλιθο, ενώ για surf ως γνωστόν όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Πρασονήσι, το νοτιότερο σημείο της Ρόδου!











Κείμενο: Νέλλη Καψή

φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας, Παναγιώτης Σαρρής

http://www.ethnos.gr

Σχόλια

  1. Ανώνυμος24/5/12 08:30

    ΕΥΤΥΧΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ...... ΙΤΑΛΟΙ!!!!!! ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΟΥΑΛΕΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΛΙΑΣ ΠΟΛΗΣ....... ΕΛΛΑΣ Η ΒΡΩΜΙΑ ΣΟΥ!!!!!!!! ΟΥΤΕ ΤΑ "ΣΚΑΤΑ ΜΑΣ" ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΜΑΖΕΨΟΥΜΕ, ΟΧΙ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΜΕ (ΠΟΥ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ) ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ. ΔΗΜΑΡΧΕ Τ'ΑΚΟΥΣΣΣΣΣΣΣ?????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος24/5/12 11:35

    gli Italiani sono forti

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος24/5/12 12:31

    ΑΡΙΣΤΟ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *