ΑΚΑΝΤΙΑ: Η πορεία στην έρημο

Βγαίνοντας σήμερα από το ΔΙΑΓΟΡΑ, επιστρέφοντας από διακοπές,δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΜΕΣΟΝ για να μεταφέρει τους πεζούς επιβάτες στον κοντινότερο σταθμό ταξί ή λεωφορείων. Περπατούσαμε κάτω από τον ήλιο, μεσα στα...
χώματα, σε απόσταση αναπνοής απο τις ρόδες των φορτηγών, για περισσότερα από 350 μέτρα... φορτωμένοι τις αποσκευές μας , σαν υποζύγια... μαναδες με μωρα, ηλικιωμένοι, αρρωστοι, όλοι όσοι δεν είχαν εκείνη τη στιγμή το προνόμιο να έχει έρθει κάποιος δικός τους να τους πάρει.... που είναι το λεωφωριακι του δήμου,εν μέσω τουριστικής περιόδου;;; οι ξένοι επιβάτες κοιτούσαν σα χαμένοι, αναρωτώμενοι προφανώς,εάν ήρθαν σε ένα από τα πιό κοσμοπολίτικα νήσια της Μεσογείου,ή σε καμία χώρα της υποσαχάριας Αφρικής...και,το... κερασάκι: η απάντηση του ύπευθυνου στο λιμενικό ταμείο Ρόδου, στο αγανακτισμένο μου τηλεφώνημα: "τι να σας πω κύρία μου, ό,τι και να πείτε, έχετε δίκιο!" ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ!!!!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

parapona-rodou.blogspot.com