ροή ειδήσεων

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνεχώς;

Στη στάση του μετρό συναντώ καθημερινά μια…. γυναίκα απροσδιορίστου ηλικίας. Τα μαλλιά της βρώμικα και ανακατεμμένα, τα ρούχα της κουρελιασμένα και το πρόσωπό της σκιμμένο στη θλίψη...
Η γυναίκα κατάχαμα στο βρώμικο πάτωμα και δίπλα της το ποτηράκι, όπου οι περαστικοί προσφέρουν τον οβολόν τους.

Στα χέρια της γυναίκας, κοιμάται ένα δίχρονο παιδάκι. Του φοράει ένα βρώμικο καπέλο και εξίσου βρώμικα ρούχα.

Οι περισσότεροι περαστικοί, συγκινημένοι από το θέαμα προσφέρουν αβίαστα και το τελευταίο κέρμα από το πορτοφόλι τους, ξορκίζοντας με ανακούφιση την ενοχή της δικής τους ευδαιμονίας…

Καθημερινά, επί ένα μήνα, προσπερνούσα τη ζητιάνα, χωρίς βεβαίως να της δίνω χρήματα, γνωρίζοντας καλά ότι είναι “υπάλληλος” μιας καλοστημένης επιχείρησης απάτης, με διαχειριστή τον τοπικό ζητιανομαφιόζο, πιθανό ιδιοκτήτη βίλας και πολυτελούς αυτοκινήτου. Σε αυτόν θα καταλήξει η είσπραξη της ημέρας της ζητιάνας… Όχι ότι κι αυτή δεν κερδίζει τίποτα φυσικά… ένα μπουκάλι βότκα κι ένα σουβλάκι στο τέλος της ημέρας είναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται…

Αφού λοιπόν την προσπερνούσα αδιάφορα επί ένα μήνα, ξαφνικά το συνειδητοποίησα… Στέκομαι μπροστά της κοιτάζοντας αυτό το μωρό και συνειδητοποιώντας ότι κάτι δεν πάει καλά. Ένα δίχρονο μωρό, από το πρωί μέχρι το βράδυ “κοιμάται” συνεχώς στην αγκαλιά της “μαμάς” του, χωρίς να κλαίει, να γκρινιάζει, να μουρμουρίζει, να σαλεύει καν!

Όποιος από εμάς έχει παιδιά, ξέρει καλά… ένα μωρό σε αυτήν την ηλικία με δυκολία κοιμάται ακόμα και τη νύχτα, πόσο μάλλον ολόκληρη την ημέρα συνεχώς!

Το συγκεκριμένο μωρό της ζητιάνας, για ένα συνεχόμενο μήνα, δεν το είδα ποτέ ξύπνιο… Κοιτούσα μια αυτό, μια εκείνη, και οι υποψίες μου όλο και φούντωναν. Στο τέλος, δείχνοντας το μωρό, τη ρώτησα:”-Γιατί κοιμάται συνέχεια;”

Εκείνη, με αγνόησε, προσποιούμενη ότι δεν με άκουσε. Επανέλαβα την ερώτηση. Σήκωσε το βλέμμα της, φανερά ενοχλημένη, και με απόμακρο ύφος μουρμούρισε μια βρισιά μέσα από τα χείλια της.

Ξαναρώτησα με απόγνωση: “-Γιατί κοιμάται συνέχεια;!” … Πίσω μου, κάποιος με έπιασε από τον ώμο. Ένας ηλικιωμένος κύριος, ενοχλημένος από την “απάνθρωπη” συμπεριφορά μου, με επέπληξε: “Γιατί την ενοχλείς; Δεν την αφήνεις ήσυχη στην δυστυχία της;” … και απομακρύνθηκε αφού πέταξε μερικά νομίσματα στο ποτηράκι της ζητιάνας, ικανοποιημένος σίγουρα για την καλή του πράξη της ημέρας. Εκείνη, σαν “καλή χριστιανή”, τον ευχαρίστησε αρχίζοντας να σταυροκοπιέται με μανία.

Την επόμενη μέρα ήρθα σε επικοινωνία με έναν παλιό γνωστό. Έναν ρουμανικής καταγωγής αστείο ανθρωπάκο, με μικρά κατάμαυρα μάτια. Η μόρφωσή του περιορίστηκε στις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, αυτό δεν τον εμποδίζει όμως να κυκλοφορεί με πανάκριβα αυτοκίνητα και να είναι περήφανος ιδιοκτήτης μιας έπαυλης με -ποιός ξέρει πόσα- δωμάτια και μπαλκόνια. Αυτός ο “φίλος” με κατατόπισε επαρκώς γι αυτήν την μπίζνα:

Πρόκειται για μια πολύ καλά οργανωμένη εγκληματική επιχείρηση, παρά το φαινομενικά πρόχειρο και αυθόρμητο σκηνικό της. Τα παιδιά που χρησιμοποιούν, είτε τα έχουν ενοικιάσει από οικογένειες αλκοολικών, ή απλώς τα έχουν κλέψει. Έπρεπε όμως να μάθω και γιατί κοιμούνται συνέχεια…

Ο “φίλος” μου ο Ρομά, πολύ φυσικά και με κανένα δισταγμό (σαν να μου έλεγε για τον καιρό) απάντησε στην ερώτησή μου: “-Ναι, είναι ναρκωμένα… με ηρωίνη ή βότκα” … Έμεινα αποσβολωμένος… “-Ποιά είναι ναρκωμένα με ηρωίνη ή βότκα;!” “-Τα παιδιά ντε, για να μην έχουν φασαρίες. Θα πρέπει να μένουν καθηλωμένα με μια άγνωστη γυναίκα όλη μέρα, φαντάζεσαι πόσο θα γκρίνιαζαν;”

Αυτό κάνουν. Για να διατηρούν το παιδί “ήρεμο” και κοιμισμένο όλη μέρα, το ναρκώνουν με αλκοόλ ή ναρκωτικά. Φυσικά, ο παιδικός παρθένος οργανισμός δεν το αντέχει και τα παιδιά αυτά πεθαίνουν. Συχνά κιόλας, το παιδάκι ξεψυχά στην αγκαλιά της ζητιάνας, κατά τη διάρκεια της “εργασίας” της… Και η υποτιθέμενη “μάνα” είναι αναγκασμένη να κρατά στην αγκαλιά της το νεκρό παιδάκι μέχρι το βράδυ που θα τελειώσει η “βάρδιά” της. Συμβαίνει σ’ αυτή τη “δουλειά” … Και οι περαστικοί θα την υποστηρίζουν ρίχνοντας την ελεημοσύνη τους στο ποτηράκι της, πιστεύοντας ότι κάνουν την καλή πράξη της ημέρας.

Την επόμενη μέρα ξαναπέρασα από το ίδιο σημείο, με τη δημοσιογραφική μου ταυτότητα, έτοιμος για σοβαρή επέμβαση. Η ζητιάνα καθόταν πάλι στο ίδιο σημείο, κρατώντας πάλι ένα παιδί. Ένα διαφορετικό από το χθεσινό παιδί. Άρχισα να της κάνω ερωτήσεις: πού είναι το χθεσινό παιδί, αν έχει χαρτιά για το παιδί…

Κι ενώ εκείνη με αγνοούσε συστηματικά, οι υπόλοιποι περαστικοί αντίθετα, με κατηγορούσαν ότι επιτίθεμαι σε μια κακόμοιρη ζητιάνα μάνα χωρίς λόγο, και με απομάκρυναν με περιφρόνηση. Δεν είχα άλλη λύση από το να απευθυνθώ στην αστυνομία. Όταν όμως η αστυνομία εμφανίστηκε, η ζητιάνα με το παιδί είχε εξαφανιστεί… Αισθάνθηκα σαν να παλεύω με ανεμόμυλους.

Την επόμενη φορά που θα δείτε ζητιάνα με παιδί, σκεφτείτε καλά πριν “βοηθήσετε” με τον οβολό σας. Μην κοιτάξετε το παιδάκι με τρυφερότητα, να το κοιτάξετε με τρόμο. Πρόκειται για ένα κακοποιημένο δυστυχισμένο πλάσμα, υποχείριο αδίστακτων κακοποιών. Με το να δώσετε χρήματα σε αυτήν που το εκμεταλλεύεται, διαιωνίζετε την αλυσίδα αυτής της “μπίζνας” και συμβάλλετε ενεργά στο φόνο ενός ακόμη παιδιού.

Όπως κάθε επιχείρηση που κλείνει όταν δεν έχει πια πελάτες, έτσι κι αυτή θα εξέλειπε, αν δεν υπήρχε κόσμος που να ανταποκρίνεται, αν δεν υπήρχε η συγκεκριμένη “πελατεία” της. Η εξάλειψη τέτοιου είδους “επιχειρήσεων” σημαίνει ότι λιγότερα παιδιά θα κλαπούν και θα δολοφονηθούν από χορήγηση ναρκωτικών και αλκοόλ.

Τώρα πια γνωρίζετε γιατί τα παιδιά που κρατούν οι ζητιάνες κοιμούνται συνέχεια. Η επιλογή είναι δική σας.

Δέσποινα Βασιλειάδου
limnosfm100.gr

Σχόλια

  1. Ανώνυμος6/3/13 10:01

    Aν ο επόμενος στόχος των πογκρόμ της Χρυσής Αυγής ή των επιχειρήσεων-σκούπα του Δένδια είναι οι ζητιάνοι, σίγουρα κάποιοι θα βρεθούν να πουν «καλά τους κάνουν, που κλέβουν και ναρκώνουν παιδάκια».

    Oλο και περισσότεροι άνθρωποι (και Έλληνες, για όσους ενδιαφέρονται για την εθνικότητα των αναξιοπαθούντων) ζουν στην ανέχεια και καταφεύγουν στην επαιτεία από ανάγκη. Ποιος θα κρίνει ποιοι είναι ποιοι; Και με τι κριτήριο; Με βάση το αν ένα παιδάκι κοιμάται στην αγκαλιά τους;

    Μπορώ να φανταστώ πολύ πιο αθώους λόγους για τους οποίους ένα παιδάκι δύο χρονών μπορεί να κοιμάται συνεχώς στην αγκαλιά της μητέρας του. Για παράδειγμα, από εξάντληση λόγω έλλειψης σωστής διατροφής. Ή λόγω κάποιας αρρώστιας. Ή ίσως επειδή, όντας άστεγο, δεν χορταίνει ύπνο το βράδυ μέσα στο κρύο. Ή απλά επειδή έτσι έχει μάθει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος7/3/13 14:36

      Πολύ "ρομαντικά" τα λες φίλε μου στην τελειταία παράγραφο και μακάρι να ήταν μόνο έτσι...
      Όμως, υπάρχουν άλλοι τρόποι για να βρεθεί ο "άρτος ο επιούσιος" του κάθε "ζητιάνου", του κάθε πραγματικά πεινασμένου...
      Η "ζητιανιά" με τον τρόπο που γίνεται σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και που δυστυχώς ενιχύεται από τον κάθε καλόκαρδο πολίτη, στον μόνο που δε δίνει φαγητό και κατάλυμα, είναι σ' αυτά τα δυστυχισμένα παιδάκια. Τα παιδάκια αυτά στα χέρια μιας τέτοιας μάνας δεν είναι πλασματάκια με ψυχή. Είναι εργαλεία για τη δουλειά τους. Δουλειά κερδοφόρα για πολλά "τομάρια" που βασανίζουν τα αθώα κορμάκια και τις αγνές ψυχούλες αυτών των παιδιών. Συνάμα, παραπλανούν-εξαπατούν την ευαισθησία του πολίτη.
      Αν σταματήσουμε "δια μαχαίρας" ένα πρωινό, να δίνουμε το "κατιτίς" μας σε όλους αυτούς, πιστεύεις πως θα μείνουν νηστικοί και θα πεινάσουν;
      Σίγουρα κάποιοι, αν μη τι άλλο θα φάνε το "ξύλο" τους.
      Λυπηρό, δε λέω... Μπορεί και να μην ήταν επιλογή τους...
      Μα κάποια στιγμή οι επιτήδιοι θα "χωνέψουν" την κατάσταση και θα καταλάβουν, πως και με "ξύλο" δουλειά δεν γίνεται. Αυτόματα η επιχείρησή τους γίνεται παθητική και έτσι σύντομα θα εξαλειφθεί το άσχημο αυτό "φαινόμενο" που βασανίζει αθώες ψυχούλες.
      Σταματήστε να δίνεται στις γωνιές και τα φανάρια τον οβολό σας. Υπάρχουν άλλα μέρη που μπορείται να δώσεται χρήματα, φαγητό, ρουχισμό και να πιάσουν τόπο.
      Αυτοί που δεν είναι εξ επαγγέλματος επαίτες ΞΕΡΟΥΝ που να ζητήσουν και που θα βρουν...
      Χωρίς να το θέλουμε το δικό μας "καλό" κάνει ΚΑΚΟ σε αθώες ψυχούλες και είναι κρίμα...
      Χωρίς να το θέλουμε εξυπηρετούμε τα λεγόμενα "boss", εγώ τα λέω τομάρια και τους κάνουμε δυνατότερους και δυστυχώς ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ...
      Παρατηρείστε στο αεροδρόμιο, στις οθόνες πάνω απ' τα κεφάλια μας, τις φωτογραφίες χαμένων παιδιών, μωρών παιδιών, που αναζητούνται...
      Που έχουν πάει όλα αυτά; Βολτίτσα;
      Μπορεί κάποιος να φανταστεί, μόνο να φανταστεί, την εικόνα του δικού του παιδιού σε μια απ' αυτές τις οθόνες;;;;;;;;;;;;
      Ας κάνει λοιπόν ο καθένας μας ότι μπορεί για να σταματήσει αυτή η δυστυχία και να προσφέρει αυτό μπορεί εκέι που πρέπει, για να μοιραστεί σωστά και δίκαια σ' αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη...
      Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρω, που μου έδωσες το έναυσμα, για να πω την γνώμη μου...

      Διαγραφή
  2. Ανώνυμος6/3/13 12:01

    lipothimane apo tin boha

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος6/3/13 13:15

      Ναι. Κάθε φορά που τους πλησιάζεις. Αν αποφασίσεις κάποια στιγμή να πλυθείς (ρώτα τη μάνα σου τι είναι αυτό) θα σταματήσουν οι λιποθυμίες.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *