Από τη Νέα Υόρκη στην Κέρκυρα, πίσω στην Νέα Υόρκη, σπουδές, σκληρή δουλειά και διακρίσεις και στη συνέχεια επιστροφή στην Ελλάδα. Η Μαρία Αρώνη, κατάφερε ότι δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα καμία γυναίκα στην καρδιοχειρουργική: να κάνει...γνωστό το όνομά της στην ιατρική κοινότητα δύο ηπείρων, της Αμερικής και της Ευρώπης.
Οι γονείς της δεν ήθελαν να φύγει από την Κέρκυρα, εξομολογείται η ίδια σε συνέντευξή της στην “Καθημερινή”. Παρόλο που ο πατέρας της ήταν μετανάστης στην Αμερική, γύρισε στην Κέρκυρα με τη 2χρονη Μαρία και ήθελε η κόρη του να μείνει και να παντρευτεί στο νησί που μεγάλωσε. Εκείνη απλά στα 18 του ανακοίνωσε ότι φεύγει για τη Ν. Υόρκη, χωρίς καν να γνωρίζει αγγλικά.
Πέρασε πολύ δύσκολα τα πρώτα χρόνια, έμαθε τη γλώσσα σε λίγους μήνες και το πείσμα, η σκληρή δουλειά και η ικανότητά της ανταμείφθηκαν, όταν κατάφερε το 1994 να γίνει η μόνη γυναίκα καρδιοχειρουργός στη Νέα Υόρκη. “Τα αποτελέσματά της δουλειάς μου θα έπρεπε να είναι πάνω από τον μέσο όρο των αντρών συναδέλφων μου. Όταν υπάρχει μεράκι όμως μπορείς να καταφέρεις το ακατόρθωτο” σχολιάζει.
...και η επιστροφή στην πατρίδα
Το 2005, έπειτα από 30 χρόνια στο εξωτερικό, η κ. Αρώνη, επίκουρη καθηγήτρια πια στο Πανεπιστήμιο Cornell και έχοντας χειρουργήσει περίπου 4.000 ασθενείς(!) ακολουθεί τον σύζυγό της στην Ελλάδα. Απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη το ΕΣΥ, όταν αντιλήφθηκε ότι δεν θα μπορούσε να επιλέξει τους συνεργάτες της.
Η Μαρία Αρώνη σήμερα είναι μητέρα δύο παιδιών και διευθύντρια Καρδιολογικής Κλινικής και παρότι δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή, σύμφωνα με το αφιέρωμα που της έκανε η εφημερίδα “Νέα”, είναι η μοναδική γυναίκα επικεφαλής και διευθύντρια Καρδιολογικής Κλινικής.
Τα χέρια της έχουν χαρακτηριστεί χρυσά. Πρόσφατα τιμήθηκε με το παγκοσμίου κύρους βραβείο Premio Ipazia - Feminine Excellence in the Mediterranean για το έργο που έχει προσφέρει διεθνώς μέσα από την επιστημονική της δράση.
«Κανένας ασθενής δεν έχει φύγει από το ιατρείο μου αρνούμενος να τον χειρουργήσω επειδή είμαι γυναίκα. Σπάνια δεν θα μπορέσω να δημιουργήσω τη γέφυρα εμπιστοσύνης που αναγκαία πρέπει να συνδέει γιατρό και ασθενή», λέει η κ. Αρώνη. Ίσως τελικά το φύλο της να αποτελεί και τον κρυμμένο άσο στο μανίκι της. «Δεν επισκευάζουμε αυτοκίνητα. Ένα σφίξιμο στο χέρι, ένα άγγιγμα στον ώμο, ένα χαμόγελο, αυτό χρειάζεται ένας άνθρωπος που νιώθει ευάλωτος. Η ανθρώπινη προσέγγιση είναι κάτι σπουδαίο».
Και για τους ασθενείς της η κ. Αρώνη μετατρέπεται, αμέσως μετά το χειρουργείο, στο «Μαράκι» τους. Για εκείνη ο ενικός δεν δηλώνει έλλειψη σεβασμού. «Μου δείχνουν ότι είμαι ο δικός τους άνθρωπος». Και αν εκείνη δεν είχε κανένα πρότυπο, αντλεί ικανοποίηση που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για νέες γυναίκες με παρόμοιες φιλοδοξίες.
πηγή
Parapona-Rodou
idia i maria i asximi den einai??
ΑπάντησηΔιαγραφή