KLARINA BOURANA: Οταν ο ΓΑΠ γύριζε διαφήμιση για τα... Jumbo στο Καστελόριζο

Ο Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος παίρνει εθνικά υπερήφανος το iPad του στον καμπινέ, αλλά ξεχνάει ότι δεν έχει φράγκα να αγοράσει χαρτί υγείας. Γιατί νεοέλληνας δε γεννιέσαι, γίνεσαι.
Απ' το Καστελόριζο με αγάπη ο τότε πρωθυπουργός της χώρας επέλεξε τη μέρα της ονομαστικής του γιορτής...
για να μας ανακοινώσει την ένταξη της Ελλάδας στο Μνημόνιο. Προφανώς διάλεξε αυτή τη μέρα για να τη θυμάται εύκολα εφ' όσον συμπίπτει με την ονομαστική του γιορτή. Και να έχει την ευκολία να το ξεχάσει, 3 χρόνια αργότερα, δηλαδή σήμερα, που η γιορτή του μεταφέρεται για μετά το Πάσχα. Κι αυτός και το 44% των Ελλήνων που τον ψήφισε. Βολικό πράγμα η επιλεκτική μνήμη ιδίως όταν πρόκειται μαθηματικά να επαναλάβεις τα ίδια λάθη. Τα χρόνια πέρασαν και η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας ακολούθησε την παρακμιακή πορεία της κώμης του πρώην πρωθυπουργού. Με τους ψηφοφόρους του στο ενδιάμεσο να επιλέγουν ακόμα μία μνημονιακή κυβέρνηση. Και να είναι πανέτοιμοι και για άλλη μία. Βρίζοντας τον ΓΑΠ.

Οχι πως δεν του αξίζει. Αλλά δεν του αξίζει περισσότερο από ότι αξίζει στους περισσότερους από μας. Μια χαρά επικροτήσαμε την απόφαση του εκλέγοντας τη σημερινή κυβέρνηση. Παγωμένοι από το φόβο μας μη βγούμε από το ευρώ και χάσουμε την πτήση για ευρωβίζιτες και ψώνια στο Βερολίνο. Μια χαρά χειροκροτήσαμε την είσοδο μας στο ευρώ με πλαστά στοιχεία από τον Σημίτη. Δέσμιοι του αιώνιου κόμπλεξ μας να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι. Ή ευρωπέη. Αλλά με όρους Ελληναρά πάνω απ' όλα. Μπορεί να γλείψαμε κατουρημένες ποδιές για να το καταφέρουμε, αλλά δεν ξεχάσαμε ποτέ την εθνική μας ανωτερότητα. Οι Γάλλοι είναι άπλυτοι, οι Γερμανοί μίζεροι, οι Βρετανοί αδελφές, οι Ιταλοί φωνακλάδες. Μόνο εμείς είμαστε οι καλύτεροι που τους ξεγελάσαμε όλους και μπήκαμε στο ευρώ. Κι αν κάτι συνέβη στην πορεία, δεν φταίμε εμείς αλλά ο ΓΑΠ που τα έκανε μαντάρα. Κι αφού συνέβη αυτό το κάτι, δηλαδή η ολική κατάρρευση μιας ανέκαθεν ετοιμόρροπης χώρας, θυμηθήκαμε πάνω στο τσακίρ κέφι, σαν θρασύδειλοι και κάτι κατοχικές αποζημιώσεις, που για χρόνια τις είχαμε θάψει στο συρτάρι και δε κουνιόταν κανείς. Όσο δηλαδή το χρήμα από έξω έτρεχε αφειδώς. Για να γίνει πανέρι στα πόδια μπουζουξούς στο Κακοσάλεσι. Μια ελληνική κουλέρ λοκάλ εικόνα όπως η διαφήμιση των Jumbo με τη Στανίση, για την οποία μόλις τόλμησα να γράψω κάτι, μόνο που δεν με λιντσάρισαν. Με βασικό ειρωνικό επιχείρημα, το ότι «ναι ρε, εσύ γεννήθηκες στις Βρυξέλλες».



Σόρι κουκλίτσα μου αλλά εσύ γεννήθηκες στις Βρυξέλλες κι όχι εγώ. Εκεί είναι το πρόβλημα σου και το κόμπλεξ σου. Όλο το νεοελληνικό σου «θαύμα» γεννήθηκε στις Βρυξέλλες. Αλλά δε σου φταίω εγώ που οι Βρυξέλλες δεν γουστάρουν το κοκορέτσι στα Βλάχικα. Γι αυτό και έχεις σκυλιάσει τώρα. Οπως σκυλιάζει κι ο γιος απέναντι στον πατέρα του, όταν δεν του δίνει άλλο χαρτζιλίκι. Και η πουτάνα, η συνειδητή πουτάνα, απέναντι στον νταβά της. Που θυμάται ότι έπεσε θύμα εκμετάλλευσης στα πρώτα χαστούκια. Γι αυτό σιχαίνεσαι τον ΓΑΠ. Επειδή στην ατσούμπαλη, γελοιογραφική του ευρωπαϊκή υπόσταση σου θυμίζει τον εαυτό σου. Το όνειρο σου να γίνει το παιδί σου πτυχιούχος αμερικάνικου πανεπιστημίου και να πηγαίνει ακόμα και στον καμπινέ με το iPad. Mικρή λεπτομέρεια αν για πάρεις το iPad ξέμεινες από φράγκα και δεν έχεις καν να πάρεις κωλόχαρτο.

Δεν υπάρχει πιο αντιπροσωπευτική εικόνα νεοέλληνα από τον ΓΑΠ για όλα αυτά. Πολυτμαθής με τις γνώσεις του σε... καταστολή. Ανεπαρκής με το ταλέντο να μετατρέπει τις ελλείψεις του σε επιχείρημα. Γόνος μεγάλης οικογένειας όπως όλοι μας ονειρευόμαστε να ήμασταν κόρες ναυάρχου. Μοντέρνος και σύγχρονος αθλούμενος μεσήλικας, που δεν μπορεί να κάνει πετάλι στο ποδήλατο χωρίς να φάει τα μούτρα του. Μελοδραματικός («τα 'μαθες πατέρα;») σαν παλιό καλό ελληνικό σινεμά. Και παραδοσιακός υπέρ πίστεως και πατρίδας, επισκέπτης του ακριτικού Καστελόριζου προκειμένου να ανακοινώσει μνημονιακούς ακρωτηριασμούς. Συνδυάζοντας την κυρά της Ρω με την κυρά της (ευ)Ρω. Σαν τα τραγούδια της Eurovision, που μέσα στο «i want you, you want me» πετάνε κι ένα τσιφτετελάκι να χαρεί πατροπαράδοτα ο κολίγος. Και να πει «Ελλαδάρα, τι να σου πούνε οι ξενέρωτοι». Ασχέτως αν όλο το υπόλοιπο τραγούδι είναι κακή ξεπατικωτούρα της σκουπιδάρας των ευρωπαϊκών hit. Γιατί νεοέλληνας δε γεννιέσαι, γίνεσαι.

*** ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στοwww.twitter.com/klarinabourana. Κάντε LIKE στην επίσημη σελίδα του fb www.facebook.com/SigaikaProductions για να μαθαίνετε όσα χρειάζεστε, προκειμένου να καίτε τον εγκέφαλο (των άλλων) ή επικοινωνήστε με το terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης.


Parapona-Rodou