Γενιά 427 ευρώ [ΑΡΘΡΟ]

του Βασίλη Αδαμόπουλου
Δεν καταλαβαίνω γιατί σε μερικούς κακοφάνηκε το καλωσόρισμα της γενιάς των 427 ευρώ στην Ελλάδα. Το μέτρο που αφορά στην πρόσληψη ανέργων νέων μέχρι 25 ετών σε ειδικά ολιγόμηνα προγράμματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δεν είναι μόνο περιτυλιγμένο από «σοσιαλιστική» έμπνευση.
Είναι πρωτίστως …ανθρωπιστικό! Κι ας ...
διατείνονται μερικοί-μερικοί ότι απορρυθμίζει εντελώς την αγορά εργασίας και βυθίζει ακόμη περισσότερο τον κατώτατο μισθό.

Οι υπέρμαχοι και εισηγητές του στο ΠΑΣΟΚ που το επέβαλαν στον κ.Στουρνάρα είναι σαφείς:
«Τι είναι αξιοπρεπέστερο; Να είσαι άνεργος ή να ζεις με 14 ευρώ την ημέρα;»
Όπως λέμε δηλαδή, Βουλγαρία.
Αν ήδη σας έχει ανεβεί το αίμα στο κεφάλι σκεφτείτε ότι πάντα υπάρχει το χειρότερο.
Όχι. Μην πάει το μυαλό σας στην πρόταση του Πέτρου Δούκα.
Δηλαδή να προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους σε κοινωφελές έργο οι άνεργοι, για να …ξεμουδιάζουν.

Ούτως ή άλλως ο κ.Δούκας είναι ένας απλός πολιτευτής.
Το μυαλό σας μπορεί να πάει άνετα σε μεγαλοεργοδότη ο οποίος αφού άφησε απλήρωτους καμιά δεκαριά μήνες τους εργαζομένους στην επιχείρησή του, απάντησε αποστομωτικά όταν εκείνοι διαμαρτυρήθηκαν με επίσχεση εργασίας:
«Δε φτάνει που έχετε δουλειά, θέλετε και να πληρώνεστε;»
Τι γκρινιάζεις; θα μου πολλοί.
Η αγορά προηγείται των εξελίξεων. Και η ζωή εφαρμόζει τις συντεταγμένες της πραγματικότητας πριν καν προλάβει να τις συλλάβει το μυαλό του νομοθέτη.
Ορθόν! Εξ’ άλλου μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες οι όποιες …αντιπροτάσεις είναι δύσκολες και περίπλοκες.
Μπορείς, για παράδειγμα, να πεις πάρα πολύ εύκολα ότι το συγκεκριμένο μέτρο το μόνο που πετυχαίνει είναι να ανακυκλώνει την κρίση, να βαθαίνει την ύφεση και να δημιουργεί νέες στρατιές απελπισμένων ανθρώπων.
Χωρίς την παραμικρή καταναλωτική ή φοροδοτική ικανότητα, χωρίς παραγωγική διάθεση και κυρίως χωρίς προοπτική.
Μπορείς επίσης να υποστηρίξεις ότι είναι άλλο πράγμα η αντιμετώπιση της ανεργίας κι άλλο το ψευδεπίγραφο κουκούλωμά της.
Ότι η λογική να βελτιώνονται οι δείκτες αλλά να υποφέρουν οι άνθρωποι, απλά γυρίζει μπούμερανγκ.
Ότι μόνο γέλιο προκαλεί η υποψία και μόνο πως τέτοιου είδους μέτρα μπορούν ν’ ανακόψουν τη μετανάστευση της νέας γενιάς σε αναζήτηση όχι μιας καλύτερης τύχης. Αλλά μιας στοιχειωδώς αξιοπρεπούς επιβίωσης.
Στο δια ταύτα όμως;
Προέκυψε μηχανή η οποία παράγει ρευστότητα σε μια καθημαγμένη αγορά;
Προφανώς όχι.
Όμως η απουσία ρευστότητας δε συνεπάγεται αυτόματα και την ανάγκη δημιουργίας μιας μαγικής εικόνας στο όνομα των εντυπώσεων.
Εκτός αν στόχος είναι η απόλυτη εξαθλίωση των ανθρώπων στο όνομα της αποθέωσης ενός νέου «επενδυτικού» κι «αναπτυξιακού» μοντέλου.
Μολονότι αν θυμάμαι καλά οι επενδυτές εξακολουθούν να έλκονται από χώρες που δεν θεσμοθετούν μισθούς πείνας.
Υπάρχει βέβαια πάντα και η λογική κάποιων πολύ καλοπληρωμένων μάνατζερς που ακόμη κι εν μέσω κρίσης δίνουν την ιερή μάχη του «μπόνους»:
«Αυτοί κάνουν ότι δουλεύουν κι εμείς κάνουμε ότι τους πληρώνουμε»… υ.γ. Αλήθεια, τι κάνει ο κ.Μέργος τον οποίο κατακεραύνωνε το ΠΑΣΟΚ, όταν είχε προτείνει τη μείωση του κατώτατου μισθού;

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ" στις 3/5/2013.

Parapona-Rodou