Τα ιδανικά της Ελευθερίας, της Ανεξαρτησίας, της Ειρήνης και της Αγάπης για τη ζωή και τον άνθρωπο, παραμένουν ζωντανά, επίκαιρα και αναλλοίωτα…

Γράφει ο Γλαρός Ιωάννης

17η Νοεμβρίου 1973. Η ημερομηνία αυτή φέρνει στην μνήμη μας την ηρωική εξέγερση των φοιτητών, της νεολαίας και ολόκληρου του Ελληνικού λαού κατά της τυραννίας...

Ο νους και η καρδιά μας είναι εκεί, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας.

Ας γυρίσουμε πίσω το ρολόι του χρόνου, στο 1967, στον Απρίλη του 1967.

Η πίκρα, η οργή του λαού γιγαντώθηκε...
Έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις. Απεργίες εργαζομένων και αποχές των φοιτητών από τα μαθήματα. Έτσι φτάσαμε στο 1973, μια χρονιά δύσκολη για όλους.

Το Φεβρουάριο του 1973 οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο και ζητούσαν να καταργηθεί ο Νόμος που απαγόρευε τη συνδικαλιστική δράση των φοιτητών. Λίγες μέρες αργότερα οι φοιτητές έκαναν κατάληψη της Νομικής σχολής Αθηνών για τον ίδιο λόγο. Τότε ακούστηκαν και τα συνθήματα «Κάτω η χούντα» και «Ζήτω η ελευθερία».

Όμως τα αιτήματα των φοιτητών παρέμειναν άλυτα και ο φοιτητικός αγώνας κορυφώθηκε τον Νοέμβριο του 1973. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 άρχισαν με μια συγκέντρωση στο προαύλιο του Ιδρύματος. Ήταν 14 Νοεμβρίου. Οι φοιτητές ζητούσαν να γίνουν οι φοιτητικές εκλογές όπως είχε καθοριστεί και να μην αναβληθούν. Παρόμοιες συγκεντρώσεις έγιναν στη Νομική και στην Ιατρική σχολή. Οι φοιτητές από τις δύο αυτές σχολές μαζεύτηκαν κι αυτοί στο πολυτεχνείο. Ακούστηκαν τα πρώτα συνθήματα:

«ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
«ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ»
«ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

Οι φοιτητές αποφασίζουν την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Η Αστυνομία αντιδρά αμέσως. Αρχίζει να πολιορκεί το πολυτεχνείο. Οι φοιτητές δεν το βάζουν κάτω. Οργανώνουν τη ζωή τους μέσα σ' αυτό.

Ο φοιτητικός αγώνας με κέντρο το Πολυτεχνείο αρχίζει. Οι φοιτητές συγκεντρώνουν φάρμακα, στήνουν πρόχειρο ιατρείο για τις δύσκολες καταστάσεις. Σε λίγο αρχίζει να εκπέμπει ο πομπός του πολυτεχνείου. Στην αρχή δειλά και σιγά. Αργότερα όμως δυνατά και θαρρετά. Ο ραδιοφωνικός σταθμός του πολυτεχνείου ακουγόταν σε όλη την Αττική. Ήταν ο μόνος ελεύθερος ραδιοφωνικός σταθμός. Οι φοιτητές με τις εκπομπές τους καλούσαν το λαό της Αθήνας να τους συμπαρασταθεί και να τους βοηθήσει.

«Εδώ Πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο. Σας μιλά ο σταθμός των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών των ελεύθερων αγωνιζόμενων Ελλήνων. Απόψε πεθαίνει ο φασισμός. Ζήτω η Λευτεριά. Ψωμί- παιδεία - ελευθερία».

Οι πολίτες της Αθήνας κατεβαίνουν στο Πολυτεχνείο, προσφέρουν φάρμακα, χρήματα, κουβέρτες, καλάθια με τρόφιμα. Φωνάζουν συνθήματα κατά της χούντας.

Η Αστυνομία προσπαθεί να διαλύσει τον μαζεμένο κόσμο που φωνάζει έξω από το Πολυτεχνείο.

Όμως τα πράγματα δυσκολεύουν και τη νύχτα φτάνουν τα τανκ έξω από το Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές προσπαθούν να αποφύγουν την αιματοχυσία. Ο σταθμός τους εκπέμπει: «Φαντάροι είμαστε άοπλοι, είμαστε αδέλφια μη μας χτυπήσετε».

Τρεις από τους φοιτητές ανεβαίνουν στα κάγκελα της σιδερένιας πύλης. Πιάνουν κουβέντα με τους φαντάρους. «Είμαστε αδέλφια, μη μας χτυπήσετε, είμαστε άοπλοι».

Οι διαταγές όμως είναι άλλες και το τεθωρακισμένο προχωρεί προς την πύλη του Πολυτεχνείου. «Λαέ μας σκοτώνουν. Μας σκοτώνουν, βοήθεια, ο φασισμός δε θα περάσει. Τώρα μπαίνουν..... τους βλέπω..... Ζήτω η Ελλάδα... Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή...».

Και μετά σιωπή…Σε λίγη ώρα οι φοιτητές διαλύθηκαν κακήν κακώς. Το κυνηγητό φοιτητών και πολιτών συνεχίστηκε μέχρι το πρωί.

Με την εξέγερση των φοιτητών το οικοδόμημα της χούντας άρχισε να τρίζει συθέμελα. Το αποτέλεσμα αυτής της εξέγερσης φάνηκε οκτώ μήνες αργότερα όταν κατέρρευσε η χούντα και αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στη χώρα που γεννήθηκε. Το όνειρο των φοιτητών πήρε σάρκα και οστά οκτώ μήνες μετά τη «θυσία» τους.

Ας σταθούμε λοιπόν κι εμείς σήμερα ταπεινοί προσκυνητές "μπροστά" στη μνήμη των "αγωνιστών" του Πολυτεχνείου κι ας αναλογιστούμε, πόσο "μεγάλο" είναι το καθήκον μας, προκειμένου...να διαφυλάξουμε τα αγαθά της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας.

Parapona-Rodou