Φιλιππίδης: Η κόλαση που έζησα στις τουρκικές φυλακές

Την κόλαση που έζησε για 22 ημέρες στις φυλακές του Μάλτεπε περιγράφει στο δικό του ημερολόγιο φυλακής, που δημοσιεύουν αποκλειστικά... στην εφημερίδα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», ο πρώην ισχυρός άνδρας του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, Αγγελος Φιλιππίδης, ο οποίος κρατείται από την Τετάρτη στη ΓΑΔΑ.

Σε αυτό περιγράφει γλαφυρά μέσα σε 800 λέξεις τις απίστευτες καταστάσεις που έζησε μέσα σε ένα κελί με εφτά Αφρικανούς, το πόσο δύσκολο του ήταν να κοιμηθεί, την απαράδεκτη βρωμιά στις τουαλέτες και τα λίγα επισκεπτήρια του αδερφού του, Αλέξανδρου.

Η αφήγησή του είναι συγκλονιστική και ενδεικτική των όσων έζησε για τρεις ολόκληρες εβδομάδες σε μία από τις πιο σκληρές φυλακές της Τουρκίας, πριν αναπνεύσει για λίγες μόνο ώρες αέρα ελευθερίας με ένα δείπνο και μια βόλτα στην Πλατεία Ταξίμ.

ΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ. «Επί δύο και πλέον εβδομάδες η συγκατοίκηση με εφτά άλλους αλλοδαπούς» γράφει στις σημειώσεις του ο Αγγελος Φιλιππίδης, «κατά τα φαινόμενα Αφρικανούς, όπου κανείς τους δεν μιλούσε αγγλικά (ούτε βέβαια ελληνικά), δεν μου έδινε δυνατότητα για κουβέντες. Ο ύπνος ήταν και αυτός δύσκολος για κάποιον που έχει συνηθίσει διαφορετικά, όταν μάλιστα κυριαρχούσαν στο μυαλό μου χιλιάδες σκέψεις, που αφορούσαν την άδικη κατά την εκτίμησή μου κατάσταση στην οποία βρισκόμουν», αναφέρει.

Στη συνέχεια, περιγράφει τη βρωμιά που επικρατούσε στα κελιά της φυλακής, αλλά και τον φόβο για τη μετάδοση ασθενειών, οι οποίες «θερίζουν» σε τέτοια σωφρονιστικά ιδρύματα.

«Πέραν της φαινομενικής καθαριότητας του χώρου, η στατιστική για ηπατίτιδα Β και άλλες παρεμφερείς κολλητικές ασθένειες είναι πολύ μεγαλύτερη σε αυτές τις ομάδες πληθυσμού. Ο απολογισμός δεν έχει γίνει ακόμα, καθότι η μανία μου να γυρίσω στην Ελλάδα και να δικαιωθώ το ταχύτερο δυνατό δεν με άφησε να κάνω το καθιερωμένο τσεκ απ που μου πρότειναν οι Τούρκοι δικηγόροι μου».

Ούτως ή άλλως, και να ήθελε, δεν προλάβαινε, αφού μετά την απελευθέρωσή του από το τμήμα Μεταγωγών της Κωνσταντινούπολης, αργά το απόγευμα της Τρίτης, πήγε μαζί με τον αδερφό του σε ένα δωμάτιο του «Intercontinental» για να νιώσει ξανά άνθρωπος μετά από 22 βασανιστικές ημέρες. Ημέρες κατά τις οποίες, όπως γράφει στο συγκλονιστικό του ημερολόγιο, έχασε πολλά κιλά, με ένα «μενού» που επαναλαμβανόταν σε συνεχή βάση όλες τις ημέρες της εβδομάδας. «Το φαγητό ήταν καθημερινά ρύζι και φασόλια, ενώ για το πρωινό υπήρχε το παραδοσιακό τσάι. Ετσι επέστρεψα κατά 8 κιλά αδυνατισμένος και καταβεβλημένος, φυσικά, από την κακή διατροφή και την έλλειψη του ύπνου. Η κατάσταση στις τουαλέτες ήταν μάλλον απαράδεκτη. Σε έκανε να απορείς εάν κάνοντας μπάνιο θα φύγεις πιο καθαρός ή πιο βρώμικος».

ΓΛΑΦΥΡΟΣ. Ο κ. Φιλιππίδης περιγράφει με γλαφυρό τρόπο και το μαρτύριο του επισκεπτηρίου: «Οι επισκέψεις ήταν μετρημένες και χρονικά και σε αριθμό, καθότι οι φυλακές αυτές, υψίστης ασφαλείας, θύμιζαν κάθε δευτερόλεπτο στον επισκέπτη, πόσο μάλλον και σε εμένα τον ίδιο που ήμουν κρατούμενος, πού βρίσκεται και ποιος έχει το “πάνω χέρι”. Η διαδικασία της επίσκεψης ξεκίναγε από την ειδική άδεια που εκδίδεται κατ’ ουσία στην Αγκυρα για τους δικηγόρους μου και σε ένα άλλο δικαστήριο που βρίσκεται στην Ανατολική Κωνσταντινούπολη, για τους συγγενείς πρώτου βαθμού, δηλαδή τον αδερφό μου. Ηταν σχεδόν αδύνατο χωρίς δικηγόρο να μπορέσει να πάρει κανείς την περίφημη άδεια, όπως κατάλαβε και ο Αλέξανδρος».

Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ. Ο κ. Αλέξανδρος Φιλιππίδης δεν θα ξεχάσει ποτέ τα όσα πέρασε και αυτός για να μπορέσει να δει τον αδερφό του στο Μάλτεπε, ο οποίος τα αναλύει στο ημερολόγιό του. «Οταν έφτασαν, τους οδήγησαν σε ένα φρουρούμενο πάρκινγκ, που απείχε 300 μέτρα από το πρώτο κτίριο. Εκεί τους έκαναν εξονυχιστικούς ελέγχους και παρέδωσαν, όπως μου είπε ο Αλέξανδρος, όλα τα αντικείμενά τους, ρολόγια, κινητά, στυλό, χαρτιά. Εννοείται ότι έβγαλαν επίσης τις ζώνες, τα παπούτσια τους και τα συναφή. Κάποια βιβλία που ήθελα να μου δώσει κρατήθηκαν, ώστε να μου δοθούν την επόμενη ημέρα, αφού φαντάζομαι ελέγχονται αν περιέχουν κάτι. Μετά περπάτησαν (μαζί με τον δικηγόρο) 500 μέτρα ακόμη και βρέθηκαν σε ένα άλλο κτίριο, όπου υπάρχει μια αναμονή 20 έως 30 λεπτά, είτε υπάρχει ουρά είτε όχι. Ο αδερφός μου παρέδωσε το διαβατήριο και ταυτοποιήθηκε με την ίριδα του ματιού του, η οποία στο εξής έγινε η υπογραφή του, όποτε ερχόταν να με δει. Του δόθηκε ένα σημείωμα και του έγινε ξανά ενδελεχής σωματικός έλεγχος, αφού υπέγραψε δήλωση ότι δεν φέρει ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής, φωτογραφίας ή οτιδήποτε σχετικό».

Η «ΟΔΥΣΣΕΙΑ». Σύμφωνα με το ανατριχιαστικό ημερολόγιο του Αγγελου Φιλιππίδη, η «οδύσσεια» του επισκεπτηρίου για τον Αλέξανδρο Φιλιππίδη και τον δικηγόρο του δεν έλεγε να τελειώσει. «Αφού περπατήσανε άλλα 500 μέτρα, αυτή τη φορά μεταξύ τσιμεντένιων τοίχων, στη δεξιά πλευρά με 12 μέτρα ύψος και στην αριστερή με 6 μέτρα, φτάσανε σε ένα μικρό πορτάκι, που ήταν η είσοδος. Εκεί υπέστησαν ξανά σωματικούς ελέγχους και τελικά ο αδερφός μου πέρασε τις βαριές σιδερένιες πόρτες ανοίγοντάς τες όλες με την ίριδα του ματιού του. Οι φύλακες στο τέλος ενός μεγάλου διαδρόμου πήραν το χαρτάκι του Αλέξανδρου και του έδειξαν ένα κουβούκλιο (υπήρχαν 15 τέτοια) διαστάσεων 1x2 μέτρα, χωρίς καρέκλα. Στο βάθος του δωματίου αυτού υπήρχε ένα τζάμι, μάλλον θολό από τη βρώμα και την παλαιότητα, και μια συσκευή τηλεφώνου, ψιλοξεχαρβαλωμένη. Εγώ εμφανίστηκα στην άλλη πλευρά, όπου ο φωτισμός είναι μειωμένος, ώστε να μη με βλέπει καλά ο αδερφός μου. Η τηλεφωνική σύνδεση είναι με παράσιτα και δημιουργεί τουλάχιστον την υποψία ότι καταγράφεται, ενώ η συνεδρία κρατά κανονικά μία ώρα. Επειδή όμως συνυπολογίζονται όλες οι διαδικασίες, στην ουσία διαρκεί 15 έως 20 λεπτά και εκεί, κάτω από αυτές τις συνθήκες, έζησα για 22 ημέρες έναν αληθινό εφιάλτη».

Η απόφαση των Τούρκων και το θρίλερ της επιστροφής

Τα «Π» παρουσιάζουν αποκλειστικά την απόφαση του 10ου Ανωτάτου Ποινικού Δικαστηρίου της Κωνσταντινούπολης, με την οποία αφέθηκε ελεύθερος το απόγευμα της Τρίτης ο Aγγελος Φιλιππίδης.

Σε εφτά σελίδες εξηγείται ενδελεχώς το σκεπτικό των Tούρκων δικαστών, σύμφωνα με το οποίο, εφόσον δεν έχει ασκηθεί ποινική δίωξη κατά του κ. Φιλιππίδη στην Ελλάδα, αρνούνται την έκδοσή του και τον αφήνουν ελεύθερο.

Την υπεράσπισή του είχε αναλάβει η Σεϊντά Γιλντιρίμ, συνεπικουρούμενη από τον Μουσταφά Ντογάν, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, από την Αθήνα είχαν φτάσει δύο δικηγόροι από το γραφείο του κ. Βαρλάμη, συνηγόρου του κ. Φιλιππίδη.

Μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες αποφυλάκισής του, ο πρώην ισχυρός άνδρας του ΤΤ περίμενε υπομονετικά στο τμήμα Μεταγωγών της Κωνσταντινούπολης.
«Τα πράγματα εκεί δεν είχαν καμία σχέση με τις συνθήκες στο Μάλτεπε», μας τόνισε ο αδερφός του Αγγελου Φιλιππίδη, Αλέξανδρος, ο οποίος τις τελευταίες εβδομάδες πηγαινοερχόταν στην Τουρκία. «Μπορούσαμε πλέον να τον βλέπουμε κάθε δύο ώρες περίπου, για να του κάνουμε παρέα μέχρι την ολοκλήρωση των διατυπώσεων», πρόσθεσε.

Εν τω μεταξύ, η Σεϊντά Γιλντιρίμ φρόντισε να του βγάλει εισιτήριο για να αναχωρήσει την Τρίτη το πρωί από την Κωνσταντινούπολη με την πρώτη πτήση.
Οταν τελικά ο Αγγ. Φιλιππίδης αφέθηκε ελεύθερος, πήγε στο ξενοδοχείο «Intercontinental» στη διάσημη Πλατεία Ταξίμ, προκειμένου να ξεκουραστεί και να ανακτήσει λίγο τις δυνάμεις του. Μαζί του ήταν σχεδόν συνέχεια ο αδερφός του, ο οποίος, παρά τα συνεχή τηλεφωνήματα που δεχόταν από δημοσιογράφους, επέμενε μέχρι αργά το βράδυ ότι δεν είχε αφεθεί ελεύθερος. «Το ζήτημα ήταν πολύ λεπτό και δεν μπορούσα να πω τίποτε, μέχρι τουλάχιστον τη στιγμή που θα απογειωνόταν το αεροπλάνο του» μας δήλωσε ο κ. Αλέξανδρος Φιλιππίδης.

Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, συνοδευόμενος από τους Τούρκους και Ελληνες δικηγόρους του, αλλά και τον αδερφό του, ο κ. Φιλιππίδης έκανε μια μικρή βόλτα στην Πλατεία Ταξίμ σαν ελεύθερος άνθρωπος.

Ακολούθησε ένα γεύμα σε παραδοσιακό εστιατόριο, όπου απόλαυσε κανονικό φαγητό μετά από τρεις εβδομάδες, επιλέγοντας μαντί (πρόκειται για παραδοσιακά ζυμαρικά, σερβιρισμένα με ντομάτα και γιαούρτι), τα οποία συνόδευσε με λίγο λευκό κρασί. Το ξημέρωμα -για την ακρίβεια λίγο μετά τις τέσσερις και μισή- αναχώρησε από το ξενοδοχείο του, με προορισμό το αεροδρόμιο «Κεμάλ Ατατούρκ», συνοδευόμενος από τις δύο Ελληνίδες δικηγόρους του, που ήταν στην Κωνσταντινούπολη.

Στις 7.40 το πρωί, πέταξε στην business class της πτήσης των Τουρκικών Αερογραμμών, επιτρέποντας μια τελευταία μικρή πολυτέλεια στον εαυτό του για τη μία ώρα ελευθερίας που του απέμενε μέχρι να προσγειωθεί το αεροπλάνο στο «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Parapona-Rodou