Η πραγματικότητα πίσω από τα φθηνά παιχνίδια

Αν και πολλοί γονείς πλέον εμπιστεύονται φθηνά παιχνίδια για τα παιδιά τους, τα οποία στην
πλειοψηφία τους πωλούνται σε ... πολυκαταστήματα τύπου JUMBO, υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκμετάλλευσης πίσω από τις χαμηλές τιμές που φαίνονται δελεαστικές. Πέρα από τις αμφιβόλου ποιότητας υλικά από τα οποία κατασκευάζονται τα παιχνίδια σε χώρες όπως η Κίνα, οι εργάτες στα εργοστάσια δεν αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινα όντα.

Σύμφωνα και με στατιστικά, το 75% της παραγωγής παιχνιδιών κατασκευάζονται στην Κίνα, με τους εργαζόμενους-σκλάβους να μην παίρνουν μισθό πάνω από 250 δολάρια. Ο Γερμανός φωτογράφος Michael Wolf αποτύπωσε με τον φακό του στο project «The Real Toy Story» την ζωή των ατόμων στα εργοστάσια παιχνιδιών που επισκέφτηκε και δημοσίευσε τα όσα είδε στο Business Insider.

Πέρα από τους μισθούς πείνας, άθλιες είναι και οι συνθήκες διαβίωσης, αφού ζουν 5-6 άτομα μέσα σ’ έναν κοιτώνα, χωρίς τις κατάλληλες συνθήκες υγιεινής. Σχολεία στέλνουν μαθητές για “πρακτική”, αλλά στην ουσία γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης ως εργάτες. Διαλείμματα γίνονται ανά δύο ώρες, ενώ κατά την μισάωρη ανάπαυλα για μεσημεριανό δεν πληρώνονται. Τα ωράρια είναι βάρβαρα, με τις εργάσιμες μέρες να είναι 6 ή και 7, ενώ οι υπερωρίες είναι εξοντωτικές και φυσικά πέρα από το νόμιμο όριο. Πέρα τούτων, οι εργάτες έρχονται σ’ επαφή με ανθυγιεινές ουσίες, ενώ σπάνια δίνονται άδειες.







Οι κανονισμοί είναι αυστηρότατοι και δεν συγχωρείται ούτε μια πεντάλεπτη καθυστέρηση. Οι απολύσεις είναι συχνό φαινόμενο, ενώ ακόμα πιο συχνό είναι οι παραιτήσεις, λόγω της αφόρητης κατάστασης. Μάλιστα πολλοί εργάτες κοιμούνται μέσα στα εργοστάσια για να μην χάνουν χρόνο κατά την μετακίνηση και να μπουν γρήγορα στην γραμμή παραγωγής. Ακόμα και στα μέσα μεταφοράς τους διευκολύνουν οι υπόλοιποι επιβάτες για να μην αργήσουν.

Η μαζική παραγωγή είναι συνώνυμη με τις απάνθρωπες συνθήκες και οι ευαγγελιστές της ανάπτυξης ας λάβουν υπόψη υπό ποιους όρους επιτυγχάνεται αυτή και τι κόστος έχει για την κοινωνία.

Ρεπορτάζ σαν κι αυτό νομίζω πως αφήνουν όποιες αμφιβολίες στην άκρη για το αν πρέπει να στηρίζουμε δια της αγοράς των παιχνιδιών, τις βιομηχανίες που πατάνε στην άγρια εκμετάλλευση.


Παράπονα Ρόδου