Η απόλαυση της ταλαιπωρίας: Ροδίτης- Παοκτσης στην Αθήνα μέσω... Θεσσαλονίκης

Ο Κώστας Καίσαρης γράφει για έναν οπαδό του ΠΑΟΚ που ξεκίνησε από τη Ρόδο για τον τελικό. Μέσω Θεσσαλονίκης όμως για να κατέβει στην Αθήνα με τα πούλμαν....

Τι μπορεί να κάνει κάποιος, όταν είναι καψούρης με μια γκόμενα; Τα πάντα. Να πέσει στα γόνατα να την παρακαλάει. Να βάλει τα κλάματα. Να της κάνει τα πιο ακριβά δώρα. Να φτάσει στην άλλη άκρη του κόσμου. Τι μπορεί να κάνει κάποιος για την ομάδα που είναι καψούρης; Πολλά περισσότερα.


Και δεν χρειάζεται να τα πω εγώ. Ο καθείς τα ξέρει από μόνος του. Τι ζόρι τραβάει σαν οπαδός. Τι αγωνία έχει στην εξέδρα. Πόσο μεγάλη είναι η απογοήτευση στην ήττα, πόσο μεγάλη είναι η ικανοποίηση στην νίκη. Στην επιτυχία. Ο οπαδός είναι στρατευμένος. Η ομάδα είναι το κυρίαρχο στη ζωή του. Η προτεραιότητα.

Δεν χρειάζεται να αναφέρεις γεγονότα, καταστάσεις, παραδείγματα. Σαν το πάθος της ταύτισης του οπαδού με την ομάδα, δεν υπάρχει δεύτερο. Ο αλκοολικός με πολύ μεγάλη προσπάθεια, μπορεί να το κόψει.

Ακόμα και στην πρέζα υπάρχουν κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις που κατάφεραν και το κόψανε. Ο οπαδός δεν παίρνει χαμπάρι τίποτα. Έτσι κι έχει φάει την ένεση, δεν υπάρχει θεραπεία. Και δεν μιλάμε μόνο για τους πιτσιρικάδες, που έτσι ή αλλιώς βράζει το αίμα τους.

Λέμε και για τους 60+ που είναι αμετανόητοι. Που δεν το βάζουν κάτω. Που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αρπαχτούν στο γήπεδο. Η εξάρτηση με την ομάδα δεν κόβεται. Δεν φεύγει. Μια περίπτωση σχετικά με τον τελικό του Σαββάτου στο ΟΑΚΑ, τα λέει όλα.

Γνωστή είναι η ταλαιπωρία των 20.000 οπαδών του ΠΑΟΚ που συγκεντρώθηκαν στις 22:30 το βράδυ της Παρασκευής, για να ξεκινήσουν το ταξίδι για την Αθήνα. Κάτι σαν το "τρένο της μεγάλης φυγής", με τον Γιόν Βόιτ. Για ταλαιπωρία που δεν έχει προηγούμενο.

Να κατεβαίνουν 300 πούλμαν σημειωτόν την Εθνική οδό, για να φτάσουν στις τρεις το μεσημέρι του Σαββάτου στις Αφίδνες. Στη συνέχεια, η αναχώρηση για το ΟΑΚΑ και επιστροφή κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Μιλάμε για 36 ώρες στους δρόμους!

Κι αν στο μεταξύ έχουν σηκώσει το Κύπελλο, κομμάτια να γίνει. Χαλάλι η ταλαιπωρία. Άντε γύρνα όταν είσαι χαμένος... Στο πήγαινε υπάρχει πάντα κέφι. Υπάρχει αισιοδοξία. Η προσμονή της νίκης. Αν δεν πιστεύεις άλλωστε ότι θα το πάρεις το Κύπελλο, δεν μπαίνεις σε αυτή την ταλαιπωρία.

Κι αυτό ισχύει για όλους τους οπαδούς, όπου υπάρχει ποδόσφαιρο. Άντε όμως, όταν έχεις χάσει, να τραβήξεις το μαρτύριο της επιστροφής. Πάμε τώρα στο δια ταύτα.

Οπαδός του ΠΑΟΚ ξεκίνησε από τη Ρόδο για τον τελικό. Με ποια διαδρομή όμως; Ρόδο - Αθήνα με το αεροπλάνο ή έστω με το καράβι; Όχι. Από Ρόδο πήγε με το αεροπλάνο στη Θεσσαλονίκη, για να μπει στο πούλμαν με τα καρντάσια! Μαζί με τους φίλους του. Για να ζήσει αυτή την εμπειρία.

Χωρίς να υπολογίζει ούτε την κούραση, ούτε την ταλαιπωρία. Δεν γούσταρε να κάνει αυτό το ταξίδι στο ΟΑΚΑ μόνος του. Η διαδρομή Ρόδος - Αθήνα, δεν του έλεγε τίποτα. Αντίθετα του λέει πάρα πολλά να είναι 24 τουλάχιστον ώρες, μέχρι το βράδυ του Σαββάτου που θα σφυρίξει τη λήξη ο Κάκος, με τα φιλαράκια του.

Για να νοιώσει 100% οπαδός. Έστω και αν το ταξίδι από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα θα είναι σε συνθήκες όπως κουβαλάνε τα ζώα, σε ειδικά διαμορφωμένα βαγόνια. Γλέντι είναι για τον οπαδό αυτή η ταλαιπωρία. Όχι μόνο δεν βαρυγκομάει, αλλά το ευχαριστιέται και από πάνω. Σαν κι αυτόν που ξεκίνησε από τη Ρόδο για να απολαύσει το Θεσσαλονίκη - Αθήνα - Ολυμπιακό Στάδιο γύρω στις 17 ώρες.



Παράπονα Ρόδου