Πέντε σημεία κλειδιά!...
Μέσα σε εννιά μήνες η Ελλάδα έχει προσέλθει στις κάλπες τρεις φορές. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα από την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει τα πράγματα σε εκλογές. «Σίγουρα, είναι ένα στοιχείο που μπορεί να μπει στα βιβλία των ρεκόρ», αναφέρει η ανάλυση του Ινστιτούτου Brookings. Την υπογράφει ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του...
Πειραιά Θεόδωρος Πελαγίδης, ο οποίος σημειώνει πως αυτό το «ρεκόρ» πόρρω απέχει από το να σημαίνει ότι η δημοκρατία λειτουργεί στη χώρα. «Με το κόμμα του Τσίπρα να έχει ξεμείνει από ιδέες, τα τελευταία γκάλοπ δείχνουν ότι πηγαίνει στήθος με στήθος με τη ΝΔ. Αυτό δεν έχει να κάνει με την αποδοχή των ψηφοφόρων προς το συντηρητικό κόμμα, αλλά είναι αποτέλεσμα της απογοήτευσης που βίωσαν από τις επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Ισως να υπάρχει και μια δόση πικρίας για το αποτέλεσμα που έφερε το κόμμα στις διαπραγματεύσεις για το χρέος», σημειώνει με εύγλωττο τρόπο.
Κατά τον κ. Πελαγίδη, ακόμα και μια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν πρόκειται να διαφοροποιήσει το μέλλον της χώρας, καθώς και τα δύο μεγάλα κόμματα εμφανίζουν διαφορετικές εκδοχές του ίδιου καθεστώτος: είναι κουρασμένα, διαλυμένα και στερημένα από ιδέες. Το μοναδικό που τα διαφοροποιεί είναι ότι η ΝΔ μπορεί να επαναφέρει μια μορφή κανονικότητας στη μεσαία τάξη. Ωστόσο, το πιο πιθανό σενάριο -κατά τη συγκεκριμένη ανάλυση- είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θα συνεργαστούν μετά τις εκλογές.
Φυσικά, αυτά τα νέα δεν θα ακουστούν άσχημα στους δανειστές. Τουναντίον. Αμφότερα τα δύο κόμματα εξουσίας της Ελλάδας είναι αποφασισμένα να εφαρμόσουν το πρόγραμμα και γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως ένα καλό τεστ για την Ευρώπη: είναι το μέρος όπου οι πολιτικές κινήσεις κατά της λιτότητας κουράστηκαν και απέτυχαν. Αυτό, φυσικά, δεν αρέσει καθόλου στους οπαδούς του Podemos – τουλάχιστον επί του παρόντος.
Κατά τον κ. Πελαγίδη, αυτές οι εκλογές σηματοδοτούν το τέλος μια εποχής που συνδυάστηκε με το συγκρουσιακό δίλημμα «λιτότητα/αντι-λιτότητα», που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα πολεμικών αναταράξεων στο πολιτικό πεδίο της χώρας και προκάλεσε τη διχοτόμηση ανάμεσα στην Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά. «Αυτή τη στιγμή, η πολιτική στην Ελλάδα γίνεται πιο εύθραυστη, κομματιασμένη και ρευστή από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δύσης. Βλέπουμε, επί της ουσίας, το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης των αγορών».
Τα πέντε ζητήματα που θα μας απασχολήσουν από εδώ και πέρα είναι τα εξής:
Κατά 90% θα υπάρξει ένας μεγάλος συνασπισμός μετά τις εκλογές και ο πιθανός είναι αυτός ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Αν επικρατήσει η ΝΔ, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να αποφύγει τη συνεργασία για να μη φορτωθεί το πολιτικό κόστος, αλλά ο μοναδικός χαμένος από αυτή την απόφαση θα είναι το ίδιο το κόμμα.
Όποια και αν είναι η σύνθεση της κυβέρβνησης, το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που έχει συμφωνηθεί με τους δανειστείς θα εφαρμοστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου. Ο βασικός λόγος είναι ότι η νοοτροπία των ανθρώπων έχει αλλάξει εντελώς μετά τα τραυματικά γεγονότα που συνέβησαν τους επτά μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησαν στα capital controls.
Οι ηλιόλουστες ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τελειώσει. Οι ψηφοφόροι βλέπουν πια ότι το πολιτικό προσωπικό του κόμματος αποτελείται από τα χειρότερα στοιχεία του παλαιού ΠΑΣΟΚ.
Η χώρα χρειάζεται πολιτικές μεταρρυθμίσεις στο εκλογικό σύστημα και στο Σύνταγμα. Μόνο έτσι θα γιατρευτούν οι πληγές της ύφεσης που άνοιξαν στο διάστημα 2010-2015.
Δεν θα πρέπει να επιτραπεί στον Τσίπρα να ξεφύγει από τη νέα κυβέρνηση. Είναι σημαντικό να πάρει την ευθύνη για τη συμφωνία που υπέγραψε. Ποιος ξέρει; Μπορεί, τελικά, να προσφέρει δημιουργικά στην αναδόμηση της Κεντροαριστεράς.
Για να καταλήξει η ανάλυση: «Μακροπρόθεσμα, για να επιστρέψει η Ελλάδα στη σταθερότητα και την ανάπτυξη, η πρώτη προτεραιότητά της θα πρέπει να είναι η επιστροφή στο δικομματικό σύστημα. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι να προσέλθουν οι ψηφοφόροι στις κάλπες.
Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχειρήσεων: Το μεγάλο ερώτημα των εκλογών στην Ελλάδα
Αμφιβολίες για το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου εκφράζει και το Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχειρήσεων, που σε σχετικό σημείωμά του αναφέρει πως όλα τα δεδομένα κατατείνουν στο συμπέρασμα πως η επομένη των εκλογών δεν θα είναι εύκολη για την Ελλάδα.
Το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα πηγαίνουν «στήθος με στήθος» δείχνει ότι δεν θα μπορέσει να υπάρξει σταθερή κυβέρνηση, ακόμη και με το μπόνους των 50 εδρών που θα λάβει το πρώτο κόμμα. Το άρθρο σημειώνει πως από το 2010 έως και σήμερα ολόκληρο το πολιτικό φάσμα έχει πληγεί από τη λιτότητα και τα Μνημόνια. Από αυτόν τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά.
Ο κίνδυνος, αμέσως μετά τις εκλογές, είναι να εμφανιστεί κατακερματισμένο το πολιτικό σώμα της χώρας και να μην μπορεί να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση μακράς πνοής, η οποία μάλιστα θα κληθεί να εφαρμόσει ένα δύσκολο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Όπως αναφέρει, το γενικό συμπέρασμα δηλοί πως σε χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα οι συμμαχικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και δεν αντέχουν πολύ. Η Ελλάδα ανήκει σε αυτή την κατηγορία, επομένως το μέλλον της είναι άδηλο. Και για έναν ακόμη λόγο: από τη στιγμή που τα προηγούμενα χρόνια οι μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να παραγάγουν έργο, πώς μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα το κάνει μια συμμαχική κυβέρνηση;
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν, τελικά, η φημολογία για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ κάμφθηκε από τη συμφωνία για τη τρίτο Μνημόνιο ή αν θα επανέλθει στο προσκήνιο.
πηγή
Παράπονα Ρόδου
Μέσα σε εννιά μήνες η Ελλάδα έχει προσέλθει στις κάλπες τρεις φορές. Αυτό είναι το πρώτο συμπέρασμα από την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει τα πράγματα σε εκλογές. «Σίγουρα, είναι ένα στοιχείο που μπορεί να μπει στα βιβλία των ρεκόρ», αναφέρει η ανάλυση του Ινστιτούτου Brookings. Την υπογράφει ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου του...
Πειραιά Θεόδωρος Πελαγίδης, ο οποίος σημειώνει πως αυτό το «ρεκόρ» πόρρω απέχει από το να σημαίνει ότι η δημοκρατία λειτουργεί στη χώρα. «Με το κόμμα του Τσίπρα να έχει ξεμείνει από ιδέες, τα τελευταία γκάλοπ δείχνουν ότι πηγαίνει στήθος με στήθος με τη ΝΔ. Αυτό δεν έχει να κάνει με την αποδοχή των ψηφοφόρων προς το συντηρητικό κόμμα, αλλά είναι αποτέλεσμα της απογοήτευσης που βίωσαν από τις επιδόσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Ισως να υπάρχει και μια δόση πικρίας για το αποτέλεσμα που έφερε το κόμμα στις διαπραγματεύσεις για το χρέος», σημειώνει με εύγλωττο τρόπο.
Κατά τον κ. Πελαγίδη, ακόμα και μια ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν πρόκειται να διαφοροποιήσει το μέλλον της χώρας, καθώς και τα δύο μεγάλα κόμματα εμφανίζουν διαφορετικές εκδοχές του ίδιου καθεστώτος: είναι κουρασμένα, διαλυμένα και στερημένα από ιδέες. Το μοναδικό που τα διαφοροποιεί είναι ότι η ΝΔ μπορεί να επαναφέρει μια μορφή κανονικότητας στη μεσαία τάξη. Ωστόσο, το πιο πιθανό σενάριο -κατά τη συγκεκριμένη ανάλυση- είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θα συνεργαστούν μετά τις εκλογές.
Φυσικά, αυτά τα νέα δεν θα ακουστούν άσχημα στους δανειστές. Τουναντίον. Αμφότερα τα δύο κόμματα εξουσίας της Ελλάδας είναι αποφασισμένα να εφαρμόσουν το πρόγραμμα και γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. Η Ελλάδα παρουσιάζεται ως ένα καλό τεστ για την Ευρώπη: είναι το μέρος όπου οι πολιτικές κινήσεις κατά της λιτότητας κουράστηκαν και απέτυχαν. Αυτό, φυσικά, δεν αρέσει καθόλου στους οπαδούς του Podemos – τουλάχιστον επί του παρόντος.
Κατά τον κ. Πελαγίδη, αυτές οι εκλογές σηματοδοτούν το τέλος μια εποχής που συνδυάστηκε με το συγκρουσιακό δίλημμα «λιτότητα/αντι-λιτότητα», που αποτέλεσε τη θρυαλλίδα πολεμικών αναταράξεων στο πολιτικό πεδίο της χώρας και προκάλεσε τη διχοτόμηση ανάμεσα στην Κεντροδεξιά και την Κεντροαριστερά. «Αυτή τη στιγμή, η πολιτική στην Ελλάδα γίνεται πιο εύθραυστη, κομματιασμένη και ρευστή από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δύσης. Βλέπουμε, επί της ουσίας, το αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης των αγορών».
Τα πέντε ζητήματα που θα μας απασχολήσουν από εδώ και πέρα είναι τα εξής:
Κατά 90% θα υπάρξει ένας μεγάλος συνασπισμός μετά τις εκλογές και ο πιθανός είναι αυτός ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία. Αν επικρατήσει η ΝΔ, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσπαθήσει να αποφύγει τη συνεργασία για να μη φορτωθεί το πολιτικό κόστος, αλλά ο μοναδικός χαμένος από αυτή την απόφαση θα είναι το ίδιο το κόμμα.
Όποια και αν είναι η σύνθεση της κυβέρβνησης, το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που έχει συμφωνηθεί με τους δανειστείς θα εφαρμοστεί σχεδόν εξ ολοκλήρου. Ο βασικός λόγος είναι ότι η νοοτροπία των ανθρώπων έχει αλλάξει εντελώς μετά τα τραυματικά γεγονότα που συνέβησαν τους επτά μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και οδήγησαν στα capital controls.
Οι ηλιόλουστες ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν τελειώσει. Οι ψηφοφόροι βλέπουν πια ότι το πολιτικό προσωπικό του κόμματος αποτελείται από τα χειρότερα στοιχεία του παλαιού ΠΑΣΟΚ.
Η χώρα χρειάζεται πολιτικές μεταρρυθμίσεις στο εκλογικό σύστημα και στο Σύνταγμα. Μόνο έτσι θα γιατρευτούν οι πληγές της ύφεσης που άνοιξαν στο διάστημα 2010-2015.
Δεν θα πρέπει να επιτραπεί στον Τσίπρα να ξεφύγει από τη νέα κυβέρνηση. Είναι σημαντικό να πάρει την ευθύνη για τη συμφωνία που υπέγραψε. Ποιος ξέρει; Μπορεί, τελικά, να προσφέρει δημιουργικά στην αναδόμηση της Κεντροαριστεράς.
Για να καταλήξει η ανάλυση: «Μακροπρόθεσμα, για να επιστρέψει η Ελλάδα στη σταθερότητα και την ανάπτυξη, η πρώτη προτεραιότητά της θα πρέπει να είναι η επιστροφή στο δικομματικό σύστημα. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση είναι να προσέλθουν οι ψηφοφόροι στις κάλπες.
Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχειρήσεων: Το μεγάλο ερώτημα των εκλογών στην Ελλάδα
Αμφιβολίες για το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου εκφράζει και το Αμερικανικό Ινστιτούτο Επιχειρήσεων, που σε σχετικό σημείωμά του αναφέρει πως όλα τα δεδομένα κατατείνουν στο συμπέρασμα πως η επομένη των εκλογών δεν θα είναι εύκολη για την Ελλάδα.
Το γεγονός ότι τα δύο μεγάλα κόμματα πηγαίνουν «στήθος με στήθος» δείχνει ότι δεν θα μπορέσει να υπάρξει σταθερή κυβέρνηση, ακόμη και με το μπόνους των 50 εδρών που θα λάβει το πρώτο κόμμα. Το άρθρο σημειώνει πως από το 2010 έως και σήμερα ολόκληρο το πολιτικό φάσμα έχει πληγεί από τη λιτότητα και τα Μνημόνια. Από αυτόν τον κανόνα δεν ξέφυγε ούτε η Δεξιά ούτε η Αριστερά.
Ο κίνδυνος, αμέσως μετά τις εκλογές, είναι να εμφανιστεί κατακερματισμένο το πολιτικό σώμα της χώρας και να μην μπορεί να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση μακράς πνοής, η οποία μάλιστα θα κληθεί να εφαρμόσει ένα δύσκολο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα. Όπως αναφέρει, το γενικό συμπέρασμα δηλοί πως σε χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα οι συμμαχικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και δεν αντέχουν πολύ. Η Ελλάδα ανήκει σε αυτή την κατηγορία, επομένως το μέλλον της είναι άδηλο. Και για έναν ακόμη λόγο: από τη στιγμή που τα προηγούμενα χρόνια οι μονοκομματικές κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να παραγάγουν έργο, πώς μπορεί να περιμένει κανείς ότι θα το κάνει μια συμμαχική κυβέρνηση;
Το μεγάλο ερώτημα είναι αν, τελικά, η φημολογία για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ κάμφθηκε από τη συμφωνία για τη τρίτο Μνημόνιο ή αν θα επανέλθει στο προσκήνιο.
πηγή
Παράπονα Ρόδου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.