ροή ειδήσεων

Η Αλβανία πάει την Ελλάδα στο δικαστήριο και κλείνει τα σύνορα. Στην Αθήνα αγρόν ηγόραζαν!


Η Αλβανία προσέφυγε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης ζητώντας να καταδικαστεί
η Ελλάδα για τη γενοκτονία που διέπραξε κατά των Τσάμηδων υπηκόων της από το 1943-1944, όπως ισχυρίζεται και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας από το 1913-1945.

Απαιτούν επαναπατρισμό στην Ελληνική Ήπειρο από τα σύνορα και την Ηγουμενίτσα, μέχρι την Πάργα και την Άρτα, καθώς επίσης να τους επιδικάσει αποζημιώσεις δισεκατομμυρίων ευρώ.

Οι Τσάμηδες, που κατοικούσαν στη Παραμυθιά κι ήταν Αλβανοί μουσουλμάνοι με ειδική ρήτρα της Συνθήκης της Λωζάννης το 1923 αναγνωρίστηκαν ως πολίτες της Ελλάδος. και την πρόδωσαν.

Στις 28 Οκτωβρίου 1940 οδήγησαν τους Ιταλούς εισβολείς μέχρι τον Καλαμά ποταμό, όπου τους ανέτρεψε ο ελληνικός Στρατός. Από το 1941 συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς και τους Γερμανούς κατακτητές, σχηματίζοντας ένοπλα σώματα, κλέβοντας τις περιουσίες των Ελλήνων και διαπράττοντας εγκλήματα.
Το 1943 οι τοπικές αντιστασιακές δυνάμεις του ΕΔΕΣ αντεπετέθησαν και οι Τσάμηδες κατέφυγαν στην Αλβανία. Το Στρατοδικείο Ιωαννίνων και το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων καταδίκασε ερήμην, με βαρύτατες ποινές, εκατοντάδες φυγάδες Τσάμηδες και δήμευσε τις περιουσίες τους.

Σήμερα οι απόγονοί τους εξαπολύουν επιθέσεις στη Βόρειο Ήπειρο, όπου τρομοκρατούν την ελληνική μειονότητα, λεηλατούν τις περιουσίες της και βεβηλώνουν εκκλησιές.
Έχουν δικό τους κόμμα και συμμετέχουν στην Αλβανική κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Έντι Ράμα.

Ο Εντι Ράμα, γνωστός ανθέλληνας, χρησιμοποιεί τους Τσάμηδες για να ιδρύσει την Μεγάλη Αλβανία που θα περιλαμβάνει την Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο, το μισό Κράτος των Σκοπίων, το Σαντζάκ του Μαυροβουνίου, την κοιλάδα Πρέσεβο της Σερβίας καθώς επίσης την μισή ελληνική Ήπειρο κι όλη τη Δυτική Μακεδονία.

Τον Οκτώβριο του 2012, ο τότε Πρωθυπουργός Σαλή Μπερίσα όρισε δημόσια την Μεγάλη Αλβανία «από την Πρέβεζα μέχρι το Πρέσεβο, από το Τέτοβο μέχρι το Σαντζάκ και από τα Σκόπια μέχρι την Πρίστινα».

Όλα αυτά με την προστασία της Τουρκίας, η οποία φροντίζει για την κατασκευή των αυτοκινητοδρόμων Πρίστινα-Τίρανα-Αδριατική και Πρίστινα-Σκόπια, ενώνοντας την περιοχή.
Στην Αλβανία διαθέτει επενδύσεις 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια, 296 επιχειρήσεις και πολεμικό ναύσταθμο στον Αυλώνα. Στο κέντρο των Τιράνων χρηματοδοτεί το τζαμί, το οποίο θα είναι το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια με 30 εκατομμύρια ευρώ!

Ο Τούρκος Μεγάλος Αδελφός συνοδεύει κάθε βήμα προς τη Μεγάλη Αλβανία.

Στις 11.1.2014 Έντι Ράμα και ο ομόλογός του Πρωθυπουργός του Κοσόβου Χασίμ Θάτσι συγκροτούν την πρώτη σύνοδο κορυφής για τη Μεγάλη Αλβανία στην Πρίζρεν – Πρισρένη – του Κοσόβου, όπου πρώτη φορά το 1878 προκηρύχθηκε το ενιαίο Αλβανικό Έθνος.
Εκεί υποδέχθηκαν τον Μεγάλο Αδελφό Ταγίπ Ερντογάν που διακήρυξε ότι: «Το Κόσοβο είναι Τουρκία και η Τουρκία Κόσοβο».

Στις 23.3.2015 ο Έντι Ράμα και ο νέος Πρωθυπουργός του Κοσόβου Μουσταφά Ίσα συναντώνται στην Πρίστινα, υπό το σύνθημα «Μία χώρα, ένα έθνος, ένα όνειρο». Υπέγραψαν έντεκα συμφωνίες συνεργασίας και άνοιξαν το πρώτο κοινό προξενείο τους στο Μιλάνο της Ιταλίας.

Αυθημερόν η Μόσχα ανακοίνωσε: «Η Ρωσία εκφράζει τη βαθιά ανησυχία της για τη σταθερότητα στα Βαλκάνια με αφορμή τις φιλοδοξίες για την Μεγάλη Αλβανία». Αλλά η Άγκυρα συγχαίρει θερμά.

Οι Αλβανοί είναι το 25,3% του πληθυσμού στα Σκόπια, συγκυβερνούν και κάνοντας το πρώτο βήμα προς τη Μεγάλη Αλβανία διεκδικούν την αυτόνομη Ιλλυρίδα. Οι αδελφοί τους Κοσοβάροι δημιουργούν τις προϋποθέσεις.

Στις 9.5.2015 ένοπλοι Κοσοβάροι του UCK εισβάλλουν στο Κουμάνοβο, μικτή πόλη Αλβανών-Σλάβων στο τριεθνές Σκοπίων-Κοσόβου-Σερβίας. Επί δύο 24ωρα μαίνονται άγριες οδομαχίες με βαριά όπλα ανάμεσα στην Αστυνομία και τον UCK. Νεκροί 22, βαριά τραυματίες 37. Παραδίδονται 30 Αλβανοί. Αρχηγοί τους είναι πέντε Κοσοβάροι UCK.

Ο Αρχηγός των Υπηρεσιών Ασφαλείας της Σερβίας δηλώνει μετά από δυο μέρες ότι: «Στόχος των Αλβανών στο Κουμάνοβο είναι η δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας που έχει συγκεκριμένη στήριξη από τη Δύση».

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών σπεύδει στο Βελιγράδι και υπαινίσσεται σχέδιο της Δύσης.

Στα Τίρανα ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Σπάρτακ Νγκιέλα επιβεβαιώνει: «Τις συγκρούσεις προκάλεσαν οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού ΄Εντι Ράμα για την εθνική ενοποίηση των Αλβανών. Δεν χωράει αμφιβολία ότι έχει πολύ ισχυρό σύμμαχο στη Δύση».

Στις 13.5.2015 ο Ταγίπ Ερντογκάν βρίσκεται στα Τίρανα. Θεμελιώνει το Μεγάλο Τέμενος και με τον ΄Εντι Ράμα εγκαινιάζει νέο τζαμί στο οθωμανικό φρούριο Πρέζε. Διακηρύσσει: «Είναι το σύμβολο της κοινής κληρονομιάς μας». Οι δύο ηγέτες ετοιμάζουν «το συντομότερο δυνατόν ένα σύμφωνο στρατηγικής σχέσης».

Οι Αλβανοί όπως αποδεικνύουν τα παραπάνω γεγονότα μεθοδικά επιτίθενται ενάντια σε όλες τις γειτονικές χώρες με δόλιους σκοπούς, βάσει σχεδίου . Στην Αθήνα ούτε φωνή ούτε ακρόαση! Καμιά αντίδραση από την Αθήνα.
Που θα καταλήξει αυτή η αδράνεια;



Παράπονα Ρόδου

Σχόλια

  1. Ανώνυμος1/3/16 15:21

    "Μαθανε οτι γαμιομαστε,πλακωσανε κι οι γυφτοι"λεει μια παροιμια.Με αυτα τα ερπετα που μας κυβερνανε τοσα χρονια θα μας ζητησουν μερος απο την πατριδα μας και οι πακιστανοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος1/3/16 17:09

    Αναζητητε στρατιωτικος να αναλαβει τα ηνια της ελλαδας.Αποδειχτηκε οτι 300 κοκορια δεν φεραν ποτε την ανοιξη μα ουτε την ελπιδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος5/3/16 01:21

    Οι Τσάμηδες που εγκαταστάθηκαν στην Αλβανία, εγκαταστάθηκαν κυρίως στην περιοχή της Μουζακιάς, στην Αυλώνα, στο Δυρράχιο, στα Τίρανα, στο Πεκίν, στη Ρρογκοζίνα, και λιγότερο στο Δέλβινο, στο Ελμπασάν, στο Τσέρρικ, κ.α. Όχι λοιπόν στον λεγόμενο "βορειο-ηπειρωτικό" χώρο. Πλέον οι Τσάμηδες έχουν ένα κόμμα, το P.D.I.U., με 5 βουλευτές (σε σύνολο 140), ενώ στις δημοτικές εκλογές του Ιουνίου του 2015 το κόμμα αυτό πήρε περίπου 4% στο σύνολο της αλβανικής επικράτειας (αν και το ποσοστό των Τσάμηδων επί του πληθυσμού είναι μεγαλύτερο).

    Σίγουρα ένα ποσοστό των Τσάμηδων συνεργάστηκαν με τις γερμανικές και τις ιταλικές κατοχικές αρχές. Δεν λέτε όμως γιατί, αποσιωποιείτε τις αιτίες και τις αφορμές. Από την άλλη, ένα άλλο ποσοστό Τσάμηδων, εντάχθηκαν σε αντιστασιακές οργανώσεις, της Ελλάδας αλλά και της Αλβανίας (κυρίως στο Ε.Α.Μ. και στο L.A.N.C.), αλλά σχημάτισαν και κάποιες δικές τους μικρές ομάδες. Από τα ελληνικά δικαστήρια εκδόθηκαν περίπου 1900 καταδικαστικές αποφάσεις. Το ερώτημα είναι ότι, αφού καταδικάστηκε το 10% περίπου του τσάμικου πληθυσμού, γιατί εκδιώχθηκε και κακοποιήθηκε και το υπόλοιπο 90%; Για τους 2.500 δολοφονημένους Τσάμηδες (γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, κ.α.) από τις δυνάμεις του Ζέρβα, αλλά και από πιο πριν, δεν μιλάει κανείς. Μωρά παιδιά και αθώες γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά, ήταν συνεργάτες των Γερμανών και αυτοί; Σε κάθε περίπτωση, σαφώς η οποιαδήποτε άδικη πράξη, η οποιαδήποτε δολοφονία είτε Έλληνα από Αλβανό, είτε Αλβανού από Έλληνα, είναι καταδικαστέα χωρίς δεύτερη σκέψη.

    Οι δολοφονίες εναντίον των Τσάμηδων Αλβανών είχαν ξεκινήσει ήδη από το 1913 από ελληνικές συμμορίες που επιτίθονταν στην περιοχή – ενθαρρυμένες προφανώς και από τις τότε ελληνικές αρχές. Ο Μάρκος Δεληγιαννάκης (μετά την προσάρτηση της Παραμυθιάς και της υπόλοιπης Τσαμουριάς στην Ελλάδα το 23.02.1913) με τη συμμορία του συνέλλαβαν 72 πρόκριτους Τσάμηδες, τους μετέφεραν στην τοποθεσία «Λίβερη» κοντά στο Σελάνι και τους σκότωσαν. Το γεγονός –διανθισμένο φυσικά με μπόλικη ελληνική προπαγάνδα- ομολογεί ο Σταύρος Παπαμώκος στο βιβλίο του «Η Σέλλιανη χθες και σήμερα» (εκδόθηκε στην Αθήνα το 1997) στη σελίδα 160:

    «Ο οπλαρχηγός Μάρκος Δεληγιαννάκης επί κεφαλής ομάδας κρητικών μαχητών, αλλά και άλλων ενόπλων από τα γύρω χριστια-νικά χωριά, κατέβηκαν στα τουρκοχώρια της Τσιαμουριάς και συνέλαβαν 72 Τουρκαλβανούς, τους οποίους μετέφεραν δεμένους στο απόμερο και ολοσκότεινο ρέμα ‘Μπιντούρια και Κατσικιά’ της Σέλλιανης και τους εκτέλεσαν». Προσέξτε πως αποκαλεί τα αλβανικά χωριά περιφρονητικά ως «τουρκοχώρια». Παρόλο που ο Παπαμώκος κατακρίνει στο βιβλίο του για λόγους τακτικής- την πράξη του συμμορίτη Δεληγιαννάκη, ο στόχος του είναι προφανής. Εννοεί ότι ‘οι Τούρκοι ήταν κατακτητές των Ελλήνων και τους είχαν σκλάβους, ο Μάρκος Δεληγιαννάκης επιτέθηκε στα τουρκοχώρια κ.τλ.’. Δηλαδή με λίγα λόγια, αφήνει να εννοηθεί ότι ο Δεληγιαννάκης είχε το δίκαιο με το μέρος του, ότι επιτέθηκε στα χωριά των κατακτητών κ.α.

    Για την πράξη αυτή του Δεληγιαννάκη έχει βγει ακόμα και δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι από τους Έλληνες, με το όνομα «Του Μάρκου Δεληγιαννάκη» όπου περιγράφεται αυτή η σφαγή στο Σελάνι (ελλ. ‘Σέλλιανη’):

    «Σαν τι κακό σας έκανα, κι μι κατηγουράτι;
    Ιγώ χουριά δεν έκαψα και σκλάβους δεν επήρα.
    Ιγώ τους πρώτους έμασα, εξήντα δυο νουμάτους
    Στη Σέλλιανη τους έσυρα, στο μνήμα του Μανώλη.
    Ξύπνα, Μανώλη ψυχογιέ, απού το μαύρου χώμα,
    να δεις αρνιά που σου ’φερα, κριάρια σουβλισμένα».

    Οι Έλληνες πρόκριτοι της Παραμυθιάς που δολοφονήθηκαν από κάποιους Τσάμηδες ήταν λοιπόν αθώα θύματα αλλά οι 72 Αλβανοί που δολοφονήθηκαν από τη συμμορία του Δεληγιαννάκη ήταν κριάρια για σούβλισμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος5/3/16 01:21

    Στις 12/1/1942, στο κέντρο της Παραμυθιάς, ο ανθυπασπιστής της Χωροφυλακής Ηλίας Νίκου, Διοικητής του τοπικού σταθμού, μαζί με έναν σύντροφό του, δολοφόνησε δύο από τους πιο σημαντικούς παράγοντες των Τσάμηδων στην περιοχή, τον κτηματία Τεφήκ Κεμάλ και τον γιατρό Αχμέτ Κασήμ. Οι συγκρούσεις και οι διαμάχες μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων είχαν αυξηθεί, ειδικά μετά την δολοφονία από τους χριστιανούς ενός επιφανούς μουσουλμάνου, του Γιασίν Σαντίκ, τον Δεκέμβριο του 1942.

    Μαρτυρίες υπάρχουν ακόμα και από Έλληνες που είχαν δει τα γεγονότα αυτά και όχι μόνο από Αλβανούς. «Τα έκτροπα σε βάρος των μουσουλμάνων συνεχίστηκαν από δημόσιους λειτουργούς και χριστιανούς κατοίκους, μόλις έφυγαν οι άντρες για εξορία. Με το πρόσχημα της δήθεν ανάκρισης…καλούσαν στα γραφεία τους όμορφες χανούμισσες και τις βίαζαν…Οι λεηλασίες σπιτιών, οι αρπαγές ζώων φανερές. Οι βιασμοί κοριτσιών και γυναικών πολλοί και επώνυμοι. Η βίαιη υποχρέωση σε έκδοση μουσουλμανίδων σε ορισμένα χωριά μεγάλη…» λέει ο Γιάννης Σάρρας (Γιάννης Σάρρας, «Ιστορικά-Λαογραφικά περιοχής Ηγουμενίτσας», σελ.631). Γράφει επίσης για την εκτέλεση των 8 μουσουλμάνων κατοίκων στη θέση Βίγλιζα στα υψώματα Λαδοχωρίου, που την επιβεβαιώνει –ως αυτόπτης μάρτυρας- ο Χρίστος Λόης, οπλίτης τότε στο 39ο Σύνταγμα Ευζώνων, και την καταγράφει στο βιβλίο του «Από τις σελίδες της μνήμης. Περιστατικά Πολέμου, 1940-1941», εκδ. Παπαδήμα, σελ.17.

    Το θέμα της γενοκτονίας των Τσάμηδων συμπεριελήφθη στην ατζέντα της τέταρτης γενικής συνέλευσης του Οργανισμού Μη Αναγνωρισμένων Εθνών και Λαών (UNPO) -που εδρεύει στη Χάγη- στις 20-26 Ιανουαρίου 1995.

    Ας δούμε μερικές μαρτυρίες των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή τα γεγονότα από πρώτο χέρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος5/3/16 01:22

    Ο Εσαμπουντίν Καντίου λέει: «Μας συγκέντρωσαν όλους στο σπίτι ενός Αλβανού, του Σαλί Αβούζι. Εκεί υπήρχαν και άλλοι που είχαν έρθει στην πόλη μας από τα γύρω χωριά. Εκεί είχαν συγκεντρώσει γυναίκες και μικρά παιδιά, καθόλου άντρες. Μας είχαν εκεί για περίπου 5-6 μήνες. Σχεδόν κάθε μέρα έθαβαν και από ένα παιδί. Μας είχαν πιάσει αρρώστιες, ήμασταν σε άσχημη κατάσταση. Δεν είχαμε να φάμε. Με λίγα λόγια πέθαναν πολλά παιδιά και ηλικιωμένες γυναίκες. Υπήρχαν κάποιες γυναίκες άνω των 80 χρόνων.. οι Έλληνες τους έριχναν από τις σκάλες και πέθαιναν…».

    Η Καντριέ Οσμάνι λέει: «Σκότωσαν τον πατέρα μου, τον ξάδερφο μου, τους αδερφούς της μητέρας μου και την αδερφή της μητέρας μου που ήταν παράλυτη. Την έριξαν από τις σκάλες και μετά την πυροβόλησαν…».

    Η Καντριέ Αλίου λέει: «Μπήκαν το βράδυ οι Έλληνες στο σπίτι μας, πήραν τα 4 πρόβατα που είχαμε. Η μητέρα μου με το μωρό στην αγκαλιά της τους έλεγε: {Σας παρακαλώ, δεν έχω γάλα για τα παιδιά μου} και ένας στρατιώτης της είπε: {Έχω μόνο μία σφαίρα, δεν είμαι εδώ για να την σπαταλήσω, πήγαινε μέσα}. Άκουγα τις γειτόνισσες μου που φώναζαν και έκλαιγαν. Τις είχαν κόψει τα αυτιά, τους τραβούσαν τα σκουλαρίκια από τα αυτιά τους με τη μία και τους τα έκοβαν. Τις είχαν κόψει τα δάχτυλα για να τις πάρουν τα δαχτυλίδια.. απίστευτα πράγματα. Ξεκοίλιασαν έγκυες γυναίκες. Θυμάμαι ακόμα μία γυναίκα που είχε ένα μεγάλο τραύμα από λόγχη ανάμεσα στους ώμους της».

    Ο Ραχμί Ουζέιρι λέει: «Σκότωναν γυναίκες και παιδιά. Είχαν ξεκοιλιάσει γυναίκες και τους έπαιρναν τα έμβρυα μέσα από τις κοιλιές τους. Τους είχαν κόψει τα δάχτυλα και τους έπαιρναν ό,τι κόσμημα φορούσαν..».

    Ο Φαήκ Μπολλάτι λέει: «Το πρώτο που μας ζήτησαν ήταν για χρυσό. Ό,τι είχαμε, ό,τι είχαν η μητέρα μου και η θεία μου στον λαιμό τους και στα δάχτυλα τους τους τα άρπαξαν. Τότε είπαν στη μητέρα μου: {Θέλουμε τον γιο σου για ένα λεπτό. Θα τον πάρουμε και θα στον ξαναστείλουμε σε ένα λεπτό}. Δεν το είδα αλλά άκουσα τη μητέρα μου να κραυγάζει και να χοροπηδάει’ είχαν κόψει το κεφάλι του αδερφού μου. Ήταν μόνο 17 χρόνων…. Ένας γείτονας μας μας πήρε μετά στο σπίτι του. Το όνομα του ήταν Τσιλ Μπάρμπα. Του δώσαμε μερικά χρήματα και μας άφησε να μείνουμε στο σπίτι του. Αφού τη νύχτα μας πήρε χρυσαφικά και ό,τι μας είχε απομείνει, μας πήρε την άλλη μέρα σε μία εκκλησία. Στην εκκλησία θυμάμαι ότι τρεις φορές μας έβγαλαν έξω ώστε να μας σκοτώσουν αλλά παρενέβησαν κάποιοι Βρετανοί στρατιώτες και σωθήκαμε.. υπήρχε και μία γυναίκα. Τότε μας πήγαν για τέσσερις μήνες στην Ηγουμενίτσα, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης και σε σπίτια κοντά στο λιμάνι, θυμάμαι ακόμα πως ανοιγόκλειναν τις μεγάλες σιδερένιες τους πόρτες. Άνοιγαν τις πόρτες, έπαιρναν νεαρά κορίτσια και τα βίαζαν. Κάποια επέστρεφαν πίσω, κάποια άλλα τα σκότωναν. Ακούγαμε τις κραυγές τους. Εκεί πέθανε μία από τις αδερφές μου από πείνα και έθαψαν ζωντανή μία θεία μου που τα παιδιά της ζούνε ακόμα».

    Η Ραμπιέ Σεριάνι λέει: «Σκότωσαν τον πατέρα μου. Σκότωσαν τον πεθερό της θείας μου. Τους έστειλαν στο τζαμί της Παραμυθιάς. Είπαν στη θεία μου και σε μερικές άλλες γυναίκες να καθαρίσουν το τζαμί. Όταν πήγαν στο τζαμί, ήταν γεμάτο με ακέφαλα πτώματα. Η θεία μου αναγνώρισε τον αδερφό της από τη μπλούζα που φορούσε. Ήταν ο μοναδικός της αδερφός ανάμεσα σε 5 αδερφές που είχε. Αναγνώρισε τον πεθερό της από ένα χαρακτηριστικό που είχε στις κάλτσες του… Τελικά δεν υπήρχε τίποτα να καθαρίσουν. Τις είχαν πάρει στο τζαμί μόνο για να δουν..».

    «Ήμουν ήδη παντρεμένη για δύο χρόνια όταν σκότωσαν τον εικοσι-πεντάχρονο αδερφό μου και τους δύο αδερφούς του άντρα μου’ τον Σουλεϊμάν, τον Χαμίτ και τον αδερφό μου τον Εκρέμ. Ο ένας ήταν 39 και ο άλλος ήταν 22 χρονών. Μας πήραν και τα 700 πρόβατα που είχαμε…» λέει μία άλλη ηλικιωμένη πλέον γυναίκα (δεν θυμάμαι το όνομα της).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος5/3/16 01:22

    Η Σανιγιέ Μπολλάτι από την Παραμυθιά (Ajdonat) κάηκε ζωντανή ρίχνοντας της οινόπνευμα, αφού πρώτα της έκοψαν τους μαστούς και της έβγαλαν τα μάτια. Ο Ομέρ Μουράτι δολοφονήθηκε, έκοψαν το σώμα του σε κομμάτια και τα περιέφεραν στην Παραμυθιά.

    Στο σπίτι του Σούλο Τάρι είχαν συγκεντρωθεί περισσότερες από σαράντα γυναίκες. Ο Τσίλι Πόποβα απ’ το χωριό Πόποβο (Αγία Κυριακή) μαζί με μία ομάδα στρατιωτών, μπήκαν στο σπίτι και ξεκίνησαν να βιάζουν τις γυναίκες και τα κορίτσια σε ένα από τα δωμάτια. Οι κραυγές των γυναικών ακούγονταν όλη τη νύχτα. Ο Σέρι Φέιζο, ο Φικρέτ Σούλο Τάρι και άλλοι, δολοφονήθηκαν.

    Ο Χιλμί Μπεκίρι από τους Φιλιάτες (Filati) χτυπήθηκε μπροστά στα μάτια της οικογένειας του και αφέθηκε στο έδαφος να σφαδάζει. Η οικογένεια του θέλοντας να τον προστατέψουν, τον μετέφεραν στο σπίτι του γιατρού Μαυρουδίου. Έμεινε εκεί για μερικές ώρες αλλά ύστερα ο γιατρός ζήτησε να τον πάρουν. Τον πήγαν στο σπίτι του Στάβρο Μουχατζίρι, και στη συνέχεια στο σπίτι του Σουάιμπ Μέτια, όπου είχαν συγκεντρωθεί και άλλες οικογένειες. Το πληροφορήθηκαν οι Έλληνες παρακρατικοί και πήγαν στο σπίτι και τον σκότωσαν, αφού πρώτα του έβγαλαν τα χρυσά του δόντια με πένσες. Ο Μάλο Μούχο, ένας ογδοντάχρονος που για τέσσερα χρόνια είχε μείνει παράλυτος, δολοφονήθηκε. Τον έσφαξαν με ένα μικρό σπαθί μπροστά στη σύζυγο του. Του άνοιξαν το κεφάλι και τα μυαλά του πετάχτηκαν πάνω στη σύζυγο του. Στη συνέχεια διέφυγαν ανενόχλητοι.

    Ο Αμπντούλ Νούρτσε απήχθη στο Τρικόρυφο (Spatar) και οδηγήθηκε στους Φιλιάτες με τα πόδια και χωρίς παπούτσια, όπου τον έσειραν στους δρόμους της πόλης, και τελικά τον σκότωσαν μπροστά στο σπίτι του Νιδ Ταφότσι. 16 μέλη της οικογένειας του Λίλε Ρουστέμι από τον Άγιο Βλάσιο/Σούβλιασι (Sullashi), κυρίως παιδιά, κατακρεουργήθηκαν χωρίς να επιζήσει κανένας. Ο Τζελάλ Μινίτι από την Παραμυθιά αποκεφαλίστηκε πάνω στο πτώμα του μουφτή Χασάν Αμπντουλλάχου.

    Ο Σαλί Μουχεντίνι, ο Αμπεντίν Μπάκος, ο Μουχάμμεντ Πρόνια και ο Μάλο Σεϊντίου βασανίστηκαν, τους έκοψαν τα δάχτυλα, τη μήτη, τη γλώσσα και τα δάχτυλα των ποδιών, και ενόσο αυτοί σφάδαζαν από τους πόνους, οι αντάρτες του Ζέρβα χόρευαν και εξυμνούσαν τον αρχηγό τους. Στο τέλος τους σκότωσαν χτυπόντας τους με μαχαίρια και κοφτερά αντικείμενα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος5/3/16 01:23

    Ακολουθεί η περιγραφή του Εσρέφ Χιλμί, κατοίκου της Παραμυθιάς, ο οποίος περιέγραψε τη σφαγή που έγινε στην περιοχή:

    «Την Τρίτη, 27 Ιουνίου 1944, στις 7 το πρωί, οι Έλληνες αντάρτες (του Ζέρβα), υπό τον συνταγματάρχη Κρανιά, τους Χρήστο Σταυρόπουλο, Λευτέρη Στρουγκάρη, και Νικόλαο Τσένο, μπήκαν στην πόλη και η διαταγή δόθηκε: κανένας δεν έπρεπε να ζήσει… Το ίδιο απόγευμα, συνέλλαβαν τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά, λες και ήταν κλέφτες. Το επόμενο πρωί όλοι οι άντρες δολοφονήθηκαν.

    Αφού με κράτησαν φυλακισμένο για τέσσερις ημέρες, με άφησαν να φύγω για να πάω να θάψω τους νεκρούς. Στην περιοχή ‘η εκκλησία του Άη Γιώργη’, αναγνώρισα 5 πτώματα. Οι υπόλοιποι ήταν αδύνατον να αναγνωριστούν, εξαιτίας των βασανιστηρίων που είχαν υποστεί. Τα 5 θύματα που αναγνώρισα ήταν: ο Μετ Τσέρε, ο Σαμί Ασίμι, ο Μαχμούτ Κούπι, ο Άντεμ Μπεκίρι και ο Χακί Μίλε. Δύο ημέρες αργότερα, με έστειλαν στα Βώλια, κοντά στο σπίτι του Δημήτρη Νικολάου, όπου είχαν σκοτώσει 8 ανθρώπους. Δεν μπόρεσα να τους αναγνωρίσω επειδή τους είχαν κόψει κομματάκια. Παντού τριγύρω υπήρχαν πτώματα. Μία γυναίκα με το ονοματεπόνυμο Σανιγιέ Μπολλάτι υπέσθη φοβερά βασανιστήρια και την έκαψαν ζωντανή με οινόπνευμα. Αυτή η τραγωδία έγινε την Τετάρτη, ενώ την Παρασκευή το πρωί μεταφέρθηκε από τη μητέρα της και δύο συγχωριανούς κατά διαταγή των παρακρατικών και αφού την κάλυψαν με μία κουβέρτα, την έκρυψαν σε μία αποθήκη ώστε να μην τη δει κανείς. Η καημένη γυναίκα πέθανε 5 ημέρες αργότερα. Το πτώμα της είχε γεμίσει σκουλήκια.

    Όλα αυτά που αναφέρω εδώ, τα έχω δει με τα μάτια μου. Στην αρχή, κρύφτηκα για 5 μέρες σε μία σοφίτα, αλλά με έπιασαν οι μοναρχο-φασίστες και με οδήγησαν μπροστά στον Κρανιά ο οποίος αφού με ρώτησε διάφορα, διέταξε να με φυλακίσουν. Στη φυλακή βρήκα άλλα 380 άτομα, ανάμεσα τους γυναίκες και παιδιά. 120 από αυτούς πέθαναν από την πείνα. Τέσσερα άτομα μαζί με ‘μένα ήμασταν στη φυλακή για 15 ημέρες, μετά απ’ τις οποίες μας μετέφεραν στην Πρέβεζα (Prevezë) και από εκεί στα Γιάννενα (Janinë), όπου μείναμε για 40 ημέρες. Εκεί μας υπέβαλαν απερίγραπτα βασανιστήρια. Απελευθερωθήκαμε ύστερα από την άφιξη στην πόλη των δυνάμεων του ΕΑΜ.»

    Ο Ντερβίς Σούλο από το χωριό Τρικόρυφο (Spatar) στην περιοχή των Φιλιατών (Filati), περιγράφει τη σφαγή στο Τρικόρυφο ως εξής:

    «Το πρωί του Σαββάτου τον Σεπτέμβριο του 1944, συγκέντρωσαν τους κατοίκους μπροστά από το τζαμί του χωριού. Οι στρατιώτες άρχισαν να βιάζουν τις γυναίκες και τα κορίτσια, ακόμα και μεγάλες γυναίκες. Η Πέτσε Τσουλάνι, 50 χρόνων, βιάστηκε, της έκοψαν τα μαλλιά και τα αυτιά της, και στο τέλος τη σκότωσαν στο περιβόλι της, στην περιοχή Μούτσο. Είχαν φέρει στο σπίτι μας την οικογένεια του Σάκο Μπανούσι από την Σκορπιόνα (Skropjona), που αριθμούσαν 8 γυναίκες, άντρες και παιδιά. Αφού βίασαν τις γυναίκες και τις έκοψαν τους μαστούς με μαχαίρια, τους σκότωσαν όλους….

    Στο σπίτι του Νταμίν Μουχαμέτι, δολοφονήθηκαν 5 γυναίκες και 3 παιδιά… Στο σπίτι του Φετίν Μουχαμέτι, βίασαν και βασάνισαν τη Χάνε Ισούφι και μία άλλη γυναίκα… Στο σπίτι του Ντούλε Σερίφι, έκοψαν τα κεφάλια του ογδοντάχρονου Σουλεϊμάν Διμίτσα και της συζύγου του. Στο σπίτι του Μέτο Μπράχο, 20 άτομα, άντρες, γυναίκες και παιδιά, κάηκαν ζωντανοί… Η Κίγιε Νούρτσια, 70 ετών, μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου… Στο αμπέλι του Ζούλε και στον κήπο του Αμπντούλ Νούρτσε, είδα 20 σφαγμένους ανθρώπους. Στο σπίτι του Χατζή Λατίφι, βίασαν την κόρη του Χατζή Γκουλάνι, ενώ στο σπίτι του Μέιντι Μέτο βίασαν την Χάβα Αϊσια και την Νάνο Αράπι την οποία στη συνέχεια σκότωσαν.»

    κ.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμος13/9/17 20:15

    Απαντησεις στην αλβανικη προπαγανδα.

    OI AΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ Η ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΗΣ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1944 .


    Πηγες κατοχικες 1941-44
    Γερμανικες
    Ευρωπαικες-Ερυθρου Σταυρου
    Ελληνικης διοικησης Ηπειρου
    Ελληνων αριστερων ΕΑΜ ΕΛΛΑΣ Ηπειρου

    μαρτυρουν την ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ του Φαναριου απο τους Τσιαμ.


    Σε οτι αφορα την προαναφερθεισα εθνοκαθαρση του Φαναριου εχουμε μαρτυριες οχι μονο απο τα γερμανικα αρχεια αλλα και
    απο τον Ερυθρο Σταυρο ,
    τις Ελληνικες αρχες της Ηπειρου
    αλλα και απο το ΕΑΜ ΕΛΑΣ Ηπειρου…..

    Ας τις δουμε μια μια…..

    Ο Ελβετός μηχανικός Χανς – Γιάκομπ Μπίκελ απεσταλμένος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού περιέγραψε την κατασταση «Η κατάσταση των ελλήνων (…) στο Φανάρι, στη μεγάλη πεδιάδα κάτω από την Παραμυθιά (…), όπου κάθε χρόνο συλλέγονται 15.000 τόνοι ρύζι, ήταν πολύ σοβαρή. Είκοσι χιλιάδες Αλβανοί που ζούσαν εκεί ασκούσαν φοβερή τρομοκρατία στον υπόλοιπο πληθυσμό, αρχικά με την υποστήριξη των Ιταλών και τώρα πλέον των Γερμανών. Μόνο στο Φανάρι καταστράφηκαν 24 χωριά. Ολόκληρη η σοδειά έπεσε στα χέρια των Αλβανών (…) Στο ταξίδι μου διαπίστωσα πως οι Αλβανοί κρατούσαν τον ελληνικό αγροτικό πληθυσμό κλεισμένο μες στα σπίτια του. Νεαροί Αλβανοί που μόλις είχαν τελειώσει το σχολείο τριγύριζαν στα χωριά βαριά οπλισμένοι. Οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει πλήρως την Ηγουμενίτσα και είχαν φύγει στα βουνά. Οι Αλβανοί πήραν μαζί τους όλα τα ζώα από τα ελληνικά χωριά. Τα χωράφια έμειναν ακαλλιέργητα».»»»

    Εδω περα απο τη εθνοκαθαρση του Φαναριου και την καταστροφη 24 χωριων της περιοχης,
    αναφερεται και ο διωγμος των Ελληνων της Ηγουμενιτσας απο τους Αλβανοτσαμηδες ….
    Και ολα αυτα λογο της '''φοβερης τρομοκρατιας που ασκουσανε οι Τσαμηδες''' οπως χαρακτηριστικα αναφερει .



    Παμε παρακατω σε μια αλλη μαρτυρια…….

    Μετα την εθνοκαθαρση του Φαναριου η ελληνικη διοικηση Ηπειρου στελνει επιστολη διαμαρτυριας στον Γερμανο στρατηγο Λαντς στην οποια αναφερει μεταξυ αλλων για τη δραση των Αλβανων της Τσαμουριας ….
    »»Επεδραμον προ τινων ημερω στα χωρια του Φαναριου εις μεγαλας ομαδας και επεδοθησαν εις την τελεια λεηλασια οικιων και περουσιων των κατοικων ,…., ομαδικως δε εβιασθησαν παρθενοι και εγγαμες γυναικες υπο των Μουσουλμανων …… ο πλυθησμος εγκατελειψε τας οικιας του και οσοι διεφυγαν το θανατο , κατεφυγαν στην υπαιθρο»»

    Αρα και εδω γινετε λογος
    για
    τελεια λεηλασια οικιων και περιουσιων,
    ομαδικους βιασμους,
    θανατους
    φυγη στα βουνα κλπ
    με λιγα λογια ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ,
    οτι δηλαδη παθανε ενα χρονο αργοτερα
    οι Αλβανοτσαμηδες απο τους Εδεσιτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος13/9/17 20:16

    3 ΑΚΟΜΑ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ
    ΜΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ
    ΜΙΑ ΤΟΥ ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ
    ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΝΟΣ ΑΥΤΟΠΤΗ ΜΑΡΤΥΡΑ

    Απο το βιβλιο του Γκοτοβου που ερευνησε τα Γερμανικα αρχεια εχει βρεθει μεταξυ αλλων η εξης μαρτυρια ..
    α]Ο Γερμανός συνταγματάρχης Remold, από τους αξιωματικούς που προώθησε ενεργά το «αλβανικό ζήτημα» γράφει τα εξής για την επιχείρηση «Augustus»: «Οι Αλβανοί στις παράκτιες περιοχές είναι εξαιρετικά γερμανόφιλοι, Είναι οργανωμένοι για την αυτοάμυνα. Έχουν συμβάλει στην εκκαθαριστική επιχείρηση [Augustus] ως οδοδείκτες κλπ» (BA – MA Freiburg, RH 28-1-99/98).»»
    Αρα βλεπουμε οτι οι ενοπλοι αλβανοτσαμηδες συμφωνα με τους ιδιους τους Γερμανους , οχι απλα ηταν γερμανοφιλοι [και μαλιστα »»εξαιρετικα»» ] αλλα και συμμετειχανε στην επιχειρηση Αugust
    oπου στην ουσια εγινα εθνοκαθαρση της περιοχης του Φαναριου Πρεβεζης
    [Βεβαια η γερμανικη μαρτυρια λεει ελαχιστα Ως ΤΙΠΟΤΑ για τα εγκληματα που γινανε στο Φαναρι απο τους ιδιους και τους Αλβανους οπως κανανε παντα στις επισσημες εκθεσεις οι ΝΑΖΙ]

    Παμε παρακατω...

    Εκθεση δράσης 24 Συντάγματος Πεζικού (αρχηγεία ΣΟΥΛΙΟΥ & ΖΑΛΟΓΓΟΥ), Γεράσιμος Πρίφτης/20 Ιαν 1944…….
    …..
    ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ: Όλες οι προσπάθειες μας αν και βασίζονταν στη γραμμή της Κ.Ε. του Ε.Α.Μ. για την ενοποίηση όλων των δυνάμεων ενάντια στον κατακτητή δεν είχαν θετικά αποτελέσματα γιατί η παμψηφία σχεδόν των Τσάμηδων της περιοχής είχε ταχθεί ανεπιφύλαχτα με το μέρος του καταχτητή και οργάνωνε δολοφονικές επιδρομές ενάντια στα Ελληνικά χωριά, αρπαγές και σφετερισμούς περιουσιών.
    Παρ’ όλα αυτά από τις 19 του Μάρτη έγινε η πρώτη προσέγγιση που επαναλήφθηκε στις αρχές του Ιούλη 1943. Κατά κανόνα οι υποσχέσεις που μας δώσανε οι εκπρόσωποι των Τσάμηδων δεν τηρηθηκαν. Κορυφωμα της συμμαχίας με τους φασίστες ήταν η επιδρομή τους στο ΦΑΝΑΡΙ την περίοδο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων του Αυγούστου κατά την οποίαν κάηκαν περίπου 30 χωριά, σκοτώθηκαν περίπου 500 Έλληνες και άλλοι τόσοι πιάστηκαν όμηροι, ενώ ο υπόλοιπος πληθυσμός αναγκάστηκε να προσφυγέψει στην ορεινή περιοχή……………

    Αρα οι Ελληνες αριστεροι της Ηπειρου αναφερουν οτι '''η μεγαλη πλειοψηφεια''[παμψηφεια λεει το κειμενο]
    των Αλβανοτσαμηδων συμμετειχε οχι απλα σε δολοφονικες επιδρομες σε ελληνικα χωρια μεχρι το καλοκαιρι του 1943
    αλλα τελικα και στην ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ του Φαναριου τον Αυγουστο ου 1943 δηλαδη την προαναφερθεισα επιχειρηση AUGUST Γερμανων και Αλβανων[ 500 νεκροι , 25 χωρια καμενα ,250 ομηροι στα τρατοπεδα συγκεντρωσης κλπ ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανώνυμος13/9/17 20:17

    ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΤΗΣ ΚΡΑΨΙΤΗΣ ΣΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ .

    »’27 Ιουλίου 1943: Στο μισοσκόταδο του πρωινού ισχυρές Γερμανικές δυνάμεις της Παραμυθιάς με άριστα πολεμικά μέσα και με (800) οκτακόσιους και περισσότερους ένοπλους επίστρατους της «ΞΙΛΙΑ» μουσουλμάνους Τσάμηδες των πόλεων και Επαρχιών Παραμυθιάς και Μαργαριτιού, επέδραμαν εναντίον των χωριών του κάμπου της Παραμυθιάς και της περιφέρειας «Φαναρίου».

    14 Αυγούστου 1943: Τι καταστροφή είναι αυτή από την 27 Ιουλίου 1943 μέχρι σήμερα! Όλοι στην Παραμυθιά είμαστε κατατρομαγμένοι και όσο είναι δυνατόν κρυβόμαστε. Οι πληροφορίες μας είναι ότι στις 19 αυτές μέρες οι Χιτλερικοί Γερμανοί με τους μουσουλμάνους συμπατριώτες κατάστρεψαν ολοκληρωτικά τα 24 χωριά της περιφέρειας «Φαναρίου» και μερικά κοντινά της Παραμυθιάς χωριά της. Λεηλασίες, πυρπολήσεις, φόνοι νηπίων και γερόντων, βιασμοί γυναικών, αρπαγές παρθένων κοριτσιών, με τις οποίες οι επαίσχυντοι μουσουλμάνοι πλουτίζουν τα χαρέμια τους, σύλληψη ομήρων, κάψιμο ανθρώπων μέσα στα σπίτια τους κ.α. Γέμισαν οι σπηλιές από γυναικόπαιδα και γέροντες που κατόρθωσαν να διασωθούν εκεί στις κρίσιμες ώρες, ενώ μέρα τη μέρα προστίθενται στους νεκρούς λόγω της πείνας τους και των ασθενειών

    15 Αυγούστου 1943: Εμείς που έχουμε τα σπίτια μας στο κέντρο της πόλεως της Παραμυθιάς, είμαστε από τα χαράματα, με κομμένη την αναπνοή, πίσω από τα πατζούρια (ή) ανάλογα τις γρίλιες, παρακολουθώντας την επιστροφή των χιτλερικών Γερμανών και των μουσουλμάνων από την εικοσαήμερη «επιχείρησής» τους κατά του «Φαναριού».»»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος13/9/17 20:17

    ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΦΑΝΑΡΙΩΤΩΝ ΕΙΧΑΜΕ ΠΟΛΥ ΣΤΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΣΜΗΔΩΝ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
    ΝΑ ΜΕΡΙΚΕΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ....


    18 Σεπτεμβρίου 1943 Γερμανοί και Τσάμηδες ένοπλοι που επιχειρούσαν βόρεια της Παραμυθιάς συνέλαβαν 60 αγρότες (εκ των οποίων 42 γυναίκες) και εκτέλεσαν τους εννέα το πρωί της επομένης στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου της Παραμυθιάς .
    Προφανως κανενας από αυτους που συνελαβαν οι Αλβανοτσαμηδες Παραμυθιωτες δεν ηταν »ανταρτης μοναρχοφασιτας η χωροφυλακας»’,αλλωστε οι περισσοτερες ηταν γυναικες ουτε ενας από τους εκτελεσθεντες δεν ηταν εδεσιτης ανταρτης .

    24 Σεπτεμβρίου, μια γερμανική περίπολος έπεσε σε ενέδρα ανταρτών στο πέρασμα της Σκάλας έξω από την Παραμυθιά.
    Ένας υπαξιωματικός και τέσσερις στρατιώτες έπεσαν νεκροί.
    Στις 27 Σεπτεμβρίου με διαταγή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βέρμαχτ άρχισε η γερμανική επιχείρηση αντιποίνων με στόχο τα μεγαλύτερα χωριά βόρεια της Παραμυθιάς και όπως αναφερει η γερμανικη αναφορα «24 νεκροί συμμορίτες, 8 τραυματίες, υπολογίζονται άλλες 15-20 απώλειες. Κανένα λάφυρο. Πυρπολήθηκαν τα ακόλουθα χωριά: Σέλλιανη, Σεμέλικα, Ελευθεροχώρι. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος (…) 150 Αλβανοί που τα πήγαν πολύ καλά».
    Δηλαδη 150 Αλβανοτσαμηδες Παραμυθιωτες που μαλιστα τα πηγαν »»’πολύ καλα»’ όπως μαρτυρουν οι γερμανικες μαρτυριες , συμμετειχαν στη πυρποληση τριων 3 χωριων , οπου είχαμε '''24 συμμοριτες νεκρους'''
    αρα ανταρτες
    και αλλους 15-20 νεκρους , αρα αμαχους.

    ΑΛΛΕΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ...

    Συνταγματαρχης των SS στην Ηπειρο Ζοζεφ Ρεμον αναφερει …
    »»Στον αγωνα εναντιων των ανταρτων οι μονοι που μας υποστηριζουν είναι οι Αλβανοι »…
    ΔΗΛΑΔΗ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
    ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΝ [ ΜΑΖΙΚΑ ]
    ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ..

    ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ Η ΕΚΘΕΣΗ…
    Το συνταγμα μου και οι Αλβανοι ειχαν διαρκως απωλιες κατά την διαρκεια των επιχειρησεων»»…
    ΑΡΑ ΕΔΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΦΙΛΙΚΑ ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΟΙ
    ΑΛΛΑ ΕΙΧΑΝΕ ΤΑΧΘΕΙ ΕΝΟΠΛΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ .
    ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ [ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ] ΗΤΑΝ ΕΝΟΠΛΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ.


    ΠΑΜΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ….
    .Όπως άλλωστε η διοίκηση της γερμανικής μεραρχίας παρατηρεί σε έκθεσή της, «τα τμήματα του αλβανικού πληθυσμού συμπαρίστανται στα γερμανικά στρατεύματα και έχουν προσφέρει πολύτιμη βοήθεια στον αγώνα κατά των ανταρτών», για να προσθέσει λίγο αργότερα ότι «στις μέχρι τώρα επιχειρήσεις κατά των ανταρτών οι μουσουλμάνοι αποδείχτηκαν ικανοί λόγω της γνώσης της περιοχής, ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις ανίχνευσης.».
    ΑΡΑ ΚΑΙ ΕΔΩ ΟΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΕΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΗΔΩΝ….
    ..ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ »’ΜΕΡΙΚΟΥΣ» …..Η »ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ» ΤΟΥΡΚΟΤΣΑΜΗΔΩΝ…

    [ΒΛΕΠΕ ΕΚΠΟΜΠΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΡΧΕΙΩΝ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος13/9/17 20:18

    ΑΣ ΔΟΥΜΕ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
    ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΚΚ ΑΛΒΑΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ.

    ο ΕΛΑΣίτης Π. Παπασταύρου, αυτόπτης μάρτυρας της συμπεριφοράς των Τσάμηδων στην περίοδο της κατοχής: «Γύρω στις δεκαπέντε χιλιάδες αριθμούσε εκείνη η μειονότητα των λεγομένων Τσάμηδων. Από τις πρώτες ημέρες του πολέμου είχαν ταχθεί στο πλευρό των Ιταλών. Το ίδιο έκαναν και με τους Γερμανούς αργότερα. Ντυμένοι με τις στολές των κατακτητών, λήστευαν, βασάνιζαν, ατίμαζαν, τρομοκρατούσαν την ύπαιθρο. Ο φόβος και ο τρόμος σκέπαζε όλη την Θεσπρωτία. Οι πράξεις βίας και τρομοκρατίας σε καθημερινή βάση… Όχι λίγες φορές δεν δίσταζαν, έτσι για πλάκα, να βάζουν στο σημάδι από απόσταση τσοπαναραίους και στρατοκόπους…» («Στο Στόμα του Λύκου» εκδ. Σύγχρονη Εποχή).

    ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣTΗ ΒΟΡΕΙΑ ΕΑΜΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ ΠΡΑΞΑΝΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΕ ΤΣΑΜΑΝΤΑ ΜΟΥΡΓΚΑΝΑ ΣΑΓΙΑΔΑ….

    Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας του 1944 (μέσα Απριλίου), Τσάμηδες ενοπλοι συμμετείχαν στην πυρπόληση απο τιυς Γερμανους του Ασπροκκλησίου ενώ λίγες ημέρες αργότερα έλαβαν μέρος σε ανάλογη δράση στον Τσαμαντά

    ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ…..

    Λειά Φιλιατών- Ήταν στις 20-4-1944 και εσυνόδευαν το γερμανικό τάγμα που επέδραμε στη Μουργκάνα για να την εκκαθαρίσει από τις αντάρτικες ομάδες. Ενόψει της επιδρομής των Γερμανών και Τσάμηδων, οι χωριανοί εγκατέλειψαν το χωριό. Οι Τσάμηδες έκαψαν τα περισσότερα σπίτια του χωριού, το λιθόκτιστο δημοτικό σχολείο και την εκκλησία της Παναγίας, κτίσμα του 17ου αιώνα. Η μοναδική γυναίκα που παρέμεινε, η τυφλή γερόντισσα Αναστασία Χαϊδή, όταν διεπίστωσε ότι καίγεται το σπίτι της, έβαλε τις φωνές, οι Τσάμηδες την πέταξαν στο φλεγόμενο σπίτι και κάηκε ζωντανή… Σκότωσαν επίσης τρεις Λειώτες, τον Γρηγόρη Λώλη, ετών 25, τον Γιώργο Μπίλη, ετών 53 και τον Βασίλη Σδούγκα, ετών 23, τους οποίους συνέλαβαν τυχαία έξω από το χωριό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος13/9/17 20:18

    ΕΠΙΣΗΣ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΠΡΙΝ ΚΑΨΑΝΕ ΤΗN ΕΠΙΣΗΣ EAMOKΡATOYMENH ΣΑΓΙΑΔΑ

    Παράλληλα στις 23 του ίδιου μήνα ένοπλοι της μειονότητας (κυρίως από τη Λιόψη) συμμετείχαν, ως αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ, στην πυρπόληση της Σαγιάδας43 την οποία σύμφωνα με γερμανική αναφορά υπεράσπιζαν τριάντα αντάρτες44, προφανώς ελασίτες.

    ΣΥΝΕΠΩΣ ΕΣΤΡΑΦΗΣΑΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΑΣΙΤΕΣ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΑ ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΔΕΣΙΤΕΣ ΣΕ ΧΩΡΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ , ΣΟΥΛΙ ΚΛΠ .


    ΔΡΑΣΗ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΩΝ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣΕ ΝΑΝΤΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΩΝ.


    Μια άλλη ενδιαφέρουσα και όχι τόσο διαδεδομένη πτυχή του δοσιλογισμού των Τσάμηδων της Θεσπρωτίας είναι και η δράση τους εντός αλβανικού εδάφους. Συγκεκριμένα, την 23η Αυγούστου του 1943, αμέσως μετά την καταστροφή της Σαγιάδας, το 1ο τάγμα του 99ου γερμανικού συντάγματος επιτέθηκε στην Κονίσπολη (η σημαντικότερη κωμόπολη της αλβανικής πλευράς της Τσαμουριάς) μαζι με Αλβανοτσαμηδες της Θεσπρωτιας ,
    την οποία υπεράσπιζαν γύρω στους 150 αντάρτες
    Tσαμηδες , βορειοηπειρωτες και αλλοι Αλβανοι [ Meyer, Hermann Frank (2008). Blutiges Edelweiß:]
    . Η όλη επιχείρηση είχε ως αποτέλεσμα την κατάληψη της Κονίσπολης, το θάνατο 50 ή 60 Αλβανών και – σε αντίθεση με τη Σαγιάδα που καταστράφηκε ολοσχερώς – την πυρπόληση κατά κύριο λόγο επιλεγμένων οικιών που υποδείχτηκαν από τους Τσάμηδες51.

    ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΟΤΟΥ ΚΑΨΑΝΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ-ΕΑΜΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗ ΣΑΓΙΑΔΑ, ΠΕΡΑΣΑΝΕ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΨΑΝΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΙΚΗΣ ΚΟΝΙΣΠΟΛΗΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΑΝΕ ΤΟ ΚΚΑ .

    ΑΛΛΑ ΣΥΝΕΧΙΣΑΝ ΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ 1944 ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΑΛΒΑΒΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΕΝΤΟΣ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ ΣΕ »ΚΟΙΝΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ» ΠΟΥ ΣΤΟΙΧΗΣΑΝΕ ΠΟΛΛΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΥΣ.

    Λίγους μήνες αργότερα σχηματίστηκε, με τη στήριξη των γερμανικών δυνάμεων, τάγμα ασφαλείας 1000 ανδρών που υπό την ηγεσία του Νουρί Ντίνο συμμετείχε τον Ιανουάριο του 1944 στην εκκαθαριστική επιχείρηση Χόρριντο που διεξήχθη κυρίως εντός αλβανικού εδάφους και επέφερε το θάνατο 500 ατόμων. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, ο Ντίνο και οι άνδρες του έδρασαν στην περιοχή της Κονίσπολης52. Στη συνέχεια, ο Ντίνο έδρασε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1944 στην περιοχή του Αργυρόκαστρου ως επικεφαλής περίπου 700 ανδρών, 300 από τους οποίους προέρχονταν από τη Θεσπρωτία53.

    52]Μάγερ, 2009, Β’, σ. 115.

    [53]Αθανάσιος Γκότοβος, Τσάμηδες, το τάγμα Νουρί Ντίνο, Άρδην, 8 Ιουνίου

    ΕΝ ΤΕΛΕΙ
    ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΣΚΙΠΕΡΙΑΣ.
    Αφού αρνήθηκαν να πολεμήσουν από την πλευρά των ελληνων κομμουνιστών στον εμφύλιο πόλεμο,
    χαρακτηρίστηκαν ως «αντιδραστικοί», «εγκληματίες πολέμου», «δολοφόνοι των Ελλήνων», «συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων» από το καθεστώς των Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας [32] [93]
    Θεωρείτω «εχθρικός πληθυσμός» και μαύρο πρόβατο στην «ηρωική αντίσταση του αλβανικού λαού» [6a]
    ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΒΑΝΟΤΣΑΜΗΔΕΣ
    ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΕ ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΟΡΕΙΑ
    ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝΕ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
    ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ
    ΠΟΥ ΑΡΓΑ Η ΓΡΗΓΟΡΑ ΕΝΤΑΧΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *