Χιλιάδες βιασμοί κάθε χρόνο, καταγγέλλονται στην ΕΛ.ΑΣ

Ενας βιασμός κάθε τρεις μέρες και μία απόπειρα τη βδομάδα καταγγέλθηκαν στις αστυνομικές αρχές της χώρας το 2015. Ενας κάθε 2,5 μέρες και μία απόπειρα κάθε έξι μέρες, το 2014. Συνολικά, τον προηγούμενο χρόνο, σύμφωνα με στοιχεία του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ., καταγγέλθηκαν 122 περιπτώσεις βιασμών και 56 απόπειρες, ενώ εξιχνιάστηκαν 121 περιπτώσεις.

Συνελήφθησαν ως δράστες 88 Ελληνες και 54 αλλοδαποί. Το 2014 τα νούμερα ήταν πιο αυξημένα, καθώς είχαν καταγγελθεί 134 βιασμοί, 64 απόπειρες και είχαν εξιχνιασθεί 143 υποθέσεις, ενώ συνελήφθησαν 108 Ελληνες και 54 αλλοδαποί.

Αυτά τα νούμερα, σύμφωνα με κοινωνιολόγους και εγκληματολόγους, είναι μια «μικρή αλήθεια», καθώς αποτελούν μόλις το 6% με 8% αυτών που διαπράττονται στη χώρα μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της απροθυμίας για καταγγελία από τα θύματα υπό το φόβο της διαπόμπευσης και του στιγματισμού, εντοπίζεται και στην περίπτωση του 30χρονου «δράκου» του Αμαρουσίου. Αρχικά υπήρχαν τέσσερις καταγγελίες σεξουαλικών επιθέσεων, οι οποίες έγιναν έξι μετά τη δημοσιοποίησή τους, ενώ δεν αποκλείεται να αυξηθούν κι άλλο όταν δοθούν στη δημοσιότητα τα στοιχεία ταυτότητάς του και κυρίως οι φωτογραφίες του δράστη.

Σύμφωνα με τις κατά καιρούς έρευνες του εγκληματολόγου κ. Αγγελου Τσιγκρή, οι οποίες είναι παλιές, αλλά έχουν διαχρονικό χαρακτήρα, τα περιστατικά βιασμών στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 4.000 το χρόνο. Ο κ. Τσιγκρής υποστηρίζει σε αυτές τις έρευνες πως στις περιπτώσεις βιασμού πολλές φορές -αν όχι τις περισσότερες- το θύμα στιγματίζεται περισσότερο από το θύτη, κάτι που κάνει το θύμα να σιωπά και να είναι απρόθυμο να καταγγείλει τι του έχει συμβεί με αποτέλεσμα να μένουν ατιμώρητοι πολλοί δράστες σεξουαλικών επιθέσεων. Πολλές από τις σεξουαλικές επιθέσεις καταλήγουν στο έγκλημα, όπως στην περίπτωση της 69χρονης Ελευθερίας Αγραφιώτη, καθώς όλα τα στοιχεία δείχνουν πως πρόκειται για τέτοιο έγκλημα. Κοινόχρηστοι χώροι Από τους περίπου 200 βιασμούς και απόπειρες που καταγγέλλονται ετησίως στις αστυνομικές αρχές, στα δικαστήρια φθάνουν λιγότερες από τις 50 για να δικαστούν. Το 95,8% των βιαστών δρα αυτόνομα χωρίς συνεργό. Προτιμούν την ύπαιθρο και τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους.

Οι περισσότεροι βιασμοί σημειώνονται από τις 06.00 έως τις 18.00. Ο 30χρονος «δράκος» του Αμαρουσίου, από τις επιβεβαιωμένες σεξουαλικές επιθέσεις, προτιμούσε να δρα από τις 06.00 έως τις 10.00 σε συγκεκριμένη περιοχή και σημεία.

Από τις έρευνες του κ. Τσιγκρή προκύπτει ότι το 53,4% των βιαστών είναι άτομα νεαρής ηλικίας, ενώ το 32,8% είναι μεσήλικες. Το 46,5% των βιασμών γίνεται στην επαρχία και το υπόλοιπο ποσοστό σε μεγάλα αστικά κέντρα. Το 50,9% των βιαστών προέρχεται από τη μεσαία κοινωνικοοικονομική τάξη και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των θυμάτων τους, το 31% αυτών είναι αρκετά μορφωμένοι. Από το σύνολο των 1.000 γυναικών που ρωτήθηκαν, οι 116 (11,6%) δήλωσαν ότι είχαν πέσει θύμα βιασμού. Οι 6 (ποσοστό 5,2%) είχαν υποστεί κατά φύση συνουσία, οι 4 (3,4%) παρά φύση, οι 15 (12,9%) στοματική, οι 49 (42,2%) είχαν υποστεί κάποια άλλη ασελγή πράξη, ενώ οι 47 (40,5%) είχαν πέσει θύματα απόπειρας βιασμού. Από τις περιπτώσεις που έφτασαν στα αστυνομικά τμήματα προκύπτει ότι ένα ποσοστό της τάξης του 1% ήταν αιμομίκτες.

Ακόμη καταγράφηκε ότι ένα ποσοστό της τάξης του 2,2% προέρχεται από το συγγενικό περιβάλλον. Η ταπείνωση (62,1%), η αηδία (74,1%), η οργή (71,6%), η κατάθλιψη (94,5%) και η ενοχή είναι τα συναισθήματα που διακατέχουν τον ψυχικό κόσμο των γυναικών ύστερα από την πράξη βιασμού. Το 90% των θυμάτων δεν καταγγέλλει γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στο δικαστικό σύστημα. «Η αυτοενοχοποίηση του θύματος οδηγεί στην αποενοχοποίηση του δράστη, στη σιωπή και την ατιμωρησία» δηλώνει ο κ. Τσιγκρής. Τα περισσότερα από τα θύματα ρωτούνται: «Μήπως τον προκάλεσες;». Είναι ένα ερώτημα που προκαλεί την απροθυμία τους να καταγγείλουν το βιασμό τους γιατί δεν θέλουν να τον υποστούν… ξανά.

Η καθηγήτρια Εγκληματολογίας κ. Βάσω Αρτινοπούλου, σχολιάζοντας τη διάπραξη εγκλημάτων με σεξουαλικό κίνητρο, επισήμανε «ότι ο βιασμός ή η απόπειρα βιασμού αποτελεί μια ψευδοσεξουαλική πράξη. Η ταπείνωση και ο εξευτελισμός του θύματος είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες ώθησης προς την εγκληματική ενέργεια. Το πέρασμα από την απόπειρα βιασμού στην ανθρωποκτονία διαφοροποιείται μόνο ως προς την ένταση και όχι ως προς το είδος ή τη μορφή της προεγκληματικής κατάστασης. Αποτελεί την ακραία έκφανση της φαινομενικής ανδρικής υπεροχής, της σωματικής δύναμης και της ρώμης.

Αξίες με τις οποίες έχουν κοινωνικοποιηθεί οι περισσότεροι βιαστές και δυστυχώς οι… υποψήφιοι μελλοντικοί βιαστές» τονίζει η καθηγήτρια Εγκληματολογίας. Οι βιασμοί και τα σεξουαλικά εγκλήματα αυξάνονται ανάλογα και με τις μετεωρολογικές συνθήκες. Οι υψηλές θερμοκρασίες, οι πανσέληνοι, ο μεγαλύτερος ελεύθερος χρόνος αναδεικνύει περισσότερες αφορμές για αντιζηλίες και ερωτικά πάθη τους καλοκαιρινούς μήνες. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τη λιγότερη κατανάλωση ενέργειας, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί, και άρα το πλεόνασμα δύναμης, οδηγούν σε ανεξέλεγκτη, μη προβλέψιμη, επιθετική και πολλές φορές δολοφονική εκτόνωση».

«Τους καλοκαιρινούς μήνες οι περισσότεροι άνθρωποι βγαίνουν από τη ρουτίνα τους και δημιουργείται ένα κενό χρόνου, το οποίο αξιοποιούν για να χαλαρώσουν και να ξεκουραστούν. Οσοι όμως αντιμετωπίζουν, για παράδειγμα, παθολογικό άγχος δεν μπορούν να κάνουν το ίδιο. Αντίθετα, απορρυθμίζονται, χάνουν την ευαίσθητη ισορροπία του ψυχισμού τους και καταλήγουν να εκδηλώνουν επιθετική ή ακόμα και εγκληματική συμπεριφορά» προσθέτει η ψυχολόγος κ. Κουλούτζου.

Ο καθηγητής Εγκληματολογίας και Σωφρονιστικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Ν. Κουράκης, επισημαίνει: «Ειδικά σε ό,τι αφορά τους βιασμούς, υπεισέρχεται επιπλέον και το στοιχείο της γενικότερης ευχέρειας με την οποία δημιουργούνται το καλοκαίρι ανθρώπινες σχέσεις ή και προκαλούνται γενετήσιοι ερεθισμοί (ανάλαφρο ντύσιμο ή μαγιό, εύκολες γνωριμίες στην παραλία ή τα μπαράκια), συνήθως ύστερα από γλέντι και κατανάλωση αλκοολούχων. Αλλωστε, το αλκοόλ συντελεί και γενικότερα στην αυξημένη εμφάνιση των εγκλημάτων βίας».

Τη διαπίστωση αυτή ενισχύει ο λεγόμενος «θερμικός νόμος» που διατυπώθηκε στα πρώιμα χρόνια της Εγκληματολογίας. Τι λέει; Τους θερμούς μήνες του έτους υπερτερούν τα εγκλήματα κατά προσώπου, η αποκαλούμενη και «βία των παθών».

Ανθρωποκτονίες, βιασμοί, βίαιες επιθέσεις, ξυλοδαρμοί. Αντίθετα, στη διάρκεια του χειμώνα κυριαρχούν τα εγκλήματα κατά ιδιοκτησίας. Δηλαδή κλοπές, διαρρήξεις κ.ο.κ.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ-ΣΟΚ

122 περιπτώσεις βιασμών και 56 απόπειρες καταγγέλθηκαν το 2015, ενώ εξιχνιάστηκαν 121 περιπτώσεις.

134 βιασμοί και 64 απόπειρες καταγγέλθηκαν το 2014. Εξιχνιάστηκαν 143 υποθέσεις, ενώ συνελήφθησαν 108 Ελληνες και 54 αλλοδαποί.

95,8% των βιαστών δρα αυτόνομα χωρίς συνεργό, κατά προτίμηση στην ύπαιθρο και τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους.

53,4% των βιαστών είναι άτομα νεαρής ηλικίας, ενώ το 32,8% μεσήλικες.

46,5% των βιασμών γίνεται στην επαρχία και το υπόλοιπο ποσοστό σε μεγάλα αστικά κέντρα.

50,9% των βιαστών προέρχεται από τη μεσαία κοινωνικοοικονομική τάξη και, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των θυμάτων τους, το 31% αυτών είναι αρκετά μορφωμένοι.

90% των θυμάτων δεν καταγγέλλει το συμβάν γιατί δεν έχει εμπιστοσύνη στο δικαστικό σύστημα.
Πηγή: Ελευθερος Τύπος



Παράπονα Ρόδου