ροή ειδήσεων

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Ο σεισμός 7,6 ρίχτερ της 26ης Ιουνίου 1926 μεταξύ Ρόδου και Κω


Ε, τότε νομίσαμε πως έφτασε το τέλος του κόσμου…
ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΚΡΗΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ

To ημερολόγιο έλεγε 26 Ιουνίου 1926 …ένας μεγάλος σεισμός στο Μεγάλο Κάστρο!


Της Ελένης Μπετεινάκη*

«…Μόλις έφεξε ο ήλιος, αντικρίσαμε σε όλη του την έκταση το κακό που βρήκε τον όμορφο τόπο μας. Οι καλοί δρόμοι της Πλατείας σε πολλά σημεία είχαν ραγίσει και λες πως οι βαθιές σχισμές έφταναν στα έγκατα της γης… Τα γύρω μεγάλα κτίρια είχαν μισοκαταρρεύσει και σε πολλά οι οροφές είχαν μπει μέσα στα δωμάτια και οι τοίχοι έχασκαν γεμάτοι ρωγμές και από τα σπασμένα τζάμια και ξεχαρβαλωμένα παράθυρα έβλεπες το εσωτερικό και το κάθε τι βουτηγμένο στο χώμα και τις πέτρες…» Μαρίκα Φρέρη

Ο σεισμός της 26ης Ιουνίου του 1926 ήταν 7,6 ρίχτερ και το επίκεντρο του ήταν μεταξύ Ρόδου και Κω περίπου 60 χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου. Έσεισε βίαια το νοτιοανατολικό Αιγαίο, την Παλαιστίνη ,την Κύπρο ,την Μικρά Ασία ,την Νότια Αλβανία ,την Αίγυπτο, την Νεκρή θάλασσα και γενικά έγινε αισθητός σχεδόν σε όλη την Μεσόγειο. Χιλιάδες σπίτια καταστράφηκαν στην Κω, την Κάρπαθο, την Τήλο, την Χάλκη, το Καστελόριζο και την Κρήτη. Οι βόρειες ακτές της Κρήτης σε ορισμένα σημεία ανυψώθηκαν κατά 20-30 εκατοστά, σπίτια γκρεμιστήκαν, αρκετοί τραυματίες διακομίστηκαν στο Πανάννειο Νοσοκομείο Ηράκλειου και το Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης έπαθε μεγάλη καταστροφή. Προκλήθηκαν αρκετές ρωγμές , προθήκες έσπασαν, τοιχογραφίες κατέρρευσαν και αρκετά πολύτιμα αντικείμενα καταστράφηκαν. Το κτίριο κρίθηκε ακατάλληλο να στεγάσει πλέον πολύτιμους θησαυρούς της Κρήτης.

Η « Νέα Εφημερίς » του Ι.Μουρέλλου έχει εκτενή ρεπορτάζ για το τι επακολούθησε στο Παλιό Κάστρο μετά τον σεισμό. Με δήλωση της στο φύλλο της την 28η Ιουνίου του 1926 δημοσιεύει πως στάθηκε αδύνατη η έκδοσή της την συνηθισμένη της ώρα κατά την προηγούμενη ημέρα « …Καταβάλλεται πάσα προσπάθεια όπως από αύριον επαναληφθή η τακτική της εμφάνησιν…». Συνεχίζοντας σε μεγάλο της άρθρο μας δίνει όλες τις λεπτομέρειες της μεγάλης σεισμικής δόνησης σε πολλά καταστήματα και σπίτια της πόλης αλλά και των γύρω περιοχών και χωριών . Εξηγεί πως όλη η πόλη έμεινε άγρυπνη από τον φόβο μετασεισμών και «…Αυτοκίνητα επηγαινοέρχοντο αδιακόπως καθόλην την νύχτα, μεταφέροντα άλλους μεν εις τα διάφορα μετόχια όπου εθεώρουν εαυτούς εν ασφαλεία, άλλους δε εις διάφορα χωρία… Η ανατολή του ήλιου ευρήκεν όλους εξαπλωμένους επί της χλόης με ότι πρόχειρον σκέπασμα ηδυνήθσαν να λάβουν από τας οικίας των…». Στη συνέχεια δίνει πλήρη περιγραφή των ζημιών σε σπίτια κυρίως, αλλά και του Αρχαιολογικού μουσείου Ηρακλείου και ο ίδιος ο Στέφανος Ξανθουδίδης εξηγεί πως στην μεγάλη αίθουσα αυτού, τα αντικείμενα υπέστησαν ανεπανόρθωτες ζημιές και που μάλλον ανέρχονταν σε εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές αν ποτέ θα μπορούσε να υπολογιστεί εκτός από το οίκημα και η αξία των αρχαίων αντικειμένων. Εξηγεί πως η μόνη σωτηρία για το Μουσείο θα ήταν αν κτιζόταν ξανά η ανατολική πτέρυγα με σύγχρονα για την εποχή αντισεισμικά μέτρα και ζητούν μαζί μ ε τον Νομάρχη την βοήθεια από την Αθήνα ειδικού αρχιτέκτονα για να γνωμοδοτήσει για την επισκευή των αιθουσών. Ακόμα στην εφημερίδα αναφέρεται σε ολοσέλιδο σχεδόν άρθρο , πέρα από τις ζημίες σε κτίρια και οι τραυματισμοί, μικροί ή μεγάλοι, των κατοίκων της πόλης που ευτυχώς τούτη τη φορά δεν θρήνησε πολλά ή σχεδόν καθόλου θύματα, γιατί την ώρα που έγινε η σεισμική δόνηση και λόγω της ζέστης της ημέρας αρκετοί άνθρωποι έλειπαν από τα σπίτια τους.



Η καλύτερη όμως αφήγηση για κείνη την φοβερή μέρα στο Μεγάλο Κάστρο μα ς δίνει με τα γραπτά της η Μαρίκα Φρέρη , αυτόπτης μάρτυρας εκείνης της νυχτιάς. Γράφει λοιπόν :

«…Ιούνιος του 1926.Καλοκαιριάτικη, γλυκιά μέρα… Κατά το σούρουπο …πήρα τις δύο μικρότερες αδερφές μου… και ξεκινήσαμε για το περίφημο σουλάτσο που κάναμε κείνα τα χρόνια, περνώντας πρώτα από τις Τρεις Καμάρες, τη μοναδική Πλατεία μας και ανηφορίσαμε τον μόνο δρόμο για περίπατο... Σαν φάγαμε αργά αργά το παγωτό μας και κουραστήκαμε να βλέπουμε τον κόσμο στο πήγαινε -έλα του , αποφασίσαμε να γυρίσουμε στο σπίτι μιας και πλησίαζε και η ώρα του βραδινού φαγητού. Θά ΄ταν η ώρα 9 που επιστρέψαμε. Ανεβήκαμε στο πάνω πάτωμα που ήτανε οι κρεβατοκάμαρες μας και αρχίσαμε να βγάζουμε τα καλά μας φορέματα…

-Κορίτσια, κατεβείτε. Σερβίρισα τη σούπα κι ο πατέρας περιμένει… ακούστηκε η φωνή της μητέρας μας. Μόλις όμως συγκεντρωμένοι είχαμε αρχίσει να κάνουμε το σημείο του σταυρού, προτού καθίσουμε, ακούστηκε μια μακρόσυρτη υποχθόνια βοή σαν μουγκρητό χιλιάδων ζώων!Το σπίτι μας κουνήθηκε συθέμελα και τα πιάτα στο τραπέζι, γέρνοντας δεξά – ζερβά, έχυναν την ντοματόσουπα που έκανε το άσπρο τραπεζομάντηλο να φανεί σαν ματωμένο. Ο πατέρας μας κατάχλωμος μας φώναξε: « Παιδιά μου σεισμός… Ελάτε όλοι γρήγορα κάτω από το καμαρωτό παράθυρο και κάτσετε στο πεζούλι του… «Μην κουνηθεί κανείς, μα κάμετε την προσευχή σας»… Το ηλεκτρικό φως της τραπεζαρίας κρεμόταν σε ένα κορδόνι, που από το φοβερό κλυδωνισμό πήγαινε από τον δεξί στον αριστερό τοίχο της κάμαρας… Σαν να ΄μαστε στον φοβερό φουρτουνιασμένο ωκεανό, αισθανόμαστε ότι κατεβαίναμε μαζί με το σπίτι μας σε βάραθρο και πάλι ανεβαίναμε, μα για να κατέβουμε πιο βαθιά… Από το καγκελόφραχτο καμαρωτό παράθυρο που είχαμε κουρνιάσει , βλέπαμε έξω την αυλή μας με τον μεγάλο κήπο της, στο χλωμό φως του φεγγαριού, τα δέντρα να γέρνουν σαν μεθυσμένα και να χτυπιούνται τα κλαδιά τους σαν χέρια που ζητάνε βοήθεια. Και ξαφνικά στο πιο φοβερό κούνημα ο τοίχος που χώριζε τον κήπο μας από το γειτονικό τούρκικο κονάκι, κατέρρευσε και με πάταγο σηκώνοντας σύννεφο χώματα έπεσε πάνω στις καταπράσινες μπανανιές μας και τις έθαψε… Ε! τότε νομίσαμε πως έφτασε το τέλος του κόσμου… Κραυγές σπαραχτικές, ομαδικά έφταναν στ΄ αυτιά μας, τα φώτα σβήσανε και το λιγοστό φως του φεγγαριού χάθηκε από την πυκνή σκόνη που κάλυψε τη μόνη μας έξοδο προς τη ζωή: τον κήπο μας… {…}Μόλις συνήλθαμε λιγάκι από τη φοβερή τρομάρα μας φύγαμε από το σπίτι παίρνοντας και το μωρό και μέσα από χαλάσματα, πέτρες, δοκάρια και τούβλα που είχαν γεμίσει τα στενοσόκακα βγήκαμε στην πλατεία για κάποια ασφάλεια γιατί ξέραμε καλά ότι τις μεγάλες δονήσεις ακολουθούν πάμπολλες μικρές που αποτελειώνουν την καταστροφή. Το θέμα που αντικρίσαμε, ποτέ δεν θα φύγει από τη μνήμη μου. Πλήθος κόσμου έφευγε από ατ σπίτια του, χειρονομούσε και φώναζε. Οι αρχές του τόπου από ένα μισοχαλασμένο εξώστη μιλούσαν με τηλεβόα και προσπαθούσαν να καθησυχάσουν τα πλήθη. Το ηλεκτρικό είχε κοπεί και τα λίγα αυτοκίνητα που υπήρχαν τότε φώτιζαν με τους προβολείς του το σωρό των ανθρώπων, που όσο περνούσε η ώρα τόσο και μεγάλωνε. Άκουγες κλάματα μικρών και μεγάλων, μάνες να φωνάζουν τα παιδιά τους και μικρά να τσιρίζουν αγουροξυπνημένα και έντρομα… Καθένας ιστορούσε στον άλλο την καταστροφή που τον βρήκε με αναφιλητά και οι γριές στυαροκοπιόντουσαν μουρμουρίζοντας : - Αφέντη, Χριστέ, έφτασε το τέλος μας! …Μόλις έφεξε ο ήλιος, αντικρίσαμε σε όλη του την έκταση το κακό που βρήκε τον όμορφο τόπο μας. Οι καλοί δρόμοι της Πλατείας σε πολλά σημεία είχαν ραγίσει και λες πως οι βαθιές σχισμές έφταναν στα έγκατα της γης… Τα γύρω μεγάλα κτίρια είχαν μισοκαταρρεύσει και σε πολλά οι οροφές είχαν μπει μέσα στα δωμάτια και οι τοίχοι έχασκαν γεμάτοι ρωγμές και από τα σπασμένα τζάμια και ξεχαρβαλωμένα παράθυρα έβλεπες το εσωτερικό και το κάθε τι βουτηγμένο στο χώμα και τις πέτρες… Και πραγματικά, παρόλο ότι ο σεισμός αυτός ήταν από τους φοβερότερους που έπληξαν το Κάστρο, σε ένταση και διάρκεια, τα θύματα ήταν ελάχιστα και οι τραυματίες λίγοι, κι αυτό γιατί η ώρα 9 και μισή το βράδυ το μέγα πλήθος του πληθυσμού ήταν έξω στους περίπατους ή καθόταν στις αυλές και τους κήπους του…Χρόνια πέρασαν για να ξαναγίνουν τα σπίτια όπως πριν και τόσα ήταν τα μπάζα και τα χώματα, που επετράπη να τα ρίχνουν τα κάρα που τα κουβαλούσαν στα Χεντέκια πιο έξω από ατ Ενετικά τείχη…».

Ήταν 26 Ιουνίου 1926,πάνε κοντά ενενήντα χρόνια …

Άλλη μια δοκιμασία για το Μεγάλο Κάστρο!

Άλλη μια δική μας θύμηση !

ΠΗΓΕΣ

Νέα Εφημερίς, 28/6/1926 και 1/7/1926

To Κάστρο μας, Μαρίκα Φρέρη, 1979

Χάνδαξ – Ηράκλειο, Ιστορικά σημειώματα Στεφ. Ξανθουδίδου, 1927

Ιστορία του Κρητικού Μουσείου και των Αρχαιολογικών Ερευνών εν Κρήτη, Ιωσήφ Χατζηδάκης, 1931

Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ

Cretalive.gr

Το Ηράκλειο εντός των τειχών, Χρυσούλα Τζομπανάκη, 2000

Οδηγός Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου, Στυλιανός Αλεξίου, 1968

Αρχεία Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης

Αρχείο Μηνά Γεωργιάδη

http://zhtunteanagnostes.blogs...

*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός

cretalive



Ο παγκόσμιος σεισμός των 7,6 ρίχτερ της 26ης Ιουνίου 1926, που συγκλόνισε την Κρήτη (εικόνες)


Τμήμα από μια μοναδική εικόνα της καταστροφής στην περιοχή των Βουτών. Τη φωτογραφία είχε δημοσιεύσει στην εφημερίδα του Λονδίνου, The Times, ο ανασκαφέας της Κνωσού, Άρθουρ Έβανς



Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη
andrikakisalekos@gmail.com

Ήταν ένα καλοκαιρινό Σαββατόβραδο, πριν 88 χρόνια. Στις 9.47’ ώρα Ελλάδας της 26ηςΙουνίου 1926 συγκλονίζεται ολόκληρη η Κρήτη από τα 7,6 ρίχτερ που έχουν επίκεντρο πολύ κοντά της, την περιοχή της Ρόδου όπου μάλιστα καταγράφονται και νεκροί. Είναι ο επονομαζόμενος «παγκόσμιος σεισμός» του 20ου αιώνα, καθώς έγινε αισθητός σε πολλές χώρες.

Δεκάδες χωριά της Κρήτης δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα. Κυρίως όμως η πόλη και χωριά του νομού Ηρακλείου. Υπολογίζεται ότι πάνω από 200 σπίτια κατέρρευσαν και πάνω από 500 έπαθαν σοβαρές ζημιές. Δεκάδες και οι τραυματίες. Ευτυχώς όμως στο νησί δεν καταγράφονται νεκροί.

Ανάμεσα στις συνέπειες της καταστροφής από τον φοβερό σεισμό ήταν και η καταστροφή ενός μέρους των εκθεμάτων του νέου, τότε, αρχαιολογικού μουσείου.

Η δόνηση έγινε κατά κύματα αισθητή, στα Χανιά, τα Σφακιά, το Ρέθυμνο, την Αργυρούπολη, τα Σελλιά Ρεθύμνου, τα’ Ανώγεια, τους Αγίους Δέκα, το Τυμπάκι, τα Μάλια, το Βραζάσι, τον Άγιο Νικόλαο, τη Σητεία, τη Ζάκρο, ενώ την επομένη μια ακόμη μετασεισμική δόνηση έφτασε με τον ίδιο «κυματιστό» τρόπο μέχρι την Ιεράπετρα. Έφτασε, δηλαδή, σε όλα τα σημεία του ορίζοντα, από δυτικά στα ανατολικά και από βορρά στο νότο.

Ο Βασίλης και η Κατερίνα Παπαζάχου στο βιβλίο τους «Οι σεισμοί τη Ελλάδας» αναφέρουν ότι οι γειτονικές του Ηρακλείου παραλιακές γραμμές ανασηκώθηκαν τμηματικά περίπου 20-30 εκατοστά και προκλήθηκε διαπλάτυνση της ακτής για μερικές δεκάδες μέτρα.

Από το σεισμό συγκλονίστηκαν περιοχές μέχρι την Κάτω Αίγυπτο, την Παλαιστίνη, την Κύπρο, τη Μικρά Ασία, τη Νότια Ιταλία, την Αλβανία και την Κηρυναϊκή. Χαρακτηριστικό του σφοδρού σεισμού ήταν το γεγονός ότι προηγήθηκαν έντονοι κραδασμοί, οι οποίοι στο σημείο του επίκεντρου, στον Αρχάγγελο της Ρόδου, ήταν τόσο έντονοι ώστε κάποιοι κάτοικοι κατάλαβαν ότι ερχόταν σεισμός και εγκατέλειψαν εγκαίρως τα σπίτια τους!

Για το σεισμό της 26ης Ιουνίου 1926 υπάρχει πλούσιο υλικό στις εφημερίδες της εποχής, τοπικές και αθηναϊκές. Για τις ζημιές και τα προβλήματα που άφησε πίσω του ο Εγκέλαδος υπάρχουν και δυο εκθέσεις του τότε νομάρχη Ηρακλείου, Εμμανουήλ Λυδάκη.

Οι εφημερίδες, εκτός από τα δραματικά γεγονότα, έχουν διασώσει και ευτράπελα που συνέβαιναν από τον φόβο των κατοίκων. Για παράδειγμα,. Δυο μέρες μετά το σεισμό, 500 περίπου άνθρωποι παρακολουθούσαν κινηματογραφική προβολή στην Τρεις Καμάρες και στην κυριολεξία εξαφανίστηκαν σε μια στιγμή, όταν άκουσαν θόρυβο που υποψιάστηκαν ότι ήταν κάποια δόνηση. Δεν ήταν όμως τίποτε περισσότερο από… δυο γάτες που έπαιζαν ή τσακώνονταν και προκάλεσαν φασαρία!

Από εκείνους που έζησαν το σεισμό ήταν ο ανασκαφέας της Κνωσού, Άρθουρ Έβανς, ο οποίος έστειλε σχετική ανταπόκριση στην εφημερίδα «The Times» του Λονδίνου, μαζί με φωτογραφίες από γκρεμισμένα κτίρια. Η εφημερίδα είχε μάλιστα δημοσιεύσει την εικόνα από τα ερείπια του χωριού Βούτες, που σχεδόν είχε ισοπεδωθεί, την οποία αναδημοσιεύουμε.


Ολόκληρη η φωτογραφία από την καταστροφή στις Βούτες, την οποία είχε δημοσιεύσει ο Έβανς στην εφημερίδα του Λονδίνου, The Times



Η «Νέα Εφημερίς» του Ιωάννου Μουρέλλου έγραφε την επομένη, σε ένα ποιητικότατο κείμενο, με τον τίτλο «Από του Άδου εις την ζωήν, ενώ το μισοφέγγαρο εσφάδαζε- Η πένθιμος κίνησης της πόλεως- ζημίαι και καταστροφαί- τα μέχρι τούδε γνωσθέντα θύματα»:

«Η πόλις μας χθες επλησίασε στα μελανότερα δώματα του Άδου σεισθείσα απ’ άκρου εις άκρον μετά τοσαύτης ορμής και σφοδρότητος ώστε εάν η σεισμική δόνησις ήτις ήρξατο την 9.40 περίπου εσπερινήν διήρκει ολίγα εισέτι δευτερόλεπτα αι κατακόμβαι του Άδου στέλλουσαι τους μελανοχίτωνας φρουρούς των θα παρελάμβαναν τα θύματά των χωρίς ούτε καν το προς τον Ύψιστον στερνό της μεταλήψεως καθήκον να εκτελέσωσι.

Ο βόμβος των στεγών, οι γδούποι των πιπτόντων λίθων, ο υπόκωφος του εδάφους συριγμός, αι ικετευτικαί φωναί του λαού, οι ολοφυρμοί των εις τας αγκάλας των σφιγγόντων τα βρέφη μητέρων θρήνοι, κλαυθμοί και οδυρμοί, συνοδευόμενοι και υπό του κατακλύσαντος την πόλιν βαθέως σκότους- λόγω της διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος- διεπέρων τα ώτα θρηνωδώς των εν νεκρική αγωνία πολιτών, ο δε πόνος ζωγραφισμένος με τις πλειό ζοφερές πινελιές αοράτου ζωγράφου, αντικατόπτριζε πραγματικήν χορωδίαν διαβόλων, υπενθύμιζε Κόλασιν Δάντη.

Η Παναγία όμως και την φοράν ταύτην δεν παρείδε ούτε και παρήκουσε τας των πιστών της γοεράς ικεσίας , έρριψε την ανθόκρινον προστασίας σκέπην της, έσωσε την πόλιν, ενώ εις τον του Αγίου Τίτου ναόν εσφάδαζε το κρημνισθέν μισοφέγγαρο του Μεγαλομάρτυρος βουλή.

Ευθύς άμα τη παύσει των σεισμικών δονήσεων, ο λαός περίτρομος αδιακρίτως κοινωνικής τάξεως και φύλου, κρατών άλλος μεν πρόχειρον σκέπασμα, άλλος καθέκλες κλπ, κατηυθύνετο προς προφύλαξιν, εξ ενδεχομένης επαναλήψεως εις το ύπαιθρον όπου και ημιεκοιμήθη τρέμων ακόμη από την τρομεράν εντύπωσιν ην τω ενέπνευσεν ο πρωτοφανής δια την πόλιν μας σεισμός, επανακάμπτουσα δε μερίς τούτου κατά τας πρωινάς ώρας εις τους οίκους της και λαμβάνουσα ό,τι πρόχειρον χρήσιμον, επέστρεφε πάλιν εις το ύπαιθρον προς παραμονήν μη εμπιστευομένη εις την ειμαρμένην, αλλ’ εις τας προφητείας περί επανλήψεως του σεισμού!!

Κι ενώ πάσα η ζωή η ψαύσασα προς στιγμήν τας του Άδου θύρας και αντικρύσασα τα του Χάρωνος μελανίστια καράβια, ανέβλεπεν εντός ολίγου εαυτήν μεταφερομένην εις την Ανάστασιν, κι ενώ η κατήφεια εφανέρωνε στον κάθε προς αυτήν ατενίζοντα την λύπην και χαράν ομού αναμεμιγμένας, οι ταγοί της δημοσίας τάξεως και ασφαλείας περιτρέχοντες καθ’ όλας τας κατευθύνσεις την πόλιν μετά παραδειγματικής αυτοθυσίας και καρτερικότητας συνέλεγον οτέ μεν πληροφορίας, οτέ δε έδιδον χείρα βοηθείας εις τα ολίγα ευτυχώς θύματα άτινα εσώρευσε ο εξ εγκάτων γήινος βρηχυθμός»

Και στην έκδοση της 28ης Ιουνίου, έγραφε, συμπληρώνοντας το ρεπορτάζ, επίσης η «Νέα Εφημερίς» του Μουτρέλλου:
«Το Ηράκλειον εξύπνησεν χθες το πρωί αποξενωμένον όλων των κατοίκων. Ο τρόμος εκ της σεισμικής δονήσεως, διαδοθείς μεταξύ των κατοίκων αδιακρίτως κοινωνικής τάξεως και ηλικίας, έφερεν εις τα χείλη όλων το ερώτημα αν η επομένη θα μας εύρη εν τη ζωή. Εγκαταλείποντες όλοι τας οικίας των περιφρονούντες το παν, και σκεπτόμενοι μόνον δια την ζωήν έτρεχον να εξεύρουν ανοιχτόν χώρον και να προφυλαχθούν.

Η πλατεία των Τριών Καμαρών, ο Δημοτικός Κήπος, αι έξω των Χανίων πόρτας εκτάσεις, και παντού όπου υπήρχεν ανοικτόν πεδίον, έτρεχεν ο κόσμος δια να καταλάβη μίαν θέσιν και να συγκεντρωθή μετά της οικογενείας του, με τον φόβον ότι θα επηκολούθει και ετέρα σεισμική δόνησις ήτις θα συνεπλήρου το έργον της πρώτης. Αυτοκίνητα επηγαινοήρχοντο αδιακόπως καθ’ ‘όλην την νύκτα, μεταφέροντα άλλους μεν εις τα διάφορα μετόχια όπου εθεώρουν εαυτούς εν ασφαλεία, άλλους δε εις τα διάφορα χωρία όπου οι συγγενείς των, δια να πληροφορηθούν περί της τύχης των. Αι διαδόσεις καθ’ όλην την νύκτα ότι θα επηκολούθη και ετέρα δόνησις δεν έπαυσαν να κρατούν τον κόσμον εν διαρκή αγωνία.

Η ανατολή του ηλίου ευρήκεν όλους εξηπλωμένους επί της χλόης με ό,τι πρόχειρον σκέπασμα ηδυνήθησαν να λάβουν από τας οικίας των».

Η εφημερίδα έδινε, μάλιστα, περιγραφές των καταστροφών:

«Δια να έχωμεν μίαν σαφεστέραν περιγραφήν των εκ του σεισμού ζημιών, επεχειρήσαμεν μίαν αυτοπρόσωπον έρευναν ανά τας συνοικίας των πόλεώς μας. Εις όλας τας οδούς κατά το μάλλον και ήττον όγκοι λίθων και χωμάτων κατακείνται εν είδει οδοφραγμάτων, φράσσοντες πολλαχού και αυτήν την δίοδον. Η οδός Μαρτύρων από την οποίαν ηρχίσαμεν πρώτον τον γύρον μας είχεν αρκετάς ζημίας εις τα οικήματά της, παραλείποντες να αναφέρωμεν την ολοσχερή κατάρρευσιν του εμποροραφείου Αυγουστάκη περί ης εγράψαμεν εις το χθεσινόν μας φύλλον. Το ξενοδοχείον «Κνωσσός» υπέστη ουχί ολίγας ζημίας δια της καταρρεύσεως τμήματος της στέγης αυτού και των εξωστών. Επίσης και άλλα οικήματα έχουν υποστή αρκετάς ρωγμάς όχι όμως επικινδύνους.

Εις την πάροδον έναντι αγγλικού Τηλεγραφείου, όλαι σχεδόν αι οικίαι έχουν υποστή μεγάλας ρωγμάς, αι περισσότεραι δε εξ αυτών έχουν κλονισθή εις τοιούτον σημείον ώστε καθίσταται επικίνδυνος εν πολλοίς η εν αυτοίς παραμονή των ενοίκων, οι οποίοι και φοβούνται να εισέλθουν. Η πρόσοψις της οικίας Αλί Ρεϊς έχει καταρρεύση.

Εις το Σαπωνοποιείον Ζεκεργιά όπου διαμένουν πλέον των 25 προσφυγικών οικογενειών, πλείστα διαμερίσματα έχουν καταρρεύση οι δε ενοικούντες μετεκομίζοντο χθες καθ’ όλην την ημέραν εις τον συνοικισμόν Ατσαλένιου Μετόχι. Εις την οδόν Μεραμβέλου αι πλείσται των οικιών έχουν υποστή μεγάλας ζημίας».










candianews

Σχόλια

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *