ροή ειδήσεων

Μίλτος Πασχαλίδης: Στον Στάθη του Ηριδανού και της Μέθεξης


Ρε φίλε, πλάκα κάνεις, ε; Πριν δέκα μέρες με πήρες τηλέφωνο για να κάνουμε μια συναυλία
το Σεπτέμβρη για τα καμένα έξω απ το χωριό σου.
Να φωνάξουμε και το Σωκράτη και τη Μελίνα και το Γιαννιό, να πιούμε σούμες και να πούμε μερικά τραγουδάκια να μαζευτεί κάνα φράγκο για την αναδάσωση.
Σου είπα ευχαρίστως -και είπαμε να μιλήσουμε τέλος Αυγούστου για την ημερομηνία.
Γαμώτο. Δεν θα μιλήσουμε.
Μίλησα με το Σωκράτη πριν λίγο.
Δεν είχαμε λόγια.
Ρε μπαγάσα, σε ο, τι μαγαζί έφτιαξες στη Ρόδο, ήρθα και τραγούδησα.
Απ το 1996, κλείνουμε 20 χρόνια φιλίας φέτος, το ξέρεις;
Στον Ηριδανό, στην παλιά Μέθεξη, ακόμα στην καινούργια Μέθεξη, έστω και σαν επισκέπτης.
Στον Ηριδανό χρωστάω τη γνωριμία μου με τον Άλκη Αλκαίο.
Ήταν μια ιστορία που τη λέγαμε πάντα- και μαζί και χώρια- και καμαρώναμε, ο καθένας για άλλους λόγους.
Στη Μέθεξη χρωστάω τα πρώτα ντουέτα με τον Αγαπητό.
Πίσω απ τη μπάρα πάντα εσύ, με κείνο το πονηρό χαμόγελο και τα μάτια που άστραφταν.
Πέρσι στο Βύρωνα, ήρθες με δυό νταμιτζάνες σούμα- όποιος πρόλαβε, τον Κύριο είδε.
Το ίδιο και στο Καστελλόριζο, πάντα να κερνάς ήθελες κι ύστερα να παίρνουμε μια κιθάρα και να ξημερώνουμε ευτυχείς, λυπημένοι και πότες…
Ήρθες Θεσσαλονίκη, όταν έπαιζα με το Θηβαίο, μπήκες στο καμαρίνι και είπες, μάγκες, τι να κεράσω;
Τώρα πια, όλοι ξέρουν τι πίνω, αλλά εσύ το ήξερες από χρόνια πριν κι όταν με έβλεπες να μπαίνω στο μαγαζί, ετοίμαζες εν ριπή οφθαλμού μια βότκα πορτοκάλι…
Στάθη, μα την Παναγία, θέλω να βρίσω.
Και με ξέρεις καλά, εγώ άμα βρίζω, βρίζω στ αλήθεια, δεν είμαι κάνας ερασιτέχνης.
Ούτε πένθος, ούτε στενοχώρια είναι μέσα μου τώρα.
Ακόμα.
Τώρα θέλω να βρίσω, ρε φίλε.
Είχαν ρωτήσει την Κική Δημουλά, αν τώρα που μεγαλώνει αισθάνεται συμφιλιωμένη με την ιδέα του θανάτου.
Οι περισσότεροι στη θέση της θα έλεγαν κάτι ήπιο, κάτι συγκαταβατικό που δείχνει – και καλά- τη σοφία και την ωριμότητα της ηλικίας.
Εκείνη είπε: Ποτέ! Και δεν θα συγχωρέσω ποτέ αυτόν που εφηύρε το θάνατο. Για μένα, είναι οριστικά ασυγχώρητος!
Ν αγιάσει το στόμα της, ρε φίλε.
Στάθη, δεν έχω άλλες λέξεις.
Έβρισα μέχρι που πόνεσε ο λαιμός μου.
Ξεθύμανα, για λίγο.
Τώρα σωπαίνω.
Κι ανάβω ένα τσιγάρο, θυμίαμα στη μνήμη.


Τι παραμύθι να σου πω, ποια ιστορία;
Να κοιμηθείς και να χεις όνειρα γλυκά
Όλη η ζωή μου μια μεγάλη απορία
Που θα λυθεί όταν θα φύγω μακριά


(Νανούρισμα, Άλκης Αλκαίος)

Μίλτος Πασχαλίδης 12/8/16



Σχόλια

  1. Ανώνυμος13/8/16 10:45

    ο δρομος εξω απο το παλιο μπελβεντερε εχει τα μαυρα του χαλια
    ολο σαμαρακια και χανεις τον ελεγχο
    ας αναλαβουν τις ευθυνες τους οι υπευθυνοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *