Το σχέδιο του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας με επίκεντρο την οικονομία και τα πρόσωπα - κλειδιά
της Μαριάννας Πυργιώτη - Εφημερίδα Παραπολιτικά
Υπάρχει μια αόρατη επιγραφή στον τοίχο του χώρου συσκέψεων στην Πειραιώς, την οποία έχει αναρτήσει -νοητά- ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και γράφει: «It’s the economy, stupid». Οχι ότι υπάρχει στέλεχος της νυν ηγεσίας που δεν γνωρίζει το διάσημο motto του Τζέιμς Κάρβαϊλ, επικεφαλής στα ’90s της καμπάνιας του Μπιλ Κλίντον, αλλά ο τρόπος που το ερμηνεύει σήμερα ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι πολύ ευρύτερος μιας εκλογικής εκστρατείας. Για την ακρίβεια, το εννοεί περισσότερο… μετεκλογικά απ’ ό,τι προεκλογικά.
Ο Κ. Μητσοτάκης και το στενό του επιτελείο σκέφτονται ήδη με μετεκλογικούς όρους για να προσδιορίσουν πολλές από τις κινήσεις τους ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό είναι γνωστό, αλλά το λιγότερο γνωστό είναι ότι στο σχέδιο διακυβέρνησης που έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος της Ν.Δ. υπάρχει μία και μόνο μάχη, ένα και μόνον πεδίο: η οικονομία. Γύρω από αυτήν κινούνται όλα και όλοι. Με απλά λόγια, με επίκεντρο το Μαξίμου -όπου η συντριπτική πλειονότητα των συμβούλων θα σχηματίζει ένα «επιτελείο περί την οικονομία»- παλιά και νέα υπουργεία θα δημιουργήσουν ένα ισχυρό «πλέγμα», με στόχο «να εκτινάξει μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου τους κρίσιμους δείκτες της ελληνικής οικονομίας», όπως εξηγεί στενός συνεργάτης του προέδρου.
Για να γίνει αυτό, απαιτούνται αλλαγές σε δύο άξονες: Να υπάρξει ένα νέο, ριζοσπαστικό οργανόγραμμα διακυβέρνησης, με έντονα managerial χαρακτηριστικά, και επίσης να το στελεχώσουν άτομα ανάλογης λογικής και προσόντων, όχι μόνο σε επίπεδο υπουργών, υφυπουργών και γενικών γραμματέων, αλλά και όπου η «καρέκλα» το απαιτεί.
Τα πρόσωπα που θα καταλάβουν θέσεις σε νευραλγικά πόστα θα είναι πολύ περισσότερο «μαχητές» και πολύ λιγότερο «πολιτικοί», οι στόχοι τους θα είναι συγκεκριμένοι και μετρήσιμοι, η αξιολόγησή τους τακτική και εξαιρετικά αυστηρή. «Αν σε μια οικονομία όπως η ελληνική δημιουργηθεί ένα πρώτο θετικό κύμα, τότε η ανάκαμψη θα έρθει με γεωμετρική πρόοδο», υποστηρίζει στέλεχος του οικονομικού επιτελείου της Πειραιώς. Οχι ότι υποτιμούν τις δυσκολίες, αλλά στη νυν ηγεσία οι απόψεις Προβόπουλου, ότι δηλαδή υπάρχει μεγάλη πολιτική ευθύνη για την πολυετή, συνεχιζόμενη κρίση, είναι δημοφιλείς.
Ακόμη ένα σημείο στο οποίο εστιάζει ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι το επιτελείο «διαπραγμάτευσης», τα πρόσωπα δηλαδή που θα πλαισιώνουν μελλοντικά τον ίδιο και τον ΥΠ.ΟΙΚ. στις συζητήσεις με τους θεσμούς.
Με βάση τα παραπάνω, το παζλ στην ανθρωπογεωγραφία του μελλοντικού κυβερνητικού σχήματος που θα σχετίζεται με την οικονομία θα σχηματίζει μια εικόνα «ικανών, έμπειρων, αποφασισμένων και ομοιογενών στις αντιλήψεις» ατόμων, που θα λειτουργούν ως administration μίας θητείας κι όχι ως πολιτικοί καριέρας της Ν.Δ. Τα πρόσωπα αυτά έχουν ήδη στενή πολιτική σχέση είτε με τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη είτε με τον αντιπρόεδρο του κόμματος, Κωστή Χατζηδάκη. Επίσης, κάποιοι άλλοι έρχονται με τις «συστατικές» τριών ακόμη προσώπων: Του ισχυρού άνδρα της οδού Πειραιώς, Τάκη Θεοδωρικάκου, του συμβούλου του προέδρου, Γρηγόρη Δημητριάδη, και του συντονιστή του Τομέα Οικονομίας, Χρήστου Σταϊκούρα. Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, όλοι οι προαναφερθέντες θα βρίσκονται στον πυρήνα της μελλοντικής ομάδας μαζί με άλλα, πολιτικά ή τεχνοκρατικά, κυβερνητικά στελέχη.
Στο ερώτημα αν επιδέχεται διεύρυνση εκτός των ορίων της Ν.Δ. η -μεγάλη αριθμητικά- ομάδα που θα στελεχώσει όχι μόνο τα υπουργεία, αλλά και οργανισμούς, υπηρεσίες, τράπεζες, ΔΕΚΟ κ.λπ., η απάντηση είναι «ναι». Ξεκινώντας από τα όσα διαμηνύει επίσημα ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, ότι δηλαδή, ακόμη κι αν είναι αυτοδύναμη η Ν.Δ., θα επιδιώξει διευρυμένη κυβέρνηση, και φτάνοντας σε πρόσωπα ήδη συζητημένα, όπως ο ανεξάρτητος βουλευτής και πρ. γ.γ. Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης, η διεύρυνση πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Το «Δίκτυο» και η Αννα Διαμαντοπούλου, πρ. υπουργός αλλά και πρώην επίτροπος, που έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στη διεθνή της παρουσία τα χρόνια της κρίσης, είναι ένα παράδειγμα. Πολύ πιο... δύσκολο παράδειγμα είναι ο πρ. υπουργός και επί συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, αλλά εν ενεργεία βουλευτής Γιάννης Μανιάτης, που κατά γενική ομολογία γνωρίζει όσο ελάχιστοι τον κρίσιμο τομέα της ενέργειας και είναι μετριοπαθών πολιτικών αντιλήψεων. Υπάρχουν φυσικά και ακόμη… δυσκολότερα πολιτικά παραδείγματα, αλλά δεν είναι του παρόντος.
«Λίστα Μητσοτάκη» με περισσότερα από 100 ονόματα
Ως προς το «γαλάζιο» δυναμικό και πέρα από τα υπουργεία, τα πρόσωπα που θα καταλάβουν θέσεις-κλειδιά έχουν ήδη διαγράψει μια πορεία αυτούς τους μήνες. Ο επιχειρηματίας Νίκος Σοφιανός του ΕΒΕΑ, το στέλεχος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και διαπραγματευτής το 2012-2014 με την τρόικα Στέλιος Πέτσας, ο έμπειρος στο ΥΠ.ΟΙΚ. Αιμίλιος Στασινάκης, ο οικονομολόγος Σωτήρης Χήνος, ο γραμματέας Οργανωτικού, αλλά, μην ξεχνάμε, και εφοριακός Βασίλης Σπανάκης κ.ά.
Επίσης, μόνον τυχαία δεν είναι η ένταξη ενός πολύ γνωστού φιλελεύθερου οικονομικού αναλυτή-αρθρογράφου, του Θανάση Μαυρίδη, στο επιτελείο της Πειραιώς. Τώρα, τουλάχιστον δύο ακαδημαϊκοί έχουν ήδη ειδικούς ρόλους. Ο Μιχάλης Αργυρού, αν. καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Cardiff, και ο Θόδωρος Πελαγίδης καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, ενώ διακριτή είναι και η παρουσία της Μιράντας Ξαφά, η οποία έχει μεγάλη εμπειρία από τη θητεία της στο ΔΝΤ.
Ο τραπεζικός τομέας, για τον οποίο ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προσωπική επαγγελματική άποψη και εμπειρία, θα είναι επίσης μια «δεξαμενή» από την οποία θα επιδιώξει να προσελκύσει «βαριά» ονόματα, εντός αλλά και εκτός Ελλάδας. Εκεί τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα… ελκυστική η ανάμειξη στην πολιτική αρένα για πρόσωπα όπως π.χ. ο Θανάσης Γόντικας, κορυφαίος τραπεζίτης στο εξωτερικό, και ο Μίνως Μωυσής, που είναι από τους πιο έμπειρους managers του χώρου.
Σε κάθε περίπτωση, η σχετική «λίστα Μητσοτάκη» έχει πάνω από 100 ονόματα προσωπικοτήτων που έχουν διαγράψει μια εξαιρετική πορεία στον ιδιωτικό τομέα μέσα και έξω από τη χώρα και από αυτούς προσδοκά να αντλήσει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό για τις θέσεις -κλειδιά. Αλλωστε, από την επιτυχία ή μάλλον τον βαθμό επιτυχίας αυτού του διαφορετικού από κάθε άποψη μοντέλου διακυβέρνησης θα κριθούν όλα…
Παράπονα Ρόδου
Υπάρχει μια αόρατη επιγραφή στον τοίχο του χώρου συσκέψεων στην Πειραιώς, την οποία έχει αναρτήσει -νοητά- ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης και γράφει: «It’s the economy, stupid». Οχι ότι υπάρχει στέλεχος της νυν ηγεσίας που δεν γνωρίζει το διάσημο motto του Τζέιμς Κάρβαϊλ, επικεφαλής στα ’90s της καμπάνιας του Μπιλ Κλίντον, αλλά ο τρόπος που το ερμηνεύει σήμερα ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι πολύ ευρύτερος μιας εκλογικής εκστρατείας. Για την ακρίβεια, το εννοεί περισσότερο… μετεκλογικά απ’ ό,τι προεκλογικά.
Ο Κ. Μητσοτάκης και το στενό του επιτελείο σκέφτονται ήδη με μετεκλογικούς όρους για να προσδιορίσουν πολλές από τις κινήσεις τους ως αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτό είναι γνωστό, αλλά το λιγότερο γνωστό είναι ότι στο σχέδιο διακυβέρνησης που έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος της Ν.Δ. υπάρχει μία και μόνο μάχη, ένα και μόνον πεδίο: η οικονομία. Γύρω από αυτήν κινούνται όλα και όλοι. Με απλά λόγια, με επίκεντρο το Μαξίμου -όπου η συντριπτική πλειονότητα των συμβούλων θα σχηματίζει ένα «επιτελείο περί την οικονομία»- παλιά και νέα υπουργεία θα δημιουργήσουν ένα ισχυρό «πλέγμα», με στόχο «να εκτινάξει μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός χρόνου τους κρίσιμους δείκτες της ελληνικής οικονομίας», όπως εξηγεί στενός συνεργάτης του προέδρου.
Για να γίνει αυτό, απαιτούνται αλλαγές σε δύο άξονες: Να υπάρξει ένα νέο, ριζοσπαστικό οργανόγραμμα διακυβέρνησης, με έντονα managerial χαρακτηριστικά, και επίσης να το στελεχώσουν άτομα ανάλογης λογικής και προσόντων, όχι μόνο σε επίπεδο υπουργών, υφυπουργών και γενικών γραμματέων, αλλά και όπου η «καρέκλα» το απαιτεί.
Τα πρόσωπα που θα καταλάβουν θέσεις σε νευραλγικά πόστα θα είναι πολύ περισσότερο «μαχητές» και πολύ λιγότερο «πολιτικοί», οι στόχοι τους θα είναι συγκεκριμένοι και μετρήσιμοι, η αξιολόγησή τους τακτική και εξαιρετικά αυστηρή. «Αν σε μια οικονομία όπως η ελληνική δημιουργηθεί ένα πρώτο θετικό κύμα, τότε η ανάκαμψη θα έρθει με γεωμετρική πρόοδο», υποστηρίζει στέλεχος του οικονομικού επιτελείου της Πειραιώς. Οχι ότι υποτιμούν τις δυσκολίες, αλλά στη νυν ηγεσία οι απόψεις Προβόπουλου, ότι δηλαδή υπάρχει μεγάλη πολιτική ευθύνη για την πολυετή, συνεχιζόμενη κρίση, είναι δημοφιλείς.
Ακόμη ένα σημείο στο οποίο εστιάζει ο πρόεδρος της Ν.Δ. είναι το επιτελείο «διαπραγμάτευσης», τα πρόσωπα δηλαδή που θα πλαισιώνουν μελλοντικά τον ίδιο και τον ΥΠ.ΟΙΚ. στις συζητήσεις με τους θεσμούς.
Με βάση τα παραπάνω, το παζλ στην ανθρωπογεωγραφία του μελλοντικού κυβερνητικού σχήματος που θα σχετίζεται με την οικονομία θα σχηματίζει μια εικόνα «ικανών, έμπειρων, αποφασισμένων και ομοιογενών στις αντιλήψεις» ατόμων, που θα λειτουργούν ως administration μίας θητείας κι όχι ως πολιτικοί καριέρας της Ν.Δ. Τα πρόσωπα αυτά έχουν ήδη στενή πολιτική σχέση είτε με τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη είτε με τον αντιπρόεδρο του κόμματος, Κωστή Χατζηδάκη. Επίσης, κάποιοι άλλοι έρχονται με τις «συστατικές» τριών ακόμη προσώπων: Του ισχυρού άνδρα της οδού Πειραιώς, Τάκη Θεοδωρικάκου, του συμβούλου του προέδρου, Γρηγόρη Δημητριάδη, και του συντονιστή του Τομέα Οικονομίας, Χρήστου Σταϊκούρα. Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, όλοι οι προαναφερθέντες θα βρίσκονται στον πυρήνα της μελλοντικής ομάδας μαζί με άλλα, πολιτικά ή τεχνοκρατικά, κυβερνητικά στελέχη.
Στο ερώτημα αν επιδέχεται διεύρυνση εκτός των ορίων της Ν.Δ. η -μεγάλη αριθμητικά- ομάδα που θα στελεχώσει όχι μόνο τα υπουργεία, αλλά και οργανισμούς, υπηρεσίες, τράπεζες, ΔΕΚΟ κ.λπ., η απάντηση είναι «ναι». Ξεκινώντας από τα όσα διαμηνύει επίσημα ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, ότι δηλαδή, ακόμη κι αν είναι αυτοδύναμη η Ν.Δ., θα επιδιώξει διευρυμένη κυβέρνηση, και φτάνοντας σε πρόσωπα ήδη συζητημένα, όπως ο ανεξάρτητος βουλευτής και πρ. γ.γ. Εσόδων, Χάρης Θεοχάρης, η διεύρυνση πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Το «Δίκτυο» και η Αννα Διαμαντοπούλου, πρ. υπουργός αλλά και πρώην επίτροπος, που έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στη διεθνή της παρουσία τα χρόνια της κρίσης, είναι ένα παράδειγμα. Πολύ πιο... δύσκολο παράδειγμα είναι ο πρ. υπουργός και επί συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, αλλά εν ενεργεία βουλευτής Γιάννης Μανιάτης, που κατά γενική ομολογία γνωρίζει όσο ελάχιστοι τον κρίσιμο τομέα της ενέργειας και είναι μετριοπαθών πολιτικών αντιλήψεων. Υπάρχουν φυσικά και ακόμη… δυσκολότερα πολιτικά παραδείγματα, αλλά δεν είναι του παρόντος.
«Λίστα Μητσοτάκη» με περισσότερα από 100 ονόματα
Ως προς το «γαλάζιο» δυναμικό και πέρα από τα υπουργεία, τα πρόσωπα που θα καταλάβουν θέσεις-κλειδιά έχουν ήδη διαγράψει μια πορεία αυτούς τους μήνες. Ο επιχειρηματίας Νίκος Σοφιανός του ΕΒΕΑ, το στέλεχος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους και διαπραγματευτής το 2012-2014 με την τρόικα Στέλιος Πέτσας, ο έμπειρος στο ΥΠ.ΟΙΚ. Αιμίλιος Στασινάκης, ο οικονομολόγος Σωτήρης Χήνος, ο γραμματέας Οργανωτικού, αλλά, μην ξεχνάμε, και εφοριακός Βασίλης Σπανάκης κ.ά.
Επίσης, μόνον τυχαία δεν είναι η ένταξη ενός πολύ γνωστού φιλελεύθερου οικονομικού αναλυτή-αρθρογράφου, του Θανάση Μαυρίδη, στο επιτελείο της Πειραιώς. Τώρα, τουλάχιστον δύο ακαδημαϊκοί έχουν ήδη ειδικούς ρόλους. Ο Μιχάλης Αργυρού, αν. καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Cardiff, και ο Θόδωρος Πελαγίδης καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, ενώ διακριτή είναι και η παρουσία της Μιράντας Ξαφά, η οποία έχει μεγάλη εμπειρία από τη θητεία της στο ΔΝΤ.
Ο τραπεζικός τομέας, για τον οποίο ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προσωπική επαγγελματική άποψη και εμπειρία, θα είναι επίσης μια «δεξαμενή» από την οποία θα επιδιώξει να προσελκύσει «βαριά» ονόματα, εντός αλλά και εκτός Ελλάδας. Εκεί τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα… ελκυστική η ανάμειξη στην πολιτική αρένα για πρόσωπα όπως π.χ. ο Θανάσης Γόντικας, κορυφαίος τραπεζίτης στο εξωτερικό, και ο Μίνως Μωυσής, που είναι από τους πιο έμπειρους managers του χώρου.
Σε κάθε περίπτωση, η σχετική «λίστα Μητσοτάκη» έχει πάνω από 100 ονόματα προσωπικοτήτων που έχουν διαγράψει μια εξαιρετική πορεία στον ιδιωτικό τομέα μέσα και έξω από τη χώρα και από αυτούς προσδοκά να αντλήσει το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό για τις θέσεις -κλειδιά. Αλλωστε, από την επιτυχία ή μάλλον τον βαθμό επιτυχίας αυτού του διαφορετικού από κάθε άποψη μοντέλου διακυβέρνησης θα κριθούν όλα…
Παράπονα Ρόδου
Ποιός Σπανάκης ..... μια ζωή αποτυχημένος υποψήφιος είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ίδιος ο Γερμανός αντικαγκελαριος, Sigmar Gabriel, παραδέχθηκε ότι «Για τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο λαός της ούτε η σημερινή κυβέρνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λάθος που κάναμε και δεν υπολογίσαμε σωστά, είναι ότι δεν λάβαμε υπόψη μας ότι στη χώρα υπάρχει μια διεφθαρμένη οικονομική ολιγαρχία, που την λυμαίνεται χρόνια τώρα, ακόμα και με την κρίση.
Τα προγράμματα στην Ελλάδα απέτυχαν, γιατί τα δυο διεφθαρμένα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα» .
Ομιλία βόμβα από τον αντικαγκελάριο της Γερμανίας, Sigmar Gabriel, μέσα στη γερμανική Βουλή. Επί της ουσίας, ο αντικαγκελάριος παραδέχθηκε ότι ουδεμία ευθύνη φέρει ο ελληνικός λαός και ότι η ίδια η Γερμανία συνεργάστηκε τόσα χρόνια με μια δειφθαρμένη πολιτική και οικονομική ελίτ, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας.
ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΗΛΙΘΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!!