ροή ειδήσεων

Εμμανουέλα Χούλη «Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα επιλέγουν άλλοι για’σένα, χωρίς εσένα»


Κατάγεται από τη Ρόδο, είναι μόλις 18 χρονών


Η Εμμανούελα είναι ένα νέο ταλέντο που μπήκε με φόρα στο χώρο της μουσικής στη χώρα μας. Οπότε είναι καιρός να σας την παρουσιάσουμε και να δείτε κι εσείς από μόνοι σας τι κρύβει αυτό το νέο κορίτσι.



Κατάγεται από τη Ρόδο, είναι μόλις 18 χρονών και είναι φοιτήτρια σε δραματική σχολή. Παράλληλα όμως με το να κυνηγάει, αλλά και να σπουδάζει το πάθος και τη μεγάλη της αγάπη το θέατρο, συνδυάζει και τη μουσική, αλλά και το τραγούδι με διάφορες live εμφανίσεις κι από ότι φαίνεται, τα καταφέρνει περίφημα.

Πάμε να γνωρίσουμε την Εμμανούελα Χούλη


Συνέντευξη | Ηρώ Τζημίκα

Εμμανουέλα! Πώς περνάς ;

Ναι, Ηρώ! (γέλια) Περνάω πολύ όμορφα τώρα τελευταία. Βρίσκομαι στην Αθήνα που πάντα ήθελα, γιατί εδώ είχα σκεφτεί ότι θέλω να κυνηγήσω τα όνειρα μου… Σπουδάζω στη δραματική σχολή του Γεωργίου Θεοδωσιάδη και παράλληλα υπάρχει τρελή προετοιμασία για τις τελευταίες εξετάσεις του πρώτου έτους… Κατά τα άλλα όμως, τέλεια!

Από μουσικής άποψης όμως, έρχεται και το πρώτο live σου στην Αθήνα και στο HolyWood Stage. Μίλησε μου γι’ αυτό κι αν τα επόμενα θα έχουν ακριβώς το ίδιο concept.

Πριν ένα διάστημα έφτιαξα μία μπάντα με μουσικούς που ξέρω. Το πρώτο μου live είναι στις 18.03 στο HolyWood κι εκεί δεν θα’ ναι ένα απλό live. Θα είναι ένα ιδιαίτερο live σε συνδυασμό με παράσταση, αφού το σπουδάζω κιόλας. Θα είναι μία ιστορία μια γυναίκας, που είναι όμως βαριά περσόνα, που έπεσε στον εύκολο-σκοτεινό δρόμο. Μας διηγείται τους έρωτές τους, τους άντρες που μπήκαν στη ζωή της και στα σόου που έκανε παλιά. Στο δεύτερο μέρος θα φτάσω αυτή την περσόνα στη σύγχρονη εποχή και πώς μία γυναίκα φτάνει στο να πάρει τέτοιες αποφάσεις για τη ζωή της στην Ελλάδα του σήμερα. Όλα αυτά μας τα τραγουδάει. Θεωρώ ότι αυτό το concept είναι ένα πείραμα, γιατί φτιάχτηκε πολύ σύντομα, αλλά στην πορεία θα κοπούν και θα ραφτούν πράγματα και θα γίνει μία κανονική παράσταση απόλυτα δομημένη.

Μάλιστα. Να σου ευχηθώ καλή επιτυχία… Όμως πάμε να σε γνωρίσουμε καλύτερα. Θέλω να μου πεις μερικά πράγματα για σένα.

Είμαι από τη Ρόδο κι είμαι 18 χρονών. Πριν από κάποιους μήνες όμως έφυγα για σπουδές. Όσον αφορά τη μουσική και την ενασχόλησή μου με αυτή, ξεκίνησα κι εγώ από τη χορωδία του σχολείου μου. Η δασκάλα με πήρε γιατί κάτι υπάρχει στον ορίζοντα. Ύστερα ήρθε κι η πρώτη μου μπάντα και το πρώτο μου live ήταν μπροστά σε 2000 άτομα. Τότε ήμουν 14. Και καθώς μεγάλωνα μου είπε ο μπαμπάς μου, πάμε να σε ακούσει ένας φίλος μου, ο Βαλάντης. Εγώ όμως δεν ήξερα ότι είναι κάστινγκ! Και κάπως έτσι βγήκα μπροστά σε κόσμο στο πρώτο live κι έλα μου που μου άρεσε κι έλα μου που το συνέχισα! (γέλια) Στην πορεία δούλευα σε ένα μαγαζί όπου άνοιγα τα προγράμματα μεγάλων καλλιτεχνών, όπως της Πέγκυ Ζήνα, του Πάνου Καλλίδη, της Αγγελικής Ηλιάδη, του Σταν… Αυτό ήταν μεγάλη εμπειρία για μένα…

Έχεις όμως κυκλοφορήσει κι ένα τραγούδι…

Ναι! Κάποια στιγμή είχα στείλει ένα demo στη Heaven κι αμέσως ανταποκρίθηκαν. Έβγαλα ένα κομμάτι τα «Κρυμμένα Καλοκαίρια» σε μουσική του Lunatic και στίχους Έφη Κολιάκου. Ήταν ένα ποπ, χαρούμενο, εφηβικό κομμάτι και στο video clip είχε γυριστεί στη Ρόδο. Τώρα όμως είμαι στη SPIN records και πάμε για άλλα μουσικά βήματα!

Πώς έχει φανταστεί τον εαυτό σου; Τι θέλεις να ακολουθήσεις;

Εμένα το ιδανικό είναι τα μιούζικαλ, αλλά δεν υπάρχει αυτό εδώ. Όχι ότι υπήρχε και ποτέ, αλλά τώρα αρχίζουν και γίνονται πράγματα στη χώρα μας. Δεν μπορώ βέβαια να διαλέξω ανάμεσα στη μουσική και το θέατρο. Πάντως στα live μου εντάσσω μέσα το μεράκι μου και να τα συνδυάζω. Οπότε κάπως έτσι…

Ήταν δύσκολο να φύγεις από τη Ρόδο και να έρθεις Αθήνα;

Ήταν κάτι που επεδίωκα να σου πω την αλήθεια από την πρώτη γυμνασίου. Κοιτούσα θυμάμαι από το παράθυρο του σχολικού και φανταζόμουν ότι ήμουν στα στενά της Πλάκας κι έκανα βόλτα.

Γιατί Αθήνα;

Γιατί όταν ήμουν δημοτικού, ο πατέρας μου με έφερε εδώ για να δω τη Madonna. Εδώ ήταν το πρώτο μου ταξίδι. Οπότε καθώς γύρισα και λίγο την πόλη, είπα ότι εδώ θα’ ναι τα όνειρα μου καθώς μεγαλώσω. Ήταν καρμικό και τώρα εδώ είναι το σπίτι μου.

Θυμάσαι όμορφα παιδικά χρόνια;

Ναι κι έχω περάσει πολύ όμορφες οικογενειακές στιγμές. Ήμουν κλειστό παιδί και συνηθίζω να είμαι όταν με ρίχνουν σε ένα νέο περιβάλλον, γιατί έχω κάποιες άμυνες που δύσκολα ένα σύνολο θα μου το απελευθερώσει όλο αυτό. Οπότε είχα μία παιδική φίλη κι ήμασταν πιο «μόνες» μας και κάναμε πράγματα πάνω σε αυτά που μας αρέσανε. Αλλά θυμάμαι πολλά ταξίδια με τον παππού, με την γιαγιά. Γενικά η οικογένειά μου είναι το στήριγμά μου και πάντα μου έλεγαν κάνε ό,τι θέλεις και θα’μαστε στο πλάι σου. Είμαι από τα ευλογημένα παιδιά γιατί δεν είχα γονείς που να φοβούνται.

Πόσο σημαντικό είναι αυτό για ένα παιδί τελικά;

Το να σε εμπιστεύεται η οικογένειά σου, είναι το άλφα και το ωμέγα. Ξέρω παραδείγματα από φίλους μου που οι γονείς τους δεν τους αφήνουν να γίνουν μουσικοί. Όπως ο κολλητός μου. Γιατί φοβούνται ότι είναι περίεργος χώρος με σκοτεινά μονοπάτια. Ναι, ισχύει, υπάρχουν κι αυτά όπως σε κάθε χώρο, αλλά όλα είναι επιλογές και το πώς το χειρίζεσαι.






Πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις εσύ;

Το πιστεύω πολύ, ναι, γιατί το αγαπάω όσο τίποτα άλλο. Υπάρχουν όπως σου είπα τα σκληρά μονοπάτια, γιατί έως τώρα έχω σωστούς ανθρώπους δίπλα σου και φυσικά οι επιλογές μου με έβγαλαν καθαρή. Δεν επηρεάζομαι εύκολα κιόλας κι έχω λίγες κακές συνήθειες. Οπότε αν δεν αγαπάς τη δουλειά σου, άστο και κάνε κάτι άλλο. Τουλάχιστον εγώ το αγαπάω κι είμαι πλήρως αφοσιωμένη και θεωρώ ότι κάπου θα με βγάλει. Με κόπο και προσήλωση!

Υπάρχει ένα σκηνικό που μπορείς να μου πεις, στο οποίο γέλασες πολύ καθώς τραγουδούσες ή γίνατε ρεζίλι;

Θα σου πω ένα που θυμάμαι χαρακτηριστικά, ναι! Τραγουδούσα που λες στο μαγαζί που δούλευα κι από κάτω ήταν φίλοι και συγγενείς στο πρώτο τραπέζι. Ε, αυτοί όμως έκαναν διάφορα αστεία και γκριμάτσες, που κι εγώ καθώς τα έβλεπα γελούσα τρομερά. Οπότε δεν άντεξα και μου έπεσε το μικρόφωνο, αλλά ταυτόχρονα έχει ανοίξει το φερμουάρ της φούστας μου (γέλια) Εκείνη τη στιγμή δεν ήξερα τι να πρωτομαζέψω. (γέλια)

Δεν είναι καλό να μιλάμε τον εαυτό μας, οι ίδιοι, αλλά θα ήθελα να μου πεις μερικά στοιχεία που σε χαρακτηρίζουν…

Νομίζω ότι ονειρεύομαι πάρα πολύ, αλλά πάντα πατώντας τη γη και ονειρεύομαι «σωστά» πράγματα. Οπότε ονειροπόλα, απρογραμμάτιστη, εννοώντας ότι δεν μπορώ να ξυπνήσω το πρωί και να κάνω ορισμένα πράγματα που «πρέπει», αλλά πρέπει να το αλλάξω αυτό. Και κάτι που πρέπει να μάθει ο κόσμος, είναι ότι πίνω περισσότερο κόκα-κόλα από ότι νερό. (γέλια)

Πώς κυλάνε οι μέρες σου εδώ;

Συνήθως μέσα στη βδομάδα ετοιμάζομαι για τη σχολή μου, που πηγαίνω κάθε μέρα. Θα μελετήσω για τη σχολή μου, θα δω ίσως ταινίες, θα ακούσω μουσική και φυσικά θα κάνω όμορφα πράγματα με την παρέα μου. Μου αρέσει πολύ να ξενυχτάω με τους φίλους μου, το οποίο είναι κι αυτό κακό συνήθειο! Είμαι του σπιτιού και να περνάμε καλά, παρά το να βγαίνω έξω σε μαγαζιά και στη νύχτα. Κάπως έτσι…

Πώς βιώνεις την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας; Γιατί όμορφη η Αθήνα για έναν φοιτητή, αλλά υπάρχει κι η άλλη πλευρά.

Έτσι είναι ακριβώς. Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Είμαι ακόμα φοιτήτρια, οπότε δεν μπορώ να σου πω ακριβώς πώς αισθάνομαι για τον κόσμο που χάνει τη δουλειά του ή δεν μπορεί να βρει ακριβώς κάτι πάνω σε αυτό που αγαπάει, γιατί δεν το έχω νιώσει ακόμα στο πετσί μου. Τα πράγματα όμως είναι άσχημα από όλες τις απόψεις. Επιλέγουν άλλοι για σένα, χωρίς εσένα. Υπάρχει μικρή γκάμα επιλογών στην αγορά και που δεν σε εκφράζει. Υπάρχουν παιδιά που έχουν ταλέντο και δεν καταφέρνουν να κάνουν αυτό που αγαπούν γιατί δεν δίνονται ευκαιρίες. Όμως όλα αυτά έχουν έρθει από πιο παλιά κι από αυτούς που τώρα είναι μεγάλοι. Θα έπρεπε για’μένα να είναι πιο προσεκτικοί και να σκέφτομαι το μετά. Όχι το τώρα και το τι να αρπάξουμε. Πρέπει να φροντίζουμε τους νέους κι οι γονείς να σταματήσουν να είναι τόσο καταπιεστικοί. Είναι αλυσίδα. Γιατί αυτό μεταφέρετε και στις παρέες κι οι άνθρωποι γίνονται μίζεροι…

Τι πιστεύεις όσον αφορά τις σχέσεις των ανθρώπων; Φοβούνται να δεθούν οι νέοι; Σε μία τόσο σκληρή κοινωνία που σχεδόν όλα είναι εφήμερα;

Σου μιλάω εγώ που είμαι ένα πολύ κλειστό άτομο… Θεωρώ ότι συμβαίνει αυτό γιατί υπάρχει και κακία σε συνδυασμό με κακή κριτική από ζήλια και φυσικά άπειρος εγωισμός. Αν δεν υπήρχε ο εγωισμός και να κοιτάμε την «πάρτη» μας και το εγώ μας, ο κόσμος θα ήταν λίγο καλύτερος. Κι οι σχέσεις είναι εφήμερες γιατί δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Γενικά πηγαίνουν όλοι σε αυτό που κάτι θα τους προσφέρει. Μπορεί κάποιος να έχει να σου δώσει 1000 πράγματα ψυχικά, αλλά θα επιλέξεις το 1 που θα σε βολέψει για μία συγκεκριμένη περίοδο. Το βλέπω και στις παρέες μου που κατά καιρούς κανείς δεν ήταν εκεί στα δύσκολα. Επιφανειακά…

Τα αγόρια; Αν και είσαι μικρή, ποια είναι η σχέση σου μαζί τους;

Α! (γέλια) Αρχικά να σου πω ότι μου αρέσει να κάνω πολύ παρέα μαζί τους. Γιατί δεν υπάρχει η αντιζηλία που υπάρχει στις γυναίκες. Είναι το αλατοπίπερο όμως στη ζωή. Είναι ωραίο να σε φλερτάρουν, αλλά με το σωστό κι ήρεμο τρόπο. Το χαίρομαι γιατί εννοείται πως με ανεβάζει. Και να σου πω ότι ο έρωτας υπάρχει στη ζωή μου! (γέλια)

(γέλια) Χαίρομαι που το ακούω! Μουσικές επιρροές;

Μου αρέσει να ακούω οτιδήποτε από μπλουζ, τζαζ, σόουλ και ρέγκε. Γενικά ταξιδιάρικα κομμάτια. Κι από τραγουδιστές παλιούς μου αρέσει η Σωτηρία Μπέλλου. Από σύγχρονους θα σου πω Μαρίζα Ρίζου, Νατάσσα Μποφίλιου, Πάνος Μουζουράκης, Κωστής Μαραβέγιας. Είμαι περισσότερο τέτοιο στυλ. Από ξένους Etta James, Billie Holiday, James Brown κτλ.

Κλείνοντας έτσι την κουβέντα μας, θα ήθελα να μου πεις τις φιλοδοξίες σου…

Θα ήθελα να τελειώσω με το καλό τη σχολή μου, να παίζω στο θέατρο συνέχεια και να κάνω live και να μεταφέρω όλα αυτά που αισθάνομαι στον κόσμο. Δεν με νοιάζει τόσο η δημοσιότητα, αλλά να κάνω αυτό που αγαπώ και να το λαμβάνω από τον ίδιο τον κόσμο. Κι αν θες, στο πολύ μακρινό μέλλον, θα ήθελα να φτιάξω μία σχολή που θα έχει μέσα καταξιωμένους καθηγητές στα Δωδεκάνησα, γιατί κάποια παιδιά εκεί δεν έχουν την ευκαιρία ώστε να φύγουν σε κάποια μεγάλη πόλη και να κυνηγήσουν το όνειρό τους. Θα ήθελα να αφήσω κάτι πίσω μου για τον πολιτισμό και να βοηθηθούν νέοι άνθρωποι… Ένα λιθαράκι για έναν καλύτερο κόσμο.

Τι θα έλεγες στους ανθρώπου για να τους κάνεις να γίνουν λίγο καλύτεροι;

Να ανοίγουν το μυαλό τους, διαβάζοντας βιβλία… Διαβάζοντας βιβλία, μπαίνεις σε άλλους κόσμους και άλλες νοοτροπίες και βλέπεις εννοείται ποιος σου ταιριάζει. Οπότε πραγματικά να κάνουν πράγματα εποικοδομητικά και να μην πηγαίνουν χαλάλι και στράφι οι μέρες… Γιατί θα φτάσει κάποια στιγμή που θα γυρίσεις πίσω στο χρόνο και θα πεις, γιατί δεν το έκανα αυτό τότε; Οπότε να κοιτάνε τον ουρανό και να είναι ήρεμοι, σκεπτόμενοι ότι έκαναν όλα όσο θέλανε! Και φυσικά πολλή μουσική, πολύ θέατρο… Η τέχνη σώζει!


hit-channel.com

Παράπονα Ρόδου

Σχόλια

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *