Πέθανε ο Κρητικός πιλότος που απέδρασε με μια ντακότα επί Χούντας

Σε ηλικία 84 ετών άφησε την τελευταία του πνοή η Μιχάλης Μανιαδάκης, ο Κρητικός πιλότος ο οποίος επί χούντας είχε αποδράσει με μια ντακότα.

Ο Μιχάλης Μανιαδάκης υπήρξε εμβληματική μορφή της αντίστασης. Η πράξη του έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στη νεότερη ελληνική ιστορία καθώς ήταν ο πιλότος που οδήγησε το αεροπλάνο του ως τη Ρωσία, στα χρόνια της επταετίας.



Σε παλιότερη εκδήλωση, μάλιστα, περιγράφοντας ο ίδιος την πράξη του, ανέφερε πως έγινε μεσούσης της χούντας όταν στις 9 Σεπτεμβρίου 1970 ως ιπτάμενος υποσμηναγός τότε, που ήταν χαρακτηρισμένος ως αντιφρονών από το καθεστώς των συνταγματαρχών, διέφυγε στη Σοβιετική Ένωση.



Η χούντα αιφνιδιάστηκε και δεν δίστασε να ζητήσει από τους Τούρκους να καταρρίψουν το αεροπλάνο κάτι που δεν έγινε. Ο υποσμηναγός Μανιαδάκης μετά από περιπετειώδη πτήση έφθασε στη Σεβαστούπολη, κάτι που οι πολίτες στην Ελλάδα δεν έμαθαν, καθώς η χούντα αποσιώπησε την είδηση.

Πήρε ένα πολεμικό αεροπλάνο για να διασχίσει τον ελλαδικό χώρο, κάτω από την ομπρέλα όλων των μαχητικών αεροσκαφών της ελληνικής αεροπορίας, μέσα στο σκοτάδι χωρίς όργανα και κατάφερε όχι μόνο να περάσει τον ελληνικό εναέριο χώρο αλλά και να διασχίσει μια δεύτερη χώρα του ΝΑΤΟ, την Τουρκία, με τα ραντάρ να τον ψάχνουν και να μην τον βρίσκουν.



Άγνωστος εν μέσω αγνώστων στη Ρωσία, χωρίς γνώση της γλώσσας κι από αεροπόρος που έχει ένα λαμπρό μέλλον και πλούσιες παροχές, γίνεται οικοδόμος στην Τασκένδη για έξι χρόνια αφήνοντας πίσω οικογένεια, γονείς και φίλους.

Ο Μιχάλης Μανιαδάκης αποστρατεύθηκε και συνταξιοδοτήθηκε ως σμηναγός βάσει του φύλλου διακοπής μισθοδοσίας που είχε πάρει για τη μετάθεσή του στη Σχολή Πολέμου στο Τατόι, πριν αυτοεξοριστεί στη Σοβιετική Ένωση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΗΝ ΙΣΤΙΟΡΙΑ ΤΟΥ

Γεννήθηκε στο Καλό Χωριό της επαρχίας Μεραμπέλου, Λασιθίου Κρήτης το 1933 και καταγόταν από δημοκρατική οικογένεια. Αποφοίτησε από την Σχολή Αεροπορίας (Εκπαιδευτικό Κέντρο Εφέδρων Χειριστών). Μετά το πραξικόπημα της 21 Απριλίου 1967 υπηρέτησε σε διάφορες μονάδες (Τανάγρα, Αραξος, Λάρισα, Σούδα). Αρνούμενος να ενσωματώσει στη στολή του τα σύμβολα της χούντας και διαβλέποντας ότι του ετοίμαζαν νέες διώξεις, αποφάσισε να διαφύγει. Λίγο πριν την μετάθεσή του από την 115 Π.Μ. Σούδας στη Σχολή Πολέμου στο Τατόι σχεδιάζει και πραγματοποιεί το σχέδιο απόδρασης του στην ΕΣΣΔ.

Η ΠΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ

Λίγο πριν την μετάθεση στην Σχολή Πολέμου είτε μη θέλοντας να υπηρετήσει ως επιτελικός, είτε φοβούμενος ότι η μετάθεση στην σχολή ήταν το πρόσχημα για να συλληφθεί, αποφασίζει να δραπετεύσει. Σύμφωνα με τον ίδιο, η επιλογή της ΕΣΣΔ έγινε όχι για πολιτικούς ή ιδεολογικούς λόγους αλλά για ιστορικούς.

Το βράδυ της 9ης προς 10 Σεπτεμβρίου 1970 στην πίστα της 115 Πτέρυγας Μάχηςστην Σούδα είχε σταθμεύσει ένα στρατιωτικό μεταγωγικό C-47 Dakota. Το αεροσκάφος αυτό ήταν γεμάτο καύσιμο μιας και βρίσκονταν σε επιφυλακή για τυχών αεροδιακομιδές ασθενών κτλ.

Ο Μ. Μανιαδάκης επιβιβάζετε στην Dakota. Για να καλύψει τον θόρυβο των κινητήρων του ακολουθεί την προγραμματισμένη πτήση της Ολυμπιακής Αεροπορίας για Αθήνα και απογειώνεται μαζί και πίσω από αυτήν.

Παίρνει πορεία προς ανατολικά αρχικά ενώ στο ύψος του Ηρακλείου άλλαξε πορεία προς βόρεια και 12 λεπτά αργότερα επανέρχεται σε ανατολική πορεία προς Ρόδο. Πάνω από την Ρόδο έχει την τελευταία επαφή με τις ελληνικές αρχές και περνά στο τουρκικό FIR. Για να αποφύγει τα τουρκικά ραντάρ αλλά και για να έχει φυσική οξυγόνωση πετούσε σε χαμηλό ύψος.

Μετά από 5 ώρες πτήσης πάνω από την Τουρκία και την Μαύρη Θάλασσα εισέρχεται στο Σοβιετικό εναέριο χώροόπου τον συνοδεύει ένα σοβιετικό MiG 19 και τον οδηγεί στο αεροδρόμιο του Μπελμπέκ κοντά στην Σεβαστούπολη, στην Κριμαία.

Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ

Στην Σεβαστούπολη παρέμεινε 18 μέρες και αφού ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Σοβιετική Ένωση μεταφέρθηκε στην Τασκένδη όπου ήδη υπήρχε μεγάλη ελληνική κοινότητα (των πολιτικών προσφύγων).

Μετά από ένα χρόνο παραμονής στην Τασκένδη, χορηγήθηκε στον Μανιαδάκη κανονικό διαβατήριο και πλέον ήταν ελεύθερος, όπως κάθε σοβιετικός πολίτης, να ταξιδέψει ανεμπόδιστα στη χώρα. Έμαθε τη ρωσική γλώσσα και ξεκίνησε – έπειτα από προτροπές των ντόπιων – σπουδές στην αγγλική φιλολογία. Ωστόσο, οι σπουδές του δεν του άρεσαν, με αποτέλεσμα να τις παρατήσει και να γίνει οικοδόμος. Κατά την παραμονή στην Τασκένδη έγινε μάρτυρας των συγκρούσεων μεταξύ των μελών του ΚΚΕ προσπαθώντας να μην συμμετάσχει σε αυτές.

Το Ιούλιο του 1974 παρουσιάστηκε στην Ελληνική Πρεσβεία ζητώντας να επαναπατριστεί στην Ελλάδα για να υπηρετήσει στην Κύπρο χωρίς όμως να του χορηγηθεί βίζα επαναπατρισμού.

Στην Ελλάδα επέστρεψε στις 2 Οκτωβρίου 1976 μετά από σχετική επερώτηση στην Βουλή.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΑΤΡΙΑ ΕΔΑΦΗ

Αμέσως μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα παρέμεινε 12 μέρες φυλακισμένος στον Κορυδαλλό και κατόπιν καταδικάστηκε σε 10 μήνες για εσχατη προδοσία. Εκεί, έξι συνάδελφοί του καταθέτουν ότι δεν ήταν κομμουνιστής αλλά απλός ψηφοφόρος της Ένωσης Κέντρου κι ότι κακώς τέθηκε υπό διωγμό από την πρώτη ημέρα του πραξικοπήματος.Στο δικαστήριο, που διήρκεσε πάνω από 5 ώρες, ο δικηγόρος (ο αργότερα βουλευτής και υπουργός) Γιαννόπουλος χαρακτήρισε το δικαστήριο αναρμόδιο να δικάσει τον Μ. Μανιαδάκη, Το Αεροδικείο τελικά τον αθώωσε για τη λιποταξία, αλλά τον έκρινε ένοχο για την «απόρρητη συσκευή IFF», με το σκεπτικό ότι ίσως έλαβαν γνώση γι’ αυτή οι Σοβιετικοί. Στην δευτεροβάθμια εκδίκαση της υπόθεσης αθωώθηκε.

Στην Ελλάδα συνέχισε να πετά στους αεροψεκασμούς και παντρεύτηκε τη Μαρία Καφετζάκη.Το 1981 αποκαταστάθηκε πλήρως στο βαθμό του επισμηναγού και πήρε σύνταξη.

Από το 1982 ασχολήθηκε με τα κοινά του τόπου και για 4 θητείες υπηρέτησε ως κοινοτάρχης της Κοινότητας του Καλού Χωριού μέχρι η κοινότητα να γίνει καποδιστριακός δήμος οπότε και διαφώνησε με αυτή τη μεταρρύθμιση.

 
Πηγή: e-kriti, anatolh, wikipedia