έφερε ξανά στο προσκήνιο την απαίτηση για την πραγματοποίηση τεράστιων εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Αυτή τη φορά, άμεσα, δεν είναι η προβολή του «Εξ Ανατολάς Κινδύνου», η «Τουρκική Επιθετικότητα», ούτε «ο πόλεμος της τρομοκρατίας» οι λόγοι που προβάλλονται για την απόκτηση των νέων όπλων.
Ως αιτία προβάλλεται η ανάγκη προστασίας των εγκαταστάσεων που θα κατασκευαστούν για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του Αιγαίου. Γνωστά στρατιωτικά περιοδικά, που στηρίζονται οικονομικά σε τεράστιες ξένες και ελληνικές πολεμικές βιομηχανίες και αντιπροσώπους, εκτιμούν ότι «οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι ανέτοιμες να αντιμετωπίσουν την πρόκληση ασφάλειας της Ανατολικής Μεσογείου. Μιας περιοχής που εντοπίζεται η ανακάλυψη του τεράστιου κοιτάσματος φυσικού αερίου στα σύνορα της κυπριακής ΑΟΖ και της δυνητικής (αφού δεν έχει ακόμη καθοριστεί) ελληνικής ΑΟΖ που υπολογίζεται ότι περιέχει τουλάχιστον 1 τρις. Κυβικά μέτρα φυσικού αερίου σε βάθη από 4-6 χιλιόμετρα και θα αποφέρει ετησίως στην Ελλάδα έσοδα της τάξεως των 2,5 δις ευρώ για μια περίοδο άνω των τριάντα ετών με συντηρητική απόληψη».
Η όρεξη του ελληνικού αστικού κόσμου έχει ανοίξει για τα καλά και επιδιώκει να συνεχίσει να φέρεται λες και το Αιγαίο είναι «ελληνική λίμνη», όπου οι συμφωνίες εκμετάλλευσης με αμερικανικές-ευρωπαϊκές-ισραηλινές εταιρείες ενέργειας θα αποκρούσουν τις τουρκικές απαιτήσεις. Η εναντίωση στον όποιο συμβιβασμό μεταξύ ελληνικού-τουρκικού κράτους, οι κραυγές ενάντια στην συνεκμετάλλευση του Αιγαίου επιχειρούν να κρύψουν κάτω από τις εθνικιστικές κορώνες την απαίτηση για Αγορές όπλων που θα εξασφαλίσουν «την ανάπτυξη της απαραίτητης υποδομής για τη διασφάλιση της περιοχής αυτής και την εδραίωση της ελληνικής κυριαρχίας επί αυτής»!
Αυτή η προπαγάνδα, αυτά τα σκαιά επιχειρήματα είναι τα μόνα που πιστεύουν ότι μπορούν να υποσκελίσουν στη μέση συνείδηση το θεωρούμενο παραλογισμό αγοράς όπλων 15 δις ευρώ έως το 2015, όταν η ανεργία καλπάζει, κάθε κοινωνικό αγαθό ιδιωτικοποιείται και εμπορευματοποιείται, η δημόσια υγεία-ασφάλιση-παιδεία-μετακινήσεις γκρεμίζεται.
Απτόητα όμως τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, οι αποδέκτες των μυστικών κονδυλίων των υπουργείων εξωτερικών και άμυνας, οι εγκάθετοι των πολεμικών βιομηχανιών, θέλουν να επιβάλλουν ως δεδομένη την αγορά των έξι ωκεάνιων φρεγατών FREMM (με τους 6.000 τόνους εκτοπίσματος και τις υψηλές δυνατότητες επιχειρήσεων σε ανοικτή θάλασσα).
Όπως λένε χαρακτηριστικά «Η υλοποίηση ορισμένων επενδύσεων στον τομέα της έγκαιρης προειδοποίησης, της επιτήρησης, της έρευνας και διάσωσης και της αστυνόμευσης της τεράστιας αυτής περιοχής μέχρι στιγμής εκλαμβάνεται ως περιττή δαπάνη». Μάλιστα έρχονται να πάρουν τη ρεβάνς από τους επικριτές της συγκεκριμένης αγοράς μέσω της σύγκρισης των σχεδίων μελλοντικής εκμετάλλευσης του Αιγαίου με το «το παράδειγμα της Νορβηγίας: Η χώρα αυτή, με μηδενικά προβλήματα ασφάλειας ή απειλές από κάποια γειτονική χώρα, ναυπήγησε 5 νέες φρεγάτες εκτοπίσματος 5.300 τόνων, συνολικού κόστους 2,7 δισ. ευρώ, με αποστολή την προστασία των εγκαταστάσεων άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου που αυτή διαθέτει στη Βόρεια Θάλασσα, μακριά από τις νορβηγικές ακτές»!
Η κουτοπονηριά τους είναι αξεπέραστη: πρώτα αγοράζουμε τις τεράστιες φρεγάτες και μετά θα καθορίσουμε την ΑΟΖ και τις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις που θα φυλάνε.
Έτσι λοιπόν επιβάλλεται η συνέχιση του Παράνομου Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου (που θα πρέπει να ενισχυθεί και πάρει ουσιαστικό περιεχόμενο μέσω των «κατάλληλων» οπλικών συστημάτων), η διατήρηση της ΕΛΔΥΚ στη Μεγαλόνησο, αλλά και η ύπαρξη «βλημάτων cruise με ακτίνα δράσης 1000 χλμ., όπως το SCALP Naval, θα δώσει δυνατότητες κρούσης πρωτόγνωρες στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις».
Μέχρι τώρα, οι αρθρογράφοι της ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ έχουν δικαιολογήσει όλες τις αγορές γαλλικών όπλων και φαντάζουν ως τα αγαπημένα φερέφωνα του Χούμπαυλη.
Όμως, και οι άλλοι προμηθευτές των Ενόπλων Δυνάμεων έχουν «δικαίωμα» να καρπωθούν και αυτοί τμήμα από τη φορολογία του εργαζόμενου και του συνταξιούχου. Σύμφωνα με τους συντάκτες του άρθρου απαιτούνται επιπλέον «Αεροσκάφη-τάνκερ. Πιθανές επιλογές είναι εναλλακτικά το KC-130, το KC-135R ή το A310MRTT. Αν και τα μαχητικά αεροσκάφη F-16 Block 52 plus που επιχειρούν από την Κρήτη διαθέτουν σύμμορφες εξωτερικές δεξαμενές, είναι σίγουρο ότι η ύπαρξη τουλάχιστον 4 ιπτάμενων τάνκερ στην Κρήτη θα αναβάθμιζε τις επιχειρησιακές δυνατότητες των F-16 Block 52+/Αdv. Τα ιπτάμενα τάνκερ θα επέτρεπαν στα μαχητικά να επιχειρούν χωρίς τις δεξαμενές, αυξάνοντας την ευελιξία τους και τη δυνατότητα τους να μεταφέρουν περισσότερο πολεμικό φορτίο αν χρειαστεί, σε μεγαλύτερες αποστάσεις και για περισσότερο χρόνο».
Μετά τις έξι φρεγάτες και τους πυραύλους cruise, απαιτούνται τουλάχιστον 4 ιπτάμενα τάνκερ για να ικανοποιηθεί η βουλιμία των εμπόρων και βιομήχανων του πολέμου. Αρκούν; ΟΧΙ.
Χρειάζονται και Ραντάρ: «Ο τρίτος παράγοντας είναι ο έλεγχος μίας αχανούς (για τα ελληνικά δεδομένα) θαλάσσιας έκτασης, είναι το να μπορούμε να γνωρίζουμε τι συμβαίνει πέρα από τον ορίζοντα. Η Κύπρος απέχει από την Κρήτη 550 χλμ. και 400 χλμ. από τη Ρόδο. Η συνεχής επιτήρηση της περιοχής αυτής αποτελεί πρώτο μέλημα της Ελλάδας και αυτό μπορεί να επιτευχθεί από εγχώριους φορείς με σχετικά μικρή δαπάνη, εν μέσω χαλεπών καιρών.
Η ανάπτυξη και η εγκατάσταση δύο ραντάρ βραχέων κυμάτων με κάλυψη πέραν του ορίζοντα (HF OTH Radar) στην περιοχή της Αν. Κρήτης και ενός συστήματος ταυτοποίησης στόχων ADS (Automatic Dependant Surveillance, ταυτοποίηση μέσω transponders AIS ή IFF) αποτελεί μονόδρομο για την Ελλάδα. Χάρη στη μεγάλη εμβέλεια αυτών των ραντάρ (200 ν.μ.) η ελληνική κυβέρνηση θα μπορεί να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει στην εν λόγω θαλάσσια περιοχή, σε ένα τόξο που θα ξεκινά από τα παράλια της Μ. Ασίας και θα επεκτείνεται μέχρι μερικά μίλια από τις ακτές της Αφρικής.
Μία ακόμη λύση που θα ολοκλήρωνε την πλήρη κάλυψη της περιοχής θα ήταν η εγκατάσταση δύο αντίστοιχων σταθμών και στις δυτικές ακτές της Κύπρου, καλύπτοντας έτσι το κενό των 95 μιλίων που αφήνει το ελληνικό ραντάρ στην Κρήτη, αφού η απόσταση μεταξύ Κρήτης και Κύπρου είναι 295 μίλια».
Η επιτήρηση στην περιοχή θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με τη «Δημιουργία περιφερειακού Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου στην Κρήτη με τομέα αρμοδιότητας την Αν. Μεσόγειο. Αντίστοιχο Κέντρο θα μπορούσε να υπάρχει και στην Κύπρο, επιτρέποντας τον καλύτερο συντονισμό του ελέγχου και της επιτήρησης της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των δύο νησιών. Αυτό φυσικά απαιτεί την αναβάθμιση των υπαρχουσών υποδομών, ώστε να υπάρχει επικοινωνία και ανταλλαγή δεδομένων σε αληθινό χρόνο, ενώ χρήσιμη θα ήταν η ύπαρξη μεικτών επιτελείων τα οποία θα επάνδρωναν και τα δύο Κέντρα. Φυσικά, ένα τέτοιο πρόγραμμα απαιτεί τη δέσμευση ενός μέρους των δυνατοτήτων του δορυφόρου Hellas Sat για την άμεση, αδιάκοπη και ασφαλή αναμετάδοση των δεδομένων.
-Μόνιμη παρουσία ενός ιπτάμενου ραντάρ EMB-145H AWE&C ERIEYE στην Κρήτη θα μπορούσε να αξιοποιηθεί επικουρικά από το Κέντρο Διοίκησης και Ελέγχου, για την απόκτηση πιο αναλυτικής εικόνας σε περίπτωση κρίσης.
-Αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας. Η χώρα μας δεν διαθέτει κανένα σε επιχειρησιακή κατάσταση, χάνοντας έτσι ένα σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με την Τουρκία, η οποία διαθέτει 19 συνολικά αεροσκάφη αυτής της κατηγορίας. Η απουσία αυτών των αεροσκαφών είναι κρίσιμη για τον έλεγχο της Αν. Μεσογείου, αφού λόγω της μεγάλης έκτασης της περιοχής χρειαζόμαστε αεροσκάφη επιτήρησης με μεγάλη αυτονομία και εμβέλεια».
Μάλιστα, την ώρα που η τρόικα μπαινοβγαίνει σε Ελλάδα και Κύπρο αυτοί προτείνουν την αγορά τουλάχιστον 9 αεροσκαφών και για τις δύο χώρες!
Οι εγκάθετοι δημοσιογράφοι των εμπόρων και βιομήχανων όπλων φαίνεται ότι αναλαμβάνουν ρόλο λαγού στην κούρσα της αστικής προπαγάνδας που επιδιώκει να επιβάλλει τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, στέλνοντας πρόωρα στο λαό μας ένα τμήμα του λογαριασμού της ενεργειακής εκμετάλλευσης του Αιγαίου.
Όπλα που απαιτούνται για να μπορέσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να εξασφαλίσει ότι θα ασκήσει το ελληνικό κράτος τον ρόλο του ως περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη, ικανή να ανταπεξέλθει στον ανταγωνισμό με την Τουρκία, αλλά και να εξασφαλίσει ένα περιβάλλον Ασφάλειας στους δρόμους ενέργειας, στις εταιρείες ενέργειας, στη μεταφορά εμπορευμάτων μεταξύ Ανατολής Δύσης, δρομολόγια που αναβαθμίζουν γεωστρατηγικά τη θέση της Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα το Αιγαίο και την Κρήτη.
Ταυτόχρονα, οι τεράστιες αυτές πολεμικές δαπάνες είναι απαραίτητες ώστε να επιβάλλεται συνολικά στο χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου ένα περιβάλλον καπιταλιστικής κερδοφορίας, ανεμπόδιστης από κοινωνικές συγκρούσεις όπως αυτές που ζήσαμε και ζούμε σε όλη τη Βόρεια Αφρική και ευρύτερα στη Μέση Ανατολή. Η προστασία του κάθε βάρβαρου μεσαιωνικού καθεστώτος και των ιμπεριαλιστικών δυτικών συμφερόντων απαιτούν την στρατιωτική εγρήγορση του ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ-Βαλκανικής Ταξιαρχίας, όπου το ελληνικό αστικό κράτος διεκδικεί διευρυμένο ρόλο. Εξάλλου οι ελληνικές επενδύσεις στην περιοχή είναι τεράστιες.
Σε όλα αυτά να προσθέσουμε την ελληνική στρατιωτική παρουσία στη Σομαλία όπου τα κολοσσιαία εφοπλιστικά συμφέροντα συνηγορούν στην κλιμάκωση της ελληνικής στρατιωτικής συμμετοχής στις ναυτικές αποστολές των ΝΑΤΟ-ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ, στις νέες αγορές των ωκεάνιων γαλλικών φρεγατώνFREMM και στην αποστολή χερσαίων δυνάμεων αν αποφασιστεί από τα Στρατηγεία του ΝΑΤΟ.
Τέλος, τα γεωστρατηγικά συμφέροντα του ελληνικού αστικού κόσμου επιβάλουν την κλιμάκωση της συμμετοχής των ελληνικών Ενόπλων δυνάμεων στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στους σχεδιασμούς επίθεσης στο Ιράν και στην Αντιπυραυλική Άμυνα του ΝΑΤΟ, με του Έλληνες βιομήχανους (π.χ. Κόκκαλη) να περιμένουν μεγάλα πολεμικά συμβόλαια.
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
Diktiospartakos.blogspot.com
Συγχαρητήρια για το άρθρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως πάντα στην Ελλάδα προτρέχουμε των εξελίξεων. Έχουμε ήδη εξασφαλίσει για τους εαυτούς μας όχι μονο την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αλλά και τους ενεργειακούς φυσικούς πόρους σε αυτήν! Ας καταφέρουμε να δώσουμε μια λύση στο ζήτημα των χωρικών υδάτων και να απαιτήσουμε αυτά που δικαιούμαστε πρώτα και βλέπουμε...
Όσον αφορά το ζήτημα των εξοπλισμών, είμαστε σε κάθε περίπτωση εξαρτώμενοι από εξωτερικούς δρώντες. Και αυτό ισχύει διαχρονικά, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για την πλειοψηφία των κρατών. Το σημαντικό είναι να αντιληληφθούμε τα όρια και τις δυνατότητες μας και να μην τα ξεπερνάμε.