Δεν Προϋποθέτει την Χάραξη ΑΟΖ η Εκμετάλλευση Υδρογοναθράκων στο Αιγαίο

Καθηγητής Γρ. Τσάλτας:
Η εκμετάλλευση τυχόν ύπαρξης υδρογονανθράκων στο Αιγαίο δεν προυποθέτει τον καθορισμό Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Αρκεί η υφαλοκρηπίδα... την οποία διαθέτει η χώρα κληρονομικώ δικαίω. Το ξεκαθαρίζει κατηγορηματικά, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο energia, ο πρόεδρος του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου, καθηγητής Γρηγόρης Τσάλτας και διευθυντής του Ευρωπαικού Κέντρου Περιβαλλοντικής Έρευνας και Κατάρτισης στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Αυτό, άλλωστε, επισημαίνει ο ίδιος, γίνεται και σήμερα στα όρια, όμως, της ενιαίας αιγιαλίτιδας ζώνης, των 6 ναυτικών μιλίων, την οποία διαθέτει η χώρα μας από το 1936.

Ωστόσο, εάν οι προς έρευνα υδρογονάνθρακες εντοπίζονται πέραν των έξι ναυτικών μιλίων, χρειάζεται να επιλυθεί με την Τουρκία η εκκρεμότητα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας ως και τα 12 ναυτικά μίλια. Ο κ. Τσάλτας, υπογραμμίζει, πάντως, ότι σύμφωνα με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, όλα τα κράτη μπορούν να έχουν αιγιαλίτιδα ζώνη μέχρι 12 ναυτικά μίλια.

Για το Καστελόριζο, που συνορεύει με την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της Κύπρου, για το οποίο η Τουρκία επιμένει ότι πρέπει να γίνει ειδική διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, ο κ. Τσάλτας αποκαλύπτει γιατί είναι στρατηγικής σημασίας για τη γείτονα. Λέει, ότι η Τουρκία δεν δικαιούται να αξιώνει τέτοιες ρυθμίσεις, δεδομένου ότι έχει αποδεχθεί, κατά την Τρίτη Συνδιάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας, ότι είναι γεωγραφικώς μειονεκτούν κράτος, συνεπώς, οι όποιες ρυθμίσεις ανήκουν στην ευχέρεια της Ελλάδος. Κι αυτό, υπογραμμίζει ο κ. καθηγητής, θα πρέπει να το λάβει πολύ σοβαρά υπόψη η ελληνική εξωτερική πολιτική στις διαπραγματεύσεις που κάνει με την Τουρκία.

Κύριε καθηγητά, ας ξεκινήσουμε με ορισμένους όρους. Πώς θα ορίζατε την υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, την αποκαλούμενη ΑΟΖ.

Η υφαλοκρηπίδα είναι αρχαιότερη της ΑΟΖ. Η υφαλοκρηπίδα νομικά είναι πιο ισχυρή από την ΑΟΖ, που είναι μια ζώνη εθνικής δικαιοδοσίας των παράκτιων κρατών, την οποία διαθέτουν τα κράτη αφής στιγμής διακηρύξουν ότι έχουν. Αντίθετα, υφαλοκρηπίδα έχουν κληρονομικώ δικαίω όλα τα κράτη. Τι θα πει αυτό. Δεν υπάρχει κράτος στον κόσμο με ηπειρωτικές ή και νησιωτικές ακτές που να μην έχει ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα. Υπάρχουν πολλά κράτη, όμως, στον κόσμο που δεν έχουν ΑΟΖ. Αυτή είναι μια πρώτη ειδοποιός διαφορά.

Ο καθορισμός ΑΟΖ συμπεριλαμβάνεται στην υφαλοκρηπίδα;

Ο θεσμός της υφαλοκρηπίδας συμπεριλαμβάνεται στην ΑΟΖ. Εντούτοις, η υφαλοκρηπίδα μπορεί να επεκταθεί και περισσότερό από αυτήν και να φτάσει μέχρι και τα 350 ναυτικά μίλια.

Εάν έχουμε ορίσει υφαλοκρηπίδα χρειαζόμαστε ΑΟΖ;

Εάν αποσκοπεί το κράτος, και στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα, αποκλειστικά και μόνον στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων που βρίσκονται στο βυθό, όχι. Δεν χρειάζεται η ΑΟΖ. Γιατί υπάρχει η υφαλοκρηπίδα αδιαφιλονίκητα και καλύπτει απόλυτα νομικά τα δικαιώματα της Ελλάδας στους φυσικούς πόρους της θάλασσας. Η ΑΟΖ τι κάνει; Απλά σε αυτό το κομμάτι του βυθού προσθέτει και τα υπερκείμενα νερά. Όμως, στα νερά δεν υπάρχει τίποτε άλλο, εκτός από τους ζώντες πόρους, δηλαδή, τα ψάρια. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι ήδη κατοχυρωμένα με τη μορφή της υφαλοκρηπίδας που έχουμε.

Εφόσον το θέτετε έτσι το ζήτημα, γιατί η Κύπρος έπρεπε να καθορίσει και καθόρισε ΑΟΖ με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, το Λίβανο; Και κάτι ακόμη. Επειδή υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στο Αιγαίο, επιμένετε ότι δεν χρειάζεται ΑΟΖ για να εκμεταλλευθούμε τυχόν υδρογονάνθρακες;

Ασφαλώς, αυτό είναι ξεκάθαρο. Γι αυτό και τόσα χρόνια οι συνομιλίες που γίνονται με την Τουρκία αφορούν στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Δεν χρειάζεται ΑΟΖ, όσον αφορά πάντοτε στους υδρογονάνθρακες, δηλαδή, όσον αφορά τους φυσικούς πόρους του υπεδάφους του βυθού. Τώρα σε ό,τι αφορά το ερώτημα σας για την Κύπρο, η Κύπρος δέχθηκε μια πρόταση, αρχικά από την Αίγυπτο, η οποία ήθελε να προσδιορίσει ΑΟΖ στην περιοχή της. Κι αυτό είναι μια πάγια τακτική όλων των αναπτυσσόμενων κρατών. Εξάλλου, ήταν και δική τους πρόταση προς την τελευταία συνδιάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας η υιοθέτηση του θεσμού της ΑΟΖ. Θεώρησε, λοιπόν, καλό η Αίγυπτος να ζητήσει από την Κύπρο οριοθέτηση ΑΟΖ επειδή βρίσκεται γεωγραφικά απέναντι της. Η Κύπρος ανταποκρίθηκε, όμως, ως προς το αίτημα της Αιγύπτου. Ανακήρυξε δηλαδή ΑΟΖ μόνον σε σχέση με την οριοθέτηση της συγκεκριμένης ζώνης με την Αίγυπτο, όχι και με τα υπόλοιπα κράτη. Άρα δεν είχε ΑΟΖ η Κύπρος, όπως και δεν έχει ΑΟΖ στο σύνολο των ακτών της, γύρω-γύρω. Έχει αποκλειστικά και μόνον με τα κράτη εκείνα, όπως είναι επίσης και η περίπτωση του Λιβάνου και του Ισραήλ που της το ζήτησαν και χωρίς κανένα πρόβλημα μπορούσαν να την υιοθετήσουν.

Θα μπορούσε η Κύπρος να προχωρήσει στις έρευνες που έκανε χωρίς να ορίσει ΑΟΖ;

Βεβαίως και θα μπορούσε. Στο χώρο της ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας της. Εάν βέβαια αυτό ξεπερνούσε τη μέση γραμμή από τις απέναντι ακτές της Αιγύπτου θα έπρεπε να κάνει μια συμφωνία οριοθέτησης με την Αίγυπτο, για να ξέρει ο καθένας πού είναι το υποθαλάσσιο οικόπεδο του.

Άρα μας λέτε ότι η ΑΟΖ χρειάζεται όταν έχουμε ένα συνομιλητή με τον οποίο μπορούμε να συνεννοηθούμε.

Πολύ σωστά.

Διαφορετικά έχουμε υφαλοκρηπίδα, είμαστε καλυμμένοι νομικά από το Δίκαιο της Θάλασσας και τελειώσαμε. Μπορούσε να φέρουμε όσα ερευνητικά πλοία θέλουμε και να κάνουμε ό,τι έρευνες θέλουμε.

Βεβαίως. Στο χώρο τον οποίο προσδιορίζουμε ότι είναι δικός μας, χωρίς να υπάρχει αντίρρηση από το απέναντι ή το όμορο κράτος.

Οι απόψεις σας είναι ξεκάθαρες. Για το θέμα αυτό υπάρχουν ενδεχομένως διαφορετικές επιστημονικές προσεγγίσεις; Και δεύτερο, το Δίκαιο της Θάλασσας σε αυτά τα ζητήματα είναι ξεκάθαρο, σε βαθμό που να μην επιδέχεται καμία αμφισβήτηση από κανέναν;

Οπωσδήποτε είναι πεντακάθαρο. Αγωνισθήκαμε για να φθάσουμε στην περιβόητη Σύμβαση του 1982. Είναι η μεγαλύτερη Σύμβαση Διεθνούς Δικαίου που έχει γίνει ποτέ. Η πλέον λεπτομερής, με απόλυτους τεχνικούς όρους. Από αυτήν την πλευρά, επομένως, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Τώρα για πιο λόγο κάποιοι επιμένουν ότι για να βγάλουμε τα πετρέλαια είτε στο Αιγαίο, είτε οπουδήποτε αλλού, πρέπει να υιοθετήσουμε ΑΟΖ την ίδια απορία έχω κι εγώ με εσάς.

Άρα, μας λέτε εμμέσως πλην σαφώς ότι ενδεχομένως ίσως να υπάρχουν και άλλες απόψεις για το θέμα αυτό.

Ενδεχομένως.

Θα το θέσω διαφορετικά. Μπορεί να είναι θέμα ερμηνείας του Δικαίου;

Όχι. Το Δίκαιο είναι ξεκάθαρο. Είναι πολύ πιο ισχυρό το καθεστώς της υφαλοκρηπίδας από ό,τι της ΑΟΖ. Άλλωστε, ένα απλό ερώτημα θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα. Η Ελλάδα έχει ΑΟΖ; Όχι. Υφαλοκρηπίδα έχει; Ναι. Πώς γίνεται αυτό;

Βέβαια, υπάρχει ένα ζήτημα αμφισβήτησης με την υφαλοκρηπίδα.

Όχι. Υπάρχει ένα ζήτημα οριοθέτησης. Όπως πρόβλημα οριοθέτησης μπορεί να υπάρξει με οποιοδήποτε κράτος για την ΑΟΖ. Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα έχει υφαλοκρηπίδα, την οποία προσπαθεί να οριοθετήσει στο Αιγαίο, γιατί στο Ιόνιο έχει οριοθετηθεί από το 1977 με τους Ιταλούς. Στην Ελλάδα έχουμε ενιαία αιγιαλίτιδα ζώνη 6 μιλιών παντού, από το 1936.

Υπάρχει όμως και το θέμα των 12 μιλιών. Δικαιούμαστε να τα διεκδικούμε;

Βεβαίως. Είναι ξεκάθαρη η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, αυτή για την οποία κάνουμε λόγο. Όλα τα κράτη μπορούν να έχουν αιγιαλίτιδα ζώνη ή χωρικά ύδατα μέχρι 12 ναυτικά μίλια. Αυτό θα πει με άλλα λόγια, ότι έχοντας 6 ναυτικά μίλια δεν είσαι παράνομος, ενώ αν έχεις 13 είσαι παράνομος. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να πάμε και εμείς την αιγιαλίτιδα ζώνη μας, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, στα 12 ναυτικά μίλια.

Γιατί η Τουρκία επιμένει να βγάζει από τον ελληνικό χάρτη το Καστελόριζο;

Δεν το βγάζει από τον ελληνικό χάρτη. Ακόμη και οι τελευταίες δηλώσεις Νταβούτογλου ήταν ξεκάθαρες. Δεν αμφισβητείται η ελληνικότητα του Καστελόριζου, θεωρεί, όμως, ότι δεν μπορεί να μπει στη διαπραγμάτευση περί οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Υποστηρίζει ότι το Καστελόριζο δεν είναι ενταγμένο γεωγραφικά μέσα στον Αιγαιακό χώρο, αλλά είναι στον ευρύτερο Μεσογειακό χώρο, γιατί απέχει από τον υπόλοιπο νησιωτικό κορμό της Ελλάδος, που βρίσκεται στο Αιγαίο και εκεί ίσως, κατά τον Νταβούτογλου, πάντα, χρειάζεται ειδικότερη διαπραγμάτευση.

Τι θα σημαίνει για την Ελλάδα αν δεχθεί αυτήν την άποψη της Τουρκίας για το Καστελόριζο, στο πλαίσιο των σχέσεων καλής γειτονίας;

Αυτό είναι θέμα πολιτικό. Εάν υπάρξει μια ενιαία απόφαση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου που θα είναι πάρα πολύ κοντά στα δικά μας εθνικά συμφέροντα, εξαιρώντας το Καστελόριζο, ενδεχομένως, να δημιουργεί προβλήματα σε μια αμέσως μετά ενδεχόμενη οριοθέτηση με την Τουρκία, όπου θα ζητήσει μια μικρότερη επήρεια του Καστελόριζου από ό,τι τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου. Κι αυτός είναι ο στόχος της.

Προφανώς, γιατί το Καστελόριζο γειτονεύει με την ΑΟΖ της Κύπρου, επομένως, μπορεί να δημιουργηθεί ενιαία γειτονιά Ελλάδας-Κύπρου.

Ασφαλώς. Και μην ξεχνάτε ότι το Καστελόριζο γειτονεύει και με την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου.

Εσείς είστε κάθετα κατηγορηματικός ότι το Καστελόριζο ανήκει στον Αιγαιακό χώρο.

Είναι στην ελληνική επικράτεια, επομένως, όταν κάνεις διαπραγμάτευση με μια γειτονική χώρα θα την κάνεις επί του συνόλου των εδαφών σου. Η θέση του υπουργείου Εξωτερικών είναι σαφής. Η απάντηση στην πρόταση-πρόκληση, θα έλεγα, του Νταβούτογλου, είναι, εμείς συζητάμε για τα πάντα, μαζί με το Καστελόριζο. Αυτή είναι μια σαφής δήλωση. Εμένα, ως επιστήμονα, με καλύπτει.

Γιατί κόπτεται τόσο πολύ η Τουρκία για το Καστελόριζο;

Η Τουρκία με δηλώσεις της, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της Τρίτης Συνδιάσκεψης για το Δίκαιο της Θάλασσας, επομένως, της Σύμβασης που ισχύει, είχε χαρακτηρισθεί ως γεωγραφικώς μειονεκτούν κράτος. Παραδεχόταν, δηλαδή, ότι έχει πρόβλημα γεωγραφικό και η Σύμβαση περιλαμβάνει ειδικές διατάξεις γι αυτού του είδους τα κράτη. Αυτό πρέπει να το λάβει πολύ σοβαρά υπόψη η ελληνική εξωτερική πολιτική στις διαπραγματεύσεις που κάνει με την Τουρκία. Τι γίνεται με αυτά τα κράτη, τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα πλέριας πρόσβασης προς το θαλάσσιο χώρο για να διεκδικήσουν μεγάλους θαλάσσιους χώρους, γιατί υπάρχει κάποιος άλλος μπροστά τους που τους εμποδίζει; Το κράτος που ελέγχει το θαλάσσιο χώρο οφείλει σε επίπεδο, τουλάχιστον, ζώντων πόρων, δηλαδή, τα ψάρια, να δώσει από το περίσσευμα του στο γεωγραφικώς μειονεκτούν κράτος. Περίσσευμα, όμως, που προσδιορίζει το ίδιο το κράτος και όχι το γεωγραφικώς μειονεκτούν. Ήδη, η Τουρκία έχει δεχθεί αυτή τη θέση της, επομένως, δεν πρέπει να αντιδρά τόσο πολύ σε επίπεδο των ζωνών εθνικής δικαιοδοσίας. Έχει αναγνωρίσει τη δυσκολία της, τη μορφολογική. Από την άλλη πλευρά, σε σχέση με το Μεσόγειο. Η Τουρκία έχει πάνω από 1500 χλμ μήκος ακτών σε όλο το μεσογειακό χώρο, που παρεμποδίζονται ουσιαστικά από την παρουσία της Κύπρου, του Αιγαίου, υπό την έννοια της Ανατολικής Δωδεκανήσου, δηλαδή, Ρόδου, Καρπάθου, Κάσου, αλλά και των ανατολικών ακτών της Κρήτης και στη μέση ακριβώς από το Καστελόριζο. Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο η θέση του Καστελόριζου είναι πραγματικά στρατηγικότατης σημασίας για την Τουρκία.

Πώς γίνεται η Τουρκία να έχει διπλή γλώσσα, στη μεν Μαύρη Θάλασσα αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο, το αρνείται, όμως, στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο; Εμείς μπορούμε αυτό να το χρησιμοποιήσουμε ως διαπραγματευτικό χαρτί;

Ασφαλώς. Παρόλα αυτά, όχι μόνον ως προς το Δίκαιο της Θάλασσας, διπλή γλώσσα χρησιμοποιεί για το σύνολο των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Το επικαλείται εκεί που τη συμφέρει και δεν το αποδέχεται εκεί που δεν τη συμφέρει. Είναι μια μονομερής, από την πλευρά της, θεώρηση των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, κατά το δοκούν και κατά το δικό της, επομένως, εθνικό συμφέρον.

Γιατί πιστεύετε ότι εμείς επιτρέπουμε την κατά περίπτωση «συμμόρφωση» της Τουρκίας στο Διεθνές Δίκαιο και ταυτόχρονα όταν γνωρίζουμε ότι η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας είναι κοινοτικό κεκτημένο;

Καταρχάς, η κατά περίπτωση «συμμόρφωση» δεν μας αφορά άμεσα. Το θέμα της ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα είναι κάτι που αφορούσε σε άλλα κράτη. Το 1986 η πρόταση έγινε από την Τουρκία προς την τότε Σοβιετική Ένωση. Μοιράσθηκε τότε η Μαύρη Θάλασσα σε τέσσερα κομμάτια σε επίπεδο ΑΟΖ, δηλαδή, όχι μόνον σε σχέση με το βυθό, αλλά σε σχέση και με τα νερά. Και μάλιστα το αποδέχθηκε/πρότεινε αυτό η Τουρκία, η οποία είχε καταψηφίσει τη νέα Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, δεν είναι μόνο ότι δεν έχει προσχωρήσει στη νέα Σύμβαση. Την καταψήφισε, μαζί με το Ισραήλ, τη Βενεζουέλα και τις ΗΠΑ. Η Τουρκία δεν έχει πουθενά αλλού ΑΟΖ. Δεν θέλει ΑΟΖ στο Αιγαίο και είναι ένα πρόβλημα πολιτικό και έτσι πρέπει να το δούμε κι εμείς, αν θέλουμε τουλάχιστον κάποια στιγμή να φθάσουμε στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, και δεν θέλει, επίσης, και στα νότια παράλια της. Εμείς δεν μπορούμε να καταγγείλουμε ότι η Τουρκία δέχθηκε ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και δεν δέχεται στο Αιγαίο. Γιατί δεν μας αφορά. Αυτό είναι ξεκάθαρο από το Διεθνές Δίκαιο.

Άρα καταλήγουμε στο εξής συμπέρασμα. Από τη στιγμή που έχουμε υφαλοκρηπίδα, άσχετα αν χρειάζεται οριοθέτηση της στο Αιγαίο, δεν χρειαζόμαστε ΑΟΖ για να κάνουμε έρευνες για υδρογανάνθρακες.

Πολύ σωστά.

Όμως, επειδή το θέμα των 12 μιλίων είναι ανοικτό, μπορούμε να κάνουμε έρευνες μέχρι τα 6 μίλια χωρίς να μας ενοχλήσει κανείς;

Βεβαίως. Και το κάνουμε. Πού το κάνουμε; Στους διάφορους Πρίνους που έχουμε ανοίξει στο βυθό της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στη Θάσο.

Αυτό ισχύει και για το Καστελόριζο;

Βεβαίως, άμα θέλουμε μπορούμε να το κάνουμε στο όριο των 6 ναυτικών μιλίων.

Όμως, εάν οι υδρογονάνθρακες επεκτείνονται πέραν των 6 μιλίων;

Πιστεύω τους θετικούς επιστήμονες, οι οποίοι έχουν προσδιορίσει συγκεκριμένα κοιτάσματα. Στο Καστελόριζο, μάλλον, είναι εκτός των 6 μιλίων, είναι σε μεγάλα βάθη. Όπως και στο Αιγαίο, πάλι από έρευνες των θετικών επιστημόνων, υπάρχει πετρέλαιο έξω από τα 6 μίλια της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης. Θα θυμίσω ένα πράγμα. Το 1987 η μεγάλη κρίση που είχαμε επί Ανδρέα Παπανδρέου και Οζάλ, προκλήθηκε γιατί η τότε καναδέζικη εταιρία, η Ντένισον, που είχε υπό τη δικαιοδοσία της τα πετρέλαια του Πρίνου, υπέβαλε αίτημα προς την ελληνική κυβέρνηση για γεωτρήσεις στα 10 ναυτικά μίλια από τη Θάσο. Και τότε αντέδρασε η Τουρκία.

Η ελληνική κυβέρνηση υιοθετεί το θέμα ΑΟΖ;

Όχι, η ελληνική κυβέρνηση δεν υιοθετεί το αίτημα όλων αυτών που μιλούν για ΑΟΖ στο Αιγαίο. Αυτό που κάνει είναι να έχει προωθήσει πολύ τις συνομιλίες με την Τουρκία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Γιατί έχει ξεσπάσει όλη αυτή φιλολογία στην Ελλάδα περί ΑΟΖ;

Είναι λίγο περίεργο. Έχω φθάσει να μιλώ περί κρίσης ΑΟΖίτιδος στην Ελλάδα, γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικά κανείς λόγος να γίνεται κάτι τέτοιο. Και ίσως επειδή τα θέματα είναι πάρα πολύ λεπτά και σύνθετα από την πλευρά της εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει όλοι να έχουμε το δέοντα σεβασμό προς εκείνους, οι οποίοι έχουμε αποφασίσει να κινούν τις τύχες μας.

Με δεδομένη την πληροφόρηση που έχετε, υπάρχει κάτι το οποίο φοβάστε ότι μπορεί να συμβεί σε σχέση με αυτά τα ζητήματα;

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι το όλο θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Ο χώρος του Δικαίου δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις, ούτε παράδοξες ερμηνείες. Την απάντηση θα μπορούσα να σας τη δώσω αντιστρέφοντας το ερώτημα σας. Έχουμε οριοθετήσει την υφαλοκρηπίδα μας με τους Ιταλούς από το 1977 χωρίς κανένα πρόβλημα. Γιατί δεν κάνουμε γεωτρήσεις για να πάρουμε το πετρέλαιο του Ιονίου; Το ερώτημα είναι πολιτικό και δεν μπορώ να σας δώσω πολιτική απάντηση, γιατί ενδεχομένως δεν γνωρίζω. Κι αυτό αφορά σε όλες τις κυβερνήσεις διαδοχικά και διαχρονικά.

Εσείς, ως επιστήμονας, αλλά και σαν απλός πολίτης, είσαστε ικανοποιημένος από τη διαχείριση του υπουργείου Εξωτερικών σε αυτά τα θέματα;

Το υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι τίποτε περισσότερο από εντολοδόχος της πολιτικής βούλησης. Η κυβέρνηση πάντοτε αποφασίζει και το υπουργείο Εξωτερικών υποτίθεται ότι πρέπει να εκτελέσει τις πολιτικές αποφάσεις. Και πρέπει να βρει τις κατάλληλες μεθόδους για να τις εφαρμόσει. Γι αυτό επιμένω ότι είναι θέμα καθαρά πολιτικό. Υπάρχει μια ατολμία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στο σύνολο της διαχρονικά και διακομματικά. Δεν έχουν τολμήσει να προκαλέσουν με κινήσεις τους την Τουρκία, ώστε να την οδηγήσουν αποτελεσματικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το συγκεκριμένο θέμα. Ένα θέμα, μάλιστα, το οποίο θα ωφελήσει και τις δύο χώρες. Ειδικά στις μέρες μας που η οικονομική κατάσταση είναι τραγική και επομένως η οποιαδήποτε λύση θα άμβλυνε καταρχήν την ένταση σε επίπεδο ελληνοτουρκικών σχέσεων, επομένως, το θέμα των εξοπλισμών θα έπρεπε να το βλέπουμε και οι δύο χώρες διαφορετικά. Από την άλλη πλευρά, τα χρήματα τα οποία θα μπορούσαν να προκύψουν από την εξερεύνηση και την εκμετάλλευση αυτών των υποθαλάσσιων χώρων θα μπορούσαν να συμβάλουν σημαντικά στην ανάπτυξη των δύο χωρών.

energia.gr