ροή ειδήσεων

Ιταλοκρατία στη Ρόδο

Ο Λαός της Ρόδου, λαβωμένος από την τούρκικη σκλαβιά, ήλπιζε στην απελευθέρωση του έστω και μετά από τέσσερεις αιώνες. Ούτε τότε όμως κατάφερε να απαλλαγεί από το ζυγό του κατακτητή... καθώς λίγους μήνες προτού η Ελλάδα απελευθερωθεί στους βαλκανικούς πολέμους του 1912, τα νησιά της Δωδεκανήσου, τα κατέλαβαν οι Ιταλοί. Έτσι, ξεκινά μια νέα υποδούλωση για τη Ρόδο, τώρα πια στους Ιταλούς κατακτητές, η οποία θα κρατήσει περίπου 35 χρόνια.

Στις 5 Μάιου 1912, οι Ιταλοί καταλαμβάνουν τη Ρόδο και εξαγγέλλουν φιλικό διάταγμα προς τους Ροδίτες. Πράγματι, πλέον οι Ροδίτες δεν βρίσκονταν στα χέρια βάρβαρων κατακτητών, αλλά πολιτισμένων, ευρωπαίων χριστιανών. Έτσι είχαν ελπίδες ότι σύντομα θα αναγνώριζαν την εθνική τους ταυτότητα. Η Ιταλία παρουσιάστηκε στα Δωδεκάνησα ως σύμμαχος, απελευθερωτής, ο λαός της επεφύλαξε ένθερμη υποδοχή και αναπτύχθηκε μια ελληνοιταλική φιλία. Οι Ιταλικές αρχές έφτιαξαν δρόμους, τα σχολεία αναβαθμίστηκαν, οι κάτοικοι άρχισαν να μορφώνονται, ήταν ελεύθεροι να διατηρούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα και το βιοτικό τους επίπεδο άλλαξε από εξευτελιστικό σε αξιοπρεπές.

Τελικά, η Τουρκία αναγκάστηκε να υπογράψει ειρήνη με την Ιταλία και να δώσει τέλος στον Ιταλοτουρκικό πόλεμο με την υπογραφή της συνθήκη του Ouchy της Λωζάννης, με όρο τα Δωδεκάνησα να επιστραφούν στην Τουρκία.

Στις 22 Δεκεμβρίου 1912 ο λαός της Ρόδου αποφασίζει να διακηρύξει στην Αγγλία την ελληνικότητα των νησιών και να διαδηλώσει. Αυτό εξόργισε τους Ιταλούς και ήταν η έναρξη της βίαιης συμπεριφοράς τους ενάντια στους Ροδίτες. Ο Στρατός κατεβάζει όλες τις ελληνικές σημαίες και σταματούν τις θρησκευτικές τελετές. Αυτή ήταν η αρχή μιας σειράς συγκρούσεων, συλλήψεων και απελάσεων. Το 1914 εκτοπίσθηκαν όλοι όσοι αναμίχθηκαν στην φιλελεύθερη αυτή κίνηση που είχε ξεκινήσει και ο δήμος πλέον απαρτίζεται από Ιταλούς. Τώρα πλέον η Ιταλία προσάρτησε πραξικοπηματικά τα νησιά και δεν τα παρέδωσε στην Τουρκία, αλλά θα τα υπερασπιζόταν για λογαριασμό της προσωρινά, επισφραγίζοντας το γεγονός με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1915.

Στο μεταξύ μεσολαβεί ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος και με το τέλος του, ο λαός της Ρόδου αποφασίζει να εξεγερθεί για ακόμα μια φορά, αλλά τώρα μυστικά. Με επικεφαλής τη Μητρόπολη, πραγματοποιείται δημοψήφισμα σε όλο το νησί και συλλαλητήρια που ορίστηκαν για τις 7 Απριλίου 1919 μετά την τελετή της Αναστάσεως. Οι Ιταλικές αρχές δεν κατάφεραν να εμποδίσουν το συλλαλητήριο, παρά τις συλλήψεις, καταδιώξεις και διωγμούς, αντιθέτως με την αντίσταση των Ροδιτών, η Ιταλία αναγκάστηκε να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα εκτός της Ρόδου στην Ελλάδα στις 29 Ιουλίου 1919. Η τύχη της Ρόδου θα οριζόταν 5 χρόνια αργότερα με δημοψήφισμα.

Η Τουρκία χάνει τον πόλεμο και παραχωρεί τα νησιά στους Ιταλούς, οι οποίοι πλέον τα προσαρτούν επίσημα με τη συνθήκη της Λωζάνης το 1923 και τα θεωρούν κτήση τους, όχι προσάρτηση, όχι αποικία. Τότε ξεκινάει η δεύτερη φάση της Ιταλικής κατοχής για τα νησιά, που βρίσκονται αντιμέτωπα πια με το σκληρό και βίαιο πρόσωπο των Ιταλών κατακτητών. Από το 1924 έως το 1936 διοικητής της Δωδεκανήσου τίθεται ο Mario Lago, άνθρωπος πολιτισμένος που προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα. Αυτή του η στάση όμως δε βρίσκει σύμφωνο τον de Vecchi, ο οποίος θα τον διαδεχθεί στη διοίκηση το 1936. Έκτοτε άνθρωποι δικοί του ήλεγχαν όλο το νησί, η Ιταλική γλώσσα έγινε υποχρεωτική στα σχολεία, απαγορεύθηκε η φοίτηση αποφοίτων στα ελληνικά πανεπιστήμια, έλαβαν αυστηρά περιοριστικά μέτρα για τη γεωργία και έτσι άρχισε σιγά σιγά ο τέλειος εξιταλισμός και αφελληνισμός του λαού.

Η δεύτερη φάση της Ιταλοκρατίας στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα, ήταν η εποχή του φασισμού. Παρόλα αυτά επί Ιταλών, έγιναν πολλά έργα κοινής ωφέλειας όπως διάνοιξη δρόμων, ίδρυση μουσείων και αρχαιολογικής υπηρεσίας, εκκαθάριση του χώρου του κάστρου, τουριστική προβολή της Ρόδου κ.α. , αλλά οι κάτοικοι θεωρούνταν Ιταλοί υπήκοοι της Δωδεκανήσου, με κύριο μέλημα των αρχών τον αφελληνισμό τους. Αυτό το επιδίωκαν με επιβλητικές ιταλικές γιορτές, με μικτούς γάμους, με κατάργηση του ελληνικού τύπου κ.α.

Με την κήρυξη του πολέμου το 1939, η Ρόδος βρίσκεται σε συναγερμό πολέμου και αν και αποκομμένη από τα νέα της υπόλοιπης Ελλάδας, συμπαραστεκόταν ηθικά στον ελληνισμό που αγωνιζόταν. Με την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα το 1941, κάποιοι από αυτούς εγκαταστάθηκαν και στη Ρόδο, οι οποίοι επικράτησαν των Ιταλών. Αυτό ήταν το τέλος της Ιταλικής κατοχής στα Δωδεκάνησα, τέλος βίαιο, απάνθρωπο που προκάλεσε τον οίκτο των ντόπιων, οι οποίοι προσπαθούσαν να το σταματήσουν παρά τα όσα είχαν υποφέρει από αυτούς.

secret-rhodes.com

Σχόλια

  1. Ανώνυμος29/10/11 15:20

    VIVA RODI !!!!
    VIVA ROMA !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος29/10/11 19:47

    29/10/11 15:20 δεν γαμιεσε εσυ και η ιταλια σου παλιοφασιστα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος29/10/11 20:35

    VIVA RODI !!!!
    VIVA ROMA !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος29/10/11 21:49

    ΠΡΟΣ 19:47 Eχω πάππου που πολέμησε στην Mέση Aνατολή και πάππου που παιδάκι του πήραν οι ιταλοί φαγητό από τα χεριά αν και ήταν μια εβδομάδα θεονήστικος, αλλά να σου εξηγήσω.
    Να πας στα Γενικά αρχεία του κράτους στην παλιά πόλη που έχει ο καθένας την δυνατότητα να μελετήσει, σου προτείνω λοιπον να δεις το φάκελο με τις κυβερνητικές αποφάσεις του 1924 του 1936 και του 1938, θα δεις στον πρώτο την επιδίωξη να γίνει η Ρόδος τουριστικό κέντρο πολυτελών διακοπών και την προσπάθεια για ίδρυση πανεπιστημίου κλασικών σπουδών και πολυτεχνείου, στα αλλά δυο θα δεις το σχέδιο για το λιμάνι που δεν έγινε γιατί προτιμήθηκε με τα ίδια λεφτά να γίνει το καστέλο και το σχέδιο ΣΥΔΙΡΟΔΡΟΜΟΥ και του Δευτέρου Λιμανιού στην νότια Ρόδο !!!!!!!!!!!
    Το ότι είμαστε ανίκανοι να φτιάξουμε ένα σωστό έργο και βλέπουμε την Ρόδο μας να ρημάζει δεν φταίνε οι ιταλοί που έκαναν έργα!!!!!!!!
    Ναι ήταν κατακτητές, ναι καλοπερνούσαν, αλλά κλεφτές δεν ήταν σαν τους δικούς μας η Ρόδος ευεργετήθηκε παρά πολύ και ακόμα χρησιμοποιούμε εκείνα τα έργα ακόμα τρώμε από εκείνες τις υποδομές, οι εργάτες ασφαλίζονταν και πληρώνονταν σαν άνθρωποι είχαν περίθαλψη σε πρότυπο νοσοκομείο και εύρισκαν εύκολα δουλεία. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΟΔΟ ΜΙΛΑΩ, ΣΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ.
    Εγώ αυτά τα διάβασα και μου τα επιβεβαίωσαν άνθρωποι που τα έζησαν δεν με φανάτισαν οι χουντικοί καθηγητές που κλήθηκαν να μας αλλάξουν άποψη και να κάνουν το άσπρο μαύρο.
    Τι κερδίσαμε από την Ελλάδα όχι και πάρα πολλά και για να το μάθεις κάτσε διάβασε και ρωτά γιατί η ημιμάθεια είναι λάθος σύμβουλος !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Και φυσικά δεν παστρεύω ότι τώρα αν ήμασταν στην Ιταλία θα ήταν καλυτέρα με ένα πορνόγερο πρωθυπουργό και μια θεότρελη χώρα απλά σταθήκαμε τυχεροί σε κατάλληλη χρονική περίοδο!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος30/10/11 00:03

    .......oi italoi 8a eftiaxnan sidirodromo stin rodo kai emeis tous dioksame?
    .....kala eimaste poloi malakes.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *