Στις 14 Μαρτίου 2012 εκδόθηκε από το Διεθνές Δικαστήριο για το Δίκαιο της Θάλασσας η ετυμηγορία του σχετικά με την υπόθεση Bangladesh vs Myanmar. Δύο χώρες στην άλλη άκρη του κόσμου, όπου οι πράξεις τους μπορεί να έχουν άμεσο αντίκτυπο στις Ελληνικές υποθέσεις με την Τουρκία αναφορικά στο Καστελόριζο...
Πολύ συνοπτικά, το Bangladesh κατέχει ένα νησάκι μπροστά στις ακτές της Myanmar (σαν να λέμε Καστελόριζο) στο οποίο επιδίωκε να δώσει πλήρη δικαιώματα όσον αφορά την οριοθέτηση των ναυτικών ζωνών μεταξύ των δύο χωρών στον κόλπο της Βεγγάλης. Όπως είναι φυσικό η Myanmar αντιτίθετο σε αυτές τις προσπάθειες.
Εν τέλει το Δικαστήριο αποφάσισε πως το νησί δικαιούται αιγιαλίτιδα ζώνη (12 ναυτικά μήλια) αλλά όχι αποκλειστική οικονομική ζώνη και δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα. Γιατί? Διότι εάν του απέδιδε πλήρη δικαιώματα θα δημιουργούσε μεγάλη στρέβλωση όσον αφορά την αναλογία μεταξύ των ακτών των δύο κρατών και των ναυτικών τους ζωνών.
Η διαφορά, βέβαια, με την περίπτωση του Καστελορίζου είναι ότι τα δύο προαναφερθέντα κράτη είναι παρακείμενα και όχι αντικείμενα, όπως η Ελλάδα και η Τουρκία, κάτι που διαφοροποιεί τις δύο περιπτώσεις αρκετά. Παρολαυτά, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο επιχείρημα του Δικαστηρίου για αποφυγή δυσανάλογων ναυτικών ζωνών και ακτών, όπως επίσης και στην προσοχή που δίνει το Δικαστήριο στον αντίκτυπο που επιφέρει η αναγνώριση οικονομικών ζωνών ενός κράτους, στην πρόσβαση στη θάλασσα και στα ναυτικά οικονομικά δίκτυα του άλλου.
Τελικά μήπως μια πολιτική συμφωνία θα ήταν πιό συμφέρουσα για την Ελλάδα από το να πάει η υπόθεση στα δικαστήρια;
Η απόφαση ολόκληρη: http://www.itlos.org/fileadmin/itlos/documents/cases/case_no_16/1-C16_Judgment_14_02_2012.pdf
http://internationalstudentpulse.blogspot.gr
Πολύ συνοπτικά, το Bangladesh κατέχει ένα νησάκι μπροστά στις ακτές της Myanmar (σαν να λέμε Καστελόριζο) στο οποίο επιδίωκε να δώσει πλήρη δικαιώματα όσον αφορά την οριοθέτηση των ναυτικών ζωνών μεταξύ των δύο χωρών στον κόλπο της Βεγγάλης. Όπως είναι φυσικό η Myanmar αντιτίθετο σε αυτές τις προσπάθειες.
Εν τέλει το Δικαστήριο αποφάσισε πως το νησί δικαιούται αιγιαλίτιδα ζώνη (12 ναυτικά μήλια) αλλά όχι αποκλειστική οικονομική ζώνη και δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα. Γιατί? Διότι εάν του απέδιδε πλήρη δικαιώματα θα δημιουργούσε μεγάλη στρέβλωση όσον αφορά την αναλογία μεταξύ των ακτών των δύο κρατών και των ναυτικών τους ζωνών.
Η διαφορά, βέβαια, με την περίπτωση του Καστελορίζου είναι ότι τα δύο προαναφερθέντα κράτη είναι παρακείμενα και όχι αντικείμενα, όπως η Ελλάδα και η Τουρκία, κάτι που διαφοροποιεί τις δύο περιπτώσεις αρκετά. Παρολαυτά, ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο επιχείρημα του Δικαστηρίου για αποφυγή δυσανάλογων ναυτικών ζωνών και ακτών, όπως επίσης και στην προσοχή που δίνει το Δικαστήριο στον αντίκτυπο που επιφέρει η αναγνώριση οικονομικών ζωνών ενός κράτους, στην πρόσβαση στη θάλασσα και στα ναυτικά οικονομικά δίκτυα του άλλου.
Τελικά μήπως μια πολιτική συμφωνία θα ήταν πιό συμφέρουσα για την Ελλάδα από το να πάει η υπόθεση στα δικαστήρια;
Η απόφαση ολόκληρη: http://www.itlos.org/fileadmin/itlos/documents/cases/case_no_16/1-C16_Judgment_14_02_2012.pdf
http://internationalstudentpulse.blogspot.gr
Η Τουρκία δεν φωνάζει ετσι ασκοπα οτι εχει τα δίκαια με το μέρος της στο θέμα ΑΟΖ στην περιοχή του Καστελόριζου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπου πατάει νομικά σε διεθνή βάση, και μιλάει ετσι.
Να που!
Αλλες τρείς αντίστοιχες διεθνείς περιπτώσεις εκδικάστηκαν τα τελευταία χρόνια με τελεσίδικη απόφαση, με περίπου ιδιο΄η παραπλήσιο θέμα αμφισβητήσεων ΑΟΖ μικρών νησιών που βρίσκονται κοντά σε αλλη ηπειρωτική χώρα, σε
δίκες που εγιναν με προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο για θέματα δικαίου της θαλάσσης.
Και που δυστυχώς ολες χάθηκαν για τα νησιά και ολες οι υποθέσεις κερδήθηκαν απο την παράκτια χώρα, και χωρίς καννένα ναι μεν αλλά (δηλαδή το κατι τις ) και για τα νησιά.