Άι ... σιχτίρ!

του Κωνσταντίνου Γκαντάτσιου
Να σας πω την αλήθεια μπαΐλντισα. Τόσο καιρό ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Όχι μέσα στο ευρώ, όχι θα βγείτε από την ευρωζώνη, φύγε εσύ, έλα εσύ. Νισάφι πια. Στο τέλος θα μου ρθει νταμπλάς…

Πάντως μεγάλο ντέρτι και σεκλέτια έχουν μ’ εμάς τους Έλληνες. Ευτυχώς όμως δεν είμαι μοναχικός καβαλάρης στο δρόμο αυτό…έχω και συνοδοιπόρους ου! ου! ου! αρκετούς...

Μήνες τώρα δεν ακούς τίποτα άλλο παρά μόνο εξειδικευμένες ορολογίες, φόρους, ισοδύναμα, μειώσεις, κινδυνολογίες. Ουφ!!! Τέτοιο νταβαντούρι δεν ξανάγινε ούτε τότε με την στέγη του Καλατράβα….άλλες εποχές τότε. Τότε ήταν που φουσκώναμε από υπερηφάνεια άσε τώρα που φουσκώνουμε μόνο τα πιεσόμετρα...

Αι σιχτίρ πια βαρέθηκα. Ουυυπς !!! Ουυυπς !!! Τι είπα; Αι σιχτίρ ε; Μου ξέφυγε Μίκη μου…να με συγχωρείς, άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν σου κρύβω το ντέρτι μου. Κουσούρι είναι κι αυτό σαν την…πρέφα. Εγώ βέβαια ούτε που τα ήθελα, εξ «απ’ ανέκαθεν», άλλαζα κανάλι, αλλά τσοουυππ μπροστά μου οι φόροι, άλλαζα κανάλι, να η εξίσωση με το πετρέλαιο κίνησης, τι να κάνω ο έρμος; καλωδιακή δεν έχω, στο τρίτο κανάλι φλερτάριζα με την απεργία των φαρμακοποιών, των γιατρών και τις δόσεις στην εφορία κλπ. Είχα μάθει όλα τα αιτήματα των κλάδων απ’ έξω και ανακατωτά σαν να επρόκειτο να τους εκπροσωπήσω σε συνέντευξη τύπου.

Ώσπου ένα βράδυ έπεσα στην αγκαλιά της. Θαμπώθηκα, ξεχάστηκα κι αποκοιμήθηκα. Ναι βλέπω τούρκικα, ομολογώ. Πλέον και βλέπω-ακούω-μιλώ και γράφω, δε σας το κρύβω. Γιατί όχι; Σας το λέω ευθέως πως το κάνω όχι για τα ωραία μάτια της Asi ή για την ωραία φορεσιά του Σουλεϊμάν. Όχι. Συνειδητοποίησα πως δεν κάνω μόνο τα παραπάνω, αλλά πληρώνω ακόμη όπως οι υπομονετικοί ένδοξοι πρόγονοί μας.

Το λοιπόν, θυμάσαι το χαράτσι (harac-cizye), ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν σε ετήσια βάση όσοι μη μουσουλμάνοι διέμεναν στη «γη των πιστών». Υπήρχαν βέβαια πολλών λογιών από δαύτους: φόρος ακίνητης περιουσίας, φόρος των εμποροβιοτεχνών, του «καπνού» (για το αναμμένο τζάκι της κάθε οικογένειας), για το γάμο, για τα καταλύματα, την τιμητική στολή, για το στόλου, για τη διασκέδαση σουλτάνου, για τις ανάγκες του υπουργικού συμβουλίου, ακόμη και για τις…οδοντογλυφίδες του σουλτάνου. Η γειτόνισσα μου που μένει στον επάνω μαχαλά, θεωρείται κορυφαία στο είδος, λέει πως κάποιοι φόροι ήταν αποδεκτοί και από το κοράνι. Ναι σου λέω και με τη βούλα… «πίσημοι» που λέμε.

Βρε κοίτα ομοιότητες…

Αμ! το άλλο γιαβρίμ που το βάζεις; Το ξερες πως το οθωμανικό κράτος λόγω της μεγάλης έκτασής του φρόντιζε να παραχωρεί, να υπενοικιάζει ομάδες «κρατικών προσόδων» σε ιδιώτες… ορυζοκαλλιέργειες, περιοχές παραγωγής αλατιού, εξόρυξης μεταλλευμάτων… χμ! χμ! χμ! διακίνηση εμπορευμάτων…κ.α Οι δε τοπικοί κατήδες-εισπράκτορες- είχαν ορίσει επιπλέον ειδικούς δασμούς για τη διέλευση από τα ορεινά στενά, τις γέφυρες, την πώληση εμπορευμάτων στις αγορές και τα πανηγύρια. Η εξόφληση των εισφορών γινόταν σε χρήμα ή σε είδος και αργότερα όσοι αδυνατούσαν σε εργασία… Άσε τα νησιά που δίδονταν σε αξιωματούχους (χμ! χμ! χμ!) της Πύλης για να εκμεταλλεύονται τα έσοδά τους εσαεί… (Χίος).

Ήταν ομολογουμένως άδικα και δυσβάστακτα τα μέτρα με μοναδικό στόχο την οικονομική εξόντωση του υπόδουλου πληθυσμού με αποτέλεσμα να μη μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, παραμένοντας ραγιάδες εφ όρου ζωής.

Μη με κρίνετε αυστηρά αν βρήκατε πολλές ομοιότητες με τον σημερινό φορολογούμενο και τους φόρους του. Σίγουρα μερίδα από μας είχε μάθει να κάθεται και να αγωνίζονται οι άλλοι για αυτόν, τότε το ρουσφέτι χόρευε, το μπαχτσίσι έβρισκε κερκόπορτες, το ραχάτι και το νταραβέρι είχαν γίνει φίλοι και οι κάλπικοι κουβαρντάδες πηγαινοερχόταν στα πολιτικά γραφεία.

Έτσι ήταν λίγο πολύ, μην ψάχνεις δικαιολογίες δεξιά και αριστερά. Κοίτα τώρα τι θα κάνεις μια που βλέπεις, μιλάς και γράφεις τουρκικά.

Ίσως λέγοντας το «αι σιχτίρ» σε όλα τα μερεμέτια του παρελθόντος που μας είχαν γίνει χούι, τσιμπούρι και σημαία να μας φτιάξει το κέφι...

cretalive.gr