εκεί στην Βασιλεύουσα, στον Βόσπορο, στα τείχη
και μέσα στην Αγιά Σοφιά, των χριστιανών την Σκέπη...
την 'μέρα που αλίσκετο από βαρβάρων στίφη,
από απίστων συρροές κι από εχθρών φουσάτα.
Κι είδα σφαγές και οιμωγές, θρήνους και μοιρολόγια,
χιλιάδες Τούρκους κι 'Αραβες με βία να σκοτώνουν
Βυζαντινούς και Έλληνες πάνω στις πολεμήστρες..
Δυό-τρείς χιλιάδες πολεμούν Βυζαντινοί στα τείχη
και πεντακόσιοι Κρητικοί μάχονται σαν λιοντάρια
με πείσμα, σθένος, δύναμη και παλληκαροσύνη.
Ομως μυριάδες οι εχθροί κι οι 'Ελληνες μιά χούφτα,
δυό μήνες εκουράσθησαν μ' ανέχειες και πείνα...
και λύγισαν σαν το δεντρί που μένει διψασμένο
και πέφτουν φύλλα και καρποί, μαραίνεται, πεθαίνει.
Βλέπω τα βόλια πού 'ριχνε του Ουρβανού πομπάρδα
πάνω στα τείχη να χτυπούν και να τα καταστρέφουν.
Τα πλοία των Βυζαντινών να καίγονται στον κόλπο,
ενώ τα Γενοβέζικα να φεύγουν με δικούς τους,
όπως τα Βενετσιάνικα , που φόρτωσαν τον πλούτο,
πού 'χεν η πόλη του φωτός σ' ανάκτορα και σπίτια.
Και βλέπω την Κερκόπορτα ν' ανοίγουν οι προδότες
και να ορμούν Οθωμανοί μ' αλλαλαγμούς βαρβάρων,
ν' ανοίγουν Πύλες των τειχών στ' ασκέρια των Σελτσούκων
οπού σκοτώνουν άμαχους, γέροντες και γυναίκες.
Και ρέει αίμα εθνικό, σαν της βροχής ποτάμι
και βάφει τον Ελλήσποντο κι όλη την Προποντίδα,
τ' αρχοντικά, τις εκκλησιές , τους δρόμους , τις πλατείες..
Κι είδα και νιούς να σφάζονται, μωρά μέσα στις κούνιες,
γυναίκες να βιάζονται και όμορφες παρθένες,
καλογριές και μοναχές και αρχοντοκυράδες
μπροστά στα μάτια συγγενών, συζύγων και παπάδων,
κι αγόρια νειά, μικρούτσικα να λυσσοσοδομούνται.
Και μέσα στην Αγιά Σοφιά τους χριστιανούς σφαγιάζουν
την ώρα που προσεύχονταν στην Παναγιά Υπερμάχο,
πριν πάρουν την μετάληψη από τον Πατριάρχη.
Πέφτουν πλειάδες οι νεκροί..κι επάνω στα κορμιά τους
πατεί Μωάμεθ Πορθητής, στο άλογο καβάλλα...
κι αφήνει το σημάδι του , σε κίονα του τρούλλου.
Και κλέβουν σκεύη ιερά και θεία ευαγγέλια..
Εικόνες καταστρέφουσιν. Τα λάβαρά μας καίνε(!)
μαζί με τα κειμήλια και λείψανα αγίων.
Εικόνες οι περίτεχνες και οι σταυροί με ξύλο
καίγονται μέσ' στο ιερό, γιά κρέατα που ψήνουν(!)
και τρών' στην άγια τράπεζα(!) και πίνουν το κρασί τους
με τ' άγια δισκοπότηρα (!) οι μιαροί κι αχρείοι...
Ως και τον παντοκράτορα που δέσποζε στον τρούλλο,
κι αυτόν τον καταστρέφουσι με τις χρυσές ψηφίδες.
Κι αφού φορέσαν άμφια, στολές Αυτοκρατόρων
(όμορφες, χρυσοκέντητες, μ' αστραφτερά πετράδια)
ακόμα και στους σκύλλους τους και στ' άλογα που ' φέραν,
σέρνουν γιά σκλάβους μοναχούς και γέροντες και νέους,
γιά δούλους να πωλήσουσιν σ΄Ανατολής παζάρια..
Ομορφονιές τις παίρνουσιν οι Τούρκοι γιά χαρέμι,
γιά να γεννήσουν μπάσταρδα παιδιά, τους γεννιτσάρους
και τους μικρούς μαζεύουσι, για ν' αλλαξοπιστήσουν.
Παλάτια κι αρχοντόσπιτα και μαγαζιά εμπόρων
λεηλατούνται απ' τα χρυσά και αργυρά τους σκεύη,
τα χάλκιν' αντικείμενα, πολύτιμές τους πέτρες,
υφάσματα μεταξωτά και χρυσοκεντημένα...
Βλέπω και έναν βασιλιά , τον έκτο Κωνσταντίνο,
πού 'ταν ο Αυτοκράτορας, γόνος Παλαιολόγων,
να μάχεται με το σπαθί, ωσάν τον Αχιλλέα ,
με θάρρος, γενναιότητα , με δύναμη και ρώμη.
Κι όπως τ' Ομήρου ήρωας, όμοια κι αυτός ντυμένος
με πανοπλία σιδηρά και περικεφαλαία,
π' άστραφτε και ανέμιζε, σαν χαίτη του αλόγου,
αφού αυτός δεν δέχθηκε προτάσεις του Σουλτάνου,
να φύγ' οικογενειακώς προς του Μωριά τα μέρη,
για ένα ανεξάρτητο εκεί βασίλειό του...
Χτυπά δεξιά, χτυπά ζερβά ισλαμιστών τ΄ασκέρι
μα τούτοι είν' ατέλειωτοι κι εκείνος μοναχός του.
Και μ' απελπιστική ματιά ,που γύρω του δεν βλέπει
Βυζαντινούς υπασπιστές κι ΄Ελληνες πολεμάρχους,
βγάζει κραυγή π' ακούγεται στου ουρανού το δώμα:
-Δεν έχει ένα χριστιανό εμέ να θανατώσει,
να μή συρθώ αιχμάλωτος σ' Οθωμανών Σουλτάνο;!
Πισώπλατη την μαχαιριά δέχεται 'πό τους Τούρκους .
Πέφτει ο λεοντόκαρδος και του Μυστρά καμάρι.
Σωριάζετ' ως ο ήρωας, ο Αχιλλεύς, στην Τροία.
Κι η κεφαλή του στήνεται σαν τρόπαιο σε στύλο,
λάφυρο για τους άπιστους και δώρο στον Μωάμεθ.
Έπεσ' η Βασιλεύουσα..Η Πόλις μας εάλω...
Κι ακούω κόσμο να θρηνεί και να μοιριολογιέται
γιά τον χαμό της Δόξας μας ,για του Φωτός το λίκνο.
Το κράτος το πανίσχυρο, το χιλιοχρονισμένο,
η Αυτοκρατορία Βυζαντινών, σήμερα κατελήθη
από τα λάθη ομοεθνών και πονηριές της Δύσης...
Φρίττω γιά όσα άκουσα κι οι οφθαλμοί μου είδαν
στου χρόνου πισωγύρισμα, στης άλωσης την 'μέρα.
Κι ως πάω ν' απομακρυνθώ 'π' ονείρου εφιάλτη,
ακούω πάλιν την φωνή του Αυτοκράτορά μας
ν' αντιλαλεί στεντώρεια 'πό χρόνου τα φαράγγια
κι ουράνια σαλπίσματα να τηνε συνοδεύουν.
Και βλέπω τον να με κοιτά και πατρικά να λέει:
-Ξύπνησε νεοέλληνα(!)και στήσου στις επάλξεις!
Ζώσου φυλής μας τ' άρματα,τα βέλη, τις φαρέτρες
και αγωνίσου ηρωϊκά πάνω στις πολεμήστρες,
για την δική σου άλωση που τώρα συντελείται!
Γλώσσα, θρησκεία και δεσμός της οικογένειάς σου,
λαού αξιοπρέπεια και χώρας σου ο πλούτος
δέχονται μύριες ντουφεκιές κι αιμορραγείς(!)πεθαίνεις!
Ξύπνησε νεοέλληνα! Πολέμα γιά ζωή σου,
παιδιά, περιουσία σου κι Ελληνισμού την δόξαν.
Και φεύγοντας ο βασιλιάς, ράγισε την καρδιά μου.
ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ
Parapona-Rodou
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.