Γιώτης Παπαθανάσης, ο τελευταίος ιππότης

Απίστευτο κι όμως αληθινό. Ανακαλύψαμε τον τελευταίο από τους Ιππότες της Ρόδου. Ο κύριος Γιώτης Παπαθανάσης μάς άνοιξε το σπίτι του και την καρδιά του και μας μίλησε για μια ζωή που μοιάζει με παραμύθι....







Ο τελευταίος ιππότης

Στο κατώφλι του σπιτιού του πρωτοστατεί ο θυρεός της οικογένειας. Με την είσοδό μας στο εσωτερικό, παρατηρούμε ότι στα ενδότερα δεν παρεμβάλλεται καμιά «ιπποτική λεπτομέρεια». Μάλλον αποσύρθηκε, σκεφτόμαστε, ή απλά δεν είναι εν ενεργεία. Λάθος! Ο διοικητής του Νοσοκομειακού Τάγματος Ιπποτών Αγίου Ιωάννου Ιεροσολύμων, Γιώτης Παπαθανάσης, απλά ξεκουράζεται... Καθισμένος στην αγαπημένη του θέση, στην άκρη του καναπέ, φέρνει στο νου την εποχή της «χρίσης» του και μας αποκαλύπτει μερικά από τα μυστικά του Τάγματος...

«Ήταν αρχές του 1970, όταν με βρήκε ένας βαρόνος από τη Δανία. Μόλις είχα τελειώσει τη θητεία μου ως γραμματέας στο Αγγλικό Προξενείο Ρόδου και πλέον υπηρετούσα ως προσωπάρχης και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων στον Αμερικανικό Ραδιοσταθμό Ρόδου "Η φωνή της Αμερικής". Μου ζήτησε να με κάνει πρόξενο. Αρνήθηκα. Τότε, μου πρότεινε να με κάνει Ιππότη».

Τι ακριβώς συνεπάγεται αυτό; «Είναι ουσιαστικά ένας τίτλος τιμής. Δεν χαρίζεται ούτε μεταβιβάζεται». Σκεφτείτε ότι έχει τρία αγόρια. Όλο και κάποιον θα θεωρεί άξιο συνεχιστή του, αλλά... «Απλά αναγνωρίζονται το έργο και η πορεία σημαντικών προσωπικοτήτων».

Η αφήγηση συνεχίζεται μέσα από τις σελίδες ενός παλιού φωτογραφικού άλμπουμ με ξεθωριασμένες μορφές...

Είναι 35 χρόνια νεότερος, φορά φράκο και ντύνεται για πρώτη φορά με την κόκκινη κάπα του τάγματος. Σχεδόν πάντα με τα χέρια σταυρωμένα μπρος του, θυμίζει ακόμα περισσότερο τον άντρα της φωτογραφίας που μόλις ξεκινάμε να γνωρίσουμε...

«Η ειδική τελετή έγινε στο παρεκκλήσι του μεγάρου των Ιπποτών, το Καστέλο, παρουσία υψηλών προσκεκλημένων. Τέσσερις Ροδίτες έγιναν τότε Ιππότες. Εγώ, ο αδερφός μου, ο τότε δήμαρχος και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Ρόδου, Σπυρίδωνας». Πριν ακόμα προλάβουμε να ρωτήσουμε αν αυτό το εκκλησάκι ανήκε στην πολιούχο τους, πρόσθεσε: «Η Προστάτιδα του Τάγματος δεν είναι άλλη από την Παναγιά του Φιλέρημου».

Ο 88χρονος «Αρχηγός του Κέντρου της Δωδεκανήσου» δεν κρύβει ούτε στιγμή ότι αγαπά και σέβεται τη σύζυγό του. Η ίδια -πάντα δίπλα μας- προσθέτει τα δικά της σχόλια και έτσι, όταν αναρωτιόμαστε αν στις «τάξεις» τους είναι ευπρόσδεκτες οι γυναίκες, απαντά: «Όχι, μέχρι στιγμής οι γυναίκες δεν έχουν θέση στο μόνον ορθόδοξον τάγμα. Οι μόνοι που δέχονται στους κύκλους τους το ασθενές φύλο είναι οι ομώνυμοι της Αμερικής».

Ωραία όλα αυτά αλλά ποιες είναι, αλήθεια, οι υποχρεώσεις ενός Ιππότη; «Κατ' αρχήν, δεν υπάρχει μυστικότητα, όπως νομίζουν πολλοί. Οι ιππότες δεν έχουν "στοές". Οι δραστηριότητές τους είναι απολύτως κοινωφελείς. Σχετίζονται με αγαθοεργίες, προσφέρουν υποστήριξη στα νοσοκομεία, σε γενικές γραμμές βοηθούν...»

Όταν η κουβέντα στρέφεται στον κατάδικό τους δρόμο στην Παλιά Πόλη, σχεδόν δακρύζει. «Περνώντας από την οδό Ιπποτών, κοιτώντας ψηλά τις Γλώσσες της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας, θυμάμαι πως παρέμειναν δύο ολόκληρους αιώνες στη Ρόδο...» Τώρα είναι μόνος.

Παραρτήματα του Υπουργείου Πολιτισμού στέκουν στη θέση των κάποτε πολύβουων Γλωσσών. Αν και του στέλνουν προσκλήσεις για συγκεντρώσεις που τελούνται στο εξωτερικό, σπάνια πηγαίνει. Τα επιστολόχαρτα πάντως τα φυλά ως κόρη οφθαλμού...

Το 1999 άρχισε να γράφει ένα ιστορικό παραμύθι -το οποίο και μας χάρισε. «Οι Tέσσερις Ιππότες της Νύφης του Ήλιου» είναι αφιερωμένο στη μεταπολεμική νεολαία, τη γυναίκα του και τη μεγάλη ερωμένη, τη Ρόδο...

Ο τελευταίος των Μοϊκανών -όπως χαρακτήρισε χαριτολογώντας τον εαυτό του- ψάχνει βαθιά στην ντουλάπα του και λίγο πριν φύγουμε, ανακαλύπτει την τιμητική πλακέτα με το ιπποτικό «σήμα» της οικογενείας. Το αγκαλιάζει, έτοιμος για μια «καθωσπρέπει» φωτογραφία. Όρθιος και περήφανος ποζάρει για μας· ο Commandeur των Ιπποτών της Ρόδου!
travelstyle.gr

Parapona-Rodou