Πόσο σπάνια και λαμπερή περίπτωση είναι αυτή της Ροδίτισσας που λίγους μήνες... πριν μια μεγάλη επιτυχία ερευνητική ήρθε να προστεθεί στο ενεργητικό της!
Η Θεοδώρα Χατζηιωάννου, για την οποία διαβάζαμε καιρό, με ένα γλυκό χαμόγελο κάθεται απέναντί μου, απλή και καταδεκτική γιατί ακριβώς τίποτα δεν χρειάζεται να αποδείξει, αφού μιλάει για κείνη η ίδια η επιτυχία της.
Η διεθνής επιστημονική κοινότητα και ειδικά αυτή της Νέας Υόρκης στην οποία ζει και εργάζεται ως επικεφαλής ερευνητικής ομάδας για την αντιμετώπιση του AIDS, ήταν στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει πως ανοίγονται νέοι δρόμοι στην έρευνα και τη θεραπεία του.
Η Δώρα, όπως τη γνωρίζουν στη Ρόδο, μετά από 25 χρόνια που όλοι το προσπαθούσαν, πέτυχε να μολύνει μαϊμούδες με τον ιό HIV ώστε να γίνονται σ΄ αυτές πειράματα που θα ανοίξουν το δρόμο για το εμβόλιο και τη θεραπεία του.
Τα διδακτορικά, τα μεταδιδακτορικά στην έρευνα της αναπληρώτριας καθηγήτριας έφεραν επιτυχές αποτέλεσμα σε συνδυασμό με τη σκληρή δουλειά και την ευφυΐα της Ροδίτισσας, που έρχεται μια φορά το χρόνο πίσω στο νησί για να μαθαίνουν τα παιδιά της, να μην ξεχνούν ότι είναι Έλληνες όσο μακρύ κι αν είναι το ταξίδι…
Πάντα θέλατε να ασχοληθείτε με την έρευνα;
Όχι. Στη δική μου εποχή έκανες επιλογή δέσμης στην Γ΄ Λυκείου. Ήμουν καλή και στις θετικές επιστήμες και στις θεωρητικές. Όταν ήρθε η ώρα να διαλέξω αν διάλεγα τη θεωρητική κατεύθυνση θα γινόμουν αρχαιολόγος, μ΄ έβλεπα αρχαιολόγο…
Μπορούσα έτσι ήδη να φανταστώ την πορεία της ζωής μου και της καριέρας μου. Αν διάλεγα τις θετικές επιστήμες ήξερα ότι θα έφευγα στο εξωτερικό και το μέλλον θα ήταν άγνωστο.
Αυτό ακριβώς μ΄ έκανε να προχωρήσω σ΄ αυτό το δεύτερο, η προοπτική εξερεύνησης του άγνωστου.
Έτσι είστε και στη ζωή σας, όπως στην έρευνά σας ψάχνετε, ρισκάρετε;
Ακριβώς, ίσως και γι’ αυτό πέτυχα στην επιστήμη μου, γιατί με προσελκύει το άγνωστο, ψάχνω απαντήσεις και δεν φοβάμαι να πάρω το ρίσκο.
Για παράδειγμα τελειώνοντας το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία αντί να συνεχίσω εκεί για το διδακτορικό μάζεψα βαλίτσες, κι έφυγα για τη Γαλλία, χωρίς να ξέρω λέξη γαλλικά. Γενικά μπορώ να πω πως όταν στη ζωή μου έχω δύο επιλογές και στη μία ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια και στην άλλη δεν ξέρω, πάω πάντα σ΄ αυτήν που δεν ξέρω.
Και πώς λοιπόν το κορίτσι από τη Ρόδο βρέθηκε να εργάζεται στα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα του κόσμου, του Λονδίνου, της Λυών, της Νέας Υόρκης… και κατάφερε να γίνει επικεφαλής της ομάδας που είστε σήμερα;
Είναι δύσκολο να το πεις χωρίς να φανείς αλαζονικός, αλλά η ευφυΐα, οι σωστές σπουδές, η σκληρή δουλειά… Δεκάωρα στα εργαστήρια, συμπεριλαμβανομένου των Χριστουγέννων, των Σαββατοκύριακων, των διακοπών που δεν υπήρχαν τουλάχιστον τα προηγούμενα χρόνια.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε στην πορεία μου το γεγονός ότι η οικογένειά μου δεν στάθηκε εμπόδιο στα όνειρά μου. Με στήριξαν στις επιλογές μου.
Όταν τελείωσα την Γ΄ Λυκείου και πέρασα στο Τμήμα Βιολογίας Αθήνας και παρόλα αυτά επέλεξα να φύγω στην Αγγλία, δεν με σταμάτησαν, αντίθετα με ενθάρρυναν και ποτέ δεν μου ζήτησαν να γυρίσω στη Ρόδο.
Τελειώνοντας το master στην Αγγλία δούλεψα για ένα διάστημα εκεί και για τρεις μήνες δεν ήξερα πώς θα συνεχίσω.
Τότε μου έρχεται πρόταση να κάνω διδακτορικό στην Αμερική. Είπα στους γονείς μου «δεν είμαι έτοιμη ακόμα να πάω Αμερική».
Σεβάστηκαν το ότι παρότι υπήρχε θέση για μένα δεν ήμουν έτοιμη να πάω! Τους είμαι ευγνώμων για την υποστήριξή τους, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια.
Τώρα τι λένε γι αυτή τη διεθνή αναγνώριση;
Είναι περήφανοι, είναι συγκινημένοι, αισθάνονται δικαιωμένοι μπορώ να πω που δεν άκουσαν όσους τους είπαν τι θέλει ένα κορίτσι παράτολμο και ακολουθεί αυτή την πορεία και είναι μόνο του στο εξωτερικό.
Αλήθεια, τη μικρή Ροδίτισσα πώς την αντιμετώπισαν εκεί, πώς σας δέχτηκαν;
Χωρίς πρόβλημα, γιατί στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού που πήγα για να δουλέψω στα ερευνητικά κέντρα, λειτουργεί η αξιοκρατία. Αν είσαι καλός πας μπροστά και δεν έχει σημασία ούτε από πού είσαι ούτε ποιόν ξέρεις, κι αν δεν είσαι καλός φεύγεις.
Η πρώτη φορά που κάνατε μια επιτυχία πότε ήταν;
Στο μεγαλύτερο μέρος της η επιστήμη προχωρά με μικρές επιτυχίες τις οποίες οι περισσότεροι που δεν είναι στους δικούς μας χώρους δεν τις μαθαίνουν.
Η πρώτη μελέτη η οποία έκανε μεγάλη επιτυχία και στην οποία είχα αναμειχθεί ήταν όταν δούλευα στο Λονδίνο και ανακαλύφθηκε ο ιός που προκαλεί το kaposis Sarcoma, το οποίο είναι ενδημικό στην Ελλάδα και έφερα σε επαφή το αγγλικό εργαστήριο με τα εργαστήρια στην Ελλάδα.
Οι πρώτες αναλύσεις του DNA από τα ελληνικά δείγματα ήταν μέρος της έρευνας στην οποία συμμετείχα.
Γι' αυτό υπήρξε μια πολύ μεγάλη δημοσίευση. Αφορούσε τα σαρκώματα στο δέρμα, κυρίως των ανδρών που μοιάζουν με αυτά ασθενών του AIDS, αλλά δεν πάσχουν από AIDS.
Το AIDS πως ήρθε στη ζωή σας, πώς καταλήξατε να ασχολείστε με την έρευνα γι αυτό;
Το εργαστήριο στο οποίο εργαζόμουν στο Λονδίνο είχε ως κύριο θέμα έρευνας τον ιό HIV. Από εκεί κινήθηκε το ενδιαφέρον μου, ήθελα να ασχοληθώ με την έρευνα ενός ιού που προσβάλλει τους ανθρώπους.
Ο ιός HIV είναι μία από τις μάστιγες της εποχής μας.
Γιατί θεωρείται μεγάλη επιτυχία το ότι καταφέρατε να μολύνετε μαϊμούδες με τον ιό που προκαλεί το AIDS;
Το HIV μεταδόθηκε στον άνθρωπο από τους πιθήκους, αλλά έχει προσαρμοστεί στον ανθρώπινο οργανισμό και δεν προσβάλλει μικρά ζώα όπως οι μαϊμούδες.
Έτσι δεν υπάρχει καλό μοντέλο για να πειραματιστούμε με φάρμακα, εμβόλια και θεραπείες. Αυτό που καταφέραμε εμείς το προσπαθούσαν οι ερευνητές εδώ και περίπου 25 χρόνια.
Ακριβώς, ίσως και γι’ αυτό πέτυχα στην επιστήμη μου, γιατί με προσελκύει το άγνωστο, ψάχνω απαντήσεις και δεν φοβάμαι να πάρω το ρίσκο.
Για παράδειγμα τελειώνοντας το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία αντί να συνεχίσω εκεί για το διδακτορικό μάζεψα βαλίτσες, κι έφυγα για τη Γαλλία, χωρίς να ξέρω λέξη γαλλικά. Γενικά μπορώ να πω πως όταν στη ζωή μου έχω δύο επιλογές και στη μία ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια και στην άλλη δεν ξέρω, πάω πάντα σ΄ αυτήν που δεν ξέρω.
Και πώς λοιπόν το κορίτσι από τη Ρόδο βρέθηκε να εργάζεται στα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα του κόσμου, του Λονδίνου, της Λυών, της Νέας Υόρκης… και κατάφερε να γίνει επικεφαλής της ομάδας που είστε σήμερα;
Είναι δύσκολο να το πεις χωρίς να φανείς αλαζονικός, αλλά η ευφυΐα, οι σωστές σπουδές, η σκληρή δουλειά… Δεκάωρα στα εργαστήρια, συμπεριλαμβανομένου των Χριστουγέννων, των Σαββατοκύριακων, των διακοπών που δεν υπήρχαν τουλάχιστον τα προηγούμενα χρόνια.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε στην πορεία μου το γεγονός ότι η οικογένειά μου δεν στάθηκε εμπόδιο στα όνειρά μου. Με στήριξαν στις επιλογές μου.
Όταν τελείωσα την Γ΄ Λυκείου και πέρασα στο Τμήμα Βιολογίας Αθήνας και παρόλα αυτά επέλεξα να φύγω στην Αγγλία, δεν με σταμάτησαν, αντίθετα με ενθάρρυναν και ποτέ δεν μου ζήτησαν να γυρίσω στη Ρόδο.
Τελειώνοντας το master στην Αγγλία δούλεψα για ένα διάστημα εκεί και για τρεις μήνες δεν ήξερα πώς θα συνεχίσω.
Τότε μου έρχεται πρόταση να κάνω διδακτορικό στην Αμερική. Είπα στους γονείς μου «δεν είμαι έτοιμη ακόμα να πάω Αμερική».
Σεβάστηκαν το ότι παρότι υπήρχε θέση για μένα δεν ήμουν έτοιμη να πάω! Τους είμαι ευγνώμων για την υποστήριξή τους, για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια.
Τώρα τι λένε γι αυτή τη διεθνή αναγνώριση;
Είναι περήφανοι, είναι συγκινημένοι, αισθάνονται δικαιωμένοι μπορώ να πω που δεν άκουσαν όσους τους είπαν τι θέλει ένα κορίτσι παράτολμο και ακολουθεί αυτή την πορεία και είναι μόνο του στο εξωτερικό.
Αλήθεια, τη μικρή Ροδίτισσα πώς την αντιμετώπισαν εκεί, πώς σας δέχτηκαν;
Χωρίς πρόβλημα, γιατί στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού που πήγα για να δουλέψω στα ερευνητικά κέντρα, λειτουργεί η αξιοκρατία. Αν είσαι καλός πας μπροστά και δεν έχει σημασία ούτε από πού είσαι ούτε ποιόν ξέρεις, κι αν δεν είσαι καλός φεύγεις.
Η πρώτη φορά που κάνατε μια επιτυχία πότε ήταν;
Στο μεγαλύτερο μέρος της η επιστήμη προχωρά με μικρές επιτυχίες τις οποίες οι περισσότεροι που δεν είναι στους δικούς μας χώρους δεν τις μαθαίνουν.
Η πρώτη μελέτη η οποία έκανε μεγάλη επιτυχία και στην οποία είχα αναμειχθεί ήταν όταν δούλευα στο Λονδίνο και ανακαλύφθηκε ο ιός που προκαλεί το kaposis Sarcoma, το οποίο είναι ενδημικό στην Ελλάδα και έφερα σε επαφή το αγγλικό εργαστήριο με τα εργαστήρια στην Ελλάδα.
Οι πρώτες αναλύσεις του DNA από τα ελληνικά δείγματα ήταν μέρος της έρευνας στην οποία συμμετείχα.
Γι' αυτό υπήρξε μια πολύ μεγάλη δημοσίευση. Αφορούσε τα σαρκώματα στο δέρμα, κυρίως των ανδρών που μοιάζουν με αυτά ασθενών του AIDS, αλλά δεν πάσχουν από AIDS.
Το AIDS πως ήρθε στη ζωή σας, πώς καταλήξατε να ασχολείστε με την έρευνα γι αυτό;
Το εργαστήριο στο οποίο εργαζόμουν στο Λονδίνο είχε ως κύριο θέμα έρευνας τον ιό HIV. Από εκεί κινήθηκε το ενδιαφέρον μου, ήθελα να ασχοληθώ με την έρευνα ενός ιού που προσβάλλει τους ανθρώπους.
Ο ιός HIV είναι μία από τις μάστιγες της εποχής μας.
Γιατί θεωρείται μεγάλη επιτυχία το ότι καταφέρατε να μολύνετε μαϊμούδες με τον ιό που προκαλεί το AIDS;
Το HIV μεταδόθηκε στον άνθρωπο από τους πιθήκους, αλλά έχει προσαρμοστεί στον ανθρώπινο οργανισμό και δεν προσβάλλει μικρά ζώα όπως οι μαϊμούδες.
Έτσι δεν υπάρχει καλό μοντέλο για να πειραματιστούμε με φάρμακα, εμβόλια και θεραπείες. Αυτό που καταφέραμε εμείς το προσπαθούσαν οι ερευνητές εδώ και περίπου 25 χρόνια.
Άλλαξε η ζωή σας, η καθημερινότητά σας μετά από αυτή την επιτυχία;
Η δουλειά συνεχίζεται με τους ίδιους ρυθμούς, αλλά αυτή η έρευνα έχει χρηματοδοτηθεί πια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, έχει αναφερθεί σε όλα τα μεγάλα επιστημονικά περιοδικά, κι έχω περισσότερες προσκλήσεις για σεμινάρια από μεγάλα πανεπιστήμια.
Για παράδειγμα τον Οκτώβριο θα μιλήσω στο πανεπιστήμιο Γέιλ.
Βγήκα από το πρόγραμμά μου τις δύο-τρεις πρώτες εβδομάδες, όταν έπρεπε να μιλήσω σε δημοσιογράφους απ΄ όλο τον κόσμο.
Εξακολουθεί η παγκόσμια κοινότητα να είναι ευαισθητοποιημένη για το AIDS;
Στην παγκόσμια κοινότητα, αλλά ιδιαίτερα στην Αμερική το ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Στη Νέα Υόρκη μάλιστα μόλις ξεκίνησε μια καινούργια καμπάνια για να προωθήσει την εθελοντική εξέταση των κατοίκων όπου υπάρχει σχετική διαφήμιση ακόμα και πάνω σε όλα τα λεωφορεία.
Επίσης η ενημέρωση για το AIDS είναι υποχρεωτική στα σχολεία από το νηπιαγωγείο ακόμα. Με προβληματίζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στην Ελλάδα όπου το θέμα AIDS δεν απασχολεί πια.
Ειδικά σε μέρη όπως η Ρόδος όπου εκατομμύρια τουρίστες που προέρχονται και από χώρες που η μετάδοση παρουσιάζει αύξηση, όπως η Ρωσία, δεν ασχολείται κανείς ενώ θα έπρεπε να υπάρχει μια πιο συστηματική ενημέρωση και δεν υπάρχει.
Πόσο θα μείνετε ακόμα στη Ρόδο;
Μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβρη. Είμαι εδώ με τα παιδιά μου που προσπαθώ να τα φέρνω κάθε χρόνο για να έρχονται σε επαφή με τον ελληνικό τρόπο ζωής για να βλέπουν τον παππού και τη γιαγιά, τα ξαδέλφια τους και να έχουν την αίσθηση της οικογένειας έτσι όπως δεν υπάρχει στην Αμερική.
Και βέβαια για να ξέρουν ότι είναι μισοί Έλληνες, αφού ο σύζυγός μου είναι Άγγλος. Αλλά η ζωή μας είναι στη Νέα Υόρκη. Ακόμα κι εκεί όμως τα απογεύματα πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο. Έρχομαι στη Ρόδο κάθε χρόνο και παρόλο που έχω ζήσει σε πολλά μέρη οι καλύτερές μου φίλες εξακολουθούν να είναι εδώ.
Η δουλειά συνεχίζεται με τους ίδιους ρυθμούς, αλλά αυτή η έρευνα έχει χρηματοδοτηθεί πια από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, έχει αναφερθεί σε όλα τα μεγάλα επιστημονικά περιοδικά, κι έχω περισσότερες προσκλήσεις για σεμινάρια από μεγάλα πανεπιστήμια.
Για παράδειγμα τον Οκτώβριο θα μιλήσω στο πανεπιστήμιο Γέιλ.
Βγήκα από το πρόγραμμά μου τις δύο-τρεις πρώτες εβδομάδες, όταν έπρεπε να μιλήσω σε δημοσιογράφους απ΄ όλο τον κόσμο.
Εξακολουθεί η παγκόσμια κοινότητα να είναι ευαισθητοποιημένη για το AIDS;
Στην παγκόσμια κοινότητα, αλλά ιδιαίτερα στην Αμερική το ενδιαφέρον είναι μεγάλο. Στη Νέα Υόρκη μάλιστα μόλις ξεκίνησε μια καινούργια καμπάνια για να προωθήσει την εθελοντική εξέταση των κατοίκων όπου υπάρχει σχετική διαφήμιση ακόμα και πάνω σε όλα τα λεωφορεία.
Επίσης η ενημέρωση για το AIDS είναι υποχρεωτική στα σχολεία από το νηπιαγωγείο ακόμα. Με προβληματίζει το γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο στην Ελλάδα όπου το θέμα AIDS δεν απασχολεί πια.
Ειδικά σε μέρη όπως η Ρόδος όπου εκατομμύρια τουρίστες που προέρχονται και από χώρες που η μετάδοση παρουσιάζει αύξηση, όπως η Ρωσία, δεν ασχολείται κανείς ενώ θα έπρεπε να υπάρχει μια πιο συστηματική ενημέρωση και δεν υπάρχει.
Πόσο θα μείνετε ακόμα στη Ρόδο;
Μέχρι τις αρχές του Σεπτέμβρη. Είμαι εδώ με τα παιδιά μου που προσπαθώ να τα φέρνω κάθε χρόνο για να έρχονται σε επαφή με τον ελληνικό τρόπο ζωής για να βλέπουν τον παππού και τη γιαγιά, τα ξαδέλφια τους και να έχουν την αίσθηση της οικογένειας έτσι όπως δεν υπάρχει στην Αμερική.
Και βέβαια για να ξέρουν ότι είναι μισοί Έλληνες, αφού ο σύζυγός μου είναι Άγγλος. Αλλά η ζωή μας είναι στη Νέα Υόρκη. Ακόμα κι εκεί όμως τα απογεύματα πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο. Έρχομαι στη Ρόδο κάθε χρόνο και παρόλο που έχω ζήσει σε πολλά μέρη οι καλύτερές μου φίλες εξακολουθούν να είναι εδώ.
Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας; Υπάρχει;
Δεν ξέρω αν υπάρχει, αλλά για μένα το πιο σημαντικό πράγμα είναι να ασχολείσαι με αυτό που σε ευχαριστεί και σε γεμίζει. Κι αν μπορείς να προσφέρεις και στους άλλους ακόμα καλύτερα.
Τελικά θα βρεθεί το εμβόλιο για το AIDS, τί πιστεύετε;
Είναι πολύ δύσκολη η απάντηση γιατί ακόμα και οι απόψεις των κορυφαίων επιστημόνων διαφέρουν. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το εμβόλιο θα αργήσει πολύ να βρεθεί γιατί ο ιός είναι διαφορετικός απ΄ ότι έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι τώρα και οι κοινές πρακτικές που χρησιμοποιούμε δεν έχουν αποτελέσματα.
Παρόλα αυτά έχουν γίνει φοβερές πρόοδοι σε φάρμακα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιούνται και προληπτικά όπως οι ομάδες υψηλού κινδύνου που μπορούν τώρα να παίρνουν χάπια για προφύλαξη. Και τέτοιου είδους έρευνες συνεχίζονται με επιτυχία.
Δημοτικό σχολείο στην Αμαράντειο, Γυμνάσιο και Λύκειο στα σχολεία της Καπνοβιομηχανίας και μετά Αγγλία, Γαλλία, Αμερική… Πώς είναι οι ρυθμοί της Νέας Υόρκης, πως είναι να ζει κανείς εκεί;
Η Νέα Υόρκη είναι καταπληκτική, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, να δεις ό,τι θέλεις… Οι Νεοϋορκέζοι όμως είναι σούπερ στρεσαρισμένοι, κι αυτό το συνήθισα κι εγώ. Εκεί δεν θα πίνεις καφέ με τις ώρες. Τον καφέ τον παίρνεις στο χέρι και τρέχεις ενώ τον πίνεις στο δρόμο.
Είναι κάποιοι επιστήμονες που πιστεύουν μόνο… σε τούτη τη γη που την πατούνε! Θα τολμήσω να σας ρωτήσω κλείνοντας, ποια είναι η δική σας άποψη!
Ναι, κι εγώ είμαι αυτής της άποψης. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις χωρίς να πιστεύεις ότι υπάρχει ένας ανώτερος σκοπός ζωής. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ένας ανώτερος σκοπός ζωής.
Πηγή: Η Ροδιακή
Συνέντευξη: Ροδούλα Λουλουδάκη
Φωτο: Makos www.makosworld.com
nooz.gr
Παράπονα Ρόδου
Δεν ξέρω αν υπάρχει, αλλά για μένα το πιο σημαντικό πράγμα είναι να ασχολείσαι με αυτό που σε ευχαριστεί και σε γεμίζει. Κι αν μπορείς να προσφέρεις και στους άλλους ακόμα καλύτερα.
Τελικά θα βρεθεί το εμβόλιο για το AIDS, τί πιστεύετε;
Είναι πολύ δύσκολη η απάντηση γιατί ακόμα και οι απόψεις των κορυφαίων επιστημόνων διαφέρουν. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το εμβόλιο θα αργήσει πολύ να βρεθεί γιατί ο ιός είναι διαφορετικός απ΄ ότι έχουμε αντιμετωπίσει μέχρι τώρα και οι κοινές πρακτικές που χρησιμοποιούμε δεν έχουν αποτελέσματα.
Παρόλα αυτά έχουν γίνει φοβερές πρόοδοι σε φάρμακα τα οποία μπορούν να χρησιμοποιούνται και προληπτικά όπως οι ομάδες υψηλού κινδύνου που μπορούν τώρα να παίρνουν χάπια για προφύλαξη. Και τέτοιου είδους έρευνες συνεχίζονται με επιτυχία.
Δημοτικό σχολείο στην Αμαράντειο, Γυμνάσιο και Λύκειο στα σχολεία της Καπνοβιομηχανίας και μετά Αγγλία, Γαλλία, Αμερική… Πώς είναι οι ρυθμοί της Νέας Υόρκης, πως είναι να ζει κανείς εκεί;
Η Νέα Υόρκη είναι καταπληκτική, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, να δεις ό,τι θέλεις… Οι Νεοϋορκέζοι όμως είναι σούπερ στρεσαρισμένοι, κι αυτό το συνήθισα κι εγώ. Εκεί δεν θα πίνεις καφέ με τις ώρες. Τον καφέ τον παίρνεις στο χέρι και τρέχεις ενώ τον πίνεις στο δρόμο.
Είναι κάποιοι επιστήμονες που πιστεύουν μόνο… σε τούτη τη γη που την πατούνε! Θα τολμήσω να σας ρωτήσω κλείνοντας, ποια είναι η δική σας άποψη!
Ναι, κι εγώ είμαι αυτής της άποψης. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις χωρίς να πιστεύεις ότι υπάρχει ένας ανώτερος σκοπός ζωής. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ένας ανώτερος σκοπός ζωής.
Πηγή: Η Ροδιακή
Συνέντευξη: Ροδούλα Λουλουδάκη
Φωτο: Makos www.makosworld.com
nooz.gr
Παράπονα Ρόδου
Είθε να βοηθήσει ο Θεός τα φάρμακα που κρύβουν να γίνουν προσβάσιμα για να σταματήσουν τα βάσανα και οι θυσίες των αρρώστων στο βωμό του χρήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφή