Τις πρόσφατες εξελίξεις στο Κυπριακό με την τουρκική προκλητικότητα να χτυπάει κόκκινο... και να συγκεντρώνει πολεμικά πλοία στην περιοχή, καθώς και τις αντιδράσεις σε Αθήνα και Λευκωσία, σχολίασε ο καθηγητής Παναγιώτης Ήφαιστος.
«Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», έγραψε ο Κλαούζεβιτς τυποποιώντας στη σύγχρονη εποχή κάτι που στην κλασική ήταν αυτονόητο.
Ότι, δηλαδή, ο πόλεμος είναι εξαρτημένη μεταβλητή της πολιτικής, ότι δεν έχει δική του αυτοδύναμη ύπαρξη και ότι θα πρέπει να εντάσσεται στη λογική των πολιτικών στόχων.
Πολιτικός στόχος εδώ είναι η διεθνής νομιμότητα.
Ένα κράτος, έγραψε πολύ σωστά ο Hans Morgenthau, δεν είναι βιώσιμο εάν δεν μπορεί να διαφυλάξει αυτό που του προσφέρει η διεθνής νομιμότητα.
Τα πολεμικά μας μέσα απαιτείται να έχουν ως στρατηγική της αποτροπή πολέμου, με τρόπου που θα διασφαλίζει αυτό που προσφέρει η διεθνές νομιμότητα και να μην σαπίζουν στα καταφύγιά τους, αλλά να τυγχάνουν ποικιλοτρόπως αξιοποίησής τους (δεν εννοώ συνθήματα «στα άρματα στα άρματα» αλλά τη διακρατική σχοινοβασία και με τρόπο που εντάσσεται στη λογική εξυπηρέτησης των πολιτικών σκοπών με το σωστό τρόπο που μόνο ηλίθιοι θα έλεγαν ότι δε συνεπάγεται και την πιθανή χρήση βίας και κυρίως απειλή χρήσης βίας).
Η χρήση πολεμικών μέσων δεν περιορίζεται, εξάλλου, στην έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων με γειτονικά κράτη ή αποτρεπτικό ανέμισμα τους για αποτροπή.
Όταν τα έχεις απαιτείται να είσαι ενεργός παίκτης τω στρατηγικών εξελίξεων.
Εξελίξεις οι οποίες μετά το 1990 είναι καταιγιστικές, ενώ τα τελευταία χρόνια Ανατολικά εξελίχθηκαν σε μία κινούμενη δίνη που αλλάζει τις στρατηγικές ισορροπίες, όπως εξελίχθηκαν τους τελευταίους αιώνες.
Στην περίπτωση των σχέσεων με την Τουρκία και την Ανατολική Μεσόγειο να θυμίσω γνωστά πράγματα.
Μεταξύ άλλων...
Η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμης της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνδέεται υπαρξιακά με τους Κύπριους, στην Κύπρο παίζεται η επιβίωση του νεοελληνικού κράτους και όλες οι περιφερειακές ή μεγάλες δυνάμεις θα εκλάμβαναν την αξίωση της Ελλάδας να έχει λόγο στην Ανατολική Μεσόγειο ως το πιο φυσιολογικό πράγμα.
Αντ’ αυτού; Η Ελλάδα είναι πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά ανύπαρκτη.
Γέλωτες, θλίψη και αηδία προκαλεί όταν διαβάζουμε ότι ενόψει των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η Αθήνα εξέφρασε την… ανησυχία της!
Από παίκτης μετατρεπόμαστε σε υποχείριο, έρμαιο και υποψήφιο πρόβατο για φρικτή σφαγή.
Όπως τόσοι άλλοι στην περιφέρεια, όταν εμείς οι ίδιοι πείσουμε τους άλλους ότι είμαστε αναλώσιμοι, οι συνέπειες θα είναι μοιραίες.
Εμείς, τα τελευταία χρόνια καθημερινά αυτό μόνο κάνουμε και τίποτε άλλο…
Πηγή εφημ «Εξέλιξη»
Παράπονα Ρόδου
«Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», έγραψε ο Κλαούζεβιτς τυποποιώντας στη σύγχρονη εποχή κάτι που στην κλασική ήταν αυτονόητο.
Ότι, δηλαδή, ο πόλεμος είναι εξαρτημένη μεταβλητή της πολιτικής, ότι δεν έχει δική του αυτοδύναμη ύπαρξη και ότι θα πρέπει να εντάσσεται στη λογική των πολιτικών στόχων.
Πολιτικός στόχος εδώ είναι η διεθνής νομιμότητα.
Ένα κράτος, έγραψε πολύ σωστά ο Hans Morgenthau, δεν είναι βιώσιμο εάν δεν μπορεί να διαφυλάξει αυτό που του προσφέρει η διεθνής νομιμότητα.
Τα πολεμικά μας μέσα απαιτείται να έχουν ως στρατηγική της αποτροπή πολέμου, με τρόπου που θα διασφαλίζει αυτό που προσφέρει η διεθνές νομιμότητα και να μην σαπίζουν στα καταφύγιά τους, αλλά να τυγχάνουν ποικιλοτρόπως αξιοποίησής τους (δεν εννοώ συνθήματα «στα άρματα στα άρματα» αλλά τη διακρατική σχοινοβασία και με τρόπο που εντάσσεται στη λογική εξυπηρέτησης των πολιτικών σκοπών με το σωστό τρόπο που μόνο ηλίθιοι θα έλεγαν ότι δε συνεπάγεται και την πιθανή χρήση βίας και κυρίως απειλή χρήσης βίας).
Η χρήση πολεμικών μέσων δεν περιορίζεται, εξάλλου, στην έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων με γειτονικά κράτη ή αποτρεπτικό ανέμισμα τους για αποτροπή.
Όταν τα έχεις απαιτείται να είσαι ενεργός παίκτης τω στρατηγικών εξελίξεων.
Εξελίξεις οι οποίες μετά το 1990 είναι καταιγιστικές, ενώ τα τελευταία χρόνια Ανατολικά εξελίχθηκαν σε μία κινούμενη δίνη που αλλάζει τις στρατηγικές ισορροπίες, όπως εξελίχθηκαν τους τελευταίους αιώνες.
Στην περίπτωση των σχέσεων με την Τουρκία και την Ανατολική Μεσόγειο να θυμίσω γνωστά πράγματα.
Μεταξύ άλλων...
Η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμης της Κυπριακής Δημοκρατίας, συνδέεται υπαρξιακά με τους Κύπριους, στην Κύπρο παίζεται η επιβίωση του νεοελληνικού κράτους και όλες οι περιφερειακές ή μεγάλες δυνάμεις θα εκλάμβαναν την αξίωση της Ελλάδας να έχει λόγο στην Ανατολική Μεσόγειο ως το πιο φυσιολογικό πράγμα.
Αντ’ αυτού; Η Ελλάδα είναι πολιτικά, διπλωματικά και στρατιωτικά ανύπαρκτη.
Γέλωτες, θλίψη και αηδία προκαλεί όταν διαβάζουμε ότι ενόψει των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, η Αθήνα εξέφρασε την… ανησυχία της!
Από παίκτης μετατρεπόμαστε σε υποχείριο, έρμαιο και υποψήφιο πρόβατο για φρικτή σφαγή.
Όπως τόσοι άλλοι στην περιφέρεια, όταν εμείς οι ίδιοι πείσουμε τους άλλους ότι είμαστε αναλώσιμοι, οι συνέπειες θα είναι μοιραίες.
Εμείς, τα τελευταία χρόνια καθημερινά αυτό μόνο κάνουμε και τίποτε άλλο…
Πηγή εφημ «Εξέλιξη»
Παράπονα Ρόδου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.