Βούλγαροι διαδήλωσαν σε διάφορες πόλεις διαμαρτυρόμενοι επειδή...
μεταξύ άλλων εξανεμίστηκαν οι ελπίδες τους για έξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος
Κάθε φορά που γράφω για τις εδαφικές διεκδικήσεις των γειτόνων σε βάρος μας, σημειώνω πως εξαιρείται η Βουλγαρία και τονίζω «προς το παρόν». Και τούτο διότι αρκετά είναι τα προβλήματά της, ώστε να ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τις διεκδικήσεις της στην ελληνική επικράτεια, μένοντας απλώς σε κάποιες νύξεις.
Τέτοια ήταν η ανακοίνωση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών, ότι «η Βουλγαρία συνορεύει με τον εαυτό της», δηλαδή γύρω της υπάρχουν βουλγαρικά εδάφη, που κατέχονται -ακόμη- από άλλες χώρες. Αλλά και η προ ολίγων ετών «αβλεψία» του στρατιωτικού Επιτελείου της Βουλγαρίας, όταν σε άσκηση του ΝΑΤΟ, με συμμετοχή και της Ελλάδας, κυκλοφόρησε χάρτη όπου στη βουλγαρική επικράτεια περιλαμβανόταν και η Θράκη.
Φαίνεται πως τα πράγματα σοβαρεύουν αφού προχθές, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ (27.11.191) με την οποία τερματίστηκε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, συγκυβερνών κόμμα, αλλά και «ανεξάρτητοι» ιστορικοί, διατράνωσαν με διαδηλώσεις την οξεία αντίθεσή τους στην Συνθήκη, με συνθήματα, όπως: «Βουλγαρία των τριών Θαλασσών- θέλουμε εκδίκηση», «Βουλγαρική Μοισία, Θράκη, Μακεδονία (Σκόπια)».
Εκτός του Ευξείνου Πόντου, τα σύνορα δηλαδή της Βουλγαρίας πρέπει να φτάνουν στην Αδριατική, αλλά και στο Αιγαίο (Μπελομόριε = Άσπρη Θάλασσα). Είναι η «Μεγάλη Βουλγαρία» που είχε επιτύχει για λογαριασμό της Βουλγαρίας η Ρωσία με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου την άνοιξη του 1878 (με την Θράκη και την Μακεδονία άνω του Αλιάκμονα, υπό βουλγαρική κατοχή), αλλά επειδή επρόκειτο περί τερατουργήματος, μετά από έξη μήνες (Σεπτέμβριο 1878), η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου δεν εφαρμόσθηκε ποτέ και στο Συνέδριο του Βερολίνου, η Βουλγαρία επανήλθε στα τότε όριά της.
Προχθές λοιπόν, όπως έγραψε ο βουλγαρικός Τύπος και μετέφερε το Βαλκανικό Περισκόπιο, διαδήλωσαν Βούλγαροι σε διάφορες πόλεις διαμαρτυρόμενοι επειδή εκτός των άλλων εξανεμίστηκαν οι ελπίδες τους για έξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος. Βάσει της Συνθήκης του Νεϊγύ -γράφει το βουλγαρικό δημοσίευμα- η Μακεδονία διαιρέθηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Σερβίας και στη Βουλγαρία παρέμεινε μόνο το τμήμα του Πιρίν.
Μάλιστα, στην πόλη Ρούσε έγινε λαμπαδηφορία μπροστά στο Μνημείο της Ελευθερίας, όπου οι παρευρισκόμενοι απόθεσαν λουλούδια στο μνημείο και κατόπιν, συμβολικά, έκαψαν τη Συνθήκη της Νεϊγύ. Οι δε Βούλγαροι οπαδοί του ακροδεξιού κόμματος VMRO, έκαναν πορείες διαμαρτυρίας στην Σόφια, φέροντας σημαίες της «Εσωτερικής μακεδονικής επαναστατικής οργάνωσης» (αντίπαλης των Μακεδονομάχων κατά τα έτη 1904-1908).
«Θέλουμε να δείξουμε στους αδελφούς μας, πέρα από τα βουλγαρικά σύνορα ότι δεν τους έχουμε ξεχάσει», είπε ένας διαδηλωτής. Στην πορεία έφεραν, επίσης, φωτογραφίες Βούλγαρων ηρώων για τη διεκδίκηση της «Μακεδονίας», τους οποίους οι Σκοπιανοί τους θεωρούν δικούς τους ήρωες… Διαδηλώσεις εκτός από τη Σόφια για τη συνθήκη της Νεϊγύ έγιναν στο Βέλικο Τάρνοβο, το Ρούσε, τη Βάρνα, το Σούμεν, το Μπουργκάς, και άλλες πόλεις στη χώρα.
«Η Συνθήκη της Νεϊγύ, έκοψε τη σάρκες της Βουλγαρίας», δήλωσε ο συμπρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου, Βαλέρι Σιμενόνοφ. Στάθηκε επιφυλακτικός στη χρήση του όρου γενοκτονία, αλλά τόνισε ότι οι συμπατριώτες στην περιοχή των Σκοπίων και στη Σερβία εξακολουθούν να βρίσκονται υπό ξένη κατοχή. Ευτυχώς, εμάς μας απάλλαξε.
Υπήρξε δε και ένας Βούλγαρος ιστορικός και αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου, ο κ. Ντίμο Τσεσμεντζίεφ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο, επέκρινε την υπογραφή αυτής της Συνθήκης, λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Η Συνθήκη του Νεϊγύ ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή στη σύγχρονη ιστορία της Βουλγαρίας. Η Βουλγαρία δεν έλαβε τα εδάφη στα οποία κατοικούνταν από βουλγαρικό πληθυσμό και για τα οποία είχε απαιτήσεις και για αυτό το λόγο συμμετείχε στον πόλεμο.
» Επιπλέον, απογυμνωθήκαμε από τα εδάφη που έλαβαν οι νικητές. Πήραν τη Θράκη που μας είχε δοθεί στο Β ‘ Βαλκανικό Πόλεμο και πέρασε στην Ελλάδα. Δόθηκαν στην Ελλάδα, καθώς οι εν λόγω περιοχές κατοικούνταν από Έλληνες που ήρθαν πρόσφυγες μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, αφού η Ελλάδα προσπάθησε να εισβάλλει στη Μικρά Ασία, αλλά νικήθηκε. (Η Συνθήκη υπογράφηκε το 1919, οι πρόσφυγες στην Ελλάδα ήρθαν κατά το 1922-1925, αλλά ο Βούλγαρος «ιστορικός» δεν πρόσεξε την χρονολογική αντίθεση του επιχειρήματός του).
Με αυτά και άλλα, ας είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και άλλο μέτωπο.
Παράπονα Ρόδου
μεταξύ άλλων εξανεμίστηκαν οι ελπίδες τους για έξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος
Κάθε φορά που γράφω για τις εδαφικές διεκδικήσεις των γειτόνων σε βάρος μας, σημειώνω πως εξαιρείται η Βουλγαρία και τονίζω «προς το παρόν». Και τούτο διότι αρκετά είναι τα προβλήματά της, ώστε να ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τις διεκδικήσεις της στην ελληνική επικράτεια, μένοντας απλώς σε κάποιες νύξεις.
Τέτοια ήταν η ανακοίνωση της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών, ότι «η Βουλγαρία συνορεύει με τον εαυτό της», δηλαδή γύρω της υπάρχουν βουλγαρικά εδάφη, που κατέχονται -ακόμη- από άλλες χώρες. Αλλά και η προ ολίγων ετών «αβλεψία» του στρατιωτικού Επιτελείου της Βουλγαρίας, όταν σε άσκηση του ΝΑΤΟ, με συμμετοχή και της Ελλάδας, κυκλοφόρησε χάρτη όπου στη βουλγαρική επικράτεια περιλαμβανόταν και η Θράκη.
Φαίνεται πως τα πράγματα σοβαρεύουν αφού προχθές, με αφορμή τις εκδηλώσεις για την υπογραφή της Συνθήκης του Νεϊγύ (27.11.191) με την οποία τερματίστηκε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, συγκυβερνών κόμμα, αλλά και «ανεξάρτητοι» ιστορικοί, διατράνωσαν με διαδηλώσεις την οξεία αντίθεσή τους στην Συνθήκη, με συνθήματα, όπως: «Βουλγαρία των τριών Θαλασσών- θέλουμε εκδίκηση», «Βουλγαρική Μοισία, Θράκη, Μακεδονία (Σκόπια)».
Εκτός του Ευξείνου Πόντου, τα σύνορα δηλαδή της Βουλγαρίας πρέπει να φτάνουν στην Αδριατική, αλλά και στο Αιγαίο (Μπελομόριε = Άσπρη Θάλασσα). Είναι η «Μεγάλη Βουλγαρία» που είχε επιτύχει για λογαριασμό της Βουλγαρίας η Ρωσία με την Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου την άνοιξη του 1878 (με την Θράκη και την Μακεδονία άνω του Αλιάκμονα, υπό βουλγαρική κατοχή), αλλά επειδή επρόκειτο περί τερατουργήματος, μετά από έξη μήνες (Σεπτέμβριο 1878), η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου δεν εφαρμόσθηκε ποτέ και στο Συνέδριο του Βερολίνου, η Βουλγαρία επανήλθε στα τότε όριά της.
Προχθές λοιπόν, όπως έγραψε ο βουλγαρικός Τύπος και μετέφερε το Βαλκανικό Περισκόπιο, διαδήλωσαν Βούλγαροι σε διάφορες πόλεις διαμαρτυρόμενοι επειδή εκτός των άλλων εξανεμίστηκαν οι ελπίδες τους για έξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος. Βάσει της Συνθήκης του Νεϊγύ -γράφει το βουλγαρικό δημοσίευμα- η Μακεδονία διαιρέθηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Σερβίας και στη Βουλγαρία παρέμεινε μόνο το τμήμα του Πιρίν.
Μάλιστα, στην πόλη Ρούσε έγινε λαμπαδηφορία μπροστά στο Μνημείο της Ελευθερίας, όπου οι παρευρισκόμενοι απόθεσαν λουλούδια στο μνημείο και κατόπιν, συμβολικά, έκαψαν τη Συνθήκη της Νεϊγύ. Οι δε Βούλγαροι οπαδοί του ακροδεξιού κόμματος VMRO, έκαναν πορείες διαμαρτυρίας στην Σόφια, φέροντας σημαίες της «Εσωτερικής μακεδονικής επαναστατικής οργάνωσης» (αντίπαλης των Μακεδονομάχων κατά τα έτη 1904-1908).
«Θέλουμε να δείξουμε στους αδελφούς μας, πέρα από τα βουλγαρικά σύνορα ότι δεν τους έχουμε ξεχάσει», είπε ένας διαδηλωτής. Στην πορεία έφεραν, επίσης, φωτογραφίες Βούλγαρων ηρώων για τη διεκδίκηση της «Μακεδονίας», τους οποίους οι Σκοπιανοί τους θεωρούν δικούς τους ήρωες… Διαδηλώσεις εκτός από τη Σόφια για τη συνθήκη της Νεϊγύ έγιναν στο Βέλικο Τάρνοβο, το Ρούσε, τη Βάρνα, το Σούμεν, το Μπουργκάς, και άλλες πόλεις στη χώρα.
«Η Συνθήκη της Νεϊγύ, έκοψε τη σάρκες της Βουλγαρίας», δήλωσε ο συμπρόεδρος του Πατριωτικού Μετώπου, Βαλέρι Σιμενόνοφ. Στάθηκε επιφυλακτικός στη χρήση του όρου γενοκτονία, αλλά τόνισε ότι οι συμπατριώτες στην περιοχή των Σκοπίων και στη Σερβία εξακολουθούν να βρίσκονται υπό ξένη κατοχή. Ευτυχώς, εμάς μας απάλλαξε.
Υπήρξε δε και ένας Βούλγαρος ιστορικός και αναπληρωτής καθηγητής πανεπιστημίου, ο κ. Ντίμο Τσεσμεντζίεφ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο ραδιόφωνο, επέκρινε την υπογραφή αυτής της Συνθήκης, λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Η Συνθήκη του Νεϊγύ ήταν η μεγαλύτερη καταστροφή στη σύγχρονη ιστορία της Βουλγαρίας. Η Βουλγαρία δεν έλαβε τα εδάφη στα οποία κατοικούνταν από βουλγαρικό πληθυσμό και για τα οποία είχε απαιτήσεις και για αυτό το λόγο συμμετείχε στον πόλεμο.
» Επιπλέον, απογυμνωθήκαμε από τα εδάφη που έλαβαν οι νικητές. Πήραν τη Θράκη που μας είχε δοθεί στο Β ‘ Βαλκανικό Πόλεμο και πέρασε στην Ελλάδα. Δόθηκαν στην Ελλάδα, καθώς οι εν λόγω περιοχές κατοικούνταν από Έλληνες που ήρθαν πρόσφυγες μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, αφού η Ελλάδα προσπάθησε να εισβάλλει στη Μικρά Ασία, αλλά νικήθηκε. (Η Συνθήκη υπογράφηκε το 1919, οι πρόσφυγες στην Ελλάδα ήρθαν κατά το 1922-1925, αλλά ο Βούλγαρος «ιστορικός» δεν πρόσεξε την χρονολογική αντίθεση του επιχειρήματός του).
Με αυτά και άλλα, ας είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε και άλλο μέτωπο.
Παράπονα Ρόδου
Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΜΙΣΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΘΡΑΚΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΑΛΒΑΝΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΜΙΣΗ ΗΠΕΙΡΟ ΚΟΣΣΟΒΟ , ΜΙΣΑ ΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΛΙΓΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΔΙΚΙΑ ΜΑΣ.
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ : ΘΡΑΚΗ ,ΚΟΣΣΟΒΟ , ΜΙΣΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑ.
ΕΜΕΙΣ ΜΟΝΟ ΟΙ LARZE (ΛΑΡΤΖ) ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!
ΕΧΩ ΜΙΑ ΙΔΕΑ.
ΑΦΟΥ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ ΜΑΣ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΛΑΚΩΘΟΥΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ , ΤΑΧΑ ΟΠΟΙΟΣ ΝΙΚΗΣΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ , Ή ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ , ΠΧ,
ΝΑ ΚΟΥΡΑΣΤΟΥΝΕ ΝΑ ΙΔΡΩΣΟΥΝΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΛΑΚΩΣΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΜΕΝΟΙ.
μήπως να θυμηθούμε κι εμείς την μεγάλη Ελλάδα από τα χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου και να αρχίσουμε να διεκδικούμε κι εμείς .......... γιατί που ήσαν όλοι αυτοί οι βάρβαροι τότε?????????
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαθανε οτι γαμιομαστε,πλακωσανε κι οι γυφτοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε φίλε, με πρόλαβες γαμότο
Διαγραφή