Η δήμαρχος οδηγός απορριμματοφόρου, νερουλάς, χτίστης, οδοκαθαριστής, νεκροθάφτης...

Ένας δήμαρχος συνήθως φοράει το κοστούμι ή το ταγιέρ, δίνει εντολές επιβλέπει....
και πάει σε εκδηλώσεις. Όσο πιο μεγάλος ο δήμος, τόσο περισσότερο ισχύει αυτό. Όσο πιο μικρός, τόσο δεν ισχύει. Κι αν είναι η δήμαρχος του μικρότερου δήμου της χώρας, δεν ισχύει κάτι τέτοιο στα σίγουρα. Πολύ περισσότερο που ο δήμος δεν έχει ούτε ένα μόνιμο υπάλληλο!

Στην ομιλία της στο συνέδριο της ΚΕΔΕ, η δήμαρχος Γαύδου, που εκπροσωπεί όχι μόνο τον μικρότερο δήμο της χώρας, αλλά και το νοτιότερο όριο της Ευρώπης, περιέγραψε τί κάνουν η ίδια και ο μοναδικός αντιδήμαρχος.

Διαβάστε:

"Δήμαρχος και Αντιδήμαρχος είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που κατ’ ορισμό γνωρίζουν οι περισσότεροι από εσάς. Ο ένας οδηγός του απορριμματοφόρου και ο άλλος κρεμασμένος εργάτης στο ανυψωτικό των κάδων. Νερουλάδες, κουβαλητές καυσίμου, χειριστές, μουτζούρηδες των αντλιοστασίων χτίστες οδοκαθαριστές, νεκροθάφτες, και ότι άλλο δεν χωράει στο μυαλό κανενός αιρετού, εκτός αυτών, που αντιμετωπίζουν κοντινές συνθήκες, όπως το Αγαθονήσι, Αι Ευστράτης, η Ανάφη, η Σίκινος, τα Ψαρά, η Χάλκη, αλλά και άλλοι μικροί δήμοι..."


Η ομιλία της δημάρχου Γαύδου στην ΚΕΔΕ


Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Γαύδος, το νησί που θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα ήπιας ανάπτυξης ανέπτυξε η δήμαρχος Γκέλυ Καλλίνικου στην ομιλία της στο πρόσφατο συνέδριο της ΚΕΔΕ.

Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία της κας Καλλίνικου:

“Γαύδος! 80 κάτοικοι, 162 στην τελευταία απογραφή, 186 εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους. Νησί στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης, 26 ναυτικά μίλια από το κοντινότερο λιμάνι. Γκρίζα Ζώνη!! Ξεχασμένη στην συνθήκη της Λοζάνης, ξεχασμένη και σήμερα!

Ο μικρότερος σε πληθυσμό καλλικρατικός δήμος της Ελλάδας αλλά και της Μεσογείου.

Ο δήμος χωρίς κανένα μόνιμο υπάλληλο, με ένα γραμματέα τα τελευταία δυο χρόνια αορίστου χρόνου με μετάταξη, ο οποίος και έχει αναλάβει το δημοτολόγιο, τον ΟΓΑ αλλά και την διεκπεραίωση υποθέσεων των δημοτών αφού οι περισσότεροι λειτουργικά αναλφάβητοι, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του κράτους, μια και το αλφάβητο το έμαθαν στα χαράκια του νησιού αγωνιζόμενοι για την επιβίωσή τους. Δήμαρχος και Αντιδήμαρχος είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που κατ’ ορισμό γνωρίζουν οι περισσότεροι από εσάς. Ο ένας οδηγός του απορριμματοφόρου και ο άλλος κρεμασμένος εργάτης στο ανυψωτικό των κάδων. Νερουλάδες, κουβαλητές καυσίμου, χειριστές, μουτζούρηδες των αντλιοστασίων χτίστες οδοκαθαριστές, νεκροθάφτες, και ότι άλλο δεν χωράει στο μυαλό κανενός αιρετού, εκτός αυτών, που αντιμετωπίζουν κοντινές συνθήκες, όπως το Αγαθονήσι, Αι Ευστράτης, η Ανάφη, η Σίκινος, τα Ψαρά, η Χάλκη, αλλά και άλλοι μικροί δήμοι, σπανιότερα βέβαια ακόμα και ορεινοί, οι οποίοι έχουν μείνει με ένα ή δυο υπαλλήλους, χωρίς υπηρεσία καθαριότητας, ύδρευσης, διοικητικές υπηρεσίες όπως οικονομική-ταμειακή υπηρεσία που απαιτεί τουλάχιστον δύο υπαλλήλους.

Αυτοί οι Δήμοι είναι τα πρώτα θύματα του μνημονιακού τυφώνα με το όνομα «Καλλικράτης». Αυτοί οι δήμοι κοντεύουν να εξαφανιστούν από τον χάρτη της Αυτοδιοίκησης μια και αυτό το διοικητικό μόρφωμα, τους έχει στερήσει κάθε εργαλείο δημιουργίας και παραγωγικότητας.Θα σας περιγράψω πολύ περιληπτικά το μοντέλο του μικρότερου δήμου της Ελλάδας που δημιούργησε ο τρομακτικά ελλιπής νόμος 3852/2010 γνωστός σε όλους Καλλικράτης. Τον δήμο Γαύδου μια και είναι η εσχατιά της Ελλάδας όπως λένε! Οι συνοριοφύλακες της Ελλάδας χωρίς στολή! (όπως μας χρεώνουν)Η Γαύδος είναι νησί που άρχισε να εμφανίζει μια ανάπτυξη από το 1992. Ερχόταν κονδύλια αλόγιστα καθώς ποτέ δεν υπήρξε πρόληψη ώστε να αποφευχθεί μια ανοργάνωτη, χαοτική κατάσταση καθώς ξεκίνησε χωρίς μελέτη και χωροταξικό σχεδιασμό. Κατάσταση η οποία και είναι πια ανεξέλεγκτη αφού απουσιάζουν οι στοιχειώδεις δομές στελέχωσης από τον δήμο, και οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες του μητροπολιτικού δήμου των Χανίων στον οποίο και υπάγεται η Γαύδος, αδυνατούν να εξυπηρετήσουν, λόγω τραγικής μείωσης του προσωπικού αλλά και των μιλίων θάλασσας που μας χωρίζουν. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολλά! Θα αναφέρω κάποια επιγραμματικά και σε κάποια θα σταθώ λίγο παραπάνω.

Στελέχωση του Δήμου

Άδικη κατανομή ΚΑΠ.

Ένας από τους σημαντικότερους λόγους που δεν μπορούν να στελεχωθούν είναι η άδικη κατανομή των ΚΑΠ, η οποία είναι προς αποκλειστικό όφελος των μεγάλων δήμων τις ανάγκες των οποίων καθρεφτίζει η εν λόγω κατανομή. Ο δήμος μας δεν έχει τα οικονομικά δεδομένα ώστε να μπορεί να προβλέψει στον οργανισμό εσωτερικής υπηρεσίας θέσεις ούτε για διοικητικούς ούτε για εργάτες γενικών καθηκόντων. Έτσι ούτε με την ενδοδημοτική κινητικότητα κατάφερε ο δήμος μας να αποκτήσει προσωπικό.

Συνέπειες:

Χωρίς Ταμειακή υπηρεσία – Σήμερα 20/4/2015 ο δήμος Γαύδου δεν έχει ακόμα συντάξει προϋπολογισμό περιμένοντας τους υπαλλήλους που έχουν οριστεί σε δύο δήμους να συντονιστούν και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην σύνταξη αυτού, πάντα δουλεύοντας ώρες που θα ξεκλέψουν από το είδη υπερφορτωμένο πρόγραμμα που έχουν στον δήμο που υπηρετούν.

Χωρίς Υπηρεσία καθαριότητας – Διαχείριση Απορριμμάτων

Επίσης ένα πρόβλημα, καθώς η σωστή διαχείριση των απορριμμάτων είναι αδύνατη χωρίς την συμβολή και χρηματοδότηση του κράτους. Εδώ υπάρχει μια αντίφαση ή έστω παράληψη του νομοθετικού πλαισίου περί ανταποδοτικότητας.Ο δήμος Γαύδου για παράδειγμα που για πρώτη φορά επέβαλε τέλη καθαριότητας το 2011 και που μη έχοντας τις υπηρεσίες αδυνατεί να εισπράξει. Καθώς στην Γαύδο δεν υπάρχει τράπεζα, για να πληρώσει ένας δημότης τον λογαριασμό του θα πρέπει να κάνει ταξίδι τουλάχιστον τριών ημερών με έξοδα τεράστια. Αυτό σε απλή μετάφραση σημαίνει ότι ο δήμος Γαύδου δεν εισπράττει τίποτε από δημοτικά τέλη συμπεριλαμβανομένης της άρδευσης. Είναι αδύνατον λοιπόν χωρίς έσοδα να παρέχει υπηρεσία αφού καθώς είμαστε υποχρεωμένοι στην ισοσκέλιση της ανταποδοτικότητας και το μηδέν ισοσκελίζει μόνο με το μηδέν. Έστω όμως ότι υπήρχε η διαδικασία είσπραξης, η δαπάνη για την μεταφορά των απορριμμάτων σε ΣΜΑ είναι τόση που είναι αδύνατον να σηκώσουν το βάρος οι εκατό δημότες που θα πρέπει στην ουσία να μοιραστούν την δαπάνη αυτή. Όσο για τους καταγγελμένους ΧΑΔΑ τα πρόστιμα είναι στην πόρτα των δήμων καθώς η 2 Ιουνίου πλησιάζει.Και φυσικά χωρίς υπαλλήλους για την καθαριότητα η αποκομιδή απορριμμάτων γίνεται αποκλειστικά με εθελοντισμό των λίγων νέων του νησιού με τον δήμαρχο και τον αντιδήμαρχο.

Υπηρεσία Ύδρευσης – Άρδευσης

Στην ίδια κατηγορία ανταποδοτικότητας καθώς η άντληση και η διανομή του νερού στην Γαύδο στοιχίζει περίπου 2 ευρώ το κυβικό. Η διανομή του νερού στο δίκτυο απαιτεί ένα άτομο με πλήρη απασχόληση το οποίο και δεν μπορούμε να προσλάβουμε αφού ο κωδικός στον προϋπολογισμό είναι μηδέν και δεν μπορούμε να καλύψουμε οικονομικά την οχτάμηνη σύμβαση ενός υδρονομέα άρδευσης, η μόνη υπηρεσία που σχεδόν θα μπορούσαμε να καλύψουμε.

Υπηρεσία κίνησης οχημάτων

Στο νησί υπάρχει ένα νεκροταφείο δημοτικών αυτοκινήτων αφού οι βλάβες και η συντήρηση των οχημάτων απαιτεί επιτροπή και γραφείο κίνησης αυτοκινήτων, την μεταφορά τους στα Χανιά, και η γραφειοκρατία είναι τέτοια που καθιστά αδύνατη ή εξοργιστικά δύσκολη την επισκευή τους, χωρίς τους ανθρώπους να τηρήσουν όλη την γραφειοκρατία που απαιτείται.

Επιτροπές

Όπως μπορείτε να φανταστείτε είναι αδύνατη η παραλαβή οποιασδήποτε προμήθειας χωρίς υπαλλήλους δεν μπορούν να συστηθούν επιτροπές και να προβούν στην αξιολόγηση των προσφορών αλλά και στην παραλαβή των προμηθειών. Και που φυσικά είναι αδύνατον να ορίζονται μέλη της επιτροπής υπάλληλοι όμορου δήμου και να κάνει ταξίδι ο υπάλληλος κάθε φορά που χρειαζόμαστε ένα δοχείο πετρέλαιο. Και που φυσικά δεν θα ζητήσουμε ποτέ εικονικά πρωτόκολλα παραλαβής από υπαλλήλους άλλων δήμων όπως μας έχει προταθεί από ανώτερούς μας, όση εμπιστοσύνη κι αν μας δείξουν οι υπάλληλοι.

Για όλα τα παραπάνω προτείνουμε:

Την άμεση σύνταξη μελέτης από την ΚΕΔΕ, ώστε να προβλεφθεί το ελάχιστο κόστος λειτουργίας ενός δήμου, με το απαραίτητο προσωπικό και αυτό να είναι το πλαφόν για την ανακατανομή των ΚΑΠ ώστε να λειτουργούν στοιχειωδώς οι υπηρεσίες του δήμου.Την άρση της απαγόρευσης των προσλήψεων, κατά απαίτηση της Τρόικας, τουλάχιστον κατά περιπτώσεις ώστε να είναι καλυμμένος ο δήμος με το ελάχιστο προσωπικό για να λειτουργεί.

Άγονες Γραμμές και ανάπτυξη

ΦΠΑ – η Γαύδος άγονη, παραμεθόριος, ακριτική, 23% ΦΠΑ. Χρόνια τώρα αναρωτιόμαστε πόσο πιο πλούσιοι μπορεί να είμαστε από την Μύκονο και την Σαντορίνη!!

Ακτοπλοΐα

Η ακτοπλοΐα αποτελεί ένα νευραλγικό κλάδο για τη νησιωτική Ελλάδα, στην ανάπτυξη και στην απασχόληση. Μέχρι τώρα, όμως, αυτό, που επικρατεί στην ουσία, είναι η ταύτιση της ακτοπλοΐας ως αποκλειστικό πεδίο δραστηριότητας για τις ακτοπλοϊκές ναυτιλιακές εταιρείες. Στο ερώτημα αν η ακτοπλοΐα την τελευταία δεκαετία ή και παλαιότερα ήταν ποτέ ένας πραγματικά αναπτυξιακός άξονας για τα νησιά, η απάντηση είναι όχι! Η ακτοπλοΐα αντιμετωπίστηκε μόνο ως μια εμπορική δραστηριότητα κάποιων εταιρειών και κατ’ επιταγή των εταιρειών λαμβάνονται μέτρα που λειτουργούν αντιαναπτυξιακά για τα νησιά, παρότι οι άγονες γραμμές επιδοτούνται από το κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πλήρης παράδοση των γραμμών στις εταιρείες και ο απόλυτος έλεγχος των δρομολογίων από αυτές χωρίς να είχε ως τώρα λόγω η τοπική αυτοδιοίκηση.

Επιδοτούμενες άγονες γραμμές στο έλεος του μονοπωλιακού καθεστώτος που με νομικίστικα τεχνάσματα ακολουθούσαν σε αυξήσεις τα λεγόμενα «ελεύθερα» τμήματα και τα ναύλα διαμορφώνονται ελεύθερα.Έτσι το καλοκαίρι του 2010 καταργήθηκε το «τέλος υπέρ ΝΑΤ» και ορισμένα τέλη υπέρ τρίτων, χωρίς αντίστοιχη παροχή υπηρεσιών στον επιβάτη. Υποτίθεται ότι αυτό έγινε για να επέλθει μια μετρήσιμη μείωση του εισιτηρίου και του ναύλου των οχημάτων.

Αποτέλεσμα: μόνο οι εταιρείες επωφελήθηκαν από την κατάργηση, γιατί δεν προχώρησαν στις αντίστοιχες μειώσεις των τιμών. Οι χρήστες των ακτοπλοϊκών υπηρεσιών δεν κέρδισαν τίποτα, και το ΝΑΤ έχασε ένα σημαντικό έσοδο – ανάσα. Τροποποιήσεις δρομολογίων, κυρίως τον χειμώνα, χωρίς καν την ενημέρωση του λιμεναρχείου και φυσικά του νησιώτη ή του επισκέπτη που περιμένει ώρες σε ένα λιμάνι ένα καράβι που δεν φτάνει ποτέ. Θύματα αυτής της κατάστασης είναι κυρίως οι νησιώτες και γενικότερα το επιβατικό κοινό που έχει ως αφετηρία ή προορισμό μεγάλο μέρος της νησιωτικής επικράτειας. Σήμερα ακόμα και πολυπληθή νησιά αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα εξυπηρέτησης. Ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες, λόγω της μείωσης δρομολογίων τα νησιά γνωρίζουν συνθήκες απομόνωσης, οι οποίες επιτείνουν το πρόβλημα καθώς παραγωγικές και κοινωνικές δραστηριότητες δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να εγκαταλείπουν τα απομονωμένα νησιά και να μειώνεται περαιτέρω η εμπορική κίνηση με δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη.Θα πρέπει να βάλουμε στόχο οι ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες να ικανοποιούν τις βασικές ανάγκες επιβίωσης αλλά και τις κοινωνικές και οικονομικές που προκύπτουν.

Προτείνουμε:

Την οργάνωση ενός συστήματος παροχής ακτοπλοϊκών υπηρεσιών ως απαραίτητου κοινωνικού αγαθού και όχι την παροχή μιας εμπορεύσιμης υπηρεσίας με αποκλειστικό σκοπό το κέρδος. Έμπρακτη εφαρμογή του άρθρου 101, παρ. 4 για «τις νησιωτικές περιοχές».
Την Δημιουργία ενός Επιτελικού οργάνου για το Σχεδιασμό και την Υλοποίηση παρεμβάσεων, που θα είναι Δημόσιος Ενιαίος Φορέας Προγραμματισμού, Συντονισμού, Εποπτείας και Ελέγχου Συγκοινωνιακών Υπηρεσιών στα νησιά, ο οποίος να αποτελεί εξειδικευμένη υπηρεσία του Υπουργείου Ναυτιλίας και θα αναγκάσει τις ιδιωτικές εταιρίες να λειτουργούν υπό όρους υποκείμενους σε αυστηρότατο και ελεγχόμενο πλαίσιο κανόνων που να ανταποκρίνονται στον κοινωνικό χαρακτήρα των μεταφορών και στους κανόνες ασφάλειας.

Ο Φορέας αυτός να αναλαμβάνει το Συντονισμό του συνόλου των μέσων για την εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών των νησιών και τον επανασχεδιασμό του δικτύου των γραμμών σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους Τοπικούς Φορείς.Την απαίτηση για προγραμματισμένη έγκαιρη γνωστοποίηση των δρομολογίων καθ’ όλη την διάρκεια των συμβάσεων με το κράτος για τις επιδοτήσεις. Και αυτό διότι έχει διαπιστωθεί ότι δημιουργείται μεγάλο πρόβλημα στις τοπικές οικονομίες από την καθυστερημένη γνωστοποίηση των καλοκαιρινών δρομολογίων ή την τροποποίηση αυτών λίγες ώρες μόνο πριν την εκτέλεσή τους.

Ο φορέας αυτός επίσης να μπορεί να αναθέτει τη διαχείριση κάποιων επιδοτούμενων άγονων γραμμών με προγραμματικές συμφωνίες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως συμβαίνει στη Δανία. Με αυτόν τον τρόπο τον κύριο λόγο της γραμμής θα τον έχει η αυτοδιοίκηση, η οποία θα μπορεί να ναυλώνει το καράβι της εταιρίας, πάνω σε ένα σχεδιασμό που θα ευνοεί την τοπική ανάπτυξη των νησιωτικών περιοχών. Για να μπορέσουν οι μικροί δήμοι να μπουν σε τροχιά ανάπτυξης με στόχο την δημιουργία εσόδων θα πρέπει να μπορούν να αξιοποιήσουν τις εγκαταστάσεις τους και τον πλούτο τους μέσα από δημοτικές επιχειρήσεις. Θα πρέπει να πιέσουμε για την δυνατότητα δημιουργίας από τους δήμους αυτούς αναπτυξιακών επιχειρήσεων κοινωνικού χαρακτήρα, ώστε το κάθε νησί να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τον πλούτο του και να αποκτήσει όσο το δυνατό μια οικονομική αυτονομία, εντάσσοντας μέσα σε αυτό το πλαίσιο όλους τους δημότες.

Μεταναστευτικό

Με αφορμή την πρόσφατη εμπειρία του δήμου Γαύδου, θα αναφερθώ σε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα νησιά. Ο δήμος Γαύδου χωρίς καμία υποδομή και χωρίς πόρους, υποδέχτηκε και φιλοξένησε 157 πρόσφυγες και μετανάστες. Η έλλειψη υποδομών, προσωπικού και πόρων ξεπεράστηκε με την προθυμία των κατοίκων να διαθέσουν τρόφιμα και προσωπική εργασία ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες διατροφής. Η φιλοξενία υπήρξε προβληματική γιατί δεν είχαμε αρκετούς χώρους, αλλά πάνω από όλα ήταν η πολιτική βούληση να αντιμετωπίσουμε ανθρωπιστικά ως οφείλαμε το θέμα. Εκείνο που καταλάβαμε είναι ότι τα πράγματα μπορεί να γίνονται διαφορετικά από την δημόσια εικόνα που προβάλλεται, και αυτό είναι πολύ αισιόδοξο.

Μπορούμε να λειτουργούμε μέσα στο πλαίσιο του νόμου, σε συνεργασία με την αστυνομία, αλληλέγγυα, ανθρώπινα, ομαδικά, έχοντας γνώμονα ότι ο φόβος γεννάει τον ρατσισμό, η αλληλεγγύη την ελπίδα! Φυσικά η Γαύδος δεν μπορεί να αντέξει άλλη μια τέτοια καραβιά, αλλά έχει πια την γνώση να προβλέψει και να οργανωθεί. Άμεση προτεραιότητα είναι η εξασφάλιση πάγιου εξοπλισμού και αποθήκης τροφίμων ώστε να μπορέσουμε ακούραστα να ανταπεξέλθουμε ξανά σε μια τέτοια περίπτωση. Σε ένα πρόβλημα που δεν είναι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης και για το οποίο σίγουρα δεν ευθύνονται οι άνθρωποι που εξαθλιωμένοι φτάνουν στην πόρτα μας και είναι χρέος μας να τους δώσουμε τουλάχιστον ένα ποτήρι νερό. Είναι θέμα αυτών που με τους πολέμους τους αναγκάζουν αυτούς τους ανθρώπους στην φυγή. Και είναι καιρός να μοιραστούς οι ευθύνες. Ήρθε ο καιρός και πρέπει να καταπολεμηθεί όχι η συνέπεια αλλά η αιτία. Η συνέπειες θα αντιμετωπίζονται εσαεί!

Η ΓΑΥΔΟΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ

Η Γαύδος είναι ένα νησί μαγικό, που αντλεί τη γοητευτική μαγεία του από το φυσικό περιβάλλον. Η θάλασσα, ο ουρανός, ο αρχαιολογικός και γεωλογικός πλούτος ντυμένος από αμμοθίνες με κέδρους είναι η μαγεία που πρέπει να προστατεύσουμε και να αποτρέψουμε την αναπαραγωγή της άναρχης-άσχημης ανάπτυξης άλλων νησιών. Να κάνουμε τη διαφορά, να μην γίνει η Γαύδος άλλο ένα ελληνικό νησί αλλοτριωμένο όπως τόσα άλλα, δίνοντάς του τον χαρακτήρα ενός εναλλακτικού τόπου, όχι μόνο προορισμού διακοπών μα και διαβίωσης, μοναδικού στην Ελλάδα. Δεν γίνεται να μιλάμε για ανάπτυξη έχοντας μοναδικό προϊόν τον τουρισμό. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε η Γαύδος να γίνει ένα ερειπωμένο κάστρο, καλοκαιρινό μουσείο αναμνήσεων. Θα πρέπει να κάνουμε την γνώση των παλιών μαγιά και να δημιουργήσουμε τις υποδομές στον πρωτογενή τομέα και την μεταποίηση. Να δώσουμε τα εργαλεία σε νέο κόσμο να επιστρέψει στην ρίζα του και να γίνει δημιουργικό μέλος μιας κοινωνίας συνεργατικής, αλληλέγγυας, το περισσότερο δυνατό αυτόοργανωμένης. Έχουμε ανάγκη να δουλέψουμε πάνω στην δημιουργία ενός μοντέλου τοπικής ανάπτυξης για νησιά και μικρούς Δήμους κάτω των 2.000 κατοίκων.

Στόχος μας είναι η Γαύδος των 80 ημιάνεργων να γίνει των 280 εργαζομένων απαλλαγμένων από τα άγχη της θλιβερής καθημερινότητας που μας επιβάλουν καθημερινά οι τροϊκανές διαταγές.Ζητάμε νομοθετικές ρυθμίσεις που να συμπεριλαμβάνουν τις ιδιαιτερότητες των δήμων όπως η Γαύδος. Πρέπει να φτιάξουμε τις υποδομές για να έχουμε λιγότερο ανάγκη κρατικές χρηματοδοτήσεις. Θα πρέπει τώρα όσο είναι ακόμα καιρός να πάρουμε μια απόφαση.Ακούγεται μέσα στην ΚΕΔΕ το ενδεχόμενο συγχώνευσης του Δήμου Γαύδου με τον Δήμο Σφακίων. Ασφαλώς και η εύκολη λύση είναι να ξεφορτωθούμε τους αδύναμους προκειμένου να κάνουμε την ζωής μας ποιο εύκολη. Μου θυμίζει το τροϊκανό σενάριο περί εκκένωσης νησιών κάτω των 150. Δεν θα έχει καμία διαφορά αν είναι Σφακιά, Αιγάλεω ή Μαρούσι. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι τα νησιά όμορα είναι μόνο με την Θάλασσα. Τι θα αποφασίσουμε λοιπόν!

Θα καταδικάσουμε αυτά τα νησιά σε ερήμωση και θα τα αφήσουμε στο έλεος τους με αποτέλεσμα να εξελιχθούν σε κάποια «βάση» ξένων συμφερόντων ώστε να αποτελέσουν άλλο ένα ξεπούλημα της Ελληνικής γης, ή θα τα εντάξουμε στο ελληνικό κράτος δίνοντας την ευκαιρία στα διαμάντια της Μεσογείου να γίνουν ο πόλος μιας υγιούς ανάπτυξης, πηγή αναζωογόνησης οικονομικής και πολιτισμικής για την Ελλάδα. Υπάρχουμε, έχουμε την ψυχή και το μεράκι να σταθούμε δίπλα σε μια Ελλάδα δικαιοσύνης. Είμαστε και εμείς κομμάτι αυτής της χώρας κι ας μας χωρίζει η θάλασσα. Τα νησιά στάθηκαν θεριά σε όλες τις δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας. Ο εξευτελισμός και η εξαθλίωση δεν τους αξίζει.

Το 1935 ένας εξόριστος της Γαύδου έγραψε: Η θάλασσα γύρω μας ζώνει Σαν αλυσίδα τρομερή Είναι ντροπή, αυτό που ένιωθε αυτός ο άνθρωπος το 1935 που τον έστειλαν στην Γαύδο εξορία με την βία οι πλουτοκράτες, να το νοιώθουμε εμείς σήμερα επειδή επιλέξαμε να ζήσουμε εκεί. Όσο ζούμε θα υπερασπιζόμαστε αυτή μας την επιλογή.

Πηγή: zarpanews.gr
candianews
Παράπονα Ρόδου