Πιστεύει ότι όλα γίνονται για έναν σκοπό. Ακόµη και κάτι «κακό» υπάρχει λόγος που γίνεται, διότι κάπου θα οδηγήσει. Δεν την τρόµαξαν ποτέ οι άδειες τσέπες όσο οι άδειες καρδιές.
Η Αναστασία Κορινθίου καταγράφει την άβυσσο των φόβων της και των επιθυμιών της, έρχεται αντιμέτωπη με όσα δεν τολμάμε να σκεφτούμε ή να εκφράσουμε, περιγράφει με τόλμη τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνικής κρίσης και την βαθύτερη κρίση του ανθρώπου.
Συλλέγει τις σκοτεινές και απόκοσμες εντυπώσεις καθώς και τις μύχιες σκέψεις της και καταγράφει γλαφυρά την ψυχική καταβύθιση και την υπαρξιακή εξερεύνηση που απαιτήθηκε στο ταξίδι της μέχρι τώρα ζωής της.
Θεωρεί πως οι ανείπωτες λέξεις, οι λέξεις που χρωστάµε και µας χρωστάνε στοιχειώνουν και πως οι στιγµές µάς διαλέγουν και δεν τις διαλέγουµε.
Για εκείνη ο γνωστός και συμπαγής κόσμος μας σε μια στιγμή μπορεί να διαλυθεί και σε μια στιγμή μπορεί να δημιουργηθεί ξανά από την αρχή, αρκεί να ξεκολλήσουμε από το παρελθόν και να εμπιστευτούμε τα νιάτα µας.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε ένα ουσιαστικό μέλλον, να επιστρέψουμε στην ποιότητα της απλότητας και των στιγμών μας και να γίνουμε ξανά ο Ήλιος ο Ηλιάτορας!
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Πόσο χαρμόσυνη και πόσο επώδυνη είναι για εσάς η διαδικασία συγγραφής κάθε νέου σας βιβλίου;
Όταν γράφεις, η χαρά και η λύπη γίνονται ένα ενιαίο συναίσθημα. Χαίρεσαι με την ικανότητα να μεταφέρεις την λύπη στον αναγνώστη με επιτυχία, και λυπάσαι την ώρα της χαράς του «τέλους» γιατί ένα ταξίδι τελειώνει. Αναμνήσεις που γίνονται λύση και συναισθήματα χαρμολύπης που οδηγούν σε δημιουργία.
Αυτό είναι μαγεία! Λείπει η μαγεία πια από τις ζωές μας. Την απαρνηθήκαμε με το να την ερμηνεύσουμε ορθολογιστικά και λογιστικά αθροίσαμε και τις χαρές και τις λύπες. Μπάχαλο τα κάναμε όλα και ποτέ δεν το παραδεχτήκαμε ούτε καν σε εμάς τους ίδιους.
Ποιο άρωμα αναδύει το τελευταίο σας βιβλίο, που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική «Ποτέ μη λες για πάντα», κυρία Κορινθίου;
Σίγουρα του νυχτολούλουδου. Υπάρχει ένα φωτεινό σκοτάδι σε αυτό το βιβλίο, και ο λευκός ανθός αυτού του ιδιαίτερου λουλουδιού που ζαλίζει γλυκά, νομίζω ότι από πάντα ταίριαζε με το αίσθημα της απώλειας.
Κάπως έτσι πρέπει και οφείλει να μυρίζει ένας «χωρισμός» και μια απουσία σαν παρουσία. Κάτι που ανθίζει την νύχτα, ίδιο με τον έρωτα που λαχταρά ή φως ή σκοτάδι και ποτέ ημίφως. Με φοβίζει το ημίφως και η απουσία αρώματος από τις λέξεις ή τις σχέσεις. Με φοβίζει που οι άνθρωποι δεν έχουν πια οσφρητική μνήμη. Με φοβίζουν οι άοσμοι έρωτες. Στα βιβλία μου δεν θα βρείτε τέτοιους, κυρία Δούλη. Ούτε και στην ζωή μου.
Στο «Ποτέ μη λες για πάντα», η ιστορία μπλέκεται με την μυθοπλασία. Ζωές ανθρώπων μπερδεύονται και μπερδεύουν. Ο έρωτας, η μοναξιά, το πεπρωμένο στήνουν έναν παράξενο χορό και μαγεύουν τον αναγνώστη. Τι σας οδήγησε να γράψετε μια μεταφυσική ιστορία;
Αυτή την ιστορία θαρρώ πως την κουβαλούσα μέσα μου, και οι ήρωες ήταν γραφτό να με συναντήσουν. Μεγάλωσα με παραμύθια που είχαν να κάνουν με ανεράδες και φαντάσματα αγάπης. Η γιαγιά μου από την Κρήτη μού έλεγε, ότι στοιχειώνουν οι μεγάλοι έρωτες που στην ζωή αυτή ποτέ δεν κρατήθηκαν από το χέρι…
Στοιχειώνουν και οι λέξεις οι ανείπωτες θα προσθέσω εγώ γιαγιά, χρόνια μετά. Οι λέξεις που χρωστάμε και μας χρωστάνε.
Οι ήρωες αυτοί είχαν πολλά χρωστούμενα στην αγάπη και με διάλεξαν να τα πω για λογαριασμό τους. Χάρτινα «σ’ αγαπώ» που καίγονται και τσαλακώνονται αθώα.
Νομίζω πως απλά τώρα ήρθε η στιγμή να συναντηθούμε κι ας γνωριζόμασταν από πάντα, διότι οι στιγμές μας διαλέγουν δεν τις διαλέγουμε.
Κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της πολλά στοιχεία άλλοτε δημιουργικά και άλλοτε καταστροφικά. Ποια είναι η άποψή σας, κυρία Κορινθίου, τι κυριαρχεί σε ένα γυναικείο σύμπαν και τι κρύβει μια γυναικεία ψυχή;
Η γυναικεία ψυχή κρύβει τις φουρτούνες που γέννησε ο καταστροφικός άνεμος της ψυχής του άντρα που λαχτάρησε για λιμάνι της. Τα χρωστούμενα «σε αγαπώ» (τσουνάμι των θέλω), τα κατά συνθήκη «σε αγαπώ» (λευκές καταιγίδες του πρέπει) γίνονται όλα όσα ορίζουν μια γυναίκα στην προσπάθεια να «τα βρει» με τους τόσο ίδιους και τόσο διαφορετικούς συγκάτοικους της.
Ίδιοι και τόσο διαφορετικοί, ταγμένοι από πάντα να πονάμε το ίδιο για τον ίδιο λόγο αιώνες τώρα. Τον έρωτα, το σημείο αναφοράς κάθε γυναίκας. Η αφορμή για κάθε ρυτίδα και χαμόγελο της!
Πώς θέλετε ή πώς φαντάζεστε να νιώθει ο αναγνώστης όταν κλείσει το βιβλίο σας και το βάλει στο ράφι;
Σαν να επέστρεψε από ένα ταξίδι και «φύλαξε» το άλμπουμ με τις φωτογραφίες του στο ράφι. Σαν την γλύκα μιας καλημέρας με άρωμα καφέ, σαν καληνύχτα με ένα φιλί στα μαλλιά που θα φέρει όμορφα όνειρα. Σαν επιστροφή, εντός μας!
Τι αποτελεί έμπνευση για εσάς και ποια θέματα πραγματεύονται τα βιβλία σας;
Κάθε μέρα είναι έμπνευση. Η κάθε καλημέρα και καληνύχτα είναι διαφορετικές, τα χρώματα του ουρανού, τα σχήματα στα σύννεφα, ο τρόπος που σε κοιτούν οι άνθρωποι, οι μυρωδιές όσων συναντάς.
Όλα αλλάζουν και γίνονται αφορμή να γράψεις, γιατί ποτέ τίποτε δεν μένει το ίδιο ευτυχώς. Ούτε όλα όσα εμείς οι ίδιοι νιώθουμε. Την μια πετάμε στον ουρανό και την άλλη σκονιζόμαστε από μια πτώση που μας τσακίζει τα φτερά. Η ζωή μπορεί να σε εκπλήξει το αμέσως επόμενο λεπτό, αρκεί να δέχεσαι τις προκλήσεις της για κυνηγητά και κρυφτό με τους βαθύτερους φόβους και θέλω σου.
Είστε μία δραστήρια γυναίκα και δραστηριοποιείστε σε πολλούς χώρους εργασίας. Η συγγραφή μπήκε στην ζωή σας αβίαστα, τυχαία;
Κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα αλλά έγραφα από πάντα, κυρία Δούλη. Η έκθεση ήταν το αγαπημένο μου «ταξίδι» και όχι μάθημα. Η συγγραφή είναι ανάγκη, είναι παιχνίδι (κρυφτό και κυνηγητό) με τις λέξεις και με όσα φοβάμαι ή λαχταρώ. Γράφω σκόρπιες σκέψεις, στίχους, θεατρικά, βιβλία.
Ποστάρω στο facebook κείμενα μου, κρατώ ημερολόγιο σαν αιώνια ανώριμη έφηβη, γράφω γράμματα ακόμα σε όσους αγαπώ!
Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς να γράφω. Η ζωή κρατά στυλό πολύχρωμο και γράφει στις καρδιές όσα τους ορίζει. Κι αν ακόμα τις γρατζουνά καμιά φορά, δεν πειράζει…όμορφα είναι!
Σ’ ένα πιεσμένο εικοσιτετράωρο πόσο χαλαρωτικά επιδρά πάνω σας η συγγραφή;
Μου φορά το πιο φωτεινό χαμόγελο. Ηρεμώ και ξεχνώ τα πάντα. Γίνεται δροσιά το καλοκαίρι και ζεστασιά τον χειμώνα.
Μπορώ να σας εξομολογηθώ ότι συχνά στην διάρκεια της μέρας, κάνω μικρές αταξίες και γράφω στις δικές μου κοπάνες που λατρεύω.
Ποιες θεωρείτε βασικές αρετές σε έναν συγγραφέα, κυρία Κορινθίου;
Το να μην θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα. Αυτός είναι όρος τιμής που μόνο οι αναγνώστες σου μπορούν να σου δώσουν ως δώρο. Η ταπεινότητα, η απλότητα, η κοινωνικότητα και η αλήθεια είναι επίσης πολύ σημαντικά.
Πιστεύετε ότι ο συγγραφέας είναι σε θέση οποιαδήποτε ώρα να διαμορφώσει τις «ζωές» των ηρώων του ή και οι ήρωες οδηγούν την ιστορία;
Οι ήρωες. Πίστευα πάντα ότι οι χάρτινοι ήρωες είναι πολύ ανεξάρτητοι. Ζωντανεύουν κατά πως θέλουν, απαιτούν και διεκδικούν όσα τους όρισαν οι όποιες σελίδες του βιβλίου και ανασαίνουν όσο γράφονται και διαβάζονται.
Ζείτε μόνιμα στο νησί της Ρόδου. Μιλήστε μας λίγο για τη ζωή στο νησί και την επαφή που διατηρείτε μ’ αυτόν τον τόπο. Αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης για εσάς όσον αφορά τα βιβλία σας;
Ερωτεύτηκα την Ρόδο! Δεν γεννήθηκα εδώ, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου αλλού. Η Ρόδος είναι υπέροχος τόπος και ειδικά τον χειμώνα.
Η Παλιά Πόλη, η Φιλέρημος, ο Προφήτης Ηλίας το ξενοδοχείο Έλαφος που έγινε έμπνευση μου και φυσικά οι παραλίες της είναι τα στέκια μου που γράφω, ονειρεύομαι και ανασαίνω με ρυθμούς ανθρώπινους.
Σίγουρα είναι έμπνευση, απόδειξη άλλωστε και το τελευταίο μου βιβλίο. Είναι όλο Ρόδος! Σίγουρα είμαι και εγώ 100% Ροδίτισσα.
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον του βιβλίου; Υπάρχουν νέοι ταλαντούχοι συγγραφείς στη χώρα μας;
Ναι, κυρία Δούλη, είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος.
Πάντα πίστευα ότι όλα γίνονται για έναν σκοπό. Ακόμα και κάτι «κακό» υπάρχει λόγος που γίνεται, κάπου θα οδηγήσει, και σίγουρα οι νέοι συγγραφείς οδηγούν σε ένα καλύτερο λογοτεχνικά αύριο.
Ποιο είναι -διαχρονικά- το αγαπημένο σας βιβλίο;
Ο Πήτερ Παν.
Ποια είναι η άποψή σας, κυρία Κορινθίου για τη μεγάλη αλλαγή που συντελέστηκε σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο στη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες;
Με τρόμαξε η προδιάθεση μας να μοιραζόμαστε σε στρατόπεδα, να ξεχνάμε κολλημένοι σε επιλεκτικές μνήμες. Φίλοι διαδικτυακοί και όχι μόνο διαγράφτηκαν με ευκολία έτσι όπως ήθελαν να διαγραφούν χρέη. Εμένα δεν με τρόμαξαν ποτέ οι άδειες τσέπες μα οι άδειες καρδιές. Η πολιτική επηρέασε την κοινωνία που πίστεψε ότι επηρέασε την πολιτική. Μπερδεύτηκα και είπα όχι στον φόβο, ναι στην ομόνοια!
Υπάρχει κάποιο μότο που καθοδηγεί τα βήματά σας;
Αυτό που έχω κάνει τατουάζ στο δεξί μου χέρι. Ζω για να γράφω, δεν γράφω για να ζω!
Ποια είναι η ευχή σας για το μέλλον της χώρας μας;
Να ξεκολλήσει από το παρελθόν και να εμπιστευτεί τα νιάτα μας για να μπορέσει να έχει ένα ουσιαστικό μέλλον. Να αγαπήσουμε τους δίπλα μας σαν εαυτό μας, να είμαστε εμείς γνήσια και αυθεντικά χωρίς δήθεν και ιλουστρασιόν εξώφυλλα στο μαυρόασπρο της ζωής μας. Να επιστρέψουμε στην ποιότητα της απλότητας και των στιγμών. Να γίνουμε πάλι Ήλιος Ηλιάτορας.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Η Αναστασία Κορινθίου γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει µόνιµα στη Ρόδο.
Είναι υπεύθυνη δηµοσίων σχέσεων του οµίλου επιχειρήσεων Colorado. Βασικός συντελεστής και συνεργάτης του Summer Rhodes Festival, αλλά και τηλεπαρουσιάστρια µε δική της εκποµπή, το «Καλώς τους» και «Για πάρτη σας». Ασχολείται µε το ραδιόφωνο από τη συχνότητα του ΠΑΛΜΟΥ στο δίωρό της «Αγκαλιά µε την τέχνη».
Είναι µέλος πολλών Συλλόγων ενώ ταυτόχρονα συντονίζει, διοργανώνει και παρουσιάζει πολιτιστικά φεστιβάλ.
Έχει βραβευτεί από την Ακαδηµία Γραµµάτων και Τεχνών στα Τίρανα, το Ends Foundation, τον Σύλλογο Γυναικών Νέου Ικονίου και από τον ΠΟΔΡ. Είναι εκπρόσωπος της Ελλάδας στο TedX Δυρραχίου.
Το βιβλίο της «Για την καρδιά ενός αγγέλου» µεταφέρθηκε τηλεοπτικά από τον Στράτο Μαρκίδη. Τώρα ετοιµάζεται η κινηµατογραφική µεταφορά του βιβλίου της «Οµερτά». Το «Ποτέ µη λες για πάντα», είναι το τελευταίο της βιβλίο και κυκλοφορεί από την Άνεµος Εκδοτική.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Μετέωρα» στις 10 Ιουλίου 2015.
Η Αναστασία Κορινθίου καταγράφει την άβυσσο των φόβων της και των επιθυμιών της, έρχεται αντιμέτωπη με όσα δεν τολμάμε να σκεφτούμε ή να εκφράσουμε, περιγράφει με τόλμη τη σκοτεινή πλευρά της κοινωνικής κρίσης και την βαθύτερη κρίση του ανθρώπου.
Συλλέγει τις σκοτεινές και απόκοσμες εντυπώσεις καθώς και τις μύχιες σκέψεις της και καταγράφει γλαφυρά την ψυχική καταβύθιση και την υπαρξιακή εξερεύνηση που απαιτήθηκε στο ταξίδι της μέχρι τώρα ζωής της.
Θεωρεί πως οι ανείπωτες λέξεις, οι λέξεις που χρωστάµε και µας χρωστάνε στοιχειώνουν και πως οι στιγµές µάς διαλέγουν και δεν τις διαλέγουµε.
Για εκείνη ο γνωστός και συμπαγής κόσμος μας σε μια στιγμή μπορεί να διαλυθεί και σε μια στιγμή μπορεί να δημιουργηθεί ξανά από την αρχή, αρκεί να ξεκολλήσουμε από το παρελθόν και να εμπιστευτούμε τα νιάτα µας.
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε ένα ουσιαστικό μέλλον, να επιστρέψουμε στην ποιότητα της απλότητας και των στιγμών μας και να γίνουμε ξανά ο Ήλιος ο Ηλιάτορας!
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Πόσο χαρμόσυνη και πόσο επώδυνη είναι για εσάς η διαδικασία συγγραφής κάθε νέου σας βιβλίου;
Όταν γράφεις, η χαρά και η λύπη γίνονται ένα ενιαίο συναίσθημα. Χαίρεσαι με την ικανότητα να μεταφέρεις την λύπη στον αναγνώστη με επιτυχία, και λυπάσαι την ώρα της χαράς του «τέλους» γιατί ένα ταξίδι τελειώνει. Αναμνήσεις που γίνονται λύση και συναισθήματα χαρμολύπης που οδηγούν σε δημιουργία.
Αυτό είναι μαγεία! Λείπει η μαγεία πια από τις ζωές μας. Την απαρνηθήκαμε με το να την ερμηνεύσουμε ορθολογιστικά και λογιστικά αθροίσαμε και τις χαρές και τις λύπες. Μπάχαλο τα κάναμε όλα και ποτέ δεν το παραδεχτήκαμε ούτε καν σε εμάς τους ίδιους.
Ποιο άρωμα αναδύει το τελευταίο σας βιβλίο, που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική «Ποτέ μη λες για πάντα», κυρία Κορινθίου;
Σίγουρα του νυχτολούλουδου. Υπάρχει ένα φωτεινό σκοτάδι σε αυτό το βιβλίο, και ο λευκός ανθός αυτού του ιδιαίτερου λουλουδιού που ζαλίζει γλυκά, νομίζω ότι από πάντα ταίριαζε με το αίσθημα της απώλειας.
Κάπως έτσι πρέπει και οφείλει να μυρίζει ένας «χωρισμός» και μια απουσία σαν παρουσία. Κάτι που ανθίζει την νύχτα, ίδιο με τον έρωτα που λαχταρά ή φως ή σκοτάδι και ποτέ ημίφως. Με φοβίζει το ημίφως και η απουσία αρώματος από τις λέξεις ή τις σχέσεις. Με φοβίζει που οι άνθρωποι δεν έχουν πια οσφρητική μνήμη. Με φοβίζουν οι άοσμοι έρωτες. Στα βιβλία μου δεν θα βρείτε τέτοιους, κυρία Δούλη. Ούτε και στην ζωή μου.
Στο «Ποτέ μη λες για πάντα», η ιστορία μπλέκεται με την μυθοπλασία. Ζωές ανθρώπων μπερδεύονται και μπερδεύουν. Ο έρωτας, η μοναξιά, το πεπρωμένο στήνουν έναν παράξενο χορό και μαγεύουν τον αναγνώστη. Τι σας οδήγησε να γράψετε μια μεταφυσική ιστορία;
Αυτή την ιστορία θαρρώ πως την κουβαλούσα μέσα μου, και οι ήρωες ήταν γραφτό να με συναντήσουν. Μεγάλωσα με παραμύθια που είχαν να κάνουν με ανεράδες και φαντάσματα αγάπης. Η γιαγιά μου από την Κρήτη μού έλεγε, ότι στοιχειώνουν οι μεγάλοι έρωτες που στην ζωή αυτή ποτέ δεν κρατήθηκαν από το χέρι…
Στοιχειώνουν και οι λέξεις οι ανείπωτες θα προσθέσω εγώ γιαγιά, χρόνια μετά. Οι λέξεις που χρωστάμε και μας χρωστάνε.
Οι ήρωες αυτοί είχαν πολλά χρωστούμενα στην αγάπη και με διάλεξαν να τα πω για λογαριασμό τους. Χάρτινα «σ’ αγαπώ» που καίγονται και τσαλακώνονται αθώα.
Νομίζω πως απλά τώρα ήρθε η στιγμή να συναντηθούμε κι ας γνωριζόμασταν από πάντα, διότι οι στιγμές μας διαλέγουν δεν τις διαλέγουμε.
Κάθε γυναίκα κρύβει μέσα της πολλά στοιχεία άλλοτε δημιουργικά και άλλοτε καταστροφικά. Ποια είναι η άποψή σας, κυρία Κορινθίου, τι κυριαρχεί σε ένα γυναικείο σύμπαν και τι κρύβει μια γυναικεία ψυχή;
Η γυναικεία ψυχή κρύβει τις φουρτούνες που γέννησε ο καταστροφικός άνεμος της ψυχής του άντρα που λαχτάρησε για λιμάνι της. Τα χρωστούμενα «σε αγαπώ» (τσουνάμι των θέλω), τα κατά συνθήκη «σε αγαπώ» (λευκές καταιγίδες του πρέπει) γίνονται όλα όσα ορίζουν μια γυναίκα στην προσπάθεια να «τα βρει» με τους τόσο ίδιους και τόσο διαφορετικούς συγκάτοικους της.
Ίδιοι και τόσο διαφορετικοί, ταγμένοι από πάντα να πονάμε το ίδιο για τον ίδιο λόγο αιώνες τώρα. Τον έρωτα, το σημείο αναφοράς κάθε γυναίκας. Η αφορμή για κάθε ρυτίδα και χαμόγελο της!
Πώς θέλετε ή πώς φαντάζεστε να νιώθει ο αναγνώστης όταν κλείσει το βιβλίο σας και το βάλει στο ράφι;
Σαν να επέστρεψε από ένα ταξίδι και «φύλαξε» το άλμπουμ με τις φωτογραφίες του στο ράφι. Σαν την γλύκα μιας καλημέρας με άρωμα καφέ, σαν καληνύχτα με ένα φιλί στα μαλλιά που θα φέρει όμορφα όνειρα. Σαν επιστροφή, εντός μας!
Τι αποτελεί έμπνευση για εσάς και ποια θέματα πραγματεύονται τα βιβλία σας;
Κάθε μέρα είναι έμπνευση. Η κάθε καλημέρα και καληνύχτα είναι διαφορετικές, τα χρώματα του ουρανού, τα σχήματα στα σύννεφα, ο τρόπος που σε κοιτούν οι άνθρωποι, οι μυρωδιές όσων συναντάς.
Όλα αλλάζουν και γίνονται αφορμή να γράψεις, γιατί ποτέ τίποτε δεν μένει το ίδιο ευτυχώς. Ούτε όλα όσα εμείς οι ίδιοι νιώθουμε. Την μια πετάμε στον ουρανό και την άλλη σκονιζόμαστε από μια πτώση που μας τσακίζει τα φτερά. Η ζωή μπορεί να σε εκπλήξει το αμέσως επόμενο λεπτό, αρκεί να δέχεσαι τις προκλήσεις της για κυνηγητά και κρυφτό με τους βαθύτερους φόβους και θέλω σου.
Είστε μία δραστήρια γυναίκα και δραστηριοποιείστε σε πολλούς χώρους εργασίας. Η συγγραφή μπήκε στην ζωή σας αβίαστα, τυχαία;
Κάνω πολλά πράγματα ταυτόχρονα αλλά έγραφα από πάντα, κυρία Δούλη. Η έκθεση ήταν το αγαπημένο μου «ταξίδι» και όχι μάθημα. Η συγγραφή είναι ανάγκη, είναι παιχνίδι (κρυφτό και κυνηγητό) με τις λέξεις και με όσα φοβάμαι ή λαχταρώ. Γράφω σκόρπιες σκέψεις, στίχους, θεατρικά, βιβλία.
Ποστάρω στο facebook κείμενα μου, κρατώ ημερολόγιο σαν αιώνια ανώριμη έφηβη, γράφω γράμματα ακόμα σε όσους αγαπώ!
Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς να γράφω. Η ζωή κρατά στυλό πολύχρωμο και γράφει στις καρδιές όσα τους ορίζει. Κι αν ακόμα τις γρατζουνά καμιά φορά, δεν πειράζει…όμορφα είναι!
Σ’ ένα πιεσμένο εικοσιτετράωρο πόσο χαλαρωτικά επιδρά πάνω σας η συγγραφή;
Μου φορά το πιο φωτεινό χαμόγελο. Ηρεμώ και ξεχνώ τα πάντα. Γίνεται δροσιά το καλοκαίρι και ζεστασιά τον χειμώνα.
Μπορώ να σας εξομολογηθώ ότι συχνά στην διάρκεια της μέρας, κάνω μικρές αταξίες και γράφω στις δικές μου κοπάνες που λατρεύω.
Ποιες θεωρείτε βασικές αρετές σε έναν συγγραφέα, κυρία Κορινθίου;
Το να μην θεωρεί τον εαυτό του συγγραφέα. Αυτός είναι όρος τιμής που μόνο οι αναγνώστες σου μπορούν να σου δώσουν ως δώρο. Η ταπεινότητα, η απλότητα, η κοινωνικότητα και η αλήθεια είναι επίσης πολύ σημαντικά.
Πιστεύετε ότι ο συγγραφέας είναι σε θέση οποιαδήποτε ώρα να διαμορφώσει τις «ζωές» των ηρώων του ή και οι ήρωες οδηγούν την ιστορία;
Οι ήρωες. Πίστευα πάντα ότι οι χάρτινοι ήρωες είναι πολύ ανεξάρτητοι. Ζωντανεύουν κατά πως θέλουν, απαιτούν και διεκδικούν όσα τους όρισαν οι όποιες σελίδες του βιβλίου και ανασαίνουν όσο γράφονται και διαβάζονται.
Ζείτε μόνιμα στο νησί της Ρόδου. Μιλήστε μας λίγο για τη ζωή στο νησί και την επαφή που διατηρείτε μ’ αυτόν τον τόπο. Αποτελεί πάντα πηγή έμπνευσης για εσάς όσον αφορά τα βιβλία σας;
Ερωτεύτηκα την Ρόδο! Δεν γεννήθηκα εδώ, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου αλλού. Η Ρόδος είναι υπέροχος τόπος και ειδικά τον χειμώνα.
Η Παλιά Πόλη, η Φιλέρημος, ο Προφήτης Ηλίας το ξενοδοχείο Έλαφος που έγινε έμπνευση μου και φυσικά οι παραλίες της είναι τα στέκια μου που γράφω, ονειρεύομαι και ανασαίνω με ρυθμούς ανθρώπινους.
Σίγουρα είναι έμπνευση, απόδειξη άλλωστε και το τελευταίο μου βιβλίο. Είναι όλο Ρόδος! Σίγουρα είμαι και εγώ 100% Ροδίτισσα.
Είστε αισιόδοξη για το μέλλον του βιβλίου; Υπάρχουν νέοι ταλαντούχοι συγγραφείς στη χώρα μας;
Ναι, κυρία Δούλη, είμαι από την φύση μου αισιόδοξος άνθρωπος.
Πάντα πίστευα ότι όλα γίνονται για έναν σκοπό. Ακόμα και κάτι «κακό» υπάρχει λόγος που γίνεται, κάπου θα οδηγήσει, και σίγουρα οι νέοι συγγραφείς οδηγούν σε ένα καλύτερο λογοτεχνικά αύριο.
Ποιο είναι -διαχρονικά- το αγαπημένο σας βιβλίο;
Ο Πήτερ Παν.
Ποια είναι η άποψή σας, κυρία Κορινθίου για τη μεγάλη αλλαγή που συντελέστηκε σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο στη χώρα μας τις τελευταίες ημέρες;
Με τρόμαξε η προδιάθεση μας να μοιραζόμαστε σε στρατόπεδα, να ξεχνάμε κολλημένοι σε επιλεκτικές μνήμες. Φίλοι διαδικτυακοί και όχι μόνο διαγράφτηκαν με ευκολία έτσι όπως ήθελαν να διαγραφούν χρέη. Εμένα δεν με τρόμαξαν ποτέ οι άδειες τσέπες μα οι άδειες καρδιές. Η πολιτική επηρέασε την κοινωνία που πίστεψε ότι επηρέασε την πολιτική. Μπερδεύτηκα και είπα όχι στον φόβο, ναι στην ομόνοια!
Υπάρχει κάποιο μότο που καθοδηγεί τα βήματά σας;
Αυτό που έχω κάνει τατουάζ στο δεξί μου χέρι. Ζω για να γράφω, δεν γράφω για να ζω!
Ποια είναι η ευχή σας για το μέλλον της χώρας μας;
Να ξεκολλήσει από το παρελθόν και να εμπιστευτεί τα νιάτα μας για να μπορέσει να έχει ένα ουσιαστικό μέλλον. Να αγαπήσουμε τους δίπλα μας σαν εαυτό μας, να είμαστε εμείς γνήσια και αυθεντικά χωρίς δήθεν και ιλουστρασιόν εξώφυλλα στο μαυρόασπρο της ζωής μας. Να επιστρέψουμε στην ποιότητα της απλότητας και των στιγμών. Να γίνουμε πάλι Ήλιος Ηλιάτορας.
ΤΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Η Αναστασία Κορινθίου γεννήθηκε στην Αθήνα και ζει µόνιµα στη Ρόδο.
Είναι υπεύθυνη δηµοσίων σχέσεων του οµίλου επιχειρήσεων Colorado. Βασικός συντελεστής και συνεργάτης του Summer Rhodes Festival, αλλά και τηλεπαρουσιάστρια µε δική της εκποµπή, το «Καλώς τους» και «Για πάρτη σας». Ασχολείται µε το ραδιόφωνο από τη συχνότητα του ΠΑΛΜΟΥ στο δίωρό της «Αγκαλιά µε την τέχνη».
Είναι µέλος πολλών Συλλόγων ενώ ταυτόχρονα συντονίζει, διοργανώνει και παρουσιάζει πολιτιστικά φεστιβάλ.
Έχει βραβευτεί από την Ακαδηµία Γραµµάτων και Τεχνών στα Τίρανα, το Ends Foundation, τον Σύλλογο Γυναικών Νέου Ικονίου και από τον ΠΟΔΡ. Είναι εκπρόσωπος της Ελλάδας στο TedX Δυρραχίου.
Το βιβλίο της «Για την καρδιά ενός αγγέλου» µεταφέρθηκε τηλεοπτικά από τον Στράτο Μαρκίδη. Τώρα ετοιµάζεται η κινηµατογραφική µεταφορά του βιβλίου της «Οµερτά». Το «Ποτέ µη λες για πάντα», είναι το τελευταίο της βιβλίο και κυκλοφορεί από την Άνεµος Εκδοτική.
*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Μετέωρα» στις 10 Ιουλίου 2015.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.