Το βυθόμετρο της ηλιθιότητος του Ελληνικού Λαού

Μέρα που είναι, είχα μια φώτιση. Ιδού, λοιπόν, ένας καλός ορισμός του Υπαρκτού Ελληνισμού: ο τόπος στον οποίο δαιμονοποιείται ο Σόρος και λατρεύεται ο Σώρρας. Οχι, βέβαια, από όλους. Από αρκετούς, όμως, ώστε να δημιουργείται η κρίσιμη μάζα που κάνει τη διαφορά και ρεζιλεύει ένα έθνος.

Του Στέφανου Κασιμάτη
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Τι είναι ο Σώρρας; Με επτά λέξεις: το βυθόμετρο της βλακείας του ελληνικού λαού. Ο Αρτέμης Σώρρας είναι ένας μονίμως αγριωπός τύπος από την Πάτρα, με σωματοδομή πορτιέρη σε μπαρ, αλλά περίπου στο μισό μέγεθος. Μιλάει, πάντα σε υψηλή ένταση και σε τόνο επιθετικό, μια γελοία μειξοκαθαρεύουσα γεμάτη από λάθη, του είδους εκείνου που προσέφερε υλικό στους σεναριογράφους του ελληνικού κινηματογράφου μεταπολεμικά. Εκτός Πάτρας, δεν νομίζω να γνώριζε κανείς τον Αρτέμη Σώρρα, ώσπου εμφανίστηκε αυτόκλητος σωτήρας της πατρίδας με τα δισεκατομμύριά του και, αμέσως, βρήκε βήμα για να απευθυνθεί στον εξυπνότερο λαό του κόσμου, μέσω των γνωστών τηλεοπτικών εκπομπών που καλλιέργησαν συστηματικά την ηλιθιότητα τα τελευταία χρόνια.

Αφότου εμφανίστηκε, η μόνη είδηση που θυμάμαι να τον αφορά είναι όταν του την έστησαν κοντά στο σπίτι του στην πλατεία Βικτωρίας και τον έδειραν. Εδειχνε «ξεκαθάρισμα λογαριασμών», διέρρευσε τότε από αστυνομικές πηγές. Περίεργο, αλήθεια, για δισεκατομμυριούχο να μένει στα στενά γύρω από τη Βικτωρίας και να τρώει ξύλο από μπράβους! Αυτός ξεπερνά και τον Γουόρεν Μπάφετ σε απλότητα…


Με όλα αυτά, θέλω να πω ότι αρκούν και μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της περίπτωσης Σώρρα (και όσα αυτά μας επιτρέπουν να καταλαβαίνουμε αμέσως για το ποιόν του), ώστε να γελάς με τους ισχυρισμούς του.

Είναι ποτέ δυνατόν αυτός ο άνθρωπος να έχει πουλήσει στους Αμερικανούς –στον Ομπάμα μάλιστα, προσωπικώς– την «αντιβαρυντική τεχνολογία του Απόλλωνα» έναντι τριών τρισεκατομμυρίων; (Δολάρια ή ευρώ δεν έχει σημασία, όταν πρόκειται για 3 τρισ.)

Εδώ είναι το πρόβλημα· κρυμμένο στη διατύπωση των παραπάνω: εμείς γελάμε και κοροϊδεύουμε, κάποιοι άλλοι όμως –πολλοί– τον πιστεύουν. Συμπτωματικά, ένα από τα βράδια των γιορτών, σε ένα τραπέζι, βουλευτής της Ν.Δ. (ανερχόμενος), ο οποίος είχε την ευκαιρία εκ της θέσε;vς του να περιοδεύσει σε όλη την Ελλάδα, έλεγε στη συντροφιά πως, σε κάθε πόλη που επισκεπτόταν, οι τοπικοί κομματικοί παράγοντες του επεσήμαιναν το πρόβλημα Σώρρα και πως ο ίδιος δυσκολευόταν, τότε, να το πάρει σοβαρά.

Συμπάσχω· ούτε εγώ θα πίστευα ποτέ ότι έχει παρακάτω από τη Χρυσή Αυγή, τον Πολάκη, τον Λεβέντη, τον Χαϊκάλη κ.ά.

Δυστυχώς, όμως, έχει παρακάτω. Βάζεις στο μίξερ Μιχαλολιάκο, Λεβέντη, Λιακόπουλο και βγάζεις τον Σώρρα. Με κάτι από ανισόρροπο ευαγγελιστή πάστορα στο ύφος και κάτι από Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο Σώρρας έχει στήσει μια οργάνωση με εκατοντάδες γραφεία ανά την Ελλάδα. Υποθέτω ότι η δουλειά είναι στα εικοσάρικα που εισπράττονται από τους αφελείς, με τα οποία ο καθένας του προμηθεύεται το λεγόμενο σωρόχαρτο ή, ακριβέστερα, ψωρόχαρτο, διότι με αυτό ο Σώρρας αναλαμβάνει τα χρέη και τις οφειλές του αγοραστή.

Ο τελευταίος απλώς γνωστοποιεί στους χρεώστες του ότι οι απαιτήσεις τους έχουν μεταβιβαστεί στον Σώρρα. Σας θυμίζει μήπως το συγχωροχάρτι του Πάπα, την εποχή πριν από τη Μεταρρύθμιση; Η μόνη διαφορά είναι ότι τον Θεό αντικατέστησαν τα 600 δισ. που διαθέτει ο Σώρρας για την εξαγορά του ελληνικού χρέους, δημοσίου και ιδιωτικού. Αναρωτιέμαι αν οι αρμόδιες φορολογικές αρχές έχουν ελέγξει την οικονομική δραστηριότητα της οργάνωσης του Σώρρα· θα έπρεπε…

Το πρόβλημα για τη χώρα που αποκαλύπτει η περίπτωση Σώρρα είναι πολιτισμικό· φαίνεται, όμως, ότι ορισμένοι θα ήθελαν να πάρει και πολιτικές διαστάσεις.

Δεν είναι ο Σώρρας και η οργάνωσή του κίνημα (με την έννοια των συριζαίων) του μεγάλου αντιμνημονιακού ρεύματος;

Γνωρίζαμε ότι υπάρχει η τάση της ανεξάρτητης ελληνικής Δικαιοσύνης (για συντομία ΑΝΕΛ) και ότι είναι ισχυρή· ότι θα υπάρχει, όμως, δικαστική απόφαση του 2013, με την οποία ουσιαστικά αναγνωρίζεται η εγκυρότητα του σωρόχαρτου και ότι, βάσει αυτής ασκείται δίωξη σε πρώην διοικητή ταμείου, είναι αδιανόητο αίσχος.

Μετά τη φαντασία που επέδειξε η κυβέρνηση στο ξεδιάντροπο φλερτάρισμα της Χρυσής Αυγής και του Λεβέντη, δικαιούται ο καθένας μας να υποψιάζεται ότι η ανοχή του κράτους προς το φαινόμενο Σώρρα μπορεί να έχει πολιτικά αίτια.

Ευνοεί την κυβέρνηση η διασπορά ψήφων σε τρελούς και απατεώνες κάθε είδους και αυτό δεν μπορούμε να το παραβλέπουμε όταν η ίδια συντηρεί κλίμα που υποβάλλει την ιδέα των εκλογών.

Και αυτό όμως αν δεν ισχύει –αν, δηλαδή, η ανοχή έναντι του Σώρρα δεν είναι σκόπιμη, αλλά μία ακόμη παράλειψη της κυβέρνησης λόγω ανικανότητας– και πάλι το φαινόμενο, πολιτικά, είναι σύμφυτο με το κλίμα του αριστερού λαϊκισμού που επικρατούσε χρόνια ολόκληρα και επιβλήθηκε ολοκληρωτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η παραμονή αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία τρέφει και συντηρεί την απογοήτευση που οδηγεί στην απελπισία. Μέσα στο πλαίσιο αυτό, ο Σώρρας είναι φυσικό φαινόμενο.

Σε μια κοινωνία που έδωσε δύο φορές την κυβέρνηση –με ελεύθερες, δημοκρατικές εκλογές μάλιστα– σε ανίδεους κομμουνιστές με διαθέσεις καθεστωτικές, για να κρατούν τη χώρα στο επίπεδο του απροσάρμοστου και του βλαμμένου της Ευρώπης, ο Σώρρας δεν πρέπει να μας εκπλήσσει.

Στη χώρα όπου ο Τσίπρας γίνεται πρωθυπουργός, μπορεί θαυμάσια να υπάρχει πίστη στον Απόλλωνα και στην αντιβαρυντική τεχνολογία του.

Ποτέ άλλοτε η ευχή «καλή φώτιση» δεν ήταν περισσότερο επίκαιρη και απαραίτητη.

http://www.lykavitos.gr




Παράπονα Ρόδου