Πολλοὶ εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἀρνοῦνται τὸ ὄνομα Γλύγξμπουργκ γιὰ τοὺς Γλύξμπουργκ.
Κι ὅμως… Ὁ Γεώργιος, ὁ πρῶτος βασιλεὺς τῆς δυναστείας τῶν Γλύξμπουργκ στὴν χώρα μας, ποὺ μᾶς …ἐτίμησε μὲ τὴν βασιλεία του, ἦταν ἐπίσης ἕνας Γλύξμπουργκ.
Ἡ προσφορὰ τοῦ στέμματος στὸν Γεώργιο, στὶς 13 Ἀπριλίου τοῦ 1863, ἔγινε ἀπὸ τὸν ναύαρχο Κωνσταντῖνο Κανάρη, ἀπὸ τὸν Θρασύβουλο Ζαΐμη καὶ ἀπὸ τὸν Δημήτριο Γρίβα.
Ἡ ἀπόφασις τῆς προσφορᾶς τοῦ στέμματος στὸν Γεώργιο ἐπεκυρώθη στὶς 18 Μαρτίου (30 Μαρτίου) τοῦ 1863, στὴν «Β΄ συνέλευσιν τῶν Ἑλλήνων ἐν Ἀθῆναις».
Ὁ Γεώργιος γεννήθηκε στὶς 24 Δεκεμβρίου τοῦ 1845 στὴν Κοπεγχάγη καὶ τὸ ὄνομά του, ὁλόκληρον ἦταν: Χριστιανὸς Γουλιέλμος Φερδινάνδος Ἀδόλφος Γεώργιος καὶ ἦταν υἱὸς τοῦ πρίγκιπος Χριστιανοῦ (Prince Christian of Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glücksburg) τῆς Δανίας καὶ τῆς Λουὶζ τοῦ Χὲς-Κέσσελ ( Louise of Hesse-Kassel).
Ὁ πατέρας του κληρονόμησε τὸν θρόνο τῆς Δανίας, λόγῳ τῆς ἀκληρίας τοῦ προκατόχου του.
Μετὰ τὴν Ἔξοδον (ἢ ἄλλως ἐκθρόνησιν) τοῦ Ὄθωνος ὁ θρόνος τῆς Ἑλλάδος ἐχήρευσε.
Ὅμως οἱ Μεγάλες Δυνάμεις τῆς ἐποχῆς εἶχαν ἀποφασίση γιὰ συνταγματικὴ βασιλεία, δίχως Ἄγγλο, Γάλλο, Ῥῶσσο ἡγεμόνα, γιὰ τὸ μικρὸ ἐτοῦτο προτεκτορᾶτο τους. Γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο ἐπροτάθη ὁ θρόνος στὸν πρίγκηπα Γεώργιο τῆς Δανίας, τῆς αὐτῆς οἰκογενείας μὲ τὴν Ἀμαλία τοῦ Ὄθωνος, ποὺ ἐδέχθη ὑπὸ κάποιους ὅρους.
(Ὁ Ὄθων προήρχετο ἐκ τοῦ οἴκου τῶν Wittelsbachs –> Osnabrück –> Glücksburg -Ὄθων Βίττελσμπαχ –House of Wittelsbach καὶ ἡ Ἀμαλία ἦταν Ὄλντενμπουργκ – Oldenburg, ἀπ’ εὐθείας συγγενὴς τῶν Γλύξμοουργκ.)
Ἕνας ἐξ αὐτῶν ἦτο ἠ παραίτησις τοῦ Ὄθωνος καὶ ὁ ἕτερος ἡ παραχώρησις τῆς Ἑπτανήσου στὴν Ἑλλάδα, ἐφ΄ ὄσον φυσικὰ θὰ τὸ ἐδέχετο ἡ ἑπτανησιακὴ βουλή.[Λίγο ἀργότερα, ἕνα ἐπίσης ἰδιότυπον καθεστὼς ἡμι-ἀνεξαρτησίας γιὰ τὴν Θεσσαλία καὶ τὴν Νότιο Ἤπειρο, θὰ ἐπεξέτεινε ἀκόμη περισσότερο τὰ σύνορα ἐπὶ βασιλείας του.
(Ἡ Ἄρτα, τῆς Νοτίου Ἠπείρου, καθὼς καὶ ἡ Θεσσαλία, μᾶς ἐξεχωρήθησαν τὸ 1881, κατόπιν γενναίας ἀποζημιώσεως πρὸς τὸν σουλτᾶνο.)]
Ὁ Γεώργιος ἦτο μᾶλλον συνετὸς καὶ ἐπικοινωνιακός, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ βασιλεύσῃ γιὰ πέντε δεκαετίες, ἔως τὴν δολοφονία του, στὴν Θεσσαλονίκη, στὶς 18 Μαρτίου τοῦ 1913.
Δὲν χαλοῦσε ποτὲ χατήρια στὶς κυβερνήσεις καὶ πάντα τὰ εἶχε καλὰ μὲ τοὺς τραπεζῖτες, ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς βενιζελικούς, τοὺς μεταξικούς, τοὺς γουναρικούς… Τοὺς πάντες.
Ἐπὶ τῆς βασιλείας του ὅλοι ἦσαν εὐχαριστημένοι.
Ἡ δολοφονία του, «ὅλως τυχαίως» συνέπεσε μὲ σημαντικὲς γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἐθνικὲς ὑποθέσεις καὶ ἀπέκλεισε, διὰ παντός, τὴν προσάρτησιν τῆς Βορείου Ἠπείρου.
Ὁ φερόμενος ὡς δολοφόνος του …ἐκπαραθυρώθη, ὅπως πολὺ …σοφὰ συμβαίνει, κάθε φορὰ ποὺ ἕνας δολοφόνος μᾶλλον δὲν εἶναι καὶ τόσο …δολοφόνος.
Φιλονόη
Πληροφορίες ἀπό:
«Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους», Ἐκδοτικὴ Ἀθηνῶν.
«Πολιτικὴ ἱστορία τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος» τοῦ Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη.
http://sanshmerafilonoi.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.