ροή ειδήσεων

Kωδικός EGAYDAAK στο Αιγαίο



Λίστα, με το κωδικό όνομα EGAYDAAK, στην οποία αναγράφονται 152 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που, σύμφωνα με την Άγκυρα, δεν έχουν δοθεί στην Ελλάδα μέσα από τη Συνθήκη της Λωζάνης, έχει συστήσει η τουρκική πλευρά.

Η EGAYDAAK αφορά το αρκτικόλεξο της φράσης «Egemenligi Anlasmalarla Yunanistan’a Devredilmemis Ada Adacιkve Kayalιklar», δηλαδή «νησιά, νησίδες και βραχονησίδες των οποίων η κυριότητα δεν παραχωρήθηκε στην Ελλάδα με διεθνείς συμφωνίες και συνθήκες», όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι.

Τη λίστα δημοσιοποίησε η Άγκυρα μέσω ενός εγχειριδίου που εκδόθηκε τον Μάιο του 1996 από τις Ακαδημίες Πολέμου μετά την κρίση των Ιμίων, θέλοντας να παρουσιάσει εμφανέστατα την τουρκική αντίληψη για δημιουργία «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο.

Από τότε, το αρκτικόλεξο EGAYDAAK αναγράφεται στην τουρκική βιβλιογραφία, στα επίσημα τουρκικά έγγραφα της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, καθώς και στα σχέδια στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Πρόκειται για 152 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, και συγκεκριμένα για μικρά νησιωτικά συμπλέγματα στο Κεντρικό και Νότιο Αιγαίο, καθώς και για νησιά και νησίδες κοντά στις ακτές της Κρήτης, αλλά και για μικρές σε έκταση βραχονησίδες, όπως η Ζουράφα στο Θρακικό Πέλαγος και οι Καλόγεροι στο Κεντρικό Αιγαίο, ακόμη και για 20 μικρές βραχονησίδες πέριξ των Φούρνων.

Θέμα «γκρίζων ζωνών» είχαν θέσει παλαιότερα οι κεμαλιστές, όταν κατήγγειλαν την ισλαμο-συντηρητική κυβέρνηση ότι έχει παραδώσει στην Ελλάδα 18 νησιά και βραχονησίδες, με το «στρατόπεδο» του προέδρου Ερντογάν να απαντά ανεβάζοντας τον αριθμό των αμφισβητούμενων σχηματισμών σε πάνω από 130.

Και αυτά είναι, κατά τον κώδικα EGAYDAAK, τα εξής:

Βόρειο Αιγαίο

1. Σύμπλεγμα Ζουράφας: νησίδα Ζουράφα, βραχονησίδα Ζουράφα 1, βραχονησίδα Ζουράφα 2.

2. Σύμπλεγμα Οινουσσών: Οινούσσες, βραχονησίδα βόρεια των Οινουσσών, Βάτος, νησίδα δυτικά από τον Βάτο, Ποντικονήσι, Μανδράκι, Αρχοντόνησο, Γαβάθι, Πασάς, νησίδα δυτικά από τον Πασά, Πρασονήσι, βραχονησίδα ΒΔ από το Πρασονήσι, βραχονησίδα νότια από το Πρασονήσι, νησίδα 1 απέναντι από τις Οινούσσες, νησίδα 2 απέναντι από τις Οινούσσες, νησίδα ΝΔ από το Ποντικονήσι, βραχονησίδα νότια από τις Οινούσσες, βραχονησίδα 1 νότια από τις Οινούσσες.

Κεντρικό Αιγαίο

3. Βραχονησίδες Καλόγεροι

Ανατολικό Αιγαίο

4. Σύμπλεγμα Αντίψαρων και Βενέτικου: νησίδα Αντίψαρα και 26 μικρές βραχονησίδες, νησίδα νότια από τα Αντίψαρα και 4 βραχονησίδες, νησίδα Κουτσουλιά και 6 βραχονησίδες, βραχονησίδα Βενέτικο και 2 βραχονησίδες.

ΒΑ Αιγαίο

5. Σύμπλεγμα νησιών Φούρνοι: Φούρνοι, Διαπόρι, Άγιος Μηνάς, νησίδα νότια από τον Άγιο Μηνά, βραχονησίδα νότια από τον Άγιο Μηνά, Μακρονήσι, Πλάκα, Πλακάκι, Στρογγυλό, Μεγάλος Ανθρωποφάγος, Μικρός Ανθρωποφάγος, Λιμενόπετρα, Θυμανάκι, Θύμαινα, νησίδα 1 βόρεια από τα Θύμαινα, νησίδα 2 βόρεια από τα Θύμαινα, Αλατονήσι, Πετροκάραβο, νησίδα ΒΔ από τα Θύμαινα και μία βραχονησίδα, Καρνιαστή (σύμπλεγμα νησιών Φούρνοι), Αγριδιό, Άνυδρο, βραχονησίδα Πετροκάραβο 1, βραχονησίδα Πετροκάραβο 2, βραχονησίδα Πετροκάραβο 3.

Νότιο Αιγαίο

6. Σύμπλεγμα νησιών Αρκοί: Αρκοί, Καλόβολος, Αγρελούσσα, Αβάθιστο, Μακρονήσι, βραχονησίδα ΝΑ από το Μακρονήσι, νησίδα Ζούκα 1, νησίδα Ζούκα 2, Σμινερονήσι, Ψαθονήσι, νησίδα δυτικά από τον Καλόβολο, Στρογγυλή, Μάραθος, Σπολάτος, Κόμαρος.

7. Σύμπλεγμα νησιών Αγαθονησίου: Αγαθονήσι, Νερά, Στρογγυλό, Γλάρος, Ψαθονήσι, Κουνέλι, Πράσσος, νησίδα ΝΔ του Πράσσου, Καζαγάνι, βραχονησίδα δυτικά από το Αγαθονήσι, βραχονησίδα ΝΔ από το Αγαθονήσι, βραχονησίδα βόρεια από το Αγαθονήσι.

Σύμπλεγμα νησιών Φαρμακονησίου: Μαραθονήσι, νησίδα δυτικά από το Φαρμακονήσι, Ψέριμος, βραχονησίδα Βασιλική, νησίδα ΝΔ από την Ψέριμο, Πλάτη, βραχονησίδα 1 νότια από την Πλάτη, βραχονησίδα 2 νότια από την Πλάτη, βραχονησίδα Νεκροθήκες, Πίτα, Μεγάλη Ίμια, Μικρή Ίμια, Καλόλιμνος, Πράσσος, Λυδία.

8. Σύμπλεγμα νησιών ΒΑ της Νισύρου: Περγούσα, 4 βραχονησίδες γύρω από την Περγούσα, Στρογγυλή, Γυαλί, 3 βραχονησίδες γύρω από το Γυαλί, βραχονησίδες γύρω από το Γυαλί, Παχειά, Κανδελιούσσα, Άγιος Αντώνιος.

9. Σύμπλεγμα νησιών Λέβιθας και Κίναρου: Λέβιθα, νησίδα βόρεια από τη Λέβιθα, νησίδα νότια από τη Λέβιθα, Κίναρος, βραχονησίδα δυτικά από την Κίναρο, Μαύρα, νησίδα ανατολικά από τα Μαύρα, Γλάρο.

10. Σύμπλεγμα νησιών ΝΑ της Αστυπάλαιας: Σύρνα, βραχονησίδα Σύρνα 1, βραχονησίδα Σύρνα 2, βραχονησίδα Σύρνα 3, Μεγάλος Αδελφός, Μικρός Αδελφός, βραχονησίδα δυτικά από τον Μικρό Αδελφό, Στεφάνια, Πλακίδα. βραχονησίδα 1 δυτικά από την Πλακίδα, βραχονησίδα 2 δυτικά από την Πλακίδα, Γιάννη, Μεσονήσι.

11. Σύμπλεγμα νησιών ΒΔ της Κάρπαθου: Αυγό, βραχονησίδα 1 δυτικά από το Αυγό, βραχονησίδα 2 δυτικά από το Αυγό, Καμηλονήσι, Μεγάλο Σοφράνο, Μικρό Σοφράνο, 2 βραχονησίδες νότια από το Μικρό Σοφράνο, Σόχας, Καραβονήσια, νησίδα νότια από τα Καραβονήσια, Αστακίδα Αστακιδόπουλο, νησίδα και βραχονησίδα βόρεια από το Αστακιδόπουλο, νησίδα ΒΑ από το Αστακιδόπουλο, Ουνιανήσια, νησίδα δυτικά από τα Ουνιανήσια.

Κρητικό Πέλαγος

12. Σύμπλεγμα νησιών Κρητικού Πελάγους: Αυγονήσι, Δίας, δύο βραχονησίδες πλησίον του Δία, Πεταλίδι, Παξιμάδι, Διονυσάδες, βραχονησίδα βόρεια των Διονυσάδων, Δραγονάδα, Πρασονήσι, Παξιμάδα.

Ο… «γκρίζος» σουλτάνος

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία, σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία επί σειρά νησιών και βραχονησίδων στο Αιγαίο.

Πρόκειται για πολιτική που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1970 και αποσκοπεί στην αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, με συνέπεια τις κρίσεις του 1977, όταν Τούρκοι πολίτες ύψωσαν τη σημαία της πατρίδας τους στην ακριτική νήσο Ρω, του 1987 και του 1996 στα Ίμια.

Οι τουρκικές αξιώσεις έχουν τέσσερις κύριους άξονες: την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νήσων, την αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων, την αμφισβήτηση του ελληνικού εναέριου χώρου και την άρνηση του δικαιώματος της Ελλάδας να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, ακόμα και με απειλή πολέμου. Η Άγκυρα αμφισβητεί την ελληνικότητα όχι μόνο βραχονησίδων, αλλά και κατοικημένων ελληνικών νησιών. Επισήμως, μάλιστα, έχουν κατονομάσει συγκεκριμένες νησίδες, με τον σχετικό τουρκικό κατάλογο να διαφοροποιείται.

Η Τουρκία επιχείρησε το 1996 ένα ποιοτικό άλμα στις μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις της, όπως αυτές εγκαινιάσθηκαν το 1973. Τότε, η Άγκυρα είχε εγείρει διεκδικήσεις στην υφαλοκρηπίδα του Ανατολικού Αιγαίου. Ακολούθησαν σύντομα η αμφισβήτηση των ορίων του ελληνικού FIR (περιοχή ελέγχου των πτήσεων της Πολιτικής Αεροπορίας) και η άρνηση αποδοχής του ελληνικού εναέριου χώρου των 10 μιλίων. Το εύρος αυτό ισχύει από το 1931 και για δεκαετίες δεν είχε αμφισβητηθεί από την τουρκική πλευρά.

Στην πραγματικότητα, από το 1973-74 η Άγκυρα άρχισε να οικοδομεί τις προϋποθέσεις μίας ιδιότυπης «πολιορκίας» των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, η οποία προοπτικά θα της επέτρεπε να εγείρει και εδαφικές διεκδικήσεις. Εμφάνιζε τα ελληνικά νησιά να «κάθονται» σε τουρκική υφαλοκρηπίδα και να περιβάλλονται από εναέριο χώρο, ελεγχόμενο από την Τουρκία. Το επόμενο κρίσιμο βήμα έγινε στις αρχές του 1996 με την επίσημη προβολή της θεωρίας περί «γκρίζων ζωνών», η οποία και προκάλεσε την κρίση στα Ίμια. Η πάγια τακτική της Άγκυρας είναι να εγείρει μονομερείς επεκτατικές διεκδικήσεις και στη συνέχεια να καλεί την Αθήνα να διαπραγματευθεί, δηλαδή να μοιράσει τα ελληνικά δικαιώματα. Για τον σκοπό αυτό ασκούσε άμεση ή έμμεση στρατιωτική πίεση.

Σ’ εκείνη την κρίση, για πρώτη φορά η Τουρκία όχι μόνο διεκδίκησε ελληνικό έδαφος, αλλά και δημιούργησε τετελεσμένο. Μπορεί τότε η κυβέρνηση Σημίτη να είχε αιφνιδιασθεί από την ποιοτική κλιμάκωση του τουρκικού επεκτατισμού, αλλά η προβολή εδαφικών διεκδικήσεων δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Τον Ιούνιο του 1991, ο τότε αρχηγός του τουρκικού Στόλου, ναύαρχος Ιλφάν Τινάζ, είχε ισχυρισθεί δημοσίως ότι οι βραχονησίδες του Αιγαίου δεν είναι ελληνικό έδαφος! Η δήλωση εκείνη ήταν ενδεικτική των κυοφορούμενων τότε προθέσεων της Άγκυρας, αλλά η Αθήνα δεν της είχε δώσει τη δέουσα προσοχή.

Η δήλωση της πρωθυπουργού Τσιλέρ εκείνη την εποχή στην εφημερίδα «Χουριέτ» ήταν σαφέστατη: «Μέχρι τώρα η Τουρκία υποσυνείδητα αποδεχόταν ότι τα νησιά αυτά έμπρακτα ανήκουν στην Ελλάδα. Εμείς θα το αλλάξουμε αυτό». Ελάχιστες ημέρες μετά την κρίση (3/2/1996), η Τσιλέρ δήλωσε ότι θα φέρει στο διεθνές προσκήνιο το καθεστώς περίπου 1.000 νησίδων και βραχονησίδων που αποτελούν τουρκικό έδαφος! Το 1998 ο τότε Τούρκος πρόεδρος Ντεμιρέλ, με δήλωσή του στη «Χουριέτ», κατέβασε τον αριθμό, ισχυριζόμενος ότι 132 νησίδες ανήκουν στην Τουρκία!

Στο πλαίσιο αυτό, το μετακεμαλικό καθεστώς έφθασε στο σημείο να αμφισβητήσει ακόμα και την ελληνικότητα της Γαύδου και να μιλά για «γκρίζες ζώνες» όταν αναφέρεται στο Αγαθονήσι, το Φαρμακονήσι και στις νησίδες Στρογγύλη και Ρω, που βρίσκονται εκατέρωθεν του Καστελόριζου.

Η υπόθεση των Ιμίων κατέστη ζωτικής σημασίας, επειδή χρησιμοποιήθηκε πιλοτικά για την προώθηση της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών». Το τουρκικό διάβημα (29/1/1996) ήγειρε ευρύτερη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας. Στόχος των Τούρκων δεν ήταν να επεκτείνουν κατά δύο-τρία μίλια δυτικότερα τα σύνορα, αλλά να μετατρέψουν σε «γκρίζα ζώνη» ένα μεγάλο τμήμα του Αιγαίου. Σύμφωνα με τη θεωρία τους, όσες νησίδες του Αιγαίου δεν αναφέρονται ρητά στις Συνθήκες Λωζάννης (1923) και Παρισίων (1947) είναι απροσδιόριστης κυριαρχίας. Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι όλες αυτές οι νησίδες, που παλαιότερα ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα έπρεπε να προσαρτηθούν στην Τουρκία, που είναι το διάδοχο κράτος.

Η θεωρία των «γκρίζων ζωνών» όμως είναι διάτρητη, επειδή η Συνθήκη της Λωζάννης αναφέρει σαφώς ότι στην Τουρκία ανήκουν μόνο όσες νησίδες δεν αναφέρονται ρητά στις Συνθήκες και βρίσκονται στη ζώνη τριών μιλίων από τις μικρασιατικές ακτές. Η ίδια Συνθήκη δίνει στην Ελλάδα την κυριαρχία όχι μόνο των μεγάλων νησιών, που αναφέρονται ονομαστικά, αλλά και των παρακείμενων νησίδων.

Αναφορικά με τα Δωδεκάνησα, υπάρχει η ιταλοτουρκική Συνθήκη (4/1/1932, τότε τα Δωδεκάνησα ήταν υπό ιταλική κατοχή) που ρυθμίζει το εδαφικό καθεστώς. Υπάρχει και το συμπληρωματικό ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων (28/12/1932), στο οποίο αναφέρεται ποιες νησίδες ανήκουν στη μία και ποιες στην άλλη χώρα. Στο άρθρο 30 αναφέρεται ρητά ότι τα Ίμια, όπως και όλες οι άλλες νησίδες που σήμερα διεκδικεί η Τουρκία, ανήκαν στην Ιταλία. Με τη συνθήκη των Παρισίων (1947) παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα.

Η Άγκυρα προσπαθεί να εμφανίσει το Αιγαίο ως ένα πέλαγος, όπου ναι μεν υπάρχουν ελληνικά νησιά σε όλη σχεδόν την έκτασή του, αλλά αυτά δεν οριοθετούν τη θαλάσσια συνοριακή γραμμή των δύο χωρών. Το Αιγαίο, όμως, δεν είναι μία θάλασσα που απλώς παρεμβάλλεται μεταξύ δύο παράκτιων χωρών, όπως υποστηρίζουν οι Τούρκοι.

Η μισή περίπου έκτασή του είναι ελληνικός εθνικός χώρος. Και ο υπόλοιπος είναι διεθνής χώρος, ο οποίος, όμως, συνδέει ελληνικά νησιά με την ηπειρωτική Ελλάδα. Κατά συνέπεια, η θάλασσα αυτή δεν έχει την ίδια σημασία για τις δύο χώρες. Είναι προφανές ότι, εάν η Τουρκία αποκτούσε την κυριαρχία έστω και μόνο μίας βραχονησίδας δυτικά της αλυσίδας Σαμοθράκη-Λήμνος-Λέσβος-Χίος-Σάμος-Κάλυμνος-Κως- Ρόδος-Καστελόριζο, όχι μόνο θα ανέτρεπε το υφιστάμενο νομικό καθεστώς, αλλά και θα άλλαζε ριζικά τον χαρακτήρα του Αιγαίου. Η περίπτωση της βραχονησίδας Μικρός Ανθρωποφάγος είναι μία τέτοια.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Σχόλια

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *