Οι άνθρωποι της υπαίθρου είναι φιλόξενοι ακόμα και για εκείνους που γνωρίζουν ότι τους συμπεριφέρονται σαν να ήταν ιθαγενείς

Γράφει ο Μιχάλης Λουλούς

Ο καφενές στην επαρχία, αποτελεί ίσως το κορυφαίο μέσο για να αντιληφθούν οι εκάστοτε αιρετοί την επιτυχία ή την αποτυχία τους. Όχι προφανώς όταν ο ίδιοι είναι παρών, αλλά στις καθημερινές συζητήσεις των ανθρώπων που με το πέρας της θητείας αποκτούν ένα εξαιρετικό αισθητήριο για τα τεκταινόμενα των αυτοδιοικητικών εξελίξεων.


Δεν είναι τυχαίο, ότι παραδοσιακά τα καφενεία δίνουν ίσως τις πιο ακριβείς «δημοσκοπήσεις», μιας και στις κρίσεις των ανθρώπων εμπεριέχεται κάτι που οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δύσκολα μπορούν να αντιληφθούν, το αλισβερίσι μεταξύ πολίτη και πολιτικού που ασχολείται καθαρά με την αυτοδιοίκηση αλλά και η αντανάκλαση μιας πραγματικότητας μοναδικής που στον τόπο του βιώνει ο καθένας και που δεν μπορεί καμία επικοινωνιακή καταιγίδα να αλλάξει την εικόνα.


Με δεδομένο ότι βρισκόμαστε εν μέσω προεκλογικής περιόδου, τα καφενεία για τους γνωρίζοντες το αυτοδιοικητικό παιχνίδι, αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να μετρήσουν δυνάμεις, αλλά κυρίως στη περίπτωση εκείνων που διατηρούν μία καρέκλα εξουσίας,να εντοπίσουν τα λάθη τους, κοιτώντας επί της ουσίας τον «καθρέφτη» τοπικής κοινωνίας, κάνοντας μόνοι τους την σχετική αυτοδιοικητική εκλογική αναγωγή.


Και φυσικά, μπορεί οι χαιρετούρες, τα χαμόγελα και οι ευγένειες να περισσεύουν στις περιοδείες ή στις επισκέψεις, ωστόσο αιρετοί και φιλόδοξοι υποψήφιοι οφείλουν να μην ξεχνούν ότι οι άνθρωποι της υπαίθρου είναι φιλόξενοι ακόμα και για εκείνους που γνωρίζουν ότι τους συμπεριφέρονται σαν να ήταν ιθαγενείς, αφήνοντάς τους προφανώς να ζουν τον δικό τους μύθο μέχρι ν’ ανοίξουν οι κάλπες.


Άλλωστε τα χρόνια μπορεί να περνούν, η κρίση να έχει επηρεάσει πολλά πράγματα, ωστόσο ορισμένα παραμένουν ανέγγιχτα μιας και αποτελούν μέρος του DNA αυτού του λαού.