Με Jaguar F-Type P300 στο παλιό σιρκουί της Ρόδου! [pics]

Με Jaguar F-Type P300, στο σιρκουί της Ρόδου και στην αναζήτηση της Τέλειας Διαδρομής στο νησί

Στα λαμπερά ‘60s, η Ρόδος αλλά και η Jaguar ταυτίστηκαν με την καλή ζωή, τους αριστοκρατικούς τρόπους και το λεπτό γούστο. Θα μπορούσες να χαρακτηρίσεις αυτή την εμπειρία ένα ταξίδι στο χρόνο.

Αν το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ, οι αγώνες αυτοκινήτου είναι το σπορ των βασιλιάδων, μου είχε πει ένας παλιός μηχανικός που έζησε τις χρυσές εποχές. Είναι η πρώτη σκέψη που μου πέρασε από το μυαλό οδηγώντας μια κομψή Jaguar στον παραλιακό δρόμο της πόλης της Ρόδου, κατά μήκος του Μεσαιωνικού τοίχους. Σχόλιο που έχει να κάνει περισσότερο με νοοτροπίες και συμπεριφορές. Και όχι απαραιτήτως με χρήματα. Αν και σίγουρα, στην εποχή μας κι ακόμη περισσότερο σε περασμένες δεκαετίες, η ενασχόληση με τους αγώνες προϋπέθετε παχύ πορτοφόλι.

Τόλμη και γοητεία
Παρά την αφράτη επένδυση και τις ηλεκτρικές ρυθμίσεις, τα καθίσματα είναι νέας σχεδίασης και εξοικονομούν 8 κιλά από το συνολικό βάρος. Μία από τις διακριτικές αλλαγές που έγιναν στο πρόσφατο facelift της F-Type, με την ευκαιρία τοποθέτησης κάτω από το μακρύ καπό του δίλιτρου 4κύλινδρου Ingenium.



Στην καμπίνα απολαμβάνεις την οδηγοκεντρική διαμόρφωση, τον ιδανικό συνδυασμό πολυτέλειας, τεχνολογίας και σπορ διάθεσης, τον πλούσιο εξοπλισμό και την υψηλή ποιότητα υλικών που αναδύουν και το ανάλογο άρωμα. Σαν σύγχρονο GT υψηλού κύρους οφείλει να έχει τη σουίτα των οδηγικών βοηθημάτων ενεργητικής ασφάλειας και το hightech infotainment με τη μεγάλη οθόνη αφής των 10 ιντσών. Αλλά είναι αυτή η έντονη κλίση της κονσόλας και οι αναδυόμενοι αεραγωγοί του κλιματισμού ως κυρίαρχα στοιχεία που συνθέτουν το ιδιαίτερο περιβάλλον στο οποίο μια πραγματική Jaguar οφείλει να… κακομαθαίνει τους επιβάτες της. Και το πετυχαίνει, σε τέτοιο βαθμό που για κάποιο λόγο εδώ μέσα αισθάνεσαι όμορφα και άνετα καλοντυμένος παρά με ένα t-shirt και βερμούδα. Σε παρασύρει να προσέξεις το στιλ σου και να φερθείς ανάλογα.

Το βάρος της Ιστορίας

Η παλιά πόλη είναι υπέροχα διατηρημένη, κι αυτή την ώρα που έχει μόλις αχνοφέξει αλλά δεν έχει ακόμη ξεμυτίσει ο ήλιος, μοιάζει σαν παλιά κιτρινισμένη Polaroid. Βγήκαμε να φωτογραφίσουμε έξι η ώρα και κάτι, για να αποφύγουμε την κίνηση και να καταφέρουμε να κάνουμε δύο εικόνες στα κλασικά περάσματα δίπλα και κάτω από τα τείχη. Ακολουθώντας δεξιόστροφή φορά, όπως το παλιό σιρκουί, η ευθεία από την πλατεία του Δημαρχείου καταλήγει σε μια γρήγορη δεξιά στροφή, από φαρδύ δρόμο σε στενό. Περνά κάτω από την Πύλη Ελευθερίας όπου και μια αριστερή 90άρα, σε… 90άρα δεξιά, κάτω από την Πύλη Ταρσανά με φόντο τη θάλασσα. Δεν χρειάζεται καν να κλείσεις τα μάτια για να δεις μπροστά σου μια Alfa GTAm να στρίβει με τον εμπρός εσωτερικό τροχό στον αέρα ή μια BMW«δύο-δύο» με ελαφρύ ανάποδο. Στην παραλία, στην (όχι και τόσο) ευθεία προς την Πόρτα Μαρίνα, πάνω σε μια αριστερή καμπή για την ακρίβεια, ήταν η εκκίνηση.



Το πρώτο σιρκουί πόλης επί ελληνικού εδάφους διοργανώθηκε εδώ το 1958. Ο αγώνας διεξάγονταν ανελλιπώς ως τον Οκτώβριο του 1971 και το τραγικό δυστύχημα του Γιάννη “Μαύρου” Μεϊμαρίδη. Έχοντας δεχτεί σκληρή κριτική για τα μέτρια αποτελέσματά του, τα οποία σε μεγάλο βαθμό οφείλονταν στην πολλά υποσχόμενη αλλά τελικά μη ανταγωνιστική Alfa Romeo GTAm, ο νεαρός επιχειρηματίας (ιδιοκτήτης των καταστημάτων Άκρον Ίλιον Κρυστάλ) είχε κατέβει στη Ρόδο αποφασισμένος να κλείσει στόματα. Ο θιγμένος εγωισμός δεν είναι καλός σύμβουλος, σε ένα σιρκουί πόλης με το βαθμό δυσκολίας αυτού της Ρόδου, με τη θάλασσα από τη μία πλευρά και τα ενετικά τείχη από την άλλη να οριοθετούν αυστηρά τη διαδρομή. Πάνω σε μια γρήγορη αριστερή στροφή, με περίπου 130 km/h σύμφωνα με εκτιμήσεις και μαρτυρίες, μια μικρή επαφή με άλλο αυτοκίνητο το οποίο επιχείρησε να τον προσπεράσει ενώ οδηγούσε τον αγώνα είχε σαν αποτέλεσμα η Alfa του “Μαύρου” να χτυπήσει με δύναμη στα τείχη. Ο 27χρονος τότε Μεϊμαρίδης, θα κατέληγε δύο μέρες αργότερα, ενώ νοσηλευόταν στην Πολυκλινική Αθηνών.

Στα ανοιχτά
Η F-Type είναι ένα αρχετυπικό κουπέ με μακρύ καπό και την καμπίνα τραβηγμένη τέρμα πίσω, ρευστές καμπύλες να ορίζουν το περίγραμμα και αιχμηρές λεπτομέρειες να ανεβάζουν την ένταση χωρίς να βγάζουν μάτι. Οι αναλογίες του αμαξώματος και η θέση των καθισμάτων λίγο εμπρός από τους πίσω τροχούς, σε προδιαθέτουν για μια θέση οδήγησης σχεδιασμένη να δίνει στο σώμα μια στάση τέτοια ώστε να δείχνεις ωραίος και…cool μέσα στο αυτοκίνητο. Και έτσι είναι. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι και πολεμική, αν αποφασίσεις να οδηγήσεις στο ρυθμό που σε προτρέπουν οι δυνατότητες του πλαισίου και του κινητήρα.
Πέρα από το θέαμα και το αγωνιστικό ενδιαφέρον, το Σιρκουί Ρόδου ήταν επίσης ένα λαμπερό κοσμικό γεγονός. Το ατύχημα του Μεϊμαρίδη ήταν το οριστικό τέλος για τον θεσμό, όμως οι αγώνες δεν εξέλειπαν από το νησί. Η ανάβαση της Φιλερήμου είχε ξεκινήσει σχεδόν την ίδια εποχή με τον αγώνα στο κέντρο της πόλης. Ενώ για δύο χρονιές, το ’77 και το ’78 μια αυτοσχέδια πίστα στο παλιό αεροδρόμιο των Μαριτσών φιλοξένησε αγώνα ταχύτητας.

Αναζητώντας μια διαδρομή που θα μας επιτρέψει να χαρούμε λίγο το πολλά υποσχόμενο σύνολο, κινηθήκαμε προς της Φιλέρημο για την ανάβαση. Είναι ένα μικρό κομμάτι, τεσσάρων περίπου χιλιομέτρων, με τέσσερις φουρκέτες, δύο-τρία γρήγορα εσάκια με κλίση, και δύο μεγάλα κομμάτια περίπου ευθείας, με σπασμένη άσφαλτο, που δοκιμάζουν τη δύναμη του μοτέρ και τα νεύρα του οδηγού. Επειδή ο δρόμος οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο και ανεβοκατεβαίνουν λεωφορεία, τον έχουν κάνει σημαντικά φαρδύτερο από τότε που γινόταν ο αγώνας. Αλλά θα πρέπει να έρθεις χαράματα ή καταχείμωνο, για να τον πετύχεις άδειο και να οδηγήσεις.



Στο απαιτητικό ανηφορικό κομμάτι ο δίλιτρος Ingenium αποδεικνύεται παραπάνω από πειστικός, τόσο σε δύναμη όσο κυρίως σε χαρακτήρα. Ο ήχος στο πρόγραμμα Dynamic βγαίνει από την χαρακτηριστική της P300 μονή τραπεζοειδή κεντρικά τοποθετημένη εξάτμιση στη σωστή ένταση. Βαρύς, μπάσος, με γρέζι μεταλλικό σε συνδυασμό με το σφύριγμα της τουρμπίνας. Τη δυνατή ώθηση των 41 kgm ροπής ακολουθούν διαδοχικά σκασίματα σε κάθε υποχώρηση από το γκάζι. Η Jaguar υπόσχεται 0-100 km/h σε 5,7” και τελική 250 km/h. Δεν σου κόβει την ανάσα η επιτάχυνση. Και ίσως να σκεφτείς ότι θα ήταν κάπως καλύτερα με λίγη περισσότερη δύναμη, πολύ απλά γιατί αυτό το πλαίσιο έχει τις προϋποθέσεις ακόμη και για 550 PS. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα σου λείψει η δύναμη. Ακόμη και στις αργές στροφές, που δύσκολα θα σου κάνει το χατίρι να κρατήσει το γλίστρημα «για τις ανάγκες της φωτογράφισης», η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στην έλλειψη μπλοκέ και στην όση ακρίβεια κλέβει από το γκάζι ο μετατροπέας ροπής του κιβωτίου. Παρά στην απόδοση του μοτέρ. Στην έντονα ζαρωμένη άσφαλτο, η ανάρτηση ελέγχει το βάρος και δεν αφήνει το αυτοκίνητο να πλέει. Αλλά το rebound του πίσω άξονα είναι κάπως απότομο, ή έτσι το καταλαβαίνεις γιατί κάθεσαι πάνω του.
Far West
Καλή η διαδρομή της παλιάς ανάβασης αλλά ακόμη κι αν δεν οδηγούσε σε ένα τουριστικό αξιοθέατο και είχε λιγότερη κίνηση, δεν θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες ενός τόσο μεγάλου νησιού για… «οδήγηση». Μόνο ο «πυρήνας Ρόδου» του SpeedSector να κάνει πως ανεβαίνει προς τη Φιλέρημο το μποτιλιάρισμα θα φτάσει στη θάλασσα.

Χρειάστηκε να κάνουμε αυτό που προβλέπεται στο job description ενός δημοσιογράφου, έρευνα δηλαδή, για να ανακαλύψουμε τη ροδίτικη εκδοχή του Touge. Ένα κομμάτι 30 περίπου χιλιομέτρων στη δυτική πλευρά του νησιού. Μέτριο grip αλλά άσφαλτος χωρίς λακκούβες, με αρκετό πλάτος και πολύ ενδιαφέρουσα χάραξη. Οι φουρκέτες σπανίζουν. Μέτριες και γρήγορες καμπές, 4ης στο 8άρι αυτόματο Quickshift οι περισσότερες. Κάποιες τις «διαβάζεις εύκολα», άλλες κλείνουν ύπουλα στο τέλος. Απαιτητικά εσάκια, κάποια χασίματα… Δεν χρειάζονται παρομοιώσεις, τύπου «σαν το Nurburgring» κι άλλα παρόμοια. Είναι αυτό που είναι. Η υπέροχη διαδρομή από τη Κάμειρο προς τον Μονόλιθο, με τις μεγάλες εναλλαγές υψομέτρου. Φιδοσέρνεται πλάι στη θάλασσα, ανεβαίνει με φόντο το απέραντο γαλάζιο και τη Χάλκη ή χάνεται μέσα στο πευκοδάσος με τα διάσπαρτα μεσαιωνικά καστροχώρια.

Η απόκριση του κινητήρα στο γκάζι είναι ικανοποιητική. Είναι ελαστικός, τουρμπίζει ομαλά ή τέλος πάντων, με ένα καλοδεχούμενο ξέσπασμα που αυξάνει την ώθηση χωρίς να φέρνει σε δύσκολη θέση τους μεγάλους τροχούς. Ψηλά ανεβάζει με όρεξη ως τις 6.000 rpm, όχι ότι μετά πέφτει αλλά δεν έχει πολύ νόημα να κρατήσεις την ταχύτητα για 500 rpm ακόμη, ως τον κόφτη. Το σασμάν δεν έχει τις ακαριαίες αλλαγές ενός διπλού συμπλέκτη. Αν και ο χρόνος της αλλαγής είναι σαφώς πιο σύντομος, η αίσθηση βγάζει τη σιγουριά ενός καλού χειροκίνητου που οδηγείται αποφασιστικά από ένα έμπειρο, γρήγορο χέρι. Τα σκασίματα της εξάτμισης σε κάθε αλλαγή βάζουν λίγο ακόμη συναίσθημα στην εμπειρία.

Η ανάρτηση αποτελείται από διπλά ψαλίδια εμπρός/πίσω, λύση πολύ… Jaguar. Η δίλιτρη F-Type με το ελαφρύτερο εμπρός μέρος αποδεικνύεται καλύτερα ζυγισμένη και πιο συνεννοήσιμη σε αυτό το περιβάλλον από την V8. Η κλίση είναι ελάχιστη, αλλά παρότι πρόκειται για ένα σαφώς σφιχτό αυτοκίνητο ούτε η άνεση προβληματίζει, ούτε νεύρα βγάζει στα κατσαρά. Αντιδρά άμεσα στην είσοδο, αλλάζει κατεύθυνση με ακρίβεια και ακολουθεί πιστά τη γραμμή. Αντέχει στην πίεση, και μόλις συνηθίσεις την αίσθηση του τιμονιού που θα μπορούσε να προσφέρει λίγη πληροφόρηση παραπάνω, θα διαπιστώσεις ότι το όριό της είναι εντυπωσιακά υψηλό. Σε παρασύρει να ξεπεράσεις τη «μία πάνω» προσέγγιση που αρμόζει σε ένα GT και να οδηγήσεις με την ένταση μιας εστιασμένης σπορ κατασκευής. Μπορεί στα αργά κομμάτια να μην είναι ένα υπερστροφικό παιχνίδι με το συγκεκριμένο συνδυασμό κινητήρα-τροχών-μετάδοσης, αλλά στη μεταφορά βάρους είναι πρόθυμη να πλασαριστεί και εύκολη στον έλεγχο χάρη στην ιδανική ισορροπία και στο γρήγορο τιμόνι.



Ακαταμάχητη
Η F-Type ουσιαστικά ξαναλανσάρεται χάρη στο νέο δίλιτρο κινητήρα τούρμπο με τους 300 ίππους. Φορολογικό ατού και ταυτόχρονα κλειδί για μια τιμολογιακή πολιτική με χαμηλότερη βάση που θα αναγκάσει πολλούς να σκεφτούν Jaguar και θα φέρει νέο κοινό στη μάρκα. Αν διαβάσεις αυτές τις γραμμές και φτάσεις ως το κατώφλι της έκθεσης είναι αδύνατο να μη σε καθηλώσει με τη γοητεία της. Από την αρχή η F-Type ήταν από εκείνα τα αυτοκίνητα που ξέρεις ότι θα σου αρέσουν πολύ πριν τα βάλεις στο χέρι. Όσο κι αν προσπαθείς να μην κρίνεις από την εμφάνιση (πρόσωπα και αυτοκίνητα) είναι κάποιες φορές που υποκύπτεις στην ανθρώπινη αδυναμία για το (αντικειμενικά) ωραίο.

Τι λέει το DRIVE
H F-Type είναι από τα πιο όμορφα sportscar των τελευταίων ετών. O δίλιτρος κινητήρας όχι μόνο δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα της, αλλά την έκανε και πιο προσιτή για εμάς που σε επίπεδο φορολογίας, ζούμε σε λάθος χώρα!
Τιμή από €86.400 (από €93.100 με το πακέτο R-Dynamic)
Τεχνολογία 1.997 cc, i4, 16v, 2 x ΕΕΚ, άμεσος ψεκασμός, twin scroll τούρμπο με κεραμικά ρουλεμάν, 300 PS/5.500 rpm, 40,7 kgm/1.750-4.500 rpm
ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ
0-100 km/h 6,0”
0-160 km/h 14,0”
0-400 m 14,3” @ 161,7 km/h
0-1.000 m 25,9” @ 205,1 km/h
60-160 km/h (με αλλαγές) 11,0”
50-80 km/h 2,1”
80-110 km/h 2,7”
110-140 km/h 3,7”
Φρένα 100-0 km/h 37,4 m
Τελική ταχύτητα 250 km/h
Μέση κατανάλωση 13,5 lt/100 km
Εκπομπές CO2 179 g/km
Διαστάσεις 4.482 x 1.923 x 1.310 mm
Χώρος αποσκευών 310 lt
Βάρος 1.620 kg
Μετρήσεις Drive με το κιβώτιο στην αυτόματη λειτουργία

drive.gr