Μία από τις συνηθισμένες αιτιάσεις που προσάπτονται, και ορθώς, στην υποχωρητική και εν πολλοίς φοβική ελληνική πολιτική έναντι της Τουρκίας είναι πως αυτή εμφανίζεται πάντοτε με ανεπαρκή επιχειρήματα στο διπλωματικό και διαπραγματευτικό παιχνίδι με την Τουρκία. Και πράγματι η Ελλάδα υποστηρίζει παγίως πως δεν διεκδικεί τίποτα έναντι της Τουρκίας αλλά απλώς απορρίπτει τις τουρκικές διεκδικήσεις.
ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ
ΠΗΓΗ LIBERAL
Έτσι σύρεται διαρκώς σε διαπραγματεύσεις από θέση αμυντική και υποδεέστερη. Αυτό το γεγονός έχει ως συνέπεια όχι μόνο μία μόνιμα αμυντική στάση αλλά και την καλλιέργεια αρνητικών αντανακλαστικών στη λεγόμενη διεθνή κοινότητα. Διότι, εάν επί δεκαετίες η Τουρκία εμφανίζεται να διεκδικεί και η Ελλάδα να υποστηρίζει πως «δεν διεκδικεί τίποτε», τότε, σύμφωνα με το σχήμα δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά, καλλιεργείται η εικόνα πως εν τέλει κάποιο δίκιο θα έχει η Τουρκία· και, στο κάτω-κάτω της γραφής, ας κάνει και κάποιες παραχωρήσεις η διαρκώς «ανυποχώρητη» Ελλάδα.
Ανάλογα συναισθήματα δημιουργούνται στην ούτως ή άλλως ανθελληνική τουρκική κοινή γνώμη, ενισχύοντας την πεποίθηση πως οι Έλληνες τους «κλέβουν τη γαλάζια πατρίδα» ενώ επηρεάζουν ακόμα και την ελληνική δημόσια συζήτηση. Έτσι θα ακούμε συχνά για τους «μοναχοφάηδες» Έλληνες που θέλουν να αποκλείσουν την Τουρκία από οποιαδήποτε πρόσβαση στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Αρχικώς, λοιπόν, θα πρέπει να αποδομήσουμε ένα από τα πιο ύπουλα και συστηματικά επαναλαμβανόμενα τουρκικά επιχειρήματα, στα οποία η Ελλάδα δεν απαντάει πειστικά, τόσο στο επίπεδο της εσωτερικής πολιτικής συζήτησης όσο και στο διπλωματικό πεδίο. Η νεο-οθωμανική διπλωματία, αλλά και η κεμαλική στο παρελθόν, επαναλαμβάνει διαρκώς πως, από τη μία πλευρά, βρίσκεται η Τουρκία και από την άλλη η «Ελλάδα», δηλαδή η ελλαδική χερσόνησος, ενώ ανάμεσά τους παρεμβάλλονται κάποια νησιά.
Κατά συνέπεια, δεν μπορεί η Ελλάδα –εννοώντας πάντοτε την ελλαδική χερσόνησο– να στηρίζει τις διεκδικήσεις της σε νησιά που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από αυτή, ενώ η Τουρκία βρίσκεται σε απόσταση ολίγων χιλιομέτρων. Έχει λοιπόν το δικαίωμα και να διεκδικεί το μοίρασμα του Αιγαίου και να αρνείται κάθε επήρεια στο Καστελόριζο, που απέχει μόνο μερικά χιλιόμετρα από την Τουρκία. Και, σιγά-σιγά, αυτή η ύπουλη τουρκική προπαγάνδα έχει αρχίσει να γίνεται ευρύτερα αποδεκτή, βοηθούντος και του αθηνοκεντρισμού και της εγκατάλειψης της νησιωτικής Ελλάδας.
Και όμως, η Ελλάδα πρέπει και μπορεί να υπογραμμίσει το γεγονός ότι αποτελεί εν πολλοίς νησιωτική χώρα. Ακόμα και σήμερα, στα νησιά κατοικούν περίπου 1,5 εκατομμύριο Έλληνες, δηλαδή το 15% του συνολικού πληθυσμού, χωρίς να συνυπολογίζουμε και τις 700.000 των Κυπρίων. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα είναι πρωτίστως η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Ρόδος, το Καστελόριζο, η Κρήτη, η Κέρκυρα κ.ο.κ. Με αυτή την Ελλάδα λοιπόν συνορεύει η Τουρκία.
στο διάλογο πηγαίνουμε για να ξεπουλήσουμε το σπίτι μας. Τι περήφανη Ελληνική Κυβέρνηση!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον τελευταίο καιρό λέω ότι η Ελλάδα πρέπει να λέει ότι θέλει να διεκδικήσει και αυτή κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου λωλού δηλαδή. Αλλά έτσι ώστε η Τουρκία να φανεί η ανυποχώρητη.
Π.χ.
Να μας επιστρέψουν τα παράλια, Σμύρνη, Αλικαρνασσό, γιατί όχι το Κας ώστε να μην τίθεται θέμα που είναι το Καστελόριζο αφού θα είναι ελληνικά παράλια και αυτά.
Κάποια νησιά στο Εύξεινο Πόντο διάβασα ότι σε συνθήκες δεν αναφέρονται ως Τούρκικα τα διεκδικούμε και αυτά.
Ίμβρο, Τένεδο, Θεολογική σχολή Χάλκης.
Να φύγουν από την Κύπρο.
Αποστρατικοποίηση και αυτοί όλα τα παράλια μέχρι 100 χλ. (ή παραπάνω ας πούμε ως την εμβέλεια των S400).
Αλλά εμείς δεν τολμάμε να το παίξουμε τρελοί γιατί ελπίζουμε ότι στην στραβή θα μας βοηθήσουν οι σύμμαχοι επειδή δείξαμε χαρακτήρα. Οψόμεθα.