Αλ. Μητρόπουλος: Το νομοσχέδιο ανατρέπει τους πιο σημαντικούς νόμους του Ατομικού Εργατικού και Συλλογικού Δικαίου

«Με το λεγόμενο άλλωστε «πρόγραμμα ανάκαμψης» πρωταγωνιστικός θα είναι ο ρόλος των ξένων (ευρωπαϊκών κυρίως) κρατικών εταιριών και των εγχώριων συνεταίρων τους, που επιθυμούσαν «ασφαλές», τιθασευμένο και υποτονικό Εργατικό Κίνημα και φτηνό εργατικό κόστος», δηλώνει ο επικεφαλής της ΕΝΥΠΕΚΚ, Αλέξης Μητρόπολος.


Το εργασιακό νομοσχέδιο ανατρέπει τους πιο σημαντικούς νόμους του Εργατικού και Συλλογικού Δικαίου, επισημαίνει με συνέντευξή του στο iEidiseis o Αλέξης Μητρόπουλος, Πανεπιστημιακός και πρόεδρος της ΕΝΥΠΕΚΚ.

«Με το λεγόμενο άλλωστε «πρόγραμμα ανάκαμψης» πρωταγωνιστικός θα είναι ο ρόλος των ξένων (ευρωπαϊκών κυρίως) κρατικών εταιριών και των εγχώριων συνεταίρων τους, που επιθυμούσαν «ασφαλές», τιθασευμένο και υποτονικό Εργατικό Κίνημα και φτηνό εργατικό κόστος», εκτιμά ο Αλέξης Μητρόπουλος, ενώ τοποθετείται επί των βασικών κατευθύνσεων του νομοσχεδίου που φέρνει στη Βουλή ο υπουργός Εργασίας.

Πώς χαρακτηρίζετε το νέο εργασιακό νομοσχέδιο; Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του;


Είναι νομοσχέδιο δομικό. Το πιο δομικό από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Ανατρέπει τους πιο σημαντικούς νόμους του Ατομικού Εργατικού και Συλλογικού Δικαίου και πιο συγκεκριμένα:

α) τον ν. 2112/1920 για την καταγγελία της σύμβασης εργασίας και την προστασία των εργαζομένων από απόλυση στον ιδιωτικό τομέα,


β) τον ν. 1264/1982 για την προστασία της συνδικαλιστικής δράσης και

γ) τον ν. 1876/1990 για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Είναι νομοσχέδιο συνολικής ανατροπής των πιο σημαντικών θεσμών του Εργατικού Δικαίου (Ατομικού-Συλλογικού). Ουσιαστικά καταργείται στο σύνολό του, όπως το ξέραμε μέχρι σήμερα, αφού εφεξής προσομοιάζει ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, γίνεται τμήμα τού Δικαίου τού Επιχειρείν.

Η αρχή που το διαπερνά είναι ανάπτυξη «με ρήτρα φτηνής εργασίας, χωρίς Συνδικάτα και χωρίς ΣΣΕ», δηλαδή ...ανάπτυξη με μείωση του εργατικού κόστους εν γένει, με αποδυναμωμένο τον ρόλο των Συνδικάτων και αποδυνάμωση των συλλογικών θεσμών, που αποτέλεσαν και τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου. Είναι εμπνευσμένο από την Έκθεση Πισσαρίδη, που αποπνέει τις παρωχημένες αντιλήψεις της Σχολής τού Σικάγο.


Η αρχή που το διαπερνά είναι ανάπτυξη «με ρήτρα φτηνής εργασίας, χωρίς Συνδικάτα και χωρίς ΣΣΕ», δηλαδή ...ανάπτυξη με μείωση του εργατικού κόστους εν γένει, με αποδυναμωμένο τον ρόλο των Συνδικάτων και αποδυνάμωση των συλλογικών θεσμών

Με το λεγόμενο άλλωστε «πρόγραμμα ανάκαμψης» πρωταγωνιστικός θα είναι ο ρόλος των ξένων (ευρωπαϊκών κυρίως) κρατικών εταιριών και των εγχώριων συνεταίρων τους, που επιθυμούσαν «ασφαλές», τιθασευμένο και υποτονικό Εργατικό Κίνημα και φτηνό εργατικό κόστος.

Η κυβέρνηση επιμένει πως το οκτάωρο δεν καταργείται...

Το 8ωρο, όπως παραδοσιακά παρεχόταν, δεν θίγεται. Συνεχίζει μάλιστα με επαναδιατύπωσητής επανα-κατοχύρωσής του (άρθρο 55 ν/σ).

Όμως δημιουργείται ένα «παρα-ωράριο», ένα «παράλληλο» ωράριο, το «ωράριο των υπερωριών» με 3 ώρες ημερησίως: μία (1) ώρα υπερεργασία που επιβάλλεται μονομερώς από τον εργοδότη και δύο (2) ώρες υπερωρίες. Οι τρεις (3) αυτές ώρες την ημέρα συνιστούν το «παρα-ωράριο» που θα μπαίνει στον μηχανισμό «διευθέτησης», με συνέπεια να μην πληρώνονται, αλλά να συμψηφίζονται με ρεπό, μειωμένο ωράριο ή ημέρες κανονικής άδειας.


Δημιουργείται ένα «παρα-ωράριο», ένα «παράλληλο» ωράριο, το «ωράριο των υπερωριών» με 3 ώρες ημερησίως: μία (1) ώρα υπερεργασία που επιβάλλεται μονομερώς από τον εργοδότη και δύο (2) ώρες υπερωρίες

Επανακατοχυρώνοντας η κυβέρνηση το παραδοσιακό 8ωρο, θα χρησιμοποιεί τις περισσότερες και φτηνότερες ή απλήρωτες υπερωρίες για να αυξήσει την κερδοφορία των ξένων και εγχώριων νέων επενδυτικών ομίλων, που δεν θα διενεργούν περαιτέρω προσλήψεις αφού θα καλύπτονται από τον μεγάλο όγκο του «παρα-ωραρίου».

Η αύξηση των υπερωριών πόσες θέσεις εργασίας μπορεί να πλήξει; Και πόσες ώρες υπολογίζετε την αύξησή τους το χρόνο;

Υπολογίζοντας :

α-τις ώρες υπερεργασίας (5 ώρες την εβδομάδα στο πενθήμερο και 8 ώρες στο 6ήμερο) χωρίς τη συναίνεση του εργαζομένου,

β-την αύξηση των υπερωριών ετησίως από 96 σε 150 στη βιομηχανία και από 120 σε 150 στις άλλες επιχειρήσεις και

γ-τον απεριόριστο αριθμό υπερωριών μετά τις 150, που θα μπορεί να εγκρίνονται ύστερα από απαίτηση της επιχείρησης και άδεια του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου (άρθρο 58 παρ. 6 νομοσχεδίου),
καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, αν ψηφιστούν τα σχετικά άρθρα, ο συνολικός όγκος των επιτρεπομένων υπερωριών θα κινείται μεταξύ 15-20 εκατ. ετησίως.


Αν ψηφιστούν τα σχετικά άρθρα, ο συνολικός όγκος των επιτρεπομένων υπερωριών θα κινείται μεταξύ 15-20 εκατ. ετησίως

Συνεπώς οι εργοδότες θα επιλέγουν τις «ελκυστικότερες», τις περισσότερες και τις φτηνότερες υπερωρίες αντί προσλήψεων. Έτσι, τουλάχιστον 100.000 νέες θέσεις εργασίας (πλήρους-μερικής) θα χάνονται κάθε χρόνο από τον απίθανα μεγάλο όγκο πολλών και φτηνών υπερωριών.


Οι εργοδότες θα επιλέγουν τις «ελκυστικότερες», τις περισσότερες και τις φτηνότερες υπερωρίες αντί προσλήψεων. Έτσι, τουλάχιστον 100.000 νέες θέσεις εργασίας (πλήρους-μερικής) θα χάνονται κάθε χρόνο από τον απίθανα μεγάλο όγκο πολλών και φτηνών υπερωριών

Το δικαίωμα της απεργίας πού πλήττεται;

Η προκήρυξη και διενέργεια απεργίας δυσκολεύει σημαντικά. Την αρχή την έκανε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον ν. 4512/2018 (άρθρο 211) και την απαίτηση του 50+1 οικονομικά τακτοποιημένων μελών για την κήρυξή της.

Η γνωστοποίηση και αιτιολόγηση των αιτημάτων και η υποχρέωση για εργασία του 1/3 του προσωπικού (άρθρο 94), σε συνδυασμό με τον μεγάλο αριθμό πάντα όσων δεν απεργούν, δεν θα δημιουργήσει κανένα πρόβλημα λειτουργίας στις μεγάλες ιδιωτικές και λιγοστές δημόσιες επιχειρήσεις.

Όπως έχουμε ήδη αναφέρει με τις αναλύσεις μας για το εργασιακό (βλ. κυρίως την 2η Έκθεση της ΕΝΥΠΕΚΚ για την ανάπτυξη χωρίς Συνδικάτα), επιτυγχάνεται αυστηροποίηση της παρεμπόδισης εργασίας των ΜΗ απεργών (άρθρο 92 ν/σ), αναχαίτιση από τον ΟΜΕΔ των απεργιακών αγώνων για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί ο δημόσιος διάλογος και αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου για το προσωπικό ασφαλείας και κυρίως για την αναγκαστική εργασία τού 1/3 των εργαζομένων στα πλαίσια του διευρυνόμενου «προσωπικού ασφαλείας και της ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας».

Όλα αυτά θα οδηγήσουν στην πλήρη κατάλυση του δικαιώματος για απεργία, πολύ περισσότερο που προβλέπεται και η απαγόρευση προκήρυξης-κάλυψης απεργίας από Δευτεροβάθμια ή Τριτοβάθμια οργάνωση, όταν η κήρυξη απεργίας από την Πρωτοβάθμια κρίνεται παράνομη.

Το δόγμα «Ανάπτυξη χωρίς Σωματεία, χωρίς απεργία και χωρίς ΣΣΕ» («area without union») ήταν η πεμπτουσία τής θεωρίας για τη «νέα αγορά εργασίας» τής Σχολής του Σικάγο και πάγιο αίτημα των δανειστών από αρχής των Μνημονίων.


Το δόγμα «Ανάπτυξη χωρίς Σωματεία, χωρίς απεργία και χωρίς ΣΣΕ» («area without union») ήταν η πεμπτουσία τής θεωρίας για τη «νέα αγορά εργασίας» τής Σχολής του Σικάγο και πάγιο αίτημα των δανειστών από αρχής των Μνημονίων

Τι επιπτώσεις θα έχουμε την επόμενη μέρα τής εφαρμογής τού νομοσχεδίου;

Η ψήφιση του εργασιακού ν/σ θα προσκαλέσει άμεσα και μακροπρόθεσμα τρεις μεγάλες και σοβαρές συνέπειες:

α) Έκρηξη τής εργασιακής φτώχειας («workingpoverty»)λόγω:

-της μείωσης των μισθών,

-των φτηνών υπερωριών,

-του «παγώματος» των ευνοϊκών ρυθμίσεων για τις ΣΣΕ,

-της ακινησίας του Συνδικαλιστικού Κινήματος,

-της δυνατότητας μείωσης όλων των μισθών (κλαδικών, επιχειρησιακών, ομοιοεπαγγελματικών) μέχρι το ύψος τού κατώτατου μισθού (άρθρο 97 παρ.1),

-της απαγόρευσης στη ΓΣΣΕ να διαπραγματεύεται τον κατώτατο μισθό και κάθε είδους επιδόματα (άρθρο 97 παρ. 1) και

-της νομοθετικής απαγόρευσης της αύξησης του κατώτατου μισθού και αμοιβής των υπερωριών των μερικώς απασχολουμένων μόνο με προσαύξηση 12% (άρθρο 57).

β) Έκρηξη ανεργίας λόγω τού απίθανα μεγάλου όγκου πολλών και φτηνών υπερωριών στη διάθεση της ξένης και εγχώριας εργοδοσίας και

γ) Νέο και μεγαλύτερο κύμα (νεανικής κυρίως) μετανάστευσης («braindrain») λόγω των αρνητικών συνεπειών του εργασιακού ν/σ στην ελληνική αγορά εργασίας και της γενικότερης εργασιακής απορρύθμισης.

ieidiseis