Αεροδρόμιο Σιγκαπούρης Απρίλιος 2011 τοπική ώρα 5.30 πμ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρέθηκα στο αεροδρόμιο Changi.
Είναι όμως η πρώτη φορά που παρατήρησα κάτι και δεν μπορώ...
να καταλάβω τι συμβαίνει. Όταν πριν 13 ώρες έβλεπα τα ξινισμένα πρόσωπα των υπαλλήλων του Ελ. Βενιζέλος και τώρα βλέπω τον υπάλληλο του αεροδρομίου που καθαρίζει τις τουαλέτες, 55-60 χρόνων θα είναι περίπου, όχι πάνω από 1.60, να κρατάει στα χέρια του το απορρυπαντικό και το πανί, να σιγοτραγουδάει να ψεκάζει και να σκουπίζει το γυάλινο νιπτήρα, να κάνει 2-3 βήματα πίσω, να κοιτάζει το αποτέλεσμα λες και είναι ζωγράφος που θαυμάζει το έργο του και μετά να ξαναπλησιάζει το νιπτήρα για μια τελευταία πινελιά, εξακολουθώντας να σιγοτραγουδάει, εγώ νοιώθω μιαν απέραντη θλίψη!
Είμαστε λαός φιλόξενος, φιλότιμος και υπερήφανος, όπως και οι Ασιάτες.
Σε τούτη τη χώρα όμως κανείς πλέον δεν δουλεύει σιγοτραγουδώντας!
Δεν θα μιλήσω για εθνική κυριαρχία, για μειώσεις αποδοχών, για ανεργία, δεν θα μιλήσω για τα υλικά αγαθά που χάσαμε.
Θα μιλήσω για το κυριότερο αγαθό που μας κατέστρεψαν κι αυτό είναι συναισθηματικό.
Κι αν η Σιγκαπούρη είναι η χώρα που ο λαός δουλεύει τραγουδώντας, η Ελλάδα είναι η χώρα που ο λαός θρηνεί τη νεκρή Ελπίδα!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Δεν είναι η πρώτη φορά που βρέθηκα στο αεροδρόμιο Changi.
Είναι όμως η πρώτη φορά που παρατήρησα κάτι και δεν μπορώ...
να καταλάβω τι συμβαίνει. Όταν πριν 13 ώρες έβλεπα τα ξινισμένα πρόσωπα των υπαλλήλων του Ελ. Βενιζέλος και τώρα βλέπω τον υπάλληλο του αεροδρομίου που καθαρίζει τις τουαλέτες, 55-60 χρόνων θα είναι περίπου, όχι πάνω από 1.60, να κρατάει στα χέρια του το απορρυπαντικό και το πανί, να σιγοτραγουδάει να ψεκάζει και να σκουπίζει το γυάλινο νιπτήρα, να κάνει 2-3 βήματα πίσω, να κοιτάζει το αποτέλεσμα λες και είναι ζωγράφος που θαυμάζει το έργο του και μετά να ξαναπλησιάζει το νιπτήρα για μια τελευταία πινελιά, εξακολουθώντας να σιγοτραγουδάει, εγώ νοιώθω μιαν απέραντη θλίψη!
Είμαστε λαός φιλόξενος, φιλότιμος και υπερήφανος, όπως και οι Ασιάτες.
Σε τούτη τη χώρα όμως κανείς πλέον δεν δουλεύει σιγοτραγουδώντας!
Δεν θα μιλήσω για εθνική κυριαρχία, για μειώσεις αποδοχών, για ανεργία, δεν θα μιλήσω για τα υλικά αγαθά που χάσαμε.
Θα μιλήσω για το κυριότερο αγαθό που μας κατέστρεψαν κι αυτό είναι συναισθηματικό.
Κι αν η Σιγκαπούρη είναι η χώρα που ο λαός δουλεύει τραγουδώντας, η Ελλάδα είναι η χώρα που ο λαός θρηνεί τη νεκρή Ελπίδα!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Καλά κατ εμέ εντελώς άσχετο,άκυρο και αχρείαστο. Που μπορεί να κολλάει αυτό?Εγώ ταξιδεύω συνέχεια και πάντα τα πιο κλαμμένα πρόσωπα είναι στην Ευρώπη,αλλά δεν ξέρω τι σχέση έχει αυτό με το τι τραβάει ο κόσμος.Το αεροδρόμιο της Αθήνας (αν και δεν χωνεύω καθόλου την πόλη) είναι το πιο εξυπηρετικό από όλα (έχω πάει σχεδόν σε όλο τον κόσμο και στην Σιγκαπούρη).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΥΠΕΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΩΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΩΝ ΜΑΣ. ΤΟ "ΑΚΥΡΟ" ΟΠΩΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΓΚΥΡΟ, ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ "ΣΠΑΣΟΥΝ" ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΥΟΥΝ. ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΩ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΤΟΤΕ ΘΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΩ ΠΩΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΗΣ ΕΕ ΠΕΤΥΧΕ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε παιδιά, δεν είναι θέμα αν αγαπάει κάποιος τη δουλειά του ή από το μεροκάματο που παίρνει. Κάποτε δουλεύαμε στις οικοδομές για ένα κομάτι ψωμί και τραγουδούσαμε. Το κάναμε γιατί ελπίζαμε στο αύριο.
ΑπάντησηΔιαγραφήελπιζαμε στο αυριο οπως και τωρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιός δεν είναι χαμογελαστός;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Έλληνας που έχει πάρει δάνειο που δεν μπορεί να ξεπληρώσει, για να αγοράσει κάτι που δεν χρειάζεται για να κάνει μόστρα σε κάποιον που δεν εκτιμάει? Λογικό το βρίσκω
Δεν χρωστάω σε κανέναν και το χαμόγελο που υπάρχει όπως υπήρχε πάντα. Θα γελάω πάντα γιατί έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπάνε κι ας βγάζω τρεις και εξήντα.. ΔΕΝ ΜΕ ΡΙΧΝΕΤΕ ΡΕ!!! ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΓΕΛΑΩ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ!!!
οριστε: ο 18:30 ειναι ευτυχισμενος αρα ολα ειναι μια χαρα στην Ελλαδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘελω να θυμισω σε μερικους που μπαινουν εδω οτι το blog λεγεται ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ της Ροδου... και οχι ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ στη Ροδο...
Το θέμα δεν έχει να κάνει μόνο με τη Ρόδο. Ίσως αν ο αναγνώστης δεν είχε χρησιμοποιήσει τη λέξη "ξινισμένα" και είχε γράψει "προβληματισμένα" η "απογοητευμένα" να είχε γίνει πιό σαφής.Και πάνω απ όλα δεν είναι παράπονα προς τη Ρόδο ή τους Ροδίτες. Είναι η διαπίστωση της ψυχολογικής κατάστασης που βρίσκεται ένας ολόκληρος λαός!
ΑπάντησηΔιαγραφή6/7/11 19:56 Αν γουστάρεις να κλάψεις τότε να κλάψεις δικαίωμα σου είναι.Άσε εμάς όμως ήσυχους που προσπαθούμε να το παλέψουμε
ΑπάντησηΔιαγραφή