Διαίρει και βασίλευε

Ότι κα να πούμε, όσο κι αν βρίζουμε ο ένας τον άλλο, είναι πλέον αργά!
Ο λαός εναντίον των ταξιτζήδων, οι ταξιτζήδες εναντίον του Υπουργού και των τουριστικών λεωφορείων...
οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι μικροεπιχειρηματίες εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι καταστηματάρχες εναντίον των αγανακτισμένων, οι φαρμακοποιοί εναντίον των ασφαλιστικών ταμείων, οι συμβασιούχοι εναντίον των εργοδοτών τους οι πάντες εναντίον των πάντων.
Δεν μπορώ να γνωρίζω πόσο ωφελεί αυτό το χάος τη κυβέρνηση κι αν πράγματι την ωφελεί ή τη βλάπτει, αλλά το γεγονός είναι πως δεν υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο ικανό να αντισταθεί σθεναρά στα εντελώς απαράδεκτα μέτρα που έκαναν τη ζωή μας από μίζερη έως άθλια.
Έχουμε πλέον χωριστεί σε τόσες ομάδες όπου η μια κατηγορεί την άλλη σαν «βολεμένους, προνομιούχους, υπαίτιους για τη κατάσταση της χώρας μας» κλπ κλπ.
Τι γίνεται ρε παιδιά σε αυτή τη χώρα;
Πώς ξαφνικά βρεθήκαμε όλοι εναντίον όλων;
Ψάχνουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τη ρετσινιά του «μαζί τα φάγαμε», επειδή νοιώθουμε ένοχοι γιατί δεν ζητήσαμε απόδειξη για το σοκολάτα που αγοράσαμε, ή που δεν εκδώσαμε μια απόδειξη παροχής 20 ευρώ και τινάξαμε το κράτος στον αέρα;
Ο Πάγκαλος και ο κάθε Πάγκαλος αυτής της κυβέρνησης όταν «πετάει» μια δήθεν ανοησία στον αέρα, ξέρει πολύ καλά τι κάνει.
Οι Γκεμπελικές μέθοδοι μπορεί να δημιουργήθηκαν πριν 80 χρόνια, αλλά από τότε έχουν εξελιχθεί τόσο πολύ που περνάνε στο υποσυνείδητο μας με αριστοτεχνικό τρόπο.
Και βρισκόμαστε τώρα εδώ, σε μια χώρα διαλυμένη όσο ποτέ άλλοτε, έχοντας πάψει να προσπαθούμε να στρέψουμε τα πυρά μας εναντίον των πραγματικών ενόχων και αναλίσκουμε όλες τις δυνάμεις μας προκειμένου να βγάλει ο ένας το μάτι του άλλου!
Αν πιστεύουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα καταφέρουμε κάτι το πετύχαμε!
Επιβεβαιώσαμε το ρητό που λέει ότι κάθε λαός έχει τη κυβέρνηση που του αξίζει.


ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ