ροή ειδήσεων

Η χρονιά της βίας

Το τέλος κάθε χρόνου έχει δύο όψεις. Η απαισιόδοξη, που δείχνει την άμμο στην κλεψύδρα σου, μετρώντας τα βάρη στη πλάτη. Και η αισιόδοξη που σου υπενθυμίζει ότι επιβίωσες και αυτή τη χρονιά...


Αναρωτιέμαι αν όλοι εμείς, ως Έλληνες, μπορούμε να υιοθετήσουμε μία κοινή άποψη, αποτιμώντας τον χρόνο που φεύγει. Είναι δύσκολο. Όμως ναι, το 2012 ήταν όπως οι τελευταίες χρονιές και ακόμα πιο δύσκολο. Κοινώς το στέλνεις στον αγύριστο και ρίχνεις πίσω από την πλάτη σου σκισμένα ημερολόγια. Από την άλλη ήταν μια ενδιαφέρουσα χρονιά. Αρκεί να είσαι δημοσιογράφος με δουλειά και ιστορικός στο μέλλον. Το 2012 είναι από τις χρονιές που σημαδεύουν τη μετεξέλιξη της Ελλάδας προς κάτι διαφορετικό το οποίο ακόμα δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε. Και αυτό είναι ένα από τα μεγάλα μας προβλήματα.

Tο 2012 ήταν μία χρονιά με τρεις πρωθυπουργούς για την Ελλάδα. Και όμως με όλα όσα έγιναν στον πολιτικό σκηνικό η παρουσία τριών πρωθυπουργών δείχνει περισσότερο ως στατιστική και λιγότερο ως ουσία. Είχαμε θεαματική αναδιάταξη του τοπίου, ακόμα και αν ορισμένες κομματικές σφραγίδες παρέμειναν ίδιες. Ναι, δεν έγιναν και λίγα: το ΠΑΣΟΚ έφτασε κοντά στην αποσύνθεση, ο ΣΥΡΙΖΑ δίπλα στην εξουσία, η Χρυσή Αυγή έδειξε τα δόντια της, η δεξιά άρχισε να μεταλλάσσεται και η παραδοσιακή Αριστερά συρρικνώθηκε όσο ποτέ στο παρελθόν. Αναπόφευκτα οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού έγιναν πιο σκληροί. Ακούσαμε απίστευτα πράγματα εντός και εκτός Βουλής. Η βία παρέμεινε κυρίαρχο συστατικό της δημόσιας ζωής μας. Και ήταν παντού: στον λόγο, στους δρόμους, στην τηλεόραση. Βία και λαϊκισμός αποτέλεσαν, για άλλη μια χρονιά, τα βασικά μέσα για την άσκηση επιρροής στην κοινή γνώμη. Αποδοτικό; Έτσι φαίνεται.

Τη χρονιά που πέρασε μία σειρά πρωταγωνιστών του δημόσιου βίου πέρασε στο περιθώριο. Κάποιοι υποχρεώθηκαν και κάποιοι άλλοι βρήκαν την ευκαιρία. Θυμηθείτε πόσοι «κορυφαίοι» του ΠΑΣΟΚ έμειναν εκτός Βουλής, αποκλείεται να ξεχάσατε την «έξοδο» του Γιώργου Παπανδρέου από την κεντρική σκηνή και ουσιαστικά από τη χώρα. Είχαμε και άλλες, πιο βίαιες αποχωρήσεις. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος πήγε στη φυλακή, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης καταδικάστηκε οριστικά και αμετάκλητα, γνωστά πρόσωπα της επιχειρηματικής ζωής βρέθηκαν στη φυλακή. Ουσιαστικά το σύστημα έχασε ασφαλιστικές δικλείδες. Ποιος θα το έλεγε ότι μέσα στην ίδια χρονιά θα κατέρρεαν ο Κωστόπουλος και ο Λυμπέρης; Πριν από ένα χρόνο θα περίμενε κανείς να δει στη φυλακή τον Λαυρεντιάδη;

Ένας καινούργιος άγριος κόσμος ανοίγεται μπροστά μας και το 2012 είδαμε τα δόντια του. Η χρονιά αυτή τραυμάτισε περισσότερο τη συνοχή μας, έσπειρε μίσος, αλλά και γνώση. Μάθαμε ότι μόνο με ρήξεις θα ξεκολλήσει η χώρα από το τέλμα. Δυστυχώς δεν συμφωνούμε για τη φύση και τον χαρακτήρα τους. Πώς θα είναι το 2013; Μα πώς μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει την επόμενη χρονιά όταν πλέον δεν ξέρεις τι θα συμβεί αύριο; Όπως και αν έχει, όμως, είναι πιο εύκολο να κοιτάξεις τι έγινε γύρω σου, από το να περιγράψεις αυτό που έγινε μέσα σου.
Πηγή: protagon.gr


Parapona-Rodou

Σχόλια

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *