ροή ειδήσεων

ΤΟ ΕΠΑΜ ΡΟΔΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΒΕΔ

Εντύπωση μας προκάλεσε η ανακοίνωση του προέδρου του επιμελητηρίου Δωδεκανήσου, στις 5/2/2013 κυρίου Γιάννη Πάππου, σχετικά με το δελτίο τύπου που κοινοποίησε στα Μ.Μ.Ε. της Δωδεκανήσου... και τον Υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου, για τις κινητοποιήσεις των ναυτικών μας.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, ΑΡΠΑΞΕ ΕΝΑ ΣΤΥΛΟ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ''δικάζει'' ότι:

Η Π.Ν.Ο, ΕΚΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΕΙ,ΕΝΑΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΛΑΟ (για τον οποίο κόπτεται ο κυρ Πάππους) ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ, ΚΑΤΑΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΤΩΝ.

Συνεχίζει:

''επειδή η οικονομία έχει παραλύσει(εξαιτίας ποιών άραγε; μήπως αυτών που παρακαλάει να παρέμβουν ) η παραμικρή δραστηριότητα πρέπει να προφυλαχτεί ως κόρη οφθαλμού.

Και καταλήγει απευθυνόμενος στον φερόμενο ως υπουργό ναυτιλίας:

''Σας ζητούμε να υπάρξει άμεσα δρομολόγηση σκάφους προς τα Δωδεκάνησα...σας δηλώνουμε ότι θα σταθούμε στο πλευρό σας με κάθε πρόσφορο τρόπο, σε κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία σας για την άρση του αποκλεισμού των νησιών μας.''

Οποιοσδήποτε έχει στοιχειώδη δημοκρατικά ένστικτα, βλέπει εδώ έκπληκτος έναν πρόεδρο του ΕΒΕΔ εκλεγμένο από τους επιχειρηματίες της Δωδεκανήσου, εκπροσωπώντας τον εαυτό του, και το μπακάλικό του, καθώς δεν είναι ανακοίνωση του Δ/Σ, να χαρακτηρίζει έναν κλάδο ως εκβιαστές και καταπατητές των δικαιωμάτων των νησιωτών, επειδή απεργούν!!!! Λες και οι ναυτικοί μας δεν είναι νησιώτες και δεν έχουν δικαιώματα.

Κύριε Πάππου, εκτός από μπακάληδες, αυτός ο τόπος έχει και άλλους ανθρώπους που έκτισαν αυτό τον τόπο, των οποίων τα δικαιώματα έχουν τα τελευταία χρόνια ισοπεδωθεί. Είναι δικαίωμα των ναυτεργατών να παλέψουν ενάντια στην συμμορία που ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ ΤΗΝ ΧΩΡΑ και εσείς αναγνωρίζετε ως κυβέρνηση.

Πολύ σύντομα δεν θα υπάρχουν αρκετά φύλλα πορείας για να επιστρατεύετε όλο το λαό και τότε θα δούμε που θα κρυφτούν αυτοί που επιστρατεύουν και αυτοί που παρακαλούν τα πιόνια των τροϊκανών για σιδηρά πυγμή πάνω στον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό.

Όπως εσείς δηλώνετε, με την μνημειώδη αυτή επιστολή σας, ότι θα σταθείτε στο πλευρό της κυβέρνησης των δοσίλογων, να δηλώσουμε και μείς για την ιστορία, ότι το ΕΠΑΜ και ο λαός που ξυπνάει, θα βρεθούμε απέναντι.

Λάβετε θέσεις...ή με το λαό ή με την κατοχή.

-----------------------------ΕΠΑΜ ΡΟΔΟΥ-------------------------------------

Parapona-Rodou

Σχόλια

  1. Ανώνυμος7/2/13 11:46

    Λάβετε θέσεις...ή με το λαό ή με την κατοχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος7/2/13 11:57

    Εσύ είσαι με τον Λαό παλιοτόμαρο, που άφησες χωρίς τρόφιμα τα νησιά, να πάνε η ναυτικοί στην στεριά τα πλοία τους. Οι νησιώτες τους δίνουν δουλεία. Έχετε παρεξήγηση την Δημοκρατία…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος7/2/13 11:58

    ΚΑΖΑΚΗΣ, ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟΣ, ΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΕΣ, ΔΕΙΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΣΤΟ YOUTUBE ΚΟΣΜΕ!
    Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΣΩΣΤΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος7/2/13 12:00

    ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ "ΚΑΤΟΠΙΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΕΚΑΝΑ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ" ΘΑ ΤΡΙΒΟΥΝ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ. ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΗΚΕ Ο ΚΟΣΜΑΚΗΣ, ΟΛΟΙ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ - ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΤΑΙΧΤΕΣ- ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΑΝΕΤΑ ΝΑ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΟΣΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΓΚΑΛΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ. ΤΑ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ ΑΦΟΒΑ. ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΨΗΦΙΖΩ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ, ΔΕΝ ΧΑΝΩ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΣΑΝ ΣΥΜΠΑΣΧΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ... ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΙΕΡΓΩ ΤΟ ΔΙΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΩΝ ΠΕΛΑΤΩΝ - ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΜΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος7/2/13 13:04

    Εσύ είσαι με τον Λαό παλιοτόμαρο, που άφησες χωρίς τρόφιμα τα νησιά, να πάνε η ναυτικοί στην στεριά τα πλοία τους. Οι νησιώτες τους δίνουν δουλεία. Έχετε παρεξήγηση την Δημοκρατία… και ο ΜΑΡΑΜΠΟΥ ΑΠΑΝΤΑΕΙ

    Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί
    πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,
    πως τις γυναίκες μ’ ένα τρόπον ύπουλο μισώ
    κι ότι μ’ αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.

    Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό
    πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,
    κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,
    σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.

    Ακόμα, λένε πράματα φριχτά παρά πολύ,
    που είν’ όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,
    κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές
    κανείς δεν το `μαθε ποτέ, γιατί δεν το `πα σε κανένα.

    Μ’ απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,
    και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,
    κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω σε χαρτί,
    εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.

    Ήμουνα τότε δόκιμος σ’ ένα λαμπρό ποστάλ
    και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.
    Τότε τη γνώρισα σαν άνθος έμοιαζε αλπικό
    και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.

    Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,
    κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου οπού `χε αυτοκτονήσει,
    ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,
    μήπως εκεί γινότανε να τήνε λησμονήσει.

    Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,
    και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
    συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
    κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.

    Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,
    κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ’ τα πελάη,
    μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά
    και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.

    Ένα μικρό της πέρασα σταυρόν απ’ το λαιμό
    κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι
    κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,
    όταν εφθάσαμε σ’ αυτήν που θα `φευγε την πόλη.

    Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,
    ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,
    και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με
    όαση, που ένας συναντά μεσ’ στην καρδιά της Άμμου.

    Νομίζω πως θε να `πρεπε να σταματήσω εδώ.
    Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αγέρας με φλογίζει.
    Κάτι άνθη εξαίσια τροπικά του ποταμού βρωμούν,
    κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.

    Θα προχωρήσω!... Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό
    είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκι, τζιν και μπύρα,
    και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,
    το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.

    Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,
    κάποια μ’ άρπαξ’ απότομα, γελώντας, το καπέλο
    (παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)
    κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.

    Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,
    οι ασβέστες απ’ τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,
    κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,
    με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.

    Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.
    Τα δάχτυλά μου καθαρά μέτρααν τα κόκαλά της.
    Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές
    «μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της».

    Όταν την είδα και στο φως τα’ αχνό το πρωινό,
    μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,
    που μ’ ένα δέος αλλόκοτο, σαν να `χα φοβηθεί,
    το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.

    Δώδεκα φράγκα γαλλικά... Μα έβγαλε μια φωνή,
    κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,
    και μια το πορτοφόλι μου... Μ’ απόμεινα κι εγώ
    έναν σταυρό απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.

    Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,
    σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,
    φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,
    που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.

    Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί
    πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,
    πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό,
    μ’ αν ήξερα οι δύστυχοι, θα μ’ είχαν συχωρέσει...

    Το χέρι τρέμει... Ο πυρετός... Ξεχάστηκα πολύ
    ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.
    Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,
    νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος7/2/13 15:59

    κ...ταδε....ποιός είσαι εσύ τέλος πάντων και θέλεις να εισακουστείς από το υπερπέραν....ο Θεός????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος7/2/13 18:42

      Πόσα ποτάμια αίμα
      Πόσα ποτάμια δάκρυ
      Και πόσα παρακάλια θέλεις
      ακόμα από μας

      Τώρα που τρελαθήκαμε
      Και λύσσαξε η μπόρα
      Αν ήσουνα ποτέ εδώ
      πες μου που είσαι τώρα;

      Αν είσαι θεός
      Γιατί δε μας λυπάσαι
      Αν είσαι θεός
      Γιατί δε μας μιλάς
      Αν είσαι θεός
      Γιατί δε μας θυμάσαι,
      γιατί γυρνάς την πλάτη,
      γιατί μας παρατάς

      Φτύνουνε τ’ όνομά σου
      Κατώτεροι θεοί
      Ουρλιάζουνε κατάρες
      γιατί σιωπάς εσύ

      Κρατούνε τις ζωές μας
      Του δαίμονα τα κτήνη
      Αν είμαστε παιδιά σου εμείς
      γιατί νικάν’ αυτοί;
      γιατί νικάν’ αυτοί;
      γιατί νικάν’ εκείνοι;

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.

όλα τα νέα στο email σας

Get new posts by email:
παράπονα Ρόδου

επικοινωνήστε

δώσε δύναμη στη φωνή σου,
κάνε τα παράπονα στον δήμαρχο,
κατήγγειλε ότι βλάπτει την κοινωνία,
διέδωσε τις πιο σημαντικές ειδήσεις,
μοιράσου χρήσιμες συμβουλές,
στείλε μας το δικό σου άρθρο
και δημοσίευσε ότι θέλεις
στο paraponarodou@gmail.com
ή συμπλήρωσε την φόρμα

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *