Η Νικόλ Σαραβάκου μιλά για την μουσική πορεία της και τη Ρόδο

«Αν σταματήσεις να ονειρεύεσαι και να δουλεύεις, σημαίνει ότι το αποδέχεσαι όλο το άσχημο που συμβαίνει»

Η Νικόλ Σαραβάκου ανήκει στη νέα γενιά των τραγουδιστών της μουσικής βιομηχανίας της χώρας μας. Το ξεκίνημά της είναι αρκετά δυναμικό, μια και έχει πολλές συνεργασίες με αξιοσημείωτους καλλιτέχνες στην πορεία της έως τώρα, αλλά και πολλά singles που μέσα από αυτά αποκαλύπτει την πολυδιάστατη μουσική της ταυτότητα .




Πριν από μερικές βδομάδες κυκλοφόρησε ο πρώτος της δίσκος με τίτλο «Πρόβα και πάμε» και εκεί θα βρείτε συνεργασίες με το Γιώργο Νταλάρα και το Δημήτρη Μπάση, μέχρι στίχους στα τραγούδια από τη Μάρω Μαρκέλλου, τον Κώστα Λειβαδά, το Νίκο Μερτζάνο και το Μανώλη Λιδάκη και πολλούς πολλούς ακόμα…

Βρεθήκαμε σε ένα όμορφο μέρος στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στην περιοχή της Πλάκας. Αν και νέα, έχεις ωραίες απόψεις και ξέρει να ξεχωρίζει το καλό και το κακό στο χώρο τον οποίο επέλεξε να δουλέψει. Δουλεύει σκληρά πολύ σκληρά και δείχνει ότι με το ταλέντο που διαθέτει, θα καταφέρει ό,τι εκείνη επιθυμεί, γιατί αγαπάει πολύ τη μουσική και το τραγούδι.

Πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα την Νικόλ Σαραβάκου.

Συνέντευξη | Ηρώ Τζημίκα

Νικόλ! Μετά από αρκετό καιρό που το συζητάμε, βρισκόμαστε γι’αυτή τη συνέντευξη! Πώς περνάς; Έχει μόλις κυκλοφορήσει κι ο πρώτος σου δίσκος…

Ηρώ! Τα περνάω πολύ όμορφα! Έχει όντως κυκλοφορήσει ο πρώτος δίσκος μου με τίτλο «Πρόβα και πάμε», κι η αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει! Είμαι πολύ χαρούμενη!

Θα μιλήσουμε για όλα αυτά εξονυχιστικά. Θέλω να γνωρίσουμε και λίγο εσένα. Μένεις στην Αθήνα. Πώς περνάει μία μέρα σου;

Ναι, μένω στην Αθήνα. Οι μέρες μου περνούν ανάλογα με το πρόγραμμα μου. Μία μέρα μπορεί να έχω μάθημα φωνητικής, κάποιες άλλες έχω πέρσοναλ. Επίσης πηγαίνω για καφέ, αλλά όχι τόσο συχνά όσο πηγαίνω βόλτες! Μου αρέσει πολύ η βόλτα με φίλους, να πηγαίνω σινεμά, θέατρο και σε live που με ενδιαφέρουν.

Του σπιτιού είσαι;

Πολύ. Δηλαδή περισσότερο μπορεί να κάτσω και σπίτι με παρέα, αλλά επειδή πλέον υπάρχει και η δουλειά στη μέση, βγαίνω αρκετά το τελευταίο διάστημα.

Πάμε να σε γνωρίσουμε καλύτερα, λοιπόν. Μεγάλωσες στην Αθήνα. Τι θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια;

Θυμάμαι πολλά και όμορφα πράγματα εδώ στην Αθήνα, αλλά επειδή κάθε καλοκαίρι από μικρή πηγαίναμε στη Ρόδο και καθόμασταν τρεις μήνες, θεωρώ και τη Ρόδο σπίτι μου κι είναι πολύ συνδεδεμένη με τα παιδικά μου χρόνια. Από τη Ρόδο θυμάμαι τις διακοπές με τους γονείς και τη γιαγιά και τον παππού μου. Από την Αθήνα θυμάμαι πιο έντονα τα παιχνίδια μου με τις Barbie όπου ήταν γεμάτο όλο το σαλόνι και δεν τις μάζευε ποτέ κανείς! (γέλια)

Έχεις κρατήσει φίλους από τότε;

Μία και καλή, κι αυτή είναι η κολλητή μου ακόμα και σήμερα. Έτυχε και να μένουμε πολύ κοντά, οπότε έχω πολλές αναμνήσεις μαζί της. Θυμάμαι ατέλειωτους χορούς στο μπαλκόνι μου, τους γείτονες να μας κοιτάνε με απορία(γέλια) και ότι πετούσαμε νερόμπομπες στα αυτοκίνητα που περνούσαν! (γέλια) Αλλά πάντα προσέχαμε να πέσουν πάνω στην οροφή τους κι όχι στο τζάμι! (γέλια)

Με την οικογένειά σου; Πόσο δεμένη είσαι; Γιατί ξέρω ότι περνάς και πολύ χρόνο με τη μαμά σου.

Και με τους δύο γονείς μου είμαι αρκετά δεμένη και με τη μαμά περνάμε πολύ χρόνο μαζί και λόγω δουλειάς πλέον. Αλλά γενικότερα κάνω πολλά πράγματα και με τους δύο!

Μπορείς να μου πεις ένα περιστατικό και με τους δύο;

Με τη μαμά δε θα ξεχάσω ποτέ το ταξίδι μας πριν τρία χρόνια στη Disneyland στο Ορλάντο! Ήταν μία από τις πιο ευτυχισμένες βδομάδες της ζωής μου… Και με το μπαμπά μου θυμάμαι πολύ έντονα, που παίζαμε ποδόσφαιρο μέσα στο σπίτι και σπάγαμε πράγματα και φώναζε η μαμά (γέλια)

Μεγάλωσες κι ήρθε κι η μουσική στη ζωή σου. Πώς έγινε αυτό;

Πάντα άκουγα μουσική κι έψαχνα νέα ακούσματα. Στο σχολείο ήμουν στη χορωδία από την Τρίτη Δημοτικού. Στα 13 μου παρακολούθησα για πρώτη φορά στο Broadway το «Φάντασμα της όπερας» κι αυτό ήταν η αφορμή να θέλω να ασχοληθώ πολύ περισσότερο με το τραγούδι και το μιούζικαλ. Άρχισα να τραγουδάω κι εγώ τα τραγούδια του μιούζικαλ. Μια μέρα με ακούει η μαμά και μου λέει: “Μα καλά, εσύ τραγουδάς έτσι;” Μετά από ένα χρόνο άρχισα μαθήματα φωνητικής και τα τελευταία τρία χρόνια κάνω σταθερά μαθήματα με τη δασκάλα μου, Αμαλία Βίνος.

Στη μουσική προφανώς παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και η μαμά σου στην πορεία σου, δεν μπορούμε να κρυφτούμε άλλωστε, που είναι η Βίκυ Γεροθόδωρου.

Έχει όντως έναν πολύ σημαντικό ρόλο. Με βοηθάει και ψυχολογικά πολύ και με προϊδεάζει για το τι θα δω και τι θα συναντήσω σε αυτό το χώρο, γιατί είναι πολύ δύσκολος. Πάνω-κάτω ξέρω που βαδίζω και θα έλεγα ψέματα, αν έλεγα ότι δεν με έχει βοηθήσει.



Πιστεύεις ότι αν δεν είχες τη Βίκυ Γεροθόδωρου να σου γράφει τους στίχους στα τραγούδια, που πραγματικά όλα είναι ένα κι ένα, θα είχες την ίδια πορεία έως τώρα;

Είναι υποθετική ερώτηση και θα σου πω ότι δεν μπορώ να ξέρω. Σίγουρα μου έχει ανοίξει πόρτες και με έχει βοηθήσει περισσότερο και κάποια πράγματα ήρθαν όντως πιο εύκολα, από ότι θα ερχόντουσαν αν ήμουν μόνη μου στο ξεκίνημά μου. Αλλά δεν μπορώ να σου πω με σιγουριά τι θα γινόταν. Αλλά σίγουρα δεν θα επέλεγα κάποιο τραγούδι που δεν μου ταιριάζει ή θα συνεργαζόμουν με κάποιον που δεν θέλω. Θα πήγαινα πάνω στα ίδια πατήματα με το τώρα.

Ας περάσουμε στο δίσκο που λέγεται «Πρόβα και πάμε». Πες τα μου όλα γύρω από αυτόν…

Αυτός ο δίσκος ουσιαστικά ετοιμάζεται περίπου τρία χρόνια. Άρχισα να βγάζω κάποια single σιγά ,σιγά και αυτά θα έμπαιναν όλα μαζί στο άλμπουμ, όμως δεν έγινε έτσι. Τα πρώτα μου τραγούδια δεν τα συμπεριλάβαμε στο δίσκο, γιατί θα έπρεπε να ειναι διπλός και γιατί η φωνή μου είχε ωριμάσει κι αλλάξει και λίγο κι έτσι ο δίσκος κατέληξε να έχει 14 ολοκαίνουργια τραγούδια, στα 14 τα δύο είναι διασκευές. Όλα τα τραγούδια με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή. Είναι πολλοί οι σπουδαίοι δημιουργοί και τους ευχαριστώ όλους έναν-έναν: ο Βασίλης Τσιτσάνης ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Κώστας Λειβαδάς, ο Μανώλης Λιδάκης, ο Χρυσόστομος Καραντωνίου, η Μάρω Μαρκέλλου, ο Γιώργος Παπαδόπουλος, ο Δήμος Αναστασιάδης, ο Γιάννης Χατζηγεωργίου, ο Νίκος Μερτζάνος, ο Γιώργος Κυριάκος, ο Άρης Κλεισούρας, η Βίκυ Γεροθόδωρου, ο Σταύρος Σταύρου και ο Νίκος Γρίτσης. Επίσης ευχαριστώ τον Γιώργο Νταλάρα και τον Δημήτρη Μπάση για την συμμετοχή τους σε τρία τραγούδια, δυο σπουδαίες φωνές που με τίμησαν με τη συνεργασία τους.

Ας μιλήσουμε τώρα για τις σπουδαίες συμμετοχές στα ντουέτα που έχεις μέσα στο δίσκο και το πρώτο είναι με το Γιώργο Νταλάρα.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό που ένας τόσο σπουδαίος καλλιτέχνης με εμπιστεύτηκε και φυσικά είναι τεράστια τιμή για μένα. Το «Χωρίσαμε ένα δειλινό» είναι ένα πολύ κλασικό τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη, το οποίο διασκεύασε ο Χρυσόστομος Καραντωνίου, και στο οποίο χρειαζόταν η συμμετοχή ενός άντρα καλλιτέχνη. Το προτείναμε στον κύριο Νταλάρα κι εκείνος δέχτηκε άμεσα. Μου φαίνεται απίστευτο τώρα που κάθομαι και το σκέφτομαι… μα τα όνειρα γίνονται…

Επίσης έχεις ντουέτο και με τον Δημήτρη Μπάση. Τι μπορείς να μου πεις γι’αυτό;

Είναι πάρα πολύ καλός άνθρωπος και καλλιτέχνης και τον συμπάθησα από την πρώτη στιγμή που τον είδα κι είχαμε μία εξαιρετική συνεργασία. Το ντουέτο λέγεται «Φτάνει που το ζήσα» σε μουσική Χρυσόστομου Καραντωνίου και στίχους Σταύρου Σταύρου. Είναι και κάτι που μπορώ με χαρά να ανακοινώσω αυτή τη στιγμή, ότι θα συμμετέχω σε κάποιες συναυλίες του Δημήτρη Μπάση το καλοκαίρι. Κι η πρώτη θα είναι στην αγαπημένη μου Ρόδου, στο Θέατρο Μεσαιωνικής Τάφρου στις 14 Ιουλίου! Ένας συναυλιακός χώρος που αγάπησα από παιδί κι ονειρεύτηκα να τραγουδήσω εκεί.

Εκτός όμως κι από τους μεγάλους που υπάρχουν στο δίσκο, υπάρχει και πολύ νέο αίμα στα τραγούδια σου. Νέοι καλλιτέχνες…πόσο εύκομα ή δύσκολα είναι τα πράγματα σήμερα;

Πιστεύω πολύ στη νέα γενιά και στους ανθρώπους που έχουν όρεξη κι έμπνευση στη δουλειά τους. Για παράδειγμα η Μάρω Μαρκέλλου είναι για μένα από τις αγαπημένες μου τραγουδοποιούς. Απλά πεθαίνω γι’αυτή την τρέλα που βγάζει στα τραγούδια της! (γέλια) Επίσης ο Νίκος Μερτζάνος που ήρθε στο δρόμο μου από τον Σταύρο Σταύρου… Λάτρευα όπως πολλοί το «Στάσου λίγο» και ενθουσιάστηκα με τη συνεργασία μας και με τον χαρακτήρα του, είναι απλά απίστευτος! Παρόλη τη μεγάλη δυσκολία που επικρατεί στη χώρα μας σήμερα, αν υπάρχει θέληση κι επιμονή μπορούμε να καταφέρουμε πάρα πολλά οι νέοι. Θα πετύχουμε αυτά που θέλουμε, αργά ή γρήγορα, με πίστη και σκληρή δουλειά.

Έκανες ένα δίσκο σε μία Ελλάδα που δεν έχει δισκογραφία τα τελευταία χρόνια. Πού στοχεύεις εσύ με αυτό;

Είναι αυτό που λέγαμε πριν, δεν σημαίνει επειδή η δισκογραφία της χώρας μας δεν πάει καλά, πρέπει να τα παρατήσουμε. Κάνουμε αυτό που αγαπάμε και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να ονειρευόμαστε. Αν σταματήσεις να ονειρεύεσαι και να δουλεύεις προς την κατεύθυνση των ονείρων σου, σημαίνει ότι το αποδέχεσαι όλο αυτό το άσχημο που συμβαίνει. Και δεν θέλω να δεχτώ ότι ο κόσμος θα σταματήσει ποτέ να ακούει μουσική, όσο άσχημα αν κι αν πάνε τα πράγματα και θέλω να είμαι αισιόδοξη πως όλα τελικά θα πάνε καλά κι η μουσική μπορεί όλα να τα αλλάξει προς το καλύτερο!



Υπάρχουν αυτοί που τους αρέσεις πολύ, υπάρχουν κι αυτοί που δεν τους αρέσεις. Γιατί λένε κάποιοι ότι αν αρέσουν σε όλους, τότε κάτι δεν πάει καλά! Σε επηρεάζουν τα αρνητικά σχόλια;

Όχι. Δεν με επηρεάζουν. Και συγκεκριμένα δεν με επηρεάζουν αυτά που είναι μόνο από κακία. Αν δω όμως ένα αρνητικό σχόλιο και αυτό το σχόλιο έχει μία βάση, τότε ναι, θα κάτσω και θα μπω σε διαδικασία να σκεφτώ αυτά που έγραψε ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Ώστε να τα διορθώσω και να γίνω καλύτερη. Απλά όταν στα σχόλια διακρίνω κακή πρόθεση, τα προσπερνάω. Υπάρχουν όντως πολλοί που γενικότερα μπαίνουν και «κράζουν» νέους τραγουδιστές χωρίς ιδιαίτερο λόγο… Αυτό που λες είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί ως άνθρωπος δεν είμαι καθόλου έτσι. Δεν μπορώ να νιώσω κακία για κανέναν. Δεν μπορώ να καταλάβω τον ουσιαστικό λόγο του να βγάλεις κακία και σε κάποιον που δεν ξέρεις. Όταν ακούσω κάτι το οποίο με χαλάει ή δεν μου αρέσει καθόλου, απλά το προσπερνάω και δεν ασχολούμαι. Αλλά δεν μπορώ να μπω στη ψυχοσύνθεση του καθενός και να καταλάβω το γιατί… Μπορεί ίσως με αυτό να γίνονται ευτυχισμένοι… Αν και δεν θέλω να το πιστέψω αυτό. Ότι υπάρχουν τέτοιο άνθρωποι.

Δουλεύεις πάρα πολύ. Είναι ο κύριος λόγος για να φτάσεις στο αποτέλεσμα που θέλεις; ή παίζουν κι άλλοι παράγοντες;

Σίγουρα χωρίς δουλειά δεν πας πουθενά. Επίσης σίγουρα υπάρχουν κι οι άλλοι παράγοντες, όπως είναι το timing, η τύχη. Αλλά μεγάλο ρόλο παίζει κι ο τρόπος σκέψης που θεωρώ πως τα επηρεάζει όλα.

Θέλω τώρα να πιαστώ από τον τίτλο του άλμπουμ και να μου πεις ένα πολύ ωραίο σκηνικό που έχει γίνει κατά τη διάρκεια μίας πρόβας…

Μερικές φορές ξεχνάω τους στίχους, οπότε αγαπώ πολύ το αναλόγιο, αλλά προσπαθώ να μην το κοιτάζω πολύ, για να τους μαθαίνω απ’έξω. Ουσιαστικά τους ξέρω, αλλά το έχω εκεί για σιγουριά. Είμαστε τώρα στις πρόβες μαζί με τον μαέστρο μου τον Αλέξανδρο Κούρο και τραγουδούσα το «Σου μιλώ και κοκκινίζεις» και σε ένα στίχο λέει «ήρθαν ξένοι, ηλιοκαμένοι, ήρθαν κι αδερφοί» κι εμένα το μυαλό μου εκείνη τη στιγμή κόλλησε και είπα αντί για «ηλιοκαμένοι» «ηλικιωμένοι», και ξαφνικά κοιταχτήκαμε και αρχίσαμε να γελάμε για μισή ώρα. Από τότε πριν φτάσω στη λέξη αυτή έχω μια τάση γέλιου.

Πού θα ήθελες να επικεντρωθείς μουσικά στο μέλλον; Δεν είναι ωραίο να βάζουμε ταμπέλες, αλλά σε βλέπω προς το έντεχνο περισσότερο…

Σίγουρα θα κινηθώ προς τα εκεί, ναι. Στην έντεχνη μουσική. Και συμφωνώ απόλυτα για τις ταμπέλες που είπες, αλλά αναπόφευκτα μπαίνουν από μόνες τους. Κινήθηκα μέσα από την ποπ στο ξεκίνημα μου και με ελληνικό, αλλά και με αγγλικό στίχο, αλλά όσο περνάει ο καιρός, κλίνω πιο πολύ προς το «έντεχνο».

«Σ’ερωτεύομαι» θέλω να πιαστώ από τους πιο παλιούς τίτλους των τραγουδιών σου και να βγάλουμε ερωτήσεις. Είσαι μικρή, 22, έχεις ερωτευτεί ως τώρα πολύ;

Πολύ; Αν κόψουμε το πολύ, θα σου πω ναι! (γέλια)

Πώς αντιμετωπίζεις τα αγόρια της ηλικίας σου;

Αναλόγως! (γέλια) Γενικά δεν βγαίνω σε μέρη όπως είναι τα κλαμπ, που μπορεί να με προσεγγίσει ευκολότερα κάποιος. Αλλά όποτε τυχαίνει συνήθως δεν έρχονται με ωραίο τρόπο! (γέλια) Ο τρόπος μου φαίνεται λίγο «χύμα», αλλά με την κακή έννοια. Δεν έχει τύχει να γνωρίσω βέβαια κόσμο με αυτό τον τρόπο, πιο πολύ γνωρίζομαι με τους ανθρώπους μέσω παρέας.

«Σε προκαλώ» Είσαι των ορίων;

Και ναι κι όχι! Γιατί το ζώδιο μου είναι Παρθένος οπότε βάζω πάντα τη λογική κάπου…

«Είναι ταξίδι» Σου αρέσουν τα ταξίδια;

Τρελαίνομαι. Και εκτός από το Ορλάντο, αγάπησα πολύ και τη Νέα Υόρκη. Γενικά τρελαίνομαι με ό,τι έχει να κάνει με την Αμερική. Θα μπορούσα να ζήσω άνετα εκεί. Μου αρέσει που ο καθένας βγαίνει όπου θέλει, ντύνεται όπως θέλει, κάνει ό,τι θέλει. Και φυσικά αν μπορούσα να είμαι κάθε μέρα στο Broadway να βλέπω μιούζικαλ θα το έκανα! (γέλια)



Γιατί τέτοια αγάπη με το μιούζικαλ;

Είναι κάτι που αγαπώ πάρα πολύ κι αυτό ουσιαστικά ήταν το έναυσμα για να ασχοληθώ και με το τραγούδι. Είναι τρελό όνειρο και μεγάλη αδυναμία.

Στην Ελλάδα γίνονται πολλά μιούζικαλ τώρα τελευταία. Θα σε ενδιέφερε να κάνεις κάτι πάνω σε αυτό εδώ; Γιατί βλέπουμε συχνά τους ίδιους και τους ίδιους…

Θεωρώ ότι παντού υπάρχουν αυτά, αλλά κυρίως εδώ που είναι πιο μικρή η αγορά βλέπουμε τους ίδιους γιατί υπάρχουν αυτές οι ομάδες ανθρώπων που εμπλέκονται, κι οι σκηνοθέτες δουλεύουν με τα άτομα που ξέρουν κι έχουν συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν. Οι οντισιόν είναι κλειστές και δεν αφορούν τους πρώτους ρόλους. Μόνο για χορευτές και δεύτερους και τρίτους ρόλους. Θα ήθελα να το κάνω, προφανώς, αλλά σε μία παραγωγή που θα είναι προσεγμένη και δεν θα ντρέπομαι να συμμετέχω!

Ζούμε σε μία χώρα που βλέπουμε πολύ τη λέξη «κονέ»… Γιατί πιστεύεις ότι υπάρχει τόσο πολύ και κάποιοι κάνουν πράγματα και μπαίνουν σε θέσεις, που δεν τις αξίζουν;

Δεν μπορώ να σου απαντήσω σε αυτό, απλά το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι ότι κάποια στιγμή όλοι κρινόμαστε και φαίνεται ποιός είναι ο καλός και ποιός όχι. Αν δηλαδή εγώ είχα μία μεγάλη θέση σε κάποια εταιρεία και μου ζητούσαν να βάλω κάποιο δικό μου άτομο, αν δεν είχε τα προσόντα, δεν θα το έκανα. Πρέπει να αξίζεις για να βρίσκεσαι σε κάποιες θέσεις. Απλά το γνωστό σε όλους πια, είναι το ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία.

Θα ήθελες το επάγγελμα σου να είναι το επάγγελμα της τραγουδίστριας;

Ναι, αυτό είναι το επάγγελμα μου! Θα ήθελα όμως να το συνδυάσω και με το θέατρο, ώστε να μπορώ να συμμετέχω σε μιούζικαλ ή ακόμα και σε κάποια θεατρική παράσταση ή ταινία, γιατί όχι, κάνοντας βέβαια πρώτα σπουδές υποκριτικής, που είναι και στα άμεσα σχέδια μου.

Δεν είναι όμως και ονειροπόλο αυτό;

Είναι, αλλά αν δεν έχεις όνειρα, πού πας; Θέλω να επικεντρωθώ στην έντεχνη σκηνή και στη συνέχεια να βγω στο εξωτερικό για κάποιες σπουδές στο μιούζικαλ και στην υποκριτική.

Μια και αναφέραμε τα όνειρα. Πολλά νέα παιδιά πηγαίνουν σε talent shows για να κατακτήσουν τα όνειρά τους. Θα πήγαινες ποτέ;

Όχι, δεν θα πήγαινα γιατί δεν μου αρέσει καθόλου αυτό που γίνεται εκεί. Θεωρώ πως εξυπηρετούνται κυρίως εμπορικά συμφέροντα των καναλιών και πως ωφελούνται περισσότερο οι κριτές και τα κανάλια παρά οι διαγωνιζόμενοι. Οπότε σε εισαγωγικά τους παίκτες τους «εκμεταλλεύονται». Τώρα έτσι το έχω στο δικό μου μυαλό. Προτιμώ τον παραδοσιακό τρόπο, να βγάλω τα τραγούδια μου και να τα ακούσει, όσος κόσμος τα ακούσει!

Έχεις όμως κόσμο που σε ακολουθεί και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη fan club…

Όντως υπάρχει κόσμος και τους ευχαριστώ πάρα πολύ για τη στήριξη που μου δείχνουν από τα πρώτα μου βήματα. Δεν ξέρω και πώς έγινε αυτό! (γέλια) Μου στέλνουν πολλά μηνύματα, και τις προάλλες μου έστειλε μία κοπέλα ότι πήρε το cd και μου το έστειλε σε βίντεο που το ανοίγει και ήταν μέσα στη χαρά. Και είπα εγώ από μέσα μου εκείνη τη στιγμή: “Χαίρεται τόσο πολύ που έχει στα χέρια της το δικό μου cd;” (γέλια) Αλλά πέρα από την πλάκα είναι το πιο όμορφο συναίσθημα, να ξέρεις ότι σε ακολουθεί και σε αγαπάει ο κόσμος, ότι τον έχεις κάπως αγγίξει και κερδίσει. Είναι η καλύτερη επιβεβαίωση κι η μεγαλύτερη επιβράβευση για όσα κάνεις.

Αλλάζω λίγο το θέμα.. Έχεις φέρει μαζί σου και το αγαπημένο σκυλάκι σου, τον Παστέλ! Πες μου την ιστορία του και πώς κατέληξε στα χέρια σου.

Πάντα αγαπούσα τα σκυλάκια, αλλά η μαμά δεν ήθελε να πάρουμε, για να μη δεθεί μαζί του όπως έχει ήδη δεθεί. Τον Παστέλ μου τον έκανε δώρο ο Δήμος Αναστασιάδης που ήξερε πως ήθελα τόσο πολύ έναν τέτοιο σκύλο, ανοιχτόχρωμο μικρόσωμο chihuahua. Κι έτσι ο Παστέλ από την Αίγινα μπήκε στην οικογένεια μας 7 χρόνια πριν..

Μία άλλη ερώτηση που προκύπτει, είναι τα αδέσποτα… Σε πονάει αυτό θέμα;

Πολύ! Είναι πολύ άσχημο να υπάρχουν ζωάκια χωρίς σπίτι και φροντίδα, και είμαι πολύ ευαισθητοποιημένη πάνω σε αυτό. Αν ποτέ έχω τη δυνατότητα θα ήθελα να φτιάξω ένα καταφύγιο για όλα τα αδέσποτα. Ναι μεν έχουν ξεκινήσει διάφορα πράγματα να γίνονται πάνω σε αυτό, αλλά είναι ένα θέμα που είμαστε τρομερά πίσω ως χώρα και δεν κάνουμε αυτά που πρέπει.

Κλείνουμε σιγά, σιγά οπότε περιμένω να μου πεις τα επόμενα σχέδιά σου…

Έχουμε το δίσκο, που θα τον τρέξουμε πολύ και φυσικά θα γίνει και μία παρουσίαση μετά το Πάσχα. Το καλοκαίρι θα είμαι σε κάποια live του Δημήτρη Μπάση όπως είπαμε και πριν και έχω χαρεί όσο δεν μπορείς να φανταστείς. Αλλά πάντα είμαστε σε εγρήγορση για ό,τι άλλο έρθει καινούργιο!

Ευχαριστώ πολύ Νικόλ μου!

Ηρώ μου, εγώ ευχαριστώ για την ωραία συζήτηση!

hit-channel.com