Μια άλλη προσέγγιση για το κοινωνικό αντίκτυπο του φόνου: Αφορά Ροδίτες και όσους έρχονται στη Ρόδο…

Η Ρόδος σαν περιοχή, με τους κατοίκους της, με τις δομές της κοινωνίας της, σίγουρα σε τίποτα δεν θα μπορούσε να έχει ευθύνη για το τραγικό συμβάν με κατάληξη την δολοφονία της φοιτήτριας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Από τις καταθέσεις μάθαμε πως η Ελένη ουσιαστικά αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα και στο τέλος έλεγε πως δεν της αρέσει η διαβίωση της στη Ρόδο. Αναφέρθηκε από φίλες της πως είχε έναν φόβο για τρία άτομα τα οποία την είχαν βιάσει. Σε κάποιες περιπτώσεις έχει γίνει γνωστό πως ζητούσε δουλειά σε ζαχαροπλαστείο κοντά στο σπίτι της στην οδό Εθνικής Αντιστάσεως, έχει γίνει γνωστό ακόμη πως η ίδια στις 16 Δεκεμβρίου για τα Χριστούγεννα θα πήγαινε στο Διδυμότειχο: Η μητέρα της ανέφερε μάλιστα πως η κόρη της στις τηλεφωνικές επικοινωνίες που είχε μαζί της, φαινόταν χαρούμενη που θα πήγαινε και θα τους έπαιρνε και δώρα.

Το φιλήσυχο της Ρόδου δεν είναι κάτι που θέλει διαφήμιση ή που θα πρέπει να προσπαθήσουμε να διαφημίσουμε, φοβούμενοι δυσφήμιση, κατακραυγή ή άλλες συμπεριφορές από κατοίκους άλλων περιοχών. Αλλωστε τέτοιο περιστατικό – που δεν είναι γηγενές – δεν έχει συμβεί στη Ρόδο ξανά. Περιπτώσεις φόνων φυσικά μας απασχόλησαν και στο παρελθόν, με τελευταίες μια στο Παραδείσι και μια στην Παστίδα, και οι δυό για ερωτικούς λόγους, αντιζηλίες και πάθη.

Στο προκείμενο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως ευθύνη για την συνοχή στην κοινωνία έχουν και οι δάσκαλοι! Η τοπική κοινωνία είναι φιλήσυχη, αποδέχεται τους πάντες, έχει μάθει έτσι από παλιά, όταν κατά ορδές έρχονταν από άλλες περιοχές της χώρας ανθρωποι όλων των ηλικιών για να βρούνε στη Ρόδο, τη Γη της Επαγγελίας, το …Κονγκό στα πόδια τους… Και ήρθανε πολλοί και στέριωσαν πολλοί κι έγιναν Ροδίτες ή πιο Ροδίτες από τους ντόπιους.

Φυσικά δεν είναι ίδια περίπτωση ενός νεαρού, που έρχεται στη Ρόδο είτε για την ΑΣΤΕΡ είτε για το Πανεπιστήμιο για 3 ή τέσσερα χρόνια. Κατ΄αρχήν αυτοί οι νέοι σπουδαστές και φοιτητές ερχόμενοι στο νησί μας βγάζουν μια επιθετικότητα προς τους Ροδίτες, γιατί δεν βρίσκουν φτηνά σπίτια, δωμάτια, στέγη και φαγητό στη Ρόδο. Και ως το τέλος, οι Ροδίτες είναι οι …Τσαμπίκοι που τα έχουν όλα και δεν δίνουν… Στην διαμόρφωση όμως ενός κλίματος Ακαδημαϊκού, όπως ισχύει σε όλες τις πόλεις του κόσμου που υπάρχουν Πανεπιστημιακές σχολές, δεν έχουν ευθύνη οι μόνιμοι κάτοικοι μόνο. Κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι καθηγητές, το ίδιο το Πανεπιστημιακό ίδρυμα, που οφείλει να έχει κοινωνικές ευαισθησίες, που χρειάζεται να συμμετέχει στα τοπικά δρώμενα, που θα πρέπει να έχει και την αποδοχή των τοπικών ιδιαιτεροτήτων – επί του προκειμένου την πολυπολιτισμικότητα, τον Τουρισμό μας, την εποχικότητα!

Ευθύνες δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να επιρρίψουμε σε οποιονδήποτε. Τις τελευταίες ημέρες όμως τυχαίνει να γίνομαστε μάρτυρες – με ήχο ή με εικόνα- μιας προσπάθειας να πέσουν ευθύνες και στον τόπο μας, για το τραγικό συμβάν της νεαρής κοπέλας. Αλήθεια, φταίνε οι Ροδίτες και ο τόπος τους για τους δυό νεαρούς; Ή μήπως φταίνε οι Ροδίτες για την Ακαδημαϊκή κοινότητα, όπως είναι διαμορφωμένη;

Η κυρία Χρυσή Βιτσιλάκη, η πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, μια δυναμική γυναίκα που έτυχε να γίνει Ροδίτισσα, νομίζουμε πως θα μπορούσε κάτι να αλλάξει, για να έχει η Ακαδημαϊκή κοινότητα επαφή και συμμετοχή στην τοπική μας κοινωνία…

http://www.skyrodos.gr