Πενθεί η Δωδεκανησιακή διαιτησία «Έφυγε» από τη ζωή ο Παντελής Αργυρίου

 

Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Πενθεί η Δωδεκανησιακή διαιτησία «Έφυγε» από τη ζωή ο Παντελής Αργυρίου

Στο πένθος βυθίστηκε το Ροδίτικο ποδόσφαιρο και η Δωδεκανησιακή διαιτησία καθώς θρηνεί τον χαμό του Παντελή Αργυρίου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών

Ο εκλιπών συνέδεσε το όνομα του με τη διαιτησία την οποία υπηρέτησε για πολλά χρόνια και δεν είναι τυχαίο ότι αποτελεί έναν από τους κορυφαίους διαιτητές της περιοχής μας αλλά και ολόκληρης της χώρας.

“Σφύριξε” και στο πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής Κατηγορίας (τη δεκαετία του 1980), ενώ αργότερα όταν σταμάτησε από την ενεργό δράση έγινε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας.

Παράλληλα διετέλεσε και πρόεδρος του Συνδέσμου των Διαιτητών Ποδοσφαίρου της Δωδεκανήσου.

Ο Παντελής Αργυρίου που έκανε ότι περνάει από το χέρι του για την πρόοδο της Δωδεκανησιακής διαιτησίας

Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν στο νοσοκομείο της Ρόδου καθώς υποβλήθηκε σε εγχείρηση στο ισχίο του.

Ο ΣΔΠΔ επιθυμεί και δημόσια να εκφράσει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια του εκλιπόντος.









Ialisos FC / ΓΑΣ Ιάλυσος






Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. του Γ.Α.Σ Ιάλυσος εκφράζουν τη θλίψη τους και τα ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του Παντελή Αργυρίου και προπάντων στον γιό του Παύλο, που υπήρξε παλαίμαχος μπασκετμπολίστας στην ομάδα μας. Ο Παντελής Αργυρίου υπήρξε στην οικογένεια του Ιάλυσου ως παλαίμαχος ποδοσφαιριστής πριν διατελέσει διαιτητής Α’ Εθνικής και στην συνέχεια πρόεδρος του Συνδέσμου των Διαιτητών Ποδοσφαίρου Δωδεκανήσου. Υπήρξε πάντα πιστός φίλος της ομάδας μας. Είμαστε βέβαιοι, ότι το θετικό αποτύπωμα που έχει αφήσει το πέρασμα του δε θα πάει χαμένο και αυτή θα είναι η αιώνια τιμή στη μνήμη του.

Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ! Καλό παράδεισο…





















Vangelis Chatziantoniou





Με βαθιά θλίψη πληροφορήθηκα την απώλεια του αγαπημένου μας Παντελή Αργυρίου.

Για μένα, ως συγγενή και ως προπονητή ποδοσφαίρου, ο Παντελής δεν ήταν απλώς ένας κορυφαίος διαιτητής, αλλά ένας άνθρωπος που πάντα συμπεριφερόταν με εντιμότητα και καλοσύνη. Οι συμβουλές του και η υποστήριξή του υπήρξαν πολύτιμες για την πορεία μου στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Ο Παντελής ήταν πάντα κύριος, με ακέραιο χαρακτήρα και ανιδιοτελή αγάπη για το άθλημα και τους ανθρώπους του. Η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στις καρδιές μας.

Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Με εκτίμηση και σεβασμό.

















George Mavroudis



Σήμερα δυστυχώς έφυγε από τη ζωή ο Δάσκαλός μου (μας) στη Διαιτησία, ο Παντελής Αργυρίου. Ο άνθρωπος χάρη στον οποίο έμαθα τον Κανονισμό Διαιτησίας εξαρχής σωστά ώστε μέχρι και σήμερα να μπορώ να είμαι εν ενεργεία Διαιτητής Ποδοσφαίρου. Δεν υπάρχουν άλλα λόγια, τα θερμά συλλυπητήρια μου στην οικογένεια. Καλό ταξίδι Δάσκαλε, δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ.


















Ialisos Ladies Football Club




Το Διοικητικό Συμβούλιο της LFC Ιαλυσού εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια του Παντελή Αργυρίου, ενός από τους κορυφαίους διαιτητές της χώρας μας και σημαντικού παράγοντα της δωδεκανησιακής διαιτησίας.

Ο Παντελής Αργυρίου υπηρέτησε με πάθος και αφοσίωση τη διαιτησία, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην Α’ Εθνική Κατηγορία και στην Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας. Η συνεισφορά του στην πρόοδο της τοπικής και εθνικής διαιτησίας ήταν ανεκτίμητη.

Η προσφορά και η ακεραιότητα του Παντελή Αργυρίου θα μείνουν αξέχαστες και θα αποτελούν πάντα παράδειγμα για όλους μας.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους του.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.

Με τιμή,

Το Διοικητικό Συμβούλιο της LFC Ιαλυσού












Michalis Kalathenos






Σήμερα πενθεί η Δωδεκανησιακή Διαιτησία έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ΔΑΣΚΑΛΟΣ φίλος και αγωνιστής ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ καλό σου ταξίδι, Καλό Παράδεισο να έχεις, Αιώνια σου η μνήμη Τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του.










Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ιαλυσό

Ο Παντελής Αργυρίου γεννήθηκε στην Ιαλυσό το 1942. Όλα τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε εκεί. Πήγαινε στο σχολείο και συγχρόνως δούλευε. Ήταν πολύ δύσκολα χρόνια, γι’ αυτό και από μικρός ήταν στην υπηρεσία, τη ΔΕΗ. Τότε μάλιστα λεγόταν ΑΗΕΡ (Ανώνυμος Ηλεκτρική Εταιρεία Ρόδου). Οπότε βρισκόταν πάντως η ευκαιρία, η ασχολία του ήταν το ποδόσφαιρο…

Έπαιζε με φίλους στην αλάνα και το κύριο χαρακτηριστικό ήταν πως δεν είχαν …παπούτσια. Έπαιζαν ξυπόλυτοι. Ήταν τέτοιες οι εποχές που το να έχει κανείς παπούτσια μπορείς να πεις ότι ήταν προνόμιο. Η οικογένειά του ε ότι είχε παράδοση στον «βασιλιά των σπορ», λόγω του πατέρα του, ο οποίος υπήρξε ποδοφαιριστής και αργότερα διαιτητής. Αφοσιώθηκε για πολλά χρόνια στον Ιάλυσο και είναι χαρακτηριστικό ότι πέθανε στο… γήπεδο.

Το όνειρό του ήταν να γίνει ο γιός του ποδοσφαιριστής, το οποίο εκπληρώθηκε και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και αυτό διότι τελικά ο γιος του, είχε μια παράλληλη πορεία (ποδοσφαιριστής και διαιτητής). Ο πατέρας του ο οποίος ήταν και προπονητής στα τσικό του Ιάλυσου, είχε κάνει …όρκο για να “κατέβει” ο Παντελής στο γήπεδο.

Στον Ιάλυσο μέσω του …Διαγόρα…
Αν και η λογική λοιπόν έλεγε ότι το πρώτο του δελτίο θα έπρεπε να το κάνει στην ομάδα της Ιαλυσού κάτι τέτοιο δεν έγινε. Όσο παράξενο και αν ακούγεται, άρχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Διαγόρα. Ο πατέρας του εργάζονταν στον αλευρόμυλο και ο μικρός τότε Παντελής πήγαινε και έπαιζε μπάλα, στον δρόμο, στην οδό Αυστραλίας. Τον είδαν κάποια μέρα δυο παίκτες του Διαγόρα και του έφεραν αμέσως παπούτσια και μια φανέλα. Αυτό ήταν. Γράφθηκε σχεδόν αμέσως στην παιδική ομάδα όπου προπονητής ήταν ο Δημητσάνας. Λίγους μήνες μετά, δόθηκε σαν αντάλλαγμα στον Ιάλυσο για έναν παίκτη που είχε πάρει τότε ο “γηραιός” από εκεί.

Έτσι κατέληξε στην ομάδα του χωριού του μέσω …Διαγόρα.
Στον Ιάλυσο δεν άργησε να προωθηθεί στην ανδρική ομάδα με την οποία είχε “γράψει” αρκετές συμμετοχές. Είχε και πολύ καλές επιτυχίες με την ομάδα αυτή, με αποκορύφωμα τη Γ’ Εθνική στην οποία πήρε μέρος. Δεν έμεινε όμως για πολύ διότι ο νόμος του Ασλανίδη δημιούργησε ανακατατάξεις στην σύνθεση των κατηγοριών και έτσι πολλές ομάδες υποβιβάστηκαν, μεταξύ αυτών και ο Ιάλυσος.

Μεταπήδησε στη διαιτησία
Στον Ιάλυσο έμεινε μέχρι το 1969, έως ότου δηλαδή έγινε 28 ετών. Ήταν ιδιαίτερα μικρός όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση. Να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Ήταν η εποχή που καθιερώθηκαν οι αλλαγές. Μέχρι τότε δεν υπήρχαν. Επειδή ήταν και ο πιο ήσυχος στην ομάδα, σε ένα παιχνίδι που έπαιζε στο Παραδείσι με τον Αστέρα Παστίδας ο αείμνηστος Χριστοδούλου, θεώρησε καλό να με αλλάξει, στο ημίχρονο όπου ο Ιάλυσος ήταν μπροστά στο σκορ με 3 – 0.

Στεναχωρήθηκε πολύ και πήρε την απόφαση να σταματήσω. Την επόμενη ημέρα του μίλησε και ο αείμνηστος ο Βεργωτής ο οποίος είχε πληροφορηθεί τί έγινε στον αγώνα. Τον προέτρεψε λοιπόν να πάω στα γραφεία του Συνδέσμου Διαιτητών και να ακολουθήσει άλλη καριέρα… Έτσι και έγινε. Την ίδια ημέρα το βράδυ πήγε. Αυτό ήταν. Τα σταμάτησε όλα και έγινε διαιτητής, όπου έκανε μεγάλη καριέρα. Ξεκίνησε σαν διαιτητής το 1969 και δέκα χρόνια αργότερα κατάφερε να φθάσει ως την Α’ Εθνική κατηγορία. Η διαιτησία του άρεσε και ήταν κάτι το οποίο ήθελα.

Έφθασε ως τα μεγάλα σαλόνια αλλά δεν πρόλαβε να πάρει το σήμα γιατί τότε για να το έπαιρνε ένας διαιτητής έπρεπε να διευθύνει δυο παιχνίδια των Εθνικών συγκροτημάτων. Ο ίδιος είχε ήδη κάνει το ένα, αλλά δεν πρόλαβε για το άλλο, αφού το 1983 σταμάτησε για δικούς του λόγους, τους οποίους δεν εξήγησε…

Από τα παιχνίδια που δεν θα ξεχάσει σαν διαιτητής, είναι όταν κληρώθηκε να παίξει τη Ρόδο με τον Πανελευσινιακό στο Εθνικό Στάδιο. Ήταν η χρονιά που η Ρόδος, μαζί με τον ΟΦΗ, έδιναν μεγάλη μάχη για την άνοδο στην Α’ Εθνική κατηγορία. Ο ίδιος μιλώντας στον γράφων αυτού του αφιερώματος πριν από μερικά χρόνια είχε πει τα ακόλουθα:

«Έπαιξα το παιχνίδι στα ίσα. Η Ρόδος κέρδισε με Ι – 0 χάρη σε ένα πέναλτυ στο 87′. Κατηγορήθηκα γι’ αυτό, αλλά ήταν καθαρό πέναλτι. Μάλιστα την επομένη κληρώθηκα διαιτητής στο γήπεδο της Ελευσίνας. Πήγα και είχα πολύ καλή αντιμετώπιση. Μέχρι και φρούτα μου είχαν, τα οποία τότε δεν συνηθίζονταν σε αντίθεση με τώρα». Την ίδια χρονιά κληρώθηκε να «σφυρίξει» και το παιχνίδι Προοδευτικής – ΟΦΗ στον Κορυδαλλό.

Οι εφημερίδες στο Ηράκλειο έγραφαν ότι ο Αργυρίου θα αδικήσει τον ΟΦΗ για να ευνοηθεί η Ρόδος που είχε ελπίδες για το πρωτάθλημα. Τελικά πήγε και έπαιζε κανονικά. Έχασε ο ΟΦΗ 1-0, αλλά οι ίδιοι οι Κρητικοί τον χειροκρότησε. Το χώρο της διαιτησίας δεν τον απαρνήθηκε ποτέ ούτε όταν το 1983 όπως είδαμε και πιο πάνω, σταμάτησε την ενεργό δράση. Ήταν επί χρόνια πρόεδρος του Συνδέσμου του νομού μας, ενώ συνήθως τις σχολές διαιτησίας τις κάνει ο ίδιος μαζί με άλλους συναδέλφους βέβαια.

Το 1985 του έγινε πρόταση να μπω στην Επιτροπή Διαιτησίας της Β’ Εθνικής. Δέχθηκε και έμεινε μάλιστα για πέντε χρόνια στην πρωτεύουσα. Επέστρεψε στη Ρόδο το 1990 και συνέχισε ως παρατηρητής σε …αμέτρητα παιχνίδια. Βοήθησε πάρα πολλούς νέους διαιτητές είτε μέσω των σχολών στις οποίες ήταν καθηγητής, είτε όμως και σαν συμβουλάτορας. Πάντα ήταν δίπλα στους νέους διαιτητές και πάντα τους έδειχνε το σωστό δρόμο.

Με πληροφορίες από Ροδιακή του Δημήτρη Δραγάτη