Αναγνώστης: Θα σας δωσω μια μικρη εικονα απο την τοτε Ροδο επι Δημαρχιας του Αειμνηστου Πετριδη για να γνωρισετε την λεβεντια του-την ταπεινοτητα του, τις δημιουργικες του ιδεες και την Αρχοντια του! Εγω προσωπικα τον ευχαριστω γιατι η τοτε παιδικη και εφηβικη μου μνημη αποθηκευσε εικονες φανταστικες και παραμυθενιες. Μα και οι Ροδιτες ησαν διαφορετικοι-γνησιοι νησιωτες με ελληνικο ταπεραμεντο σε ολες μας τις εκδηλωσεις. Και τι να πρωτοθυμιθω.
Αρχιζω με την εορτη των ανθεων με τα ανθοστολιστα αρματα που τα συνοδευαν αερινες θηλικες υπαρξεις με τα πολυχρωμα τουλινα ανοιξιατικα φορεματα τους να παρελαυνουν στο μαντρακι. Αξεχαστες ησαν οι βραδιες με τις βαρκες στολισμενες σαν κυκνοι και πολυχρωμα φαναρακια να πλεουν στο πανεμορφο λιμανι με τον ωραιο φαρο και τους μυλους αναλογα φωτισμενα ασφαλως και θα υπηρχε καποια αναλογη μουσικη υποκρουση. Τα παρτερια στο μαντρακι ησαν ανθισμενα με τριανταφυλλα-νταλιες και αλλα πολυχρωμα λουλουδια που μοσχοβολουσαν. Τα καροτσακια με τα λουξ φωτιστικα και τις πραγματιες τους απο φυστικια-σοκολατες κ.τ.λ.Την εικονα την συμπληρωναν οι καροτσιεριδες με τις ασπρες μπλουζες τους. Το τοτε Ακταιον με την ωραια του μοναδικη ορχηστρα και το αναλογο σερβις. Την εικονα την
συμπληρωνε η Νεα Αγορα με τον φωτισμενο τρουλο λαμπακι-λαμπακι αναμενα! Και απο κατω τα 2 ζαχαροπλαστεια και τα 2 εστιατορια γεματα κοσμο να απολαμβανουν την τοτε αρχοντια της Ροδου.
Και το καστελο να φωτιζεται αναλογα με την παρασταση -ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΦΩΣ-.Ο δρομος στο μαντρακι
ηταν γεματος κοσμο που πηγαινοερχοταν και χαιροντουσαν την βολτα με την παρεα τους.
Τα παρτερια πισω απο την Νομαρχια ησαν γεματα πολυχρωμα ανθη απο το κακτοειδη μπουζι.
Καθημενος στα παγκακια ακουγες τις ωραιες μουσικες του Ναυτικου Ομιλου-του ΕΛΗ (που ευτυχως
λειτουργει οσο θημαμαι μεχρι επερσυ) Οι τουριστες τοτε δεν ησαν γκετοποιημενοι με τα βραχολακια
τους. Οι τουριστες τοτε ζητουσαν και αυτοι να ξεφιγουν απο τα γκετο τα δικα τους και ξεδινανε
στα γλεντια τα δικα μας ζητωντας την ζεστασια μας και το καμακι μας. Η νυχτερινη διασκεδαση στην Ροδο ηταν μοναδικη! Τα χορευτικα κεντρα με τις επωνυμες ορχηστρες αφησαν εποχη. Κοντικι-Νεωριο-
Ελη-Ναυτικος ομιλος-Θερμαι-Ροδινι και πολλα αλα εντος πολεως και εκτος πολεως.Οσο για τις τιμες
λογικες που τις αντεχαν οι τσεπες μας! Μετα απο αυτη την περιγραφη σκεπτομαι οτι αξιζει μπροστα
στο Δημαρχειο μια προτομη του τοτε ΛΕΒΕΝΤΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΕΤΡΙΔΗ και απο ασπρο Ελληνικο μαρμαρο
γιατι αυτο αξιζει στην λεβεντια της ψυχης του! Αυτο θα πει να μεινης -ΑΘΑΝΑΤΟΣ- να αφισεις πισω σου ωραιες μνημες και να σε θημουνται για το περασμα σου!
Βιογραφία Μιχαήλ Πετρίδη
Ο Μιχαήλ Γ. Πετρίδης (απεβίωσε στις 4 Απριλίου 1966) ήταν Έλληνας γιατρός και Δήμαρχος Ρόδου από το 1955 ως τον θάνατό του, το 1964.
Ήταν γιος του Γεωργίου Πετρίδη, Συμιακού στην καταγωγή. Για πρώτη φορά εξελέγη με ποσοστό 55,23% στις εκλογές που έγιναν στις 21 Νοεμβρίου 1954 με το συνδυασμό Ηνωμένη Ανεξάρτητος Παράταξις που υποστηριζόταν από το Γαβριήλ Χαρίτο και το βουλευτή Γιάννη Ζίγδη.[1] Ανέλαβε δήμαρχος τον Ιανουάριο του 1955 και διαδέχθηκε το Φώτιο Φωταρά.[2]
Ως δήμαρχος μερίμνησε για την τουριστική προβολή του νησιού και επέβαλε ενδυματολογικό κώδικα, με αποτέλεσμα ακόμα και οι μικροπωλητές να ντύνονται στα λευκά.[1] Μετά το σεισμό του 1957 συνετέλεσε στην αποκατάσταση των ζημιών, με τη συνδρομή του αμερικανικού Ναυτικού. Κατασκεύασε επίσης το νεκροταφείο της Ρόδου. Από το Μάιο ως τον Ιούλιο του 1964 ο Πετρίδης τέθηκε σε αργία και επανήλθε στα καθήκοντά του τον Αύγουστο του 1964.[2] Υπήρξε πολύ επικοινωνιακός, καθώς έπειτα από πρόσκλησή του ήρθαν στο νησί πολλές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων και ο στρατάρχης Τίτο της Γιουγκοσλαβίας.[3]
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχεδίαζε την ανακατασκευή του Κολοσσού της Ρόδου με χορηγούς από την Αγγλία.[4]
Πέθανε αδόκητα και εν ενεργεία τον Απρίλιο του 1966 και τον διαδέχθηκε προσωρινά ο υποδήμαρχος Ηλίας Ζαχαριάδης.
απο wikipedia
συμπληρωνε η Νεα Αγορα με τον φωτισμενο τρουλο λαμπακι-λαμπακι αναμενα! Και απο κατω τα 2 ζαχαροπλαστεια και τα 2 εστιατορια γεματα κοσμο να απολαμβανουν την τοτε αρχοντια της Ροδου.
Και το καστελο να φωτιζεται αναλογα με την παρασταση -ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΦΩΣ-.Ο δρομος στο μαντρακι
ηταν γεματος κοσμο που πηγαινοερχοταν και χαιροντουσαν την βολτα με την παρεα τους.
Τα παρτερια πισω απο την Νομαρχια ησαν γεματα πολυχρωμα ανθη απο το κακτοειδη μπουζι.
Καθημενος στα παγκακια ακουγες τις ωραιες μουσικες του Ναυτικου Ομιλου-του ΕΛΗ (που ευτυχως
λειτουργει οσο θημαμαι μεχρι επερσυ) Οι τουριστες τοτε δεν ησαν γκετοποιημενοι με τα βραχολακια
τους. Οι τουριστες τοτε ζητουσαν και αυτοι να ξεφιγουν απο τα γκετο τα δικα τους και ξεδινανε
στα γλεντια τα δικα μας ζητωντας την ζεστασια μας και το καμακι μας. Η νυχτερινη διασκεδαση στην Ροδο ηταν μοναδικη! Τα χορευτικα κεντρα με τις επωνυμες ορχηστρες αφησαν εποχη. Κοντικι-Νεωριο-
Ελη-Ναυτικος ομιλος-Θερμαι-Ροδινι και πολλα αλα εντος πολεως και εκτος πολεως.Οσο για τις τιμες
λογικες που τις αντεχαν οι τσεπες μας! Μετα απο αυτη την περιγραφη σκεπτομαι οτι αξιζει μπροστα
στο Δημαρχειο μια προτομη του τοτε ΛΕΒΕΝΤΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΕΤΡΙΔΗ και απο ασπρο Ελληνικο μαρμαρο
γιατι αυτο αξιζει στην λεβεντια της ψυχης του! Αυτο θα πει να μεινης -ΑΘΑΝΑΤΟΣ- να αφισεις πισω σου ωραιες μνημες και να σε θημουνται για το περασμα σου!
Βιογραφία Μιχαήλ Πετρίδη
Ο Μιχαήλ Γ. Πετρίδης (απεβίωσε στις 4 Απριλίου 1966) ήταν Έλληνας γιατρός και Δήμαρχος Ρόδου από το 1955 ως τον θάνατό του, το 1964.
Ήταν γιος του Γεωργίου Πετρίδη, Συμιακού στην καταγωγή. Για πρώτη φορά εξελέγη με ποσοστό 55,23% στις εκλογές που έγιναν στις 21 Νοεμβρίου 1954 με το συνδυασμό Ηνωμένη Ανεξάρτητος Παράταξις που υποστηριζόταν από το Γαβριήλ Χαρίτο και το βουλευτή Γιάννη Ζίγδη.[1] Ανέλαβε δήμαρχος τον Ιανουάριο του 1955 και διαδέχθηκε το Φώτιο Φωταρά.[2]
Ως δήμαρχος μερίμνησε για την τουριστική προβολή του νησιού και επέβαλε ενδυματολογικό κώδικα, με αποτέλεσμα ακόμα και οι μικροπωλητές να ντύνονται στα λευκά.[1] Μετά το σεισμό του 1957 συνετέλεσε στην αποκατάσταση των ζημιών, με τη συνδρομή του αμερικανικού Ναυτικού. Κατασκεύασε επίσης το νεκροταφείο της Ρόδου. Από το Μάιο ως τον Ιούλιο του 1964 ο Πετρίδης τέθηκε σε αργία και επανήλθε στα καθήκοντά του τον Αύγουστο του 1964.[2] Υπήρξε πολύ επικοινωνιακός, καθώς έπειτα από πρόσκλησή του ήρθαν στο νησί πολλές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων και ο στρατάρχης Τίτο της Γιουγκοσλαβίας.[3]
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχεδίαζε την ανακατασκευή του Κολοσσού της Ρόδου με χορηγούς από την Αγγλία.[4]
Πέθανε αδόκητα και εν ενεργεία τον Απρίλιο του 1966 και τον διαδέχθηκε προσωρινά ο υποδήμαρχος Ηλίας Ζαχαριάδης.
απο wikipedia
ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑ ΜΑΣΤΟΡΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή