Μήπως φέτος θα κάνεις Χριστούγεννα στο ελληνικό Μαϊάμι;
Η Ρόδος έχει ζωή όλο τον χρόνο και τα Χριστούγεννα τα γιορτάζει με τον δικό της υπέροχο τρόπο
Τη Ρόδο την έχουμε ταυτίσει με το καλοκαίρι και τις παραλίες της και αυτό είναι μεγάλο λάθος και κρίμα μαζί. Γιατί η Ρόδος αυτή την εποχή συναντά και πάλι το ελληνικό της προφίλ, ξαναβρίσκει την επαφή με τον Ξένιο Δία και είναι έτοιμη να σε υποδεχτεί όπως σου αξίζει. Το ελληνικό Μαϊάμι του χειμώνα συνεχίζει ακάθεκτο τα μπάνια του, οι λίγοι τουρίστες κυκλοφορούν ακόμη με σαγιονάρα και παρεό και οι ήπιες θερμοκρασίες σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί να προτιμήσεις έναν εξωτικό προορισμό, αφού ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Τώρα είναι η ιδανική στιγμή να απολαύσεις για τα μάτια σου μόνο τον ρομαντισμό της Παλιάς Πόλης, να νοιώσεις το ταξίδι στον Μεσαίωνα των Ιπποτών μακριά από το αυγουστιάτικο τουριστικό στριμωξίδι, να χαθείς στα καλντερίμια και να επισκεφτείς τα σχεδόν άδεια μουσεία και μάλιστα δωρεάν, κάθε τρίτη Κυριακή του μήνα.
Οι κεντρικές αρτηρίες ελευθερώνονται από τα μποτιλιαρίσματα, το ίδιο και το αεροδρόμιο, ακάθεκτος ανοίγει ο δρόμος των κάστρων και των γραφικών χωριών. Γιατί η Ρόδος έχει και το ορεινό της κομμάτι, το ιστορικό σαλέ Έλαφος και Ελαφίνα που θα σε ταξιδέψει τσιφ στις κοσμικές Άλπεις των αρχών του περασμένου αιώνα, έχει τα ορεινά χωριά της μέσα στα καταπράσινα δάση και τα κελαρυστά νερά, όπου σε περιμένουν ταβέρνες με κοψίδια και ντόπιες νοστιμιές, γάστρες και ψωμιά στον ξυλόφουρνο. Όταν το υπόλοιπο Αιγαίο βιώνει τη μοναξιά και τη μελαγχολική αύρα των κρύων ημερών, η Ρόδος σφύζει από τη δική της ζωή, γιατί η Ρόδος είναι πλανήτης. Που δεν αδειάζει ποτέ, που έχει τη δική του ζωή όλο τον χρόνο και κυρίως, ξέρει να το γλεντάει.
Δύο εστιατόρια της Ρόδου που προτιμούν οι ντόπιοι
Με αρχιτεκτονική ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, το Ακταίον που κτίστηκε το 1912 επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας είναι μια γέφυρα αδιάλειπτης ζωής από το παρελθόν στο παρόν της πόλης. Κτίριο αυστηρά γοτθικό, με λιτό, πέτρινο εσωτερικό, θόλους και στοές, κρατά περισσότερο τον χαρακτήρα που του έδωσε η ιταλική προσθήκη, που το λειτούργησε σαν Λέσχη Αξιωματικών. Επίκεντρο της καλλιτεχνικής και πολιτικής ζωής, το Ακταίον επί Ιταλοκρατίας φιλοξένησε μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Τελωνείο επί Γερμανικής κατοχής. Όταν ήρθε η σειρά των Άγγλων, το Ακταίον γίνεται Λέσχη των συμμαχικών δυνάμεων και το 1946, φιλοξενεί τη μεγάλη δεξίωση για την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά βαφτίζεται με το σημερινό του όνομα και παραδίδεται για πρώτη φορά σε χέρια ελληνικά.
Το Ακταίον είναι το πιο ιστορικό στέκι της πόλης και είναι συγκινητικό να βλέπεις τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, χιλιάδες, κυριολεκτικά Ροδίτες να παίρνουν τον πρωινό καφέ τους στην τεράστια αυλή του, με τη θαλασσινή θέα, κάτω από τη σκιά του γιγάντιου φίκου που φυτεύτηκε το 1947, σύμβολο μιας νέας, ελληνικής, ανεξάρτητης και ελεύθερης Ρόδου. Στην πρόσφατη ανακαίνιση, το Ακταίον μπαίνει διακριτικά στο παρόν και ατενίζει το μέλλον διατηρώντας ταυτόχρονα την έντονη, ιστορική του αύρα.
Αν θέλεις να το κάνεις όπως οι Ροδίτες, μέσα σε μια μέρα θα βρεις σίγουρα μια ευκαιρία να το επισκεφτείς. Για τον υπέροχο καφέ του, το brunch με ένα παραδοσιακό τηγανόψωμο με ταχίνι, μέλι, κανέλα και σουσάμι, ένα μεσημεριανό με baciata σε διαφορετικές γεύσεις, την ιταλική τσιαπάτα που εδώ την κάνουν καταπληκτικά, με αυτή την αφράτη και τραγανή συνάμα ζύμη με την έντονη κυψέλωση. Βάσκικο cheese cake, lemon pie και ο διάσημος μπακλαβάς με το φιστίκι είναι λίγα μόνο από τα γλυκά που ταιριάζουν γάντι με έναν απογευματινό καφέ, πριν σοβαρέψουν τα πράγματα καθώς πέφτει η νύχτα και η ζωή μεταφέρεται από το ισόγειο στον πρώτο όροφο με την εντυπωσιακή σάλα με το δυσθεώρητο, αυτοκρατορικό ύψος. Αν προτιμήσεις τη βεράντα της, θα βιώσεις τη κοσμοπολίτικη αύρα μιας άλλης εποχής, επιλέγοντας το σενάριο της ταινίας που θέλεις να πρωταγωνιστήσεις, με αφ’ υψηλού φόντο τα φωτάκια της πόλης, τα κότερα και τη θέα του λιμανιού. Ενετοκρατία, αγγλική κυριαρχία ή να επιστρέψεις ακόμη παλιότερα, στον καιρό των Γάλλων Ιωαννιτών Ιπποτών;
Σχετικό Άρθρο
Η Ρόδος έχει ζωή όλο τον χρόνο και τα Χριστούγεννα τα γιορτάζει με τον δικό της υπέροχο τρόπο
Τη Ρόδο την έχουμε ταυτίσει με το καλοκαίρι και τις παραλίες της και αυτό είναι μεγάλο λάθος και κρίμα μαζί. Γιατί η Ρόδος αυτή την εποχή συναντά και πάλι το ελληνικό της προφίλ, ξαναβρίσκει την επαφή με τον Ξένιο Δία και είναι έτοιμη να σε υποδεχτεί όπως σου αξίζει. Το ελληνικό Μαϊάμι του χειμώνα συνεχίζει ακάθεκτο τα μπάνια του, οι λίγοι τουρίστες κυκλοφορούν ακόμη με σαγιονάρα και παρεό και οι ήπιες θερμοκρασίες σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί να προτιμήσεις έναν εξωτικό προορισμό, αφού ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Τώρα είναι η ιδανική στιγμή να απολαύσεις για τα μάτια σου μόνο τον ρομαντισμό της Παλιάς Πόλης, να νοιώσεις το ταξίδι στον Μεσαίωνα των Ιπποτών μακριά από το αυγουστιάτικο τουριστικό στριμωξίδι, να χαθείς στα καλντερίμια και να επισκεφτείς τα σχεδόν άδεια μουσεία και μάλιστα δωρεάν, κάθε τρίτη Κυριακή του μήνα.
Οι κεντρικές αρτηρίες ελευθερώνονται από τα μποτιλιαρίσματα, το ίδιο και το αεροδρόμιο, ακάθεκτος ανοίγει ο δρόμος των κάστρων και των γραφικών χωριών. Γιατί η Ρόδος έχει και το ορεινό της κομμάτι, το ιστορικό σαλέ Έλαφος και Ελαφίνα που θα σε ταξιδέψει τσιφ στις κοσμικές Άλπεις των αρχών του περασμένου αιώνα, έχει τα ορεινά χωριά της μέσα στα καταπράσινα δάση και τα κελαρυστά νερά, όπου σε περιμένουν ταβέρνες με κοψίδια και ντόπιες νοστιμιές, γάστρες και ψωμιά στον ξυλόφουρνο. Όταν το υπόλοιπο Αιγαίο βιώνει τη μοναξιά και τη μελαγχολική αύρα των κρύων ημερών, η Ρόδος σφύζει από τη δική της ζωή, γιατί η Ρόδος είναι πλανήτης. Που δεν αδειάζει ποτέ, που έχει τη δική του ζωή όλο τον χρόνο και κυρίως, ξέρει να το γλεντάει.
Δύο εστιατόρια της Ρόδου που προτιμούν οι ντόπιοι
Το Σήμερα του ιστορικού Ακταίου
Με αρχιτεκτονική ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, το Ακταίον που κτίστηκε το 1912 επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας είναι μια γέφυρα αδιάλειπτης ζωής από το παρελθόν στο παρόν της πόλης. Κτίριο αυστηρά γοτθικό, με λιτό, πέτρινο εσωτερικό, θόλους και στοές, κρατά περισσότερο τον χαρακτήρα που του έδωσε η ιταλική προσθήκη, που το λειτούργησε σαν Λέσχη Αξιωματικών. Επίκεντρο της καλλιτεχνικής και πολιτικής ζωής, το Ακταίον επί Ιταλοκρατίας φιλοξένησε μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, μέχρι να μεταμορφωθεί σε Τελωνείο επί Γερμανικής κατοχής. Όταν ήρθε η σειρά των Άγγλων, το Ακταίον γίνεται Λέσχη των συμμαχικών δυνάμεων και το 1946, φιλοξενεί τη μεγάλη δεξίωση για την ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά βαφτίζεται με το σημερινό του όνομα και παραδίδεται για πρώτη φορά σε χέρια ελληνικά.
Το Ακταίον είναι το πιο ιστορικό στέκι της πόλης και είναι συγκινητικό να βλέπεις τα πρωινά του Σαββατοκύριακου, χιλιάδες, κυριολεκτικά Ροδίτες να παίρνουν τον πρωινό καφέ τους στην τεράστια αυλή του, με τη θαλασσινή θέα, κάτω από τη σκιά του γιγάντιου φίκου που φυτεύτηκε το 1947, σύμβολο μιας νέας, ελληνικής, ανεξάρτητης και ελεύθερης Ρόδου. Στην πρόσφατη ανακαίνιση, το Ακταίον μπαίνει διακριτικά στο παρόν και ατενίζει το μέλλον διατηρώντας ταυτόχρονα την έντονη, ιστορική του αύρα.
Αν θέλεις να το κάνεις όπως οι Ροδίτες, μέσα σε μια μέρα θα βρεις σίγουρα μια ευκαιρία να το επισκεφτείς. Για τον υπέροχο καφέ του, το brunch με ένα παραδοσιακό τηγανόψωμο με ταχίνι, μέλι, κανέλα και σουσάμι, ένα μεσημεριανό με baciata σε διαφορετικές γεύσεις, την ιταλική τσιαπάτα που εδώ την κάνουν καταπληκτικά, με αυτή την αφράτη και τραγανή συνάμα ζύμη με την έντονη κυψέλωση. Βάσκικο cheese cake, lemon pie και ο διάσημος μπακλαβάς με το φιστίκι είναι λίγα μόνο από τα γλυκά που ταιριάζουν γάντι με έναν απογευματινό καφέ, πριν σοβαρέψουν τα πράγματα καθώς πέφτει η νύχτα και η ζωή μεταφέρεται από το ισόγειο στον πρώτο όροφο με την εντυπωσιακή σάλα με το δυσθεώρητο, αυτοκρατορικό ύψος. Αν προτιμήσεις τη βεράντα της, θα βιώσεις τη κοσμοπολίτικη αύρα μιας άλλης εποχής, επιλέγοντας το σενάριο της ταινίας που θέλεις να πρωταγωνιστήσεις, με αφ’ υψηλού φόντο τα φωτάκια της πόλης, τα κότερα και τη θέα του λιμανιού. Ενετοκρατία, αγγλική κυριαρχία ή να επιστρέψεις ακόμη παλιότερα, στον καιρό των Γάλλων Ιωαννιτών Ιπποτών;
Σχετικό Άρθρο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Οι απόψεις των διαχειριστών μπορεί να μην συμπίπτουν με τα άρθρα.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι υιοθετούμε τις απόψεις αυτές.
Κακόβουλα σχόλια αφαιρούνται όπου εντοπίζονται.
Η ευθύνη των σχολίων βαρύνει νομικά τους σχολιαστές.
Η ταυτότητα των σχολιαστών είναι γνωστή μόνο στην Google.
Όποιος θίγεται μπορεί να επικοινωνεί στο email μας.
Ενδιαφέροντα σχόλια σε όλα τα μέσα μας μπορεί να γίνουν αναρτήσεις.
Περισσότερα στους όρους χρήσης.