Ο θρασύς Θανάσης Μπαράκας και το μεγάλο ΝΑΙ στην πλήρη ελευθερία της ροδίτικης "Γνώμης"

Η βαθύτατα αποκαλυπτική εφημερίδα “Γνώμη” που εκδίδεται στην όμορφη ακριτική Ρόδο, υπερβαίνοντας τα μόνιμα στερεότυπα των τελευταίων χρόνων που “θέλουν” να επικοινωνούν τους ανθρώπους με αναπηρία ως ικανούς για πρωταγωνιστικούς ρόλους...

τόλμησε ενάντια στο σύγχρονο κατεστημένο να διατυπώσει δημόσια την μεγάλη αλήθεια της : ΝΑΙ, αναπηρία σημαίνει a-priori ανικανότητα! Το μεγάλο ΝΑΙ στην αντι – δικαιωματική προσέγγιση.

Το ιστορικό άρθρο της “προχωρημένης” Ροδίτικης εφημερίδας δημοσιεύτηκε στις 21 Μαρτίου 2011 και έφερε τον "ευρηματικό" όσο και εύγλωττο τίτλο “Αδυναμία Εκπροσώπησης”. Ο άνθρωπος με αναπηρία που “αξιοποιήθηκε” από την ροδίτικη εφημερίδα ώστε να προσωποποιήσει την ... επαναστατική της θέση “αναπηρία ίσον ανικανότητα” ήταν ο πολλάκις παραολυμπιονίκης και δις ψηφισθείς δημοτικός σύμβουλος δήμου Ροδίων Θανάσης Μπαράκας.

Ο περί ου ο λόγος Θανάσης Μπαράκας με απώλεια όρασης είχε την έπαρση και αμετροέπεια να αποδεχτεί από τον δήμαρχο Ροδίων τον προταθέντα ρόλο του εντεταλμένου συμβούλου σε θέματα αθλητισμού, ασκώντας διοίκηση και εποπτεία όλων των αθλητικών εγκαταστάσεων του νησιού. Πριν το συγκεκριμένο ατόπημα ο Μπαράκας είχε τολμήσει με αντίστοιχη έπαρση και αμετροέπεια να διεκδικήσει την ψήφο των συνδημοτών μου και να την “κερδίσει” δυό φορές!

Ατέλειωτη η ιστορία θράσους του συγκεκριμένου προσώπου έχει και συνέχεια, συνεχίζουμε την αναδρομή. Πριν λοιπόν τα παραπάνω ο Μπαράκας είχε με έπαρση τολμήσει να στεφθεί παραολυμπιονίκης, μάλιστα δε περισσότερες από μία φορές! Για να συμβεί αυτό – πάμε ακόμα παρακάτω με τα τεκμήρια του θράσους – είχε αποτολμήσει να ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Σα να μην έφτανε αυτό, διαπιστώνοντας το ιδιαίτερο ταλέντο του απετόλμησε να ασχοληθεί και με τον πρωταθλητισμό όπου έγινε ένας εκ των κορυφαίων παγκοσμίως των αγωνισμάτων του (άλματα εις μήκος και τριπλούν). Και βέβαια για να συμβούν όλα αυτά τα προκλητικά, ο με απώλεια όρασης Μπαράκας είχε προηγούμενα καλλιεργήσει μιά εξωστρεφή, γοητευτική και άκρως κοινωνική προσωπικότητα μαθημένη να διεκδικεί , να αγωνίζεται, να διακρίνται, να προσφέρει, να πρωταγωνιστεί. Εξ’ ου και η θέση – ρόλος του (μεταξύ όλων των άλλων) ως μέλος του γενικού συμβουλίου της εθνικής συνομοσπονδίας ΑμεΑ της Ελλάδας. Και για να μην ξεχνιόμαστε : Πριν όλα όσα παραπάνω παρατίθενται ο Θανάσης Μπαράκας είχε μιά ωραία μέρα πριν τέσσρις και κάτι δεκαετίες γεννηθεί ...

Αποφασιστική η “Γνώμη” επιτέθηκε στον θρασύτατο Μπαράκα ξεσκεπάζοντας με περίσσεια ένταση όλα τα πιστοποιητικά της θρασύτητάς του. “Η διοίκηση των αθλητικών εγκαταστάσεων και η διαχείριση των συλλόγων απαιτεί μάτια δεκατέσσερα” το πλέον καταλυτικό τεκμήριο της μεγάλης αλήθειας που η εφημερίδα δημοσιοποίησε, συνοδεύτηκε από την ιδιοφυή διαπίστωση ότι δεδομένης της απώλειας όρασης του Μπαράκα “δεν έχει τις δυνατότητες να διοικήσει διότι είναι υποχρεωμένος να ακούει όσα του μεταφέρουν...”

Βεβαίως, πιθανότατα διότι τα συντηρητικά στερεότυπα των τελευταίων χρόνων που επιμένουν να πιέζουν υπέρ της δικαιωματικής προσέγγισης της αναπηρίας εξακολουθούν ακόμα να επηρεάζουν το θάρρος της “Γνώμης”, η ροδίτικη εφημερίδα δεν απετόλμησε να φτάσει και στο βαθύτερο “δια ταύτα” του αποκαλυπτικού σκεπτικού της. Το διατυπώνουμε λοιπόν εμείς όσο πιό λιτά γίνεται : Ο Θανάσης Μπαράκας και ο κάθε θρασύς σαν τον Μπαράκα άνθρωπος με αναπηρία που διεκδικεί πρωταγωνιστικούς ρόλους σε τούτη την ζωή , άλλες “προοδευτικές” εποχές και σε άλλες - λιγότερο φοβισμένες από το θρασύ αναπηρικό κατεστημένο που απαιτεί ίσα δικαιώματα – κοινωνίες, θα μπορούσε να καταλήξει λίγο μετά την γέννησή του στον Καιάδα. Το οποίον προληπτικά θα απέτρεπε όλη την πορεία ζωής του Μπαράκα και του κάθε (θρασύτατου) Μπαράκα.

Υπό την παραπάνω έννοια η ελευθερία της “Γνώμης” προληπτικά κατεστάλη. Υπό την ίδια έννοια, οι αναφορές της εθνικής συνομοσπονδίας ΑμεΑ περί “λογικών Καιάδα” που αναδύει το (ανυπόγραφο) δημοσίευμα “γνώμης” μπορούν να ιδωθούν ως πρόκληση για την Ροδίτικη εφημερίδα να κάνει το βήμα παρακάτω. Να ... γνωμο-δοτήσει υπέρ του Καιάδα με το όνομά του και όχι μόνο αναδεικνύοντας γύρω - γύρω την “λογική” του. Η πραγματικά ελεύθερη “γνώμη” δεν πρέπει να αυτολογοκρίνεται, πρέπει να φτάνει απενοχοποιημένα στο “δια ταύτα” της. Ο κάθε Μπαράκας που “δεν έχει τα μάτια δεκατέσσερα” και όλοι οι δογματικοί υπέρ της ισότιμης άσκησης δικαιωμάτων συνοδοιπόροι του, δεν πρέπει και δεν μπορεί να αποτελούν εμπόδιο στους “ανοικτομάτηδες” και στις γνωμοδοτήσεις τους. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για την “προχωρημένη” ροδίτικη εφημερίδα – ιδού η Ρόδος ιδού το πήδημα που λέει και η παροιμία – δεν μπορεί παρά να την αποδεχτεί τούτη δε τη φορά και ενυπόγραφα . Εμπρός γενναίοι μου!

truerespect.com.cy